Written by SeinGabriel
Pagdating sa restaurant, natagpuan nila ang kapayapaan sa pribadong mesa. Sinisikap ng ambiance sa paligid na malunod ang kaguluhan ng kanilang mga emosyon, ngunit ang alaala ng ipinagbabawal na pagnanasa nina Aryana at Jerome ay nanatiling naglalagay ng anino sa kanilang gabing ito.
Sa wakas, binasag ni Noel ang katahimikan, ang kanyang boses ay naglalaman ng halo ng pag-aalala.
“Hindi ako makapaniwala sa nakita natin, Alice. Di ko akalain may ganun palang nangyayari sa opisina”
Tumango si Alice, ang kanyang mga mata ay puno ng halo ng pagsang-ayon at kalituhan.
“Ako rin. Hindi ko talaga inakala si Aryana? Halos nga hatid-sundo iyan ng asawa niya. Haaa! Basta kung ano man ang mangyari labas tayo diyan. At wag mo na ipagsabi ha. Hayaan mo sila diyan”
“Oo naman. Hindi naman ako chismoso. Chos”
Nagulat si Alice sa sinagot ni Noel at napatawa. “Hahaha may pa chos ka pang nalalaman diyan” Sabay hampas ni Alice sa balikat ni Noel.
“Masyado ka kasing seryoso gusto ko lang pasayahin ang mood natin. Di ba? Kaya tayo nagcelebrate para sa accomplishment natin ngayon.” Aniya ni Noel.
“Oo na.” Nagkatinginan si Noel at Alice mata sa mata na may ngiti.
“Excuse me sir, ma’am?” Ito po yung menu. Naputol ang kanilang titigan ng sumulpot ang waiter para iabot ang menu at kunin ang kanilang order.
Naibalik na sa good vibes ang kanilang mood at napag-uusapan nila ang iba’t ibang topic katulad nang stocks, trends at kanilang karanasan sa field ng finances habang kumakain. Ang amoy ng mga bagong luto na sushi ay naghalo sa koneksyon sa pagitan nila, lumilikha ng isang nakalilibang halong amoy.
“So, Alice, kuwento ka pa tungkol sa iyong journey sa industry na ito,” tanong ni Noel, ang kanyang tinig ay puno ng tunay na kuryusida.
Ngumiti si Alice, naglaan ng sandaling magtipon ng kanyang mga saloobin. “Nagsimula ang lahat noong ako’y nagtapos ng kolehiyo. Palaging natutuwa ako sa mga numero at finance, kaya ang pagiging accountant ang tunay na naging tugma sa akin. Sa loob ng mga taon, umangat ako sa aking karera, always striving to learn at grow sa career na ito.”
Napangiti si Alice. Proud na proud ito sa kanyang mga naachieve sa field na nilandas niya.
“Sa totoo lang, nagsimula ang lahat noong ako’y nagtapos ng kolehiyo. Palaging natutuwa ako sa mga stocks, bonds at kung paano palaguin ito, kaya ang pagtatrabaho sa bangko ang tunay na naging tugma sa akin. Sa loob ng mga taon, umangat ako sa aking karera, always striving to learn at grow sa career na ito.”
Tumango si Noel, at ang kanyang mga mata ay nagpapakita ng halong paggalang at pagkamangha. “Nakakabilib ka naman talaga. Nakikita ko nga sa’yo na ang advance mo lagi mag-isip. Kahit nung sa reports, sabi mo sa akin idagdag ko ito, iyan. Nung una parang naiisip ko, hindi naman ito importante. Pero mas napabilib mo ako nang may tinanong yung isang director, tapos nagkataon na nasa next slide na iyong sagot mo. Kakaiba ka talaga.”
Napangiti naman si Alice at natouch sa mga puring binigay sa kanya ni Noel. Unti-unti nang napapalapit ang loob ni Alice sa kanyang kasama sa trabaho na si Noel. Ang pagkakaibigan ay nagsimula nang mamuo.
“Haha mabuti naman at may natutunan ka sa akin. Basta ganyan lang palagi. Unahan natin lagi yung kausap natin para tayo may kontrol sa usapan.”
Sa paglipas ng gabi, ang malambing na ningning ng ambiance ng restaurant ay nagbigay-daan sa kanila upang mas makilala ang isa’t-isa.
“Oo nga pala. Narinig ko nung nakaraan ay babae sa office na inaasar sa’yo. Sino nga iyon, si Nimfa.” Nakukuryos na tanong ni Alice.
“Hahaha inaasar lang nila iyon. Nalaman kasi nila na dati kaming textmate ni Nimfa. Alam mo na jeje days.”
“Textmate lang nga ba? Uso din diba eyeball noon.”
Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com
“Ohh. Bakit alam mo yan? Haha wag mo sa sabihin na part ka rin nang jejemon noon.”
“Haha ayaw ko na magkwento”
“Pero totoo yun. Textmate ko siya noon tapos nagkita lang kami sa kompanya ulit. Wala akong girlfriend, kakahiwalay lang last year, 5 years din kami nun.”
“Sorry to hear that. 5 years mahaba din yun ah.” Nagpakita ng simpatya si Alice.
“Well ganun talaga ang buhay. Kung kami pa nun, baka wala ako dito, kasama kang nagdidinner.”
“Loko at bakit naman?”
“Hindi naman sa sinisiraan ko ang ex girlfriend ko ha, masyado lang praning at selosa. At hamak na mas maganda ka at masayang kasama” Sagot ni Noel na may pagkislap sa mata at nakatitig kay Alice.
May nakakatunaw na ngiti si Alice habang lumalapit, itinutugma ang biruan kay Noel. “Oh, so you think I’m beautiful, huh? And what makes you think I would have given you a chance?”
Humupa si Noel, nagtatangkang mag-isip-isip sa kanyang tanong. “Well, it’s simple, really. My undeniable charm, irresistible smile, and the fact that I can make you laugh like no one else can.”
Hindi napigilang sumabog ng tawanan si Alice, ang kanyang mga mata ay kumikislap sa kasayahan. “Well, you certainly know how to flatter a girl, don’t you?”
Lumapit ulit si Noel, ang kanyang tinig ay bumababa sa isang mababang, intimate na tono. “Only when she deserves it.”
“Inaamin ko, Alice, and hirap hindi maakit sa charm at wit mo. Your husband is lucky to have you, but a little harmless flirting never hurt anyone,” komento ni Noel, ang kanyang tono ay masaya.
Napatawa si Alice, umiling. “Oh, Noel, you always know how to keep things interesting. But remember, it’s all in good fun.”
Itinuro ni Alice ang isang daliri niya sa kanyang wedding ring.
“Huwag natin kalimutan”
Tumango si Noel, ang kanyang mga mata’y puno ng maligayang pang-aasar at pang-unawa. “Of course, Alice. Ayaw ko naman masira ang ang friendship natin o ang marriage mo. Just consider it a momentary lapse of reason.”
Ang kanilang biruan ay nagpatuloy, bawat palitan ng mga salita ay puno ng malilikot na pang-aasar at malandi na mensahe. Ang hangin sa paligid ay parang sumasabog sa isang kasiyahan, habang sila’y nag-eenjoy sa kasiyahan ng bagong-kita na koneksyon.
Hanggang tumayo ito at sinira ang tensyon na bumabalot sa kanila ngayon. “Noel, it’s getting late. Uwi na tayo.”
“Sure Alice. Sabay na tayo pabalik sa parking.”
Nagbill out na sila at pagkatapos ni Noel magbayad, naglakad sila palabas sa restaurant nang makita ni Alice ang iba’t-ibang plushy (stuffed toy) sa counter ng restaurant. Nadivert ang atensyon ni Alice rito. “Wait lang Noel ha.”
Tumungo si Alice sa counter at tiningnan ang mga ito.
“Oh my gosh, ito yung hinahanap ko.”
“Excuse Ma’am, binebenta niyo ito?” Tanong ni Alice sa cashier.
“Yes ma’am, alin diyan ang gusto niyo?”
“Ito at ito” Sabay turo sa plushy na pinili niya.
Binalot na ito ng cashier at inabot sa kanya. “Thank you ma’am, try to visit again baka may new stocks kami in 2 weeks.”
“Sure sure. Thank you!” Tila parang bata na sobrang saya ni Alice ngayon dahil sa plushy na nabili niya.
Nang bumalik na si Alice kay Noel, ang kanyang mukha ay napapalamutian ng isang makinang na ngiti, at ang kanyang mga mata ay kumikislap ng parang batang masaya. Kinakapit niya ang mga plushy ng malapit sa kanyang puso, nararamdaman ang lambot sa ilalim ng kanyang mga daliri.
“Noel, you won’t believe it! Ito ang mga bagong Pompompurin at My Melody Fuzzy Flush plushies mula sa Sweater Weather Series ng Sanrio,” sigaw ni Alice, ang kanyang tinig ay puno ng katuwaan. “I’m so glad we chose this restaurant for dinner.”
Hindi mapigilang maakit ni Noel sa ngiti at saya ni Alice na ngayon niya lang nakita. Hinangaan niya ang paraan kung paano sumiklab ang kanyang mga mata kapag siya’y nagsasalita tungkol sa kanyang pagkahilig sa mga adoborable na laruan ng Sanrio. Hindi siya mapigilang mamangha ulit sa kanya.
“Alice, you look absolutely adorable with those plushies in your arms,” komento ni Noel, isang mainit na ngiti na bumabalot sa kanyang mga labi. “Sasabihan kita kapag may nakita rin akong iba pang Sanrio Collections.”
Sa isang masiglang hakbang at pusong puno ng kasiyahan, naglalakad patungo sa parking lot si Alice at Noel. Ang liwanag ng buwan ay nagbigay-ilaw sa kanilang daan, nagtatapon ng isang maamong ningning sa kanila. Ang masigla at masiglang mood ni Alice ay nakakahawa, at napagtanto ni Noel na siya’y nadadala sa kanyang nakakahawang kasiglahan.
Nang sila’y makarating sa parking lot, unti-unting bumaba ang kasiyahan ni Alice, pinalitan ng kaunting hiya sa sarili. Dumampi sa kanya ang kamulatan na ang kanyang inasal na tila isang parang bata, na nakakatuwang makita sa sandaling ito, ay hindi karaniwan sa kanyang propesyonal na buhay. Hindi niya maiwasang maramdaman ang hiya, nag-aalala kung paano ito ipakikita ng kanyang mga kasamahan kung sakaling makakita sila ng kanyang bagong pagmamahal sa mga plushies.
Nang makarating na sila sa parking lot, ang saya ni Alice ay nagsimulang humupa, napalitan ng bahid ng self-consciousness. Narealize niya na parang bata ang kanyang inasal, na nakakatuwang makita sa sandaling ito, ngunit hindi isang bagay na karaniwan niyang ipinapakita sa kanyang propesyonal na buhay. Hindi niya maiwasang makaramdam ng kahihiyan, nag-aalala tungkol sa kung ano ang magiging tingin sa kanya ng kanyang mga kasamahan kung masasaksihan nila ang kanyang secret hobby.
Binigyan ng malalim na hinga ni Alice si Noel, ang kanyang mga mata ay puno ng halo ng kahinaan at determinasyon. “Noel, I appreciate your support and understanding. Pero sa tingin ko, mas mabuti siguro kung ito’y mananatiling sikreto natin, ang hobby ko na ito. Pasensiya at hindi ko napigilan ang sarili ko na matuwa dahil dito” aniya nang malumanay, ang kanyang tinig ay may kahalong pangangambang bahagyang nararamdaman.
“Alam mo na, I’ve always been seen as someone formal and respected in the office, and I don’t want my childlike acts to underwear that image.”
Tumango si Noel, puno ng empatiya ang kanyang tingin. Naunawaan niya ang kahalagahan ng pagpapanatili ng propesyonalismo sa lugar ng trabaho at ang pangangailangan na panatilihing hiwalay ang mga personal na libangan. “Alice, I understand, and don’t worry ,” paniniguro nito sa kanya, puno ng sinseridad ang boses nito. “Your secret hobby shall remain just between us, a special bond that we share.”
Naramdaman ni Alice ang isang bigat na naalis sa kanyang mga balikat, nagpapasalamat sa pag-unawa ni Noel. Alam niyang mapagkakatiwalaan niya ito. Habang naglalakad sila patungo sa kani-kanilang sasakyan, bumalot sa kanya ang pakiramdam ng kaginhawaan, kasabay ng panibagong pakiramdam ng pasasalamat sa koneksyon na natagpuan niya kay Noel.
Naglakad ang dalawa patungo sa parking lot ng kanilang pinagtatrabahuhan, hinatid ni Noel si Alice kung saan ito nagpark at umalis na rin.
“Thank you for the meal Noel.” Pasasalamat at paalam ni Alice.
“Sure Alice. Good luck with our presentation.” Sagot ni Noel
—-
Pagdating ni Alice sa bahay, nararamdaman niya ang bigat ng emosyon mula sa mga pangyayari sa araw na ito. Patuloy na bumabalik sa kanyang isip ang mga alaala ng di-malinaw na koneksyon nila mi Noel at ang mainit na eksena na nasaksihan tungkol sa bawal na relasyon nina Aryana at Jerome sa opisina. Nagnanais siya ng sandaling kapahingahan, isang pagtakas mula sa stress at kawalan ng katiyakan na bumabalot sa kanya.
Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com
Naghahanap ng kaluwagan sa tahimik na silid ng kanyang kwarto, si Alice ay humiga sa kama, sinasalubong ang malambot na sinag ng buwan na bumabasag sa kurtina. Ang bigat ng araw ay sumasalungat sa kanya, at umaasang mabawasan ito. Sa madilim na liwanag, isinara niya ang kanyang mga mata, at marahan niyang sinuyod ang kanyang katawan upang alisin ang tensyon at pagkabalisa na nagtataglay sa kanya.
Habang si Alice ay humihiga sa kama, ang liwanag ng buwan ay yumayakap sa kanyang katawan, naglalagay ng nakakabighani nitong pagliwanag sa kanyang balat. Isinama niya ang malalim na buntong-hininga, iniaalay ang sarili sa kahalayan ng pagbibigay-kasiyahan sa sarili. Ang kanyang mga daliri ay tumatakbo sa kanyang mga katawan, dumadaloy nang paunti-unti at naglalaro sa kanyang sensitibong balat.
Sa tuwing hinahagod ang kanyang katawan, sumasagot si Alice, nagmamadali ang kanyang paghinga at kumakabog ang kanyang puso. Pinahihintulutan niya ang kanyang mga daliri na saliksikin ang mga hugis ng kanyang dibdib, nadarama ang mga matigas na utong sa ilalim ng kanyang mga hagod. Ang mga sensasyong ito ay nagpadala ng ligalig ng kasiyahan na umaagos sa kanyang katawan.
Ang kanyang kamay ay bumaba, narating ang pinakadulo ng kanyang pagnanasa. Nadarama niya ang init na umaabot mula sa kanyang puso, nagpapasabog sa pangangailangan. Bawat ikot ng kanyang mga daliri sa kanyang namamasang clit ay nagpapalakas ng kasiyahan na sumasalanta sa kanya, dumarami sa tuwing lumilipas ang mga sandali.
Habang lumalakas ang kanyang kalibugan, bumaba lalo ang mga daliri ni Alice, dumulas sa kanyang basang-basa na puke. Iniisip niya ang mga kamay ni Alvin sa kanyang katawan, ang mga labi niya sa kanyang leeg, at ang electric na koneksyon na kanilang pinagsasaluhan. Ang imahinasyon na ito ay nagpalakas sa kanyang pagnanasa, humahatak sa kanya patungo sa labasan ng ligaya.
Sa bawat pag-abante ng kanyang mga daliri, ang mga ungol ni Alice ang nagpupuno sa silid, nagkakasama sa mga tunog ng kanyang pagpapasarap sa sarili. Nawala siya sa pagkatao niya sa gitna ng lakas ng kanyang pagnanasa, sumuko sa mga kahalayan na lumalamon sa kanya.
Habang lumalapit ang kanyang ruruok ng tagumpay, nagngingitngit ang katawan ni Alice sa kaba. Ang mukha ng kanyang asawa ay unti-unting napapalitan ng mukha ni Noel. Sa kabila ng kaguluhan ng kanyang pag-iisip, wala siyang magawa kundi patuloy ang paglaro sa sarili.
Lumalaki ang mga sensasyon, nagdidilim ang kanyang mga kalamnan, hanggang sa wakas, isang malakas na pagsabog ng pagtatamasa ang sumalubong sa kanya. Naka-arko ang kanyang likod, huminto ang kanyang paghinga, at naranasan niya ang isang kahindik-hindik na pagdaloy ng dagta sa kanyang katawan na nag-iwan sa kanya na nanlalambot sa kasunod na mga sandali.
May kasiyahan sa kanyang mukha, si Alice ay nagpapakasasa sa kaligayahan ng kanyang sarili. Nakahanap siya ng kaluwagan at pagtakas sa kanyang sariling mga pagnanasa, isang sandali ng walang halong kasiyahan sa gitna ng kaguluhan ng kanyang emosyon.
Sa kaloob-looban ng kanyang isipan, kinukwestiyon niya ang kanyang ginawa, nahahati ang kanyang pagnanasa at ang moral na hangganan na pinanghahawakan niya. Ang magkasalungat na mga saloobin at emosyon ay nagdudulot ng labanan sa kanyang loob, humahabi ng isang kumplikadong sayaw ng kasiyahan at pagsisisi.
Sa kalaunan, ang pagod ay bumalot sa kanya, ang kanyang katawan ay sumuko sa bigat ng araw. Habang si Alice ay pumapalutang sa isang hindi gaanong mahimbing na pagtulog, ang mga anino ng kasiyahan ay nananatili sa kanyang subconscious na isipan, nagpapaalala sa kanya ng magulong kalagayan ng kanyang puso at isipan.
—–
Lumipas ang mga araw at dumating na araw nang kanyang business trip. Habang naghahanda si Alice para sa kanyang business trip, lumapit si Alvin kay Alice na tila parang lasing. Namumula ang kanyang mga mata mula sa inuman kasama ang kanyang mga kaibigan noong nakaraang gabi, at tila’y napapagod ang kanyang mukha. Ang kanyang ngiti ay nag-aalangan habang naghahanap siya ng tamang salita.
“Ingat ka, Hon,” sabi ni Alvin, ang kanyang tinig ay may halong pagmamahal at kaba. “Sana magtagumpay yung trip mo, tulad ng lagi.”
Tiningnan ni Alice si Alvin, may halong pag-aalala sa kanyang mga mata. Nag-atubiling sagutin, ang kanyang tinig ay puno ng kaunting pangamba. “Salamat, Hon,” sagot niya, ang kanyang pagiging totoo ay may kahalong pangangambang bahagyang nararamdaman. “Pinahahalagahan ko ang iyong suporta.”
Mas hinigpitan ni Alvin ang kanyang hawak sa kamay ni Alice, medyo nanginginig ang kanyang mga daliri. “A-ang galing mo talaga,” bulong niya, ang kanyang tinig ay halos hindi marinig. “Minsan, pakiramdam ko, ‘di ako sapat para sa’yo.”
Lumubog ang puso ni Alice, ang bigat ng kahinaan ni Alvin ay ramdam na ramdam. Maingat na niyakap ni Alice ang kanyang mukha, puno ng pagmamahal at pang-unawa ang kanyang galaw. “Sobrang sapat ka para sa akin, Hon,” bulong niya, ang kanyang tinig ay puno ng katiyakan. “We are a team, and your support means everything.”
Napuno ng luha ang mga mata ni Alvin, ang kanyang kahinaan ay naglalabas. “Pasensya na,” bulong niya, ang kanyang tinig ay may kahalong panghihinayang. “D-Dapat hindi ko hinahayaang ang aking sarili na maging harang sa iyong tagumpay.”
Inakbay ni Alice si Alvin ng maayos, ang kanyang puso ay nagsusumamo para sa bigat sa kanilang relasyon. “Lahat tayo’y dumadaan sa mga sandali ng pangamba,” bulong niya, ang kanyang mga salita ay puno ng kahabagan. “Pero magkasama tayo, kayang-kaya natin itong lampasan.”
Habang umalis si Alice para sa kanyang business trip, nanatili ang kalasingan ni Alvin at kanyang mga kaba sa kwarto, nagdudulot ng anino sa kanilang pagmamahalan.
Maingat na pumasok si Alice sa kwarto ng kanyang anak, ang malambing na liwanag ng umaga ay bumabalot sa tahimik na mukha nito. Bumaba siya at nagbigay ng malambot na halik sa noo ng kanyang anak, bumulong ng mga salitang puno ng pagmamahal at suporta sa katahimikan ng kwarto. Ang init na nararamdaman sa kanyang puso ay umapaw habang tinitingnan niya ang kanyang anak na natutulog, iniingatan ang samahan na kanilang ibinabahagi.
Dahilan sa mabigat na buntong-hininga, si Alice ay bumaba sa kusina kung saan ang kanilang katulong, ay nagluluto ng almusal. Isang ilang salita ang ibinahagi niya kay Maria, nagpapasalamat sa kanyang presensya at sa pangangalaga na ibinibigay nito sa kanilang pamilya. Nagkaruon sila ng maikling sandali ng pang-unawa, na alam na si Maria ay naroroon upang suportahan si Alvin at kanilang anak habang wala si Alice.
Sa wakas, hinanap ni Alice si Alvin, na matagpuan niya sa living room na may hawak na tasa ng kape. Ang mga palatandaan ng kanyang kalasingan ay naroroon pa rin, ngunit ang kanyang tingin ay puno ng lungkot at determinasyon. Inabot ni Alice at maingat na hinipo ang kanyang braso, isang tahimik na kumpirmasyon ang naglakbay sa kanilang dalawa.
“I’ll be back, Shon,” bulong niya, ang kanyang tinig ay puno ng lambing at determinasyon. “Mag-iingat ka at alagaan mo ang ating anak.”
Tumango si Alvin, ang kanyang mga mata’y nagtatagpo sa kanya na may kombinasyon ng pasasalamat at pangungulila. “Maghihintay ako sa’yo,” mariing sagot niya nang maamo, ang kanyang tinig ay may bahid ng panghihinayang. “Pakibalik nang maayos.”
Sa isang huling yakap, nagpaalam si Alice sa kanyang asawa at naglakad palabas patungo sa pintuan. Habang lumabas siya, isang alon ng damdamin ang sumakop sa kanya, isang halo ng kasiyahan at pangangamba. Ang paglalakbay na naghihintay ay may kasamang mga pagsubok at pagkakataon, ngunit alam niyang ang kanilang pagmamahalan ang magdadala sa kanya sa harap.
Sa sandaling iyon, sumakay si Alice sa company shuttle, ang kanyang puso ay puno ng pagmamahal at suporta mula sa kanyang asawa. Habang umiikot ang sasakyan, hindi niya maiwasang maramdaman ang pasasalamat para sa patuloy na pagkakaroon ng Alvin sa kanyang buhay.
Nang sumakay siya sa sasakyan, nagulat si Alice nang makita niya si Noel na nakaupo na sa loob. Hindi mapigilang maramdaman ni Alice ang damdaming pagkakatangi at pagkakakilig. Natagpuan niya ang kanyang sarili na naupo malapit kay Noel, ang kanilang di-inaasahang pagkikita ay nagbigay-buhay sa isang halo ng pagkagulat at saya.
hindi mapigilang maramdaman ni Alice ang damdaming pagkakatangi at pagkakakilig. Natagpuan niya ang kanyang sarili na naupo malapit kay Noel, ang kanilang di-inaasahang pagkikita ay nagbigay-buhay sa isang halo ng pagkagulat at saya.
Napatawa si Alice, at nagtapon siya ng pabirong suntok sa balikat ni Noel. “Ay naku! Huwag mong haluan ng bolahan ang umagang ito” birong sabi niya, sinisikap na palampasin ang mga panunuyo nito.
Ngunit nanatili ang tunay na interes ni Noel, at hindi niya napigilang itanong ang tanong na bumabalot sa kanyang isipan. “Iyong sinabihan mong paalam kanina… asawa mo ba iyon?”
Isang alon ng kahinaan ang bumagsak kay Alice habang tumango siya. “Oo, siya nga.”
Ang tawa ni Noel ay umusbong sa hangin, may bahid ng pang-unawa sa kanyang mga mata. “Ah, ngayon ko naiintindihan kung bakit siya ang iyong pinili. Siguro’y napakaswerte niya.”
Namula ang pisngi ni Alice ng may halo ng kahihiyan at ligaya. Binalaan niya ang kahalagahan ng kanyang komento. “Oh, tama na ‘yan. Isang kamangha-manghang tao siya, at ako’y suwerte na siya’y nasa aking buhay.”
Sa pagmamadali ng van patungo sa paliparan, puno ng mga iniisip at damdamin si Alice. Ang malikot na biruan kay Noel ay nagpabilis sa tibok ng kanyang puso, bumungad sa kanya ang isang kuryusidad na hindi niya maipaliwanag. Ngunit hindi niya maikakaila ang katotohanang kasal siya, nakatali sa kanyang dedikadong asawang kasama niya sa opisina.
Nag-shift ang kanyang mata sa lumilipas na tanawin sa labas ng bintana, isang halo ng guilt at kaguluhan ang bumabalot sa kanyang mga kaisipan. Ang nagsimula bilang walang malisya na pagiging magkaibigan ay nagningning ng apoy sa kanyang puso, nagpapakawala ng mga pagnanasa na hindi niya alam na umiiral. Ito’y isang peligrosong sayaw sa harap ng tukso, at alam niyang ang paglampas sa linya na iyon ay maaring baguhin nang panghabang buhay ang takbo ng kanyang buhay.
Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com
Nang huminto ang van sa paliparan, kumuha ng malalim na hinga si Alice, itinatabi ang mga iyon sa kanyang isipan. Oras na upang mag-focus sa layunin ng kanilang paglalakbay, ang mga propesyonal na layunin na naghihintay sa kanila. Ngunit sa kanyang kalooban, hindi niya maiwasang isipin kung paano mag-uugma ang kanilang mga landas sa mga hindi inaasahang paraan.
Sa isang huling tingin kay Noel, isang halo ng pagnanasa at kawalan ng katiyakan sa kanyang mga mata, lumabas si Alice ng van at pumasok sa maingay na terminal ng paliparan. Ang kabanatang ito ay nagtapos, iniwan siyang nakatayo sa gitna ng kanyang mga pagnanasa at pangako. Tanging ang panahon ang magsasabi kung aling landas ang kanyang pangwakas na pipiliin.
At gayundin, nagpatuloy ang kwento, ang kanilang mga kapalaran na magkasalungat sa sayaw ng pagnanasa, tukso, at sa mga kalaliman ng puso.
- Crime Of Passion: Alice VI - November 29, 2023
- Crime Of Passion: Alice V - November 28, 2023
- Crime Of Passion: Alice IV - November 27, 2023