Ang Pinuno Quince

Written by elmergomopas

 

---

First Base

“The best performer of tonight’s competiton will receive a Plaque of Recognition, with Cash Prize worth Ten Thousand Pesos. Ang premyo nga pala para sa kaalaman ng lahat ay dinagdagan ng ating butihing Division Commander ng Thirty Thousand. Ipinapaabot din ng ating Division Commander ang kanyang pagbati sa matagumpay na pagkadaos ng ating anibersaryo, at ang kanyang galak sa ipinamalas na talent ng atingmga sundalo.”

“Shortly, we will announce the winner, for the meantime, DANCE, DANCE, and DANCE for all, ang Master of Ceremony.”

Maingay na ang Combo sa Disco Hits at matao na ulit ang Dance Floor. Katatapos lamang ng Charlie Company, ang huling grupo.

Si Edwin, na kanina pa sigarilyong-sigarilyo ay pumasok muna ng opisina pagkatapos na pagkatapos niyang kumanta. Sa loob ay merong munting pahingahang nakalaan para sa Company Commander, sa pinuno.

Nagpasiya rin itong palitan ang kamiseta pagkatapos madama ang medyo paglamig ng likod nito dahil sa pagkakabasa ng pawis.

Kinapa niya ang pakete sa bulsa, at napamura nang malamang wala ng laman ang kaha.

“K Pop, skag natin, RCP…” text niya kay Ireneo.

“DING”
“Copy Sir, ang agarang tugon ng tropa.

Wala pang yatang limang segundo’y,

“Tok,tok,tok, Sir?

“Oh ang bilis ah, lumipad ka yata.”

Sa bukas na kaha ng Marlboro na inabot ni Ireneo, humugot ang tinyente ng isa, makaraa’y kinapa-kapa ang lighter sa kanyang bulsa.

“Ako na bayaw hehehehe”, alok ni Ireneo sa umaapoy nang panindi, dala ng pangangaya nito sa kanyang CO.

“Bayaw ha, mag-squat thrust ka diyan, balik na biro ni Edwin.

“Tsun”, agad namang bawi nito.

Hindi mailarawan ang tamis ng pagkakangiti ni Ireneo. Mas malapad pa yata ang mga ito sa ngiti ng mortal na kaaway ni Batman, si Joker.

“May nangyari noh?, ang pinuno.
Hindi na ito tinugon ni Ireneo, bagkus dalawang thumbs-up at ngisi ang sagot niya sa pinuno.

Ang tinyente, pagkatapos maunawaan ang lahat, kulang ang “masaya” para ilarawan ang kanyang nadarama.

Okay na, ang masungit, ang mataray na sinisinta, ay nagkagusto rin sa kanya sa wakas.

Kung nagkataong mag-isa lamang siya, baka magsisisigaw siya sa tuwa.

“Tok,tok, tok, muling mga ingay sa pintuan, at inilabas nito ang pigura ni Joy nang pagbuksan.

“Labas muna ako bayaw.”, ang alok ni Ireneo, kasama ang ngiting nakakaloko.

Inambahan naman ito ng batok ni Edwin. Sabay sabing “Ungas…” sa sundalo.

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

“Hoy anong ginagawa niyo dito kanina pa kayo nawawala ah, si Joy.
Nakapamewang pa ito, halatang me kunti nang tama sa mga nainom na serbesa. “San Mig Light”.

Mayat-maya, umupo ito sa foam, tinabihan si Edwin.

“Ikaw Edwin, huwag na huwag mo siyang paiiyakin naku makikita mo. Ako ang unang-unang magagalit pag saktan mo siya ha?

“Napakabait naman pala niya, mataray oo pero napakagalang na bata.”, mistulang nanay na sermon nito.

Mabuti na rin na naroroon si Ireneo, para marinig din nito ang mga sasabihin niya kay Joy, at ang tunay na katayuan nila ng dalaga, bilang respeto niya sa pagiging pinsan nito kay Claire.

“Joy, ikaw pa talaga ang gumawa ng paraan, salamat ha.”

“Okey lang iyon hoy, eh sa torpe mong iyan walang mangyayari kung hindi kami aalalay ni Bry eh, kasunod ng sulyap nito ke Brian.

Sa nadinig, masuyong niyakap ni Edwin ang dalaga.

“Salamat Joy, salamat talaga, akala ko kasi ano eh.”
“Sus, ano? Hahadlang ako? Sabi ko nga mas bagay kayo, isa pa mabuti sana kung hindi ko alam kung gaano siya nakatatak diyan sa isip mo eh, hihihi.”

Si Joy, dahil sa medyo malagihay na ito sa nainom, taklesa na ito, kasunod ng isang birong magpapahagalpak sa kanilang tatlo.

“Akalain mo, bwisit ka, kahit ako kasama mo, ahhhhh Claire Mahal, ahhhhhhhhhh Claire pa rin lumalabas diyan sa bibig mo, loko-loko” , kuntodo emosyon nitong lahad.

“Mas matanda ako sa inyo ha, at gusto kong kayo ang magkatuluyan, pwede niyo akong lapitan kung mayroon kayong hindi pagkakaintindihan.”

“Ano Tinyente, Apir?” Si Joy pa rin, kasunod ng High-Five nila ng pinuno.

Kasalukuyan na nilang tinatahak pabalik ang oval nang muling magwika si Joy.

“Dun na lang tayo sa may sampalok masyadong maingay doon sa mesa, wala din naman daw balak mag disco sina Rina, una na kayo doon tawagin ko lang sila.”

Dito’y may idea na pumasok sa utak ni Brian.

“Sir una ka na doon, kukunin ko lang ung case nung beer natin.”

Mga limang minuto siguro ang nakakalipas, kakasindi niya ng isang stick ng marlboro nang mapansin niya ang dalawang pigura, lalaki at babae.
Nang mapag-sino ang mga ito ay muling napamura ang tinyente,

“Putang-ina mo talaga Ireneo.”

Yakag ni Brian si Claire, at matapos ito maihatid ay agad nagwika,

“Sir nakalimutan ko iyong beer balik ako, kasunod ang karipas na takbo palayo.”

Muntikan niyang mahigop ang buong nakasubong sigarilyo, matapos mapahithit nang todo sa ginawa ni Ireneo. Dahil dito’y napaubo nang sunod- sunod ang pinuno.

“Edwin, okey ka lang?”

Mabuti at ito ang unang nagsalita, dahil kung hindi’y baka abutan na naman siya ng pagkapanis ng kanyang laway.

“Halika Claire maupo ka,., ”
Agad naman tumalima ang dalaga. Tumabi pa talaga ito sa kanya.

Sa mga nalaman niya sa kanyang Ate Joy, at gabay mula sa kanyang pinsan, batid ni Claire na mananaig ang katahimikan kung di siya magsasalita. Dahil ang tinyente, ay isa’t-kalahating torpe.

“Bahala na, wala naman sigurong masama”, si Claire, sa loob ay usal nito.

“Edwin, nag-ismoke ka pala? Kawawa ang lungs mo..”

“Ha eh, patay”, bulong ng tinyente, kasunod ang pagpatay nito sa baga ng sigarilyo at pagpitik dito palayo.

“Hihihihi, naku okey lang naman sa akin iyan, ano lang naman iyong sa akin eh, hmmmmm ano nga ba,? Concern sa lungs mo hihihihihi..”

“Pero no worries, okey lang talaga sa akin kahit mag-smoke ka, okey?” mahabang sambit ng dalaga. Nakangiti rin ito.

“Hey hihihi magsalita ka naman grabe ka, hindi ka yata nag sho-shot,?

Napansin ni Edwin ang hawak na bote ng dalaga, San Mig Apple.

“Pero hanggang flavored beer lang ……,

Isang biglang dausdos ni Edwin palapit kay Claire ang pumutol sa sinasabi nito.

Sa pagkakadikit nila, kahit parehong nakapantalon, nagdantay ang kanilang mga hita.

Ang kaninang pananahimik, ay binawi ni Edwin, sa pamamagitan ng
pag-abot ng kanan niya sa kaliwang kamay ng dalaga.

Pinisil-pisil niya ito, at ramdam niya ang balik-pisil ni Claire sa kanyang palad.

“Ilan na nainom mo?, si Edwin, pagkatapos matahimik nang dalaga, medyo napatungo rin ang ulo nito.

“Dalawa lang.” kasunod nang pag-ngat ng mukha ng dalaga.

“TSUP”.

Isa itong banayad na halik, galling sa tinyente, lumapat sa noo ni Claire.

Walang reaksiyon galing sa dalaga, ay tuluyan itong niyakap ng tinyente, kung saan mistula din siyang nangumpisal sa sinisinta.

“Noong una pa lang kitang makita, gustong-gusto na kitang yakapin. Hindi ka na naalis sa isip ko.”

“Lagi ka dito.”, kasunod ng turo niya sa kanyang sentido.

“Walang sandaling hindi kita naiisip.”

“Noong inakala ko, na wala akong ka tsansa-tsansa sa iyo, ang sakit-sakit dito Claire” turo nito sa dibdib.

Ang dalaga, bagamat walang naging mga tugon, ang mga bisig nito’y tumahak, sa mga batok ng pinuno.

Tuluyan nang yumakap sa kanya ang sinisinta.

Napansin na lamang ng tinyente, parang may pumatak na mainit-init, sa bandang pagitan ng kanyang kanang leeg at balikat, kasunod nito’y mahihinang hikbi, mula sa kapareha.

“Edwin, huwag mo akong sasaktan ha”? Si Claire, umiiyak na pala ito.

Mula sa bulsa sa likod ng pantalon, dinukot nito ang baong ang panyo at agad pinunasanan ang mga luha ng katipan.

“Hihihihihi, maya’t-maya tawa na nito. Pareho tayo ng pabango? DG din pala ang gamit mo?

“Noong una pa’y minahal na kita, at hihintayin ko ang araw na sabihin mo rin sa akin yan, hindi kita mamadaliin, pero hayaan mong gawin ko ang bagay na noon pa ma’y gustong-gusto ko ng gawin sa iyo, magsimula noong tarayan mo ako.”

“Ano? Nakangiting tanong ni Claire.

“Ito, ang tinyente, kasunod ng siil ng halik sa mga labi ng sinisinta.

Nagsimula sa dampi, pabali- balik na dampi sa gitna, padako sa magkabilang gilid. Ang kaninang tikom na mga labi ni Claire, ay bahagyang bumukas, kung kaya’t ang mga banayad na halik ng tinyente’y dumiin, palipat-lipat na ang mga labi nito.

Napansin ni Edwin, bagamat tumutugon ang kapareha, ay hindi pa ito masyadong marunong humalik.

Ang tagal bago binitawan ni Edwin ang mga labi ni Claire. Kung hindi pa siya aawatin ng dalaga, ay wala siyang balak na bumitaw dito.

“Hihihihi”, tama na Edwin, tama na muna. Baka mabura na mga lips ko biro nito.

“Ikaw ha, tatahi-tahimik ka, kaya pala, sa iba ka pala mabilis ha.

“Andami mo na sigurong nakiss noh, halata eh hihihihi,.”

“Pero okey lang, basta from now ha, sa akin na lang kikiss yang mga lips na
yan ha? Ang tila pagtataray ni Claire.

“Mahal kita Claire..” ang nging tugon dito ng pinuno.

Hindi inaasahan ng tinyente, na sa gabi ring iyon, mariririnig niya ang mga katagang iyon, mga katagang tuluyang magdadala sa kanya sa ika-siyam na alapaap.

“I love you too, Edwin.”

“Mahal kita, sungit.”, ang tinyente.

At isa pang banayad na halik sa noo ang iginawad dito ng tinyente,makaraay hinaplos nito nang buong pagmamahal ang napakaamo at magandang mukha ng katipan.

“Ngayon lang niya nadama ang ganito kaperpektong pakiramdam. Walang problema, walang pagkabalisa, walang takot, walang duda.

Habang haplos-haplos niya ang ulo ni Claire na nakadantay sa kanyang balikat, napatingala ang tinyente. Nausal niyang sana’y huwag nang matapos ang sandali na iyon.

Napakaliwanag din ng buwan na binagayan ng mistulang perpektong pagkakalatag ng mga bituin sa mga magkabilaang bahagi nito.

Maging ang langit ay parang nakiki-ayon sa kasayahang nadarama ng pinuno.

“Hihihihi, loko-loko mga iyon, hindi na bumalik, halatang sinet-up tayo…, si Claire.

Mauulinigan na ang anunsiyo ng MC sa nanalo. At siyempre, gaya ng inaasahan, dinig na dinig nilang dalawa bagamat may kalayuan sa entablado nang tawagin ang kumpanya ng Pinuno. ALPHA…

“Edwin, pukaw ni Claire sa atensiyon niya. Nakaramdam ng ginaw ang dalaga, hindi nadala ang jacket dahil sa ginawang madaliang set-up sa kanila ng pinsan, kung kaya’t pinahiga niya ito sa kanyang kandungan, at mistulang ikinumot sa katawan nito ang sarili niyang maong na jacket.

“Hmmmn?”

“Saan ka natutong kumanta at mag-guitar?, Nag Music School ka?

Dito nagkwento si Edwin kaugnay sa tanong na iyon ng katipan.

“WOW”, kaya pala. Sa lahi pala. Ang ganda nung Angel Baby mo ha hihihihi. Kakantahan mo din ba ako nun? Ung para sa akin talaga?

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

“Ha? Eh para kanino ba iyong kanina, para sa iyo naman lahat iyon”.

“Arayyy”, si Edwin, pagkatapos siyang sikuin nang mahina ng katipan.

“Sa akin daw, hindi ka nga namamansin, akala mo siguro hindi ko ramdam noh?”

Mataman na tiningnan ni Edwin ang kasintahan. Hindi man siya nakainom, pero sa kandungan niya ay ang sinisintang mala-anghel ang ganda, idagdag pa ang perpektong hubog ng katawan nitong mistulang nakahain sa harapan niya.

May naisip na kalokohan ang tinyente.

Dahan-dahan, dumako ang isang kamay niya sa mga nakahalukipkip na kamay ng dalaga sa mga dibdib nito, saka sinundan ang mga ito nang tingin.

“Arayyyyy”,, Isang kurot ang humuli sa kamy ng tinyente nang tangkain niyang padausdusin ang palad, at igiya sana ito papunta sa mapipintog na dibdib ng katipan.

“Uhhhm, uhmmmm, uhmmm loko..sunod-sunod pang mga kurot dito ni Claire.”

“Claire? Hindi puwede?”

“Marami tayong oras para diyan, ikaw ha pilyo ka hihihi. Akala ng tinyente, tuluyan na itong nagalit sa kanya, mabuti na lang at nadinig niya itong humagikgik.

“Kailan mo ako pupuntahan sa bahay, ipapakilala kita kina Daddy ha, Edwin?

“Oo naman, sige sked natin ha, ang pinuno.”

“Hihihihihhiihi, muling hagikgik ni Claire, kasunod ng pagbangon sa pagkakahiga.

“Edwin ano ba yan, sabay nguso nito sa kanyang bandang ibaba.”

“Ano? Patay-malisya ng tinyente, sabay yuko at sipatin ang bahaging inginunguso ni Claire.

“Yaaaaks ka, tama na muna kasi yang kiss-kiss at hug-hug na yan Edwin ha, baka mstroke pa iyan, sabay nguso ulit dito ng dalaga.”

Simula pa lang ng pagdaite ng kanilang mga balat kanina ay iba na ang kanyang pakiramdam, lalo pa’t mahal niya ang kayakap, at kahalikan.

Ang totoo’y, kanina pa mala-bakal ang kanyang “adan”, sa tigas nga yata nito’y hindi ito yuyuko maski sabitan pa ito ng isang buong piraso ng
hollow block.

Tama nga naman ang katipan, marami pang araw. Kailangan na niyang baguhin ang daloy ng usapan, at tigilan ang kalokohan, bago pa tuluyang mainis sa kanya ang katipan.

“Eh sungit, hindi ako makahinga, pwede manigarilyo?”

“Oo naman noh, naku hindi kita pipigilan diyan, baka yan pa ang hindi natin pagkaintindihan.

“Sa sunod na balik ko bilhan kita, anong smoke mo nga? Si Claire..”

Dito muling napangiti ang tinyente, akala niya kasi talaga kanina, ang bisyo niyang ito ang magiging una nilang problema. Mali siya.
Napagtanto din niya ang malawak na kaisipan ng sinisinta sa mga bagay-bagay. Dito’y may naalalang itanong ang pinuno. Isang bagay na gustong-gusto niyang maklaro.

“Akala ko kayo ni Lietenant Delavega Claire”.

“Si Arthur? Oo nanliligaw siya, eh oo crush ko siya noong una pero hindi ko naman siya sinagot pa eh.”

Parang nabunutan ng tinik ang tinyente sa nadinig.

“Ay nga pala hihihi, si Claire, iniabot nito ang CP kay Edwin.”

“Ano to, bagong scandal ba, tara nood tayo.,muling biro ng tinyente.”

“Ikaw tatahi-tahimik ka ha pero manyak ka Puro ka kalokohan”. Pagkatapos irapan ni Claire ay agad na itinipa ni Edwin ang kanyang numero sa keypad ng cellphone..

Pagkabalik ay agad naman itong pina-ring ng dalaga.

“Sige nga, I save mo nga, may ngiting usal ni Claire, may planong pagsubok kay Edwin.

“Ay ba’t ang formal, pagkatapos matiyak ng dalaga ang pangalang itinipa ng boyfriend upang i-save ang kanyang numero

“Claire”, makikita sa bagong Contact Lists ni Edwin.

“Ok sige, oh ito okay na? Si Edwin, sabay pakita muli ng kanyang Cellular Phone.

Isang mahinang hampas muli ang tugon ni Claire dito pagkatapos makita ang screen.

“SUNGIT” ha. Caps lock pa talaga ha uhmmmm-uhmmmm-uhmmmmm magkakasunod ulit na hampas nito sa nobyo.

“Tara na, masuyong akbay ni Edwin kay Claire pagkatapos hulihin ang mga kamay ng nobya.

Tumutugtog pa rin ang banda nang makabalik ang magkatipan sa lamesa ng Alpha.

“Bayaw asan na sila.”, hanap ni Edwin kay Rina at Joy nang mapansin nitong mag-isa na lamang si Ireneo na nakikipag-inuman sa nalalabing mga tropa.

“Eh, bayaw, eh Sir hehe, mauna na daw sila ayaw nila kayo maistorbo kanina eh hehehe.”, medyo lasing na ang sundalo.

Dito napansin ni Edwin na may isang unread message galing ke Joy.

“Ed, mauna na kami ni Rina, text-text na lang tayo ha. Ingatan mo si Claire, kundi lagot ka sa akin.”

Isang nakangiting emoticon ang kadugtong ng text.

Samantala, ang Innova na sinakyan kanina nina Joy at Rina ay wala na sa gilid ng guwardiya.

Mga Singkuwenta metros mula sa gate ng batalyon ay may maliit na kalsada, pakanan ito, papasok sa plantasyon ng isang Kumpanya ng “Cavendish” na saging.

Sa gilid ng makipot na daan na halos sakto lamang para sa sasakyan, ay nakahimpil ang service ng dalawa. Sa unang tingin, aakalain mong nakapark lang ito, subalit kung susuriin, ay bahagyang umaalog ang kotse.

“Shit ka talaga friend ohhhhhhhhh, ahhhhhmmmmmm, oooooohhhhhhh fuuuuuckkkkkkkkkk, ang galing mong kumain ng puke. Mga halinghing ni Joy.

Ang dalawa ay nasa bandang likuran.

Kasalukuyang kinakain ni Rina ang kaselanan ng kaibigan. Ang posisiyon ng mga itoy baliktaran.

Saglit na natigil sa pagdila si Joy sa puke ni Rina upang namnamin ang ginagawa nitong sabay na pagkain at pag-daliri sa kanyang kaselanan.

“Oooooohhhhhhhhhhhhh, oooohhhhhhh, it’s so good friend, maya-maya mga ungol naman ni Rina, nang ibalik ni Joy ang dila at muling higupin ang kuntil nito.

Ang kaninang banayad na uyog ng sasakyan ay lumakas nang lumakas. Klaro at hindi maitatanggi ng mga nasa loob nito ang ginagawang milagro.

Pabilis na nang pabilis ang indayog ni Joy sa ibabaw ni Rina. Nakakalibog ang saby na pagtalbog ng malalaking suso nito habang inaabot ang rurok.

Si Rina, kung susuriin ang bandang baywang, ay may parang “string’ na nakapaikot dito. Suot nito ang isang itim at walong pulgadang “strap on dildo”. Banayad na binabayo ang puke nang kaibigang taas-baba hanggang sa magsisisigaw si Joy sa tindi ng tinatamong orgasmo…

Si Ireneo, ang tinyente, at si Claire, ay pabalik na nang kampo. Si Ireneo ang naatasang magmaneho.

Bago pa sila lumisan sa batalyon kanina, nakapagpasiya ang dalagang makitulog muna sa pinsan.

Sa gitna ng biyahe ay may naisipan na namang kapilyuhan ang tinyente. Dinukot nito ang cellphone, at pasimpleng tinext ang katipan.

“Ayaw mo matulog dun sa kubo ko, mas malambot at mas malaki ang kutson ko. Para mas komportable ka, may kasamang emoticon na nakangisi.”

“DING”
“Ayoko nga, bleeeehhhhh…,” reply ni Claire sa text ng BF.

“DING”
“manyak” hihihihihihi, muling text ng dalaga.

Pagdating nang Alpha, ihinatid muna ng tinyente si Claire sa bunkers ng pinsan. Ginawaran niya ito ng isang halik sa noo.

“Gudnyt mahal. I love ypu Claire”, paalam nito bago bagtasin ang pasilyong kakabit ng kaniyang kubo.

“hoy matulog ka na ha, baka may itext-text ka pa Edwin ha?”. Mataray na paalala ni Claire.

Dito’y napangiti si Edwin, naalala kasi niya ang unang pagkikita nila ng girlfriend. Ang gabing natikman niya ang parehong katarayan nito.

“Yes Maam, birong tugon ni Edwin bago siya tuluyang lumayo.

Sa kanyang higaan, ang sarap ng pakiramdam niya. Wala siyang madamang pagkahapo, kahit pa nagsisimula nang bumigat ang mga talukap niya sa mata.

Nakaunan sa mga pinagsiklop na mga braso, ay pilit niyang inalala ang maamong mukha ng nobya. Ang lambot ng mga labi nito, pati ang bahagyang nadantayan niya na hita.

Baka nga pati sa pagtulog ay dalhin niya ang mga ngiti sa labi.

Tumagilid na ang tinyente, handa nang ipikit ang mga mata, nang tumunog pa muli ang kanyang telepono.

“DING.”
Si Claire,

“Gudnyt na Edwin, sorry hindi na muna ako sa iyo matutulog ha. Hihihi.

“DING.”
Isa pang text.

“Ipagpaalam mo ako kay Daddy, pag pumayag eh di go, hihihi. May shy emoji ang text. Pero matutulog lang ha, ayaw ko ng malikot na katabi, kadugtong nito ang isang wink emoji.

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

Tahimik na ang kampo nung mga oras na. Pero binasag ito ng isang sigaw mula sa bunkers ng pinuno.

“Yohhhhhhhhhhhhooooooooooooooo…..”

Nang mapagtanto kung gaano siya mukhang katawa-tawa sa kanyang ginawa, ay sumigaw ulit ito. “SCENARIO”…

“Hoy sino iyan, kung ayaw niyong matulog, mag patulog kayo mga loko loko….. Mase masehin ko kayo ngayon makita niyo… Mga hiyaw pero natatawang mga sigaw ng pinuno.

Likha ni elmergomopas. All Rights Reserved.