Ang Pinuno Diecinueve

Written by elmergomopas

 

---

“Mano Po”

“Edwin, akala ko ba nagmamadali tayo?”, si Claire.

Nasabihan na ito ni Edwin. Ihahatid niya ito. Pinamamadali ni Edwin ang nobya para makaalis sana sila bago mag Alas-Diyes.

Pero paano? Nasa banyo sila, pero humirit pa ng isa ang pinuno.

“Ikaw ang maniac-maniac mo.”, sa simula’y protesta ni Claire. Pero alam na alam naman niyang wala siyang mapapala sa kakulitan ng nobyo.

“Sige, okey lang sa akin, basta sa akin lang ha? Ako lang ang mamanyakin mo okay?” pagpapati-anod ni Claire ngunit may pagka sinsero sa turan nito.

Ang tinyente’y hawak ang kanang binti ni Claire, naka-angkla ito sa kanyang kaliwang braso, para lalong mapag-hiwalay ang mga hita ng nobya.

“Four-One, may utang kang tatlo Claire.”, patuloy na pangmi-miron ng tinyente na magpapatawa sa dalaga.

“Hihihi, Four-Two hoy. At Iyong kagabi? Akala mo ha.”, sakay ng dalaga sa nobyo.

“Edwin, mabilis lang hon.”

“Putang-ina, ang sikip mo, ang sarap mo Claire.”, nang makapasok ay kumadyot agad ang tinyente. Basa at madulas pa rin ang kasintahan.

“uhhhhhhhhhhmmmn. hmmmmnn, uhhhm. Bilis na hon, fuucck.”, laplap ni Claire sa nobyo.”

“Fuck ka Claire, ang sarap ng puke mo mahal.”, malalaswang bulong ni Edwin kay Claire. Dikit na ang mukha ng tinyente, ang labi’y rekta na sa kaliwang tainga ng nobya.

Si Claire, medyo “nawi-wirduhan” talaga siya sa mga ganung salita . Hindi siya sanay. Pero okey na ito sa kanya. Total nobyo naman na niya ito. Isa pa’y ito ang lalaking bukod tangi niyang hinangaan nang husto, nirespeto, higit sa lahat, pinagkatiwalaan niya ng kanyang pagkabirhen.

Sa gitna ng pananalasa ng katigasan ni Edwin sa kanya ay may nagbalik sa alala ni Claire. Tungkol ito sa aktres na nabanggit at inihambing sa kanya ni Edwin. Kanina pa gustong liwanagin ng dalaga.

“Hon, Liza Soberano or Maureen Wroblewitz?”

At oo, tama.

Ang sinabi ni Claire na modelo ang noon pa’y pilit na ina-alala ni Edwin, matagal nang nasa dulo ng kanyang dila pero hindi niya taalga mahinu-hinuha. Tama si Claire, mas hawig nito ang modelong nagwagi sa ika-limang yugto ng Asia’s Next Top Model.

“Hihihihihi, pero mas malaki at maganda ang boobs ko dun hon ha, kahit pa kay Liza Soberano mo, dinagdagan pa nito nang pagsapo sa sariling suso at kindat sa katipan.

Lalo tuloy nademonyo si Edwin sa sinabi at ikinilos ni Claire.

Katulad nang sa orasyon, may binanggit ang pinuno na tanging siya lamang ang nakakaintindi kung ano . Pabulong ito, at parang nanlilisik din bigla ang mga mata ni Edwin.

“Inviting disaster ka iha, inviting maltreatment ka.”

“uhmmmm…
uhmmmmmn….
uhhhmmmn….
uhmmmmmmm.”

Sunod-sunod na ulos ang pinakawlan ni Edwin. Kinailangang tumukod ni Claire sa dingding ng banyo sa tindi ng mga bayo ng nobyo.

“Edwin bilis na ,ang halay-halay ko na, ang bastos-bastos na ng bibig ko bwisit ka Hon.”

“shiiit ka Claire, akin lang ang mga suso na ito ha? Itong puke mo akin lang ito, shiiiit ang sarap mo, lalabasan ako Claire.”

“hmmmmmn, hmmmmn, muling mga siil ng halik ni Claire sa labi ng nobyo,

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

“uh-huhh”

“Iyong-iyo itong mga suso at p—u—ke na ito.”, parang matatawa ang dalaga, hindi makapaniwala na masasambit ang mga ganoong kataga. Pero mas nanaig ang nadarama para sa nobyo..

at hindi na katagalan bago…

“ahhhhhhhhhhhhh, fuck, fuck..”, ang pinuno. Kasunod nito’y ang panlalambot at kusang pagkahugot ng kanina pa nakikipag-digmang tarugo.

“Andami pa rin Hon.”, ang dalaga. Tumutulo ang pinakawalang tamod ni Edwin, bumaybay sa mga hita ni Claire ang iba, ang iba nama’y nagkalat sa sahig ng banyo.

“Tama na ha, alis na, aliissss.”, taboy ng dalaga ke Edwin. Alam niyang hindi talaga siya makakapagbihis kapag kasama ang boyfriend. Kailangan na nilang magmadali.

Tama ang nobya. Nagbalabal ang tinyente ng tuwalya, hinayaan na lang si Claire. Kinindatan niya ito bago lumabas ng banyo. Kindat na tinugunan ng matatalim na irap ni Claire.

Madidinig ang sunod -sunod na buhos ng tabo. Si Edwin, nagsindi ng sigarilyo.

Alas-Nuebe pasado na, sabagay naabisuhan na niya ang First Sergeant at si Ireneo.

by:elmergomopas

“ONNEE SNAPPPYYY PRIVATE.”, sigaw ni Edwin. Nasa bungad ito ng kubo.

Nagkukumahog na tinakbo at inabot ng isang tropa ang pantalon at “collared shirt” na hawak ng pinuno. Pinapa-plantsa ito ng “CO”.

Samantala, nakapanaog na si Claire sa kubo ng pinsan para makapaghanda ito.

Binuksan ng tinyente ang sisidlan ng kanyang mga “laruan”. Inilabas dito ang kanyang personal na “Glock18”. Guwapong-guwapo. Nagmukhang “carbine rifle” ang pistola sa pagkakasuot nito sa isang itim na “roni conversion kit”. May “red-dot holographic sight” ang armas at nakahanda ang sipat sa target na may layong bente-singko metro. May tatlo itong “thirty rounder spare magazines”, pang-apat ang nakasalpak.

Hindi likas na mahilig sa baril si Edwin, kailangan lang niyang mamuhunan sa mga ito lalo na nung pumutok ang pangalan niya sa “liquidation squad” ng NPA o SPARU.

Bahala nang gumasto basta para sa kanyang kaligtasan, isa sa mga prinsipyo ng pinuno.

Pagkasilid sa isang hiwalay na kahon, sunod na kinuha ni Edwin ang kanyang
bente-dos.

Caliber .22 beretta pistol.

Mistula itong laruan sa kaliitan. Ang sukat nitoy hindi lalagpas sa kamay kung ilalapat Napakaliit na kayang itago sa mga bulsa, subalit ang armas ay kilala noon pa bilang paboritong “assassination weapon” ng tanyag na “Secret Intelligence Service” ng bansang Israel, ang MOSSAD.

Masyadong mabigat at nalalakihan ang tinyente sa “M4 Carbine”, samantalang mas “compact” ang glock pistol-carbine. Higit sa lahat, “full-automatic” din ito, para na rin siyang may dala-dalang “sub-machine gun”.

Ikinakabit niya ang mga headset ng dalawang units ng motorola tactical handheld sa Post 1 nang matanawan niya ang kasintahan.

Nakalugay ang hanggang balikat na buhok. Nataon pa talaga na ikinakawit ni Claire ang kahabaan nito sa kanan nitong tainga. Lalo itong pumuti sa pink na lacoste na blusa. Hapit, at nakakainit ang bilog na bilog na mga suso ng dalaga na hapit sa malambot na tela.

Lalo ding pinatingkayad ng brown leather crossed sandals ang kaputian ng mga paa ng dalaga, isama pa ang maikling levi’s denim skirt nito na pang-ibaba.

“Mahabaging diyos, ggggggggrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr'”.

kung pwede lang, hindi siya papayag na hindi makaisa pa sana pero gahol na sila sa oras. itinuon na lang ni Edwin ang pansin sa inaayos na radio.

Pagkapindot sa mga PTT ng radio at masiguradong gumagana ang mga headset, nagmando na ang pinuno.

“Bry Tara”

Saktong Alas-Diyes na nang lisanin nila ang kampo. Tato sa tropa ang hiniling ng pinuno para sa kanyang seguridad. Dalawa dito’y, mga musang o scout rangers, pangatlo si Ireneo.

Gamit ang pick-up ni Ireneo, bukod sila ni Claire. Hiwalay ang sasakyan ng Security Team na minamaneho ni Brian.

Kulang-kulang apat na oras ang magiging biyahe.

Hindi sila nakapag-agahan. Kung sanay siya dito, hindi ang kasintahan. Halata ito. Kanina pa nilalantakan ni Claire ang dalang chips at tsokolate.

Mayat-maya sinusubuan siya ng nobya ng putol ng toblerone.

Hindi ka gutom hon?, si Claire.

Bagamat sanay, ang totoo’y kanina pa kumakalam ang sikmura ng tinyente. Napapawi lamang ito sa tuwing lalagok siya sa baon na Gatorade ni Claire.

“Busog kaya ako, hindi ba’t kumain ako kanina? Kinilaw?”

“Manyak.”, ganti ng dalaga. Naningkit ang mata nito pagkatapos makuha ang biro ng nobyo.

“Hon nasa bahay sila daddy at mommy, may mga bisita si dad, okey lang sa iyo late lunch tayo hon? Kaya mo pa?.”

Alangan namang sabihin niyang gutom na siya, kalalaki niyang tao, at nakakahiya yatang ang SF na berdugo ay hindi kayang tiisin ag gutom.

“Ikaw ang ina-alaa ko, baka hindi ka sanay malipasan ng gutom.” Natutunan niya ito sa SF, ang Psychological Operations, baka sakaling kumagat ang nobya.

“Nope, okey lang ako hon, dun na lang tayo sa bahay.”

“Toinks, palpak.”

Pigil niya ang tawa sa resulta ng diskarte.

Nang matumbok ang pangunahing kalsada, nagpaalam ang tinyente.

“Claire bilisan natin nang kunti ha, paalam nito sa nobya. Ang plano niya’y kunin lamang ng tatlong oras ang biyahe. Inaantok siya sa otsenta o nobenta na takbo.

Ang hindi inaasahang tugon ng kasintahan ang magpapangisi ke Edwin.

“Edwin, gutom ka na noh? Hahaha. Hindi nga, kain muna tayo hon? hihihihi.”

Mukhang nabaliktad yata, at siya naman ngayon ang binabanatan ng nobya.

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

Kailangan niyang maabisuhan ang mga kasama sa likuran. Pumisil siya sa PTT ng headset, pero hindi nga pala niya natanong ang callsign ng kabila.

“K-pop, this is Echo 1, radio check over.”

“Echo 1, this is Pogi, Lima Charlie Over.”

Sa pagsagot ni Brian sa kabila, madidinig sa sanligan ang impit na tawa ng dalawang musang na kasama.

“Bry dumikit ka. Saka okey yang callsign mo ah, hirap i-decode, halatang pinag-isipan.”

“Hahahaha.”, madidinig na tawanan. “Copy Sir.”

Masarap dalahin ang sasakyang bagong-bago at wala pa ni isang isyu. Nobenta ang pinakamabagal niyang buwelo, kung maluwag nama’y siyento-bente ang kanyang palo.

Bente minutos pagkatapaos mag Ala-Una. Papasok na sila sa isang subdibisyon na halatang eksklusibo.

Pagkalagpas sa Guard House ay mabubungaran agad ang driving range ng golf course at ang club house. Nakahilera sa magkabilaan ang tennis courts, ang covered courts, gym, at ang standard sized na swimming pool.

Napaka-elegante ng lugar gawa ng mga puno ng palmera sa magkabilaang bahagi ng daanan.

Pagkatapos ng ilang kaliwa at kanang turo ni Claire, nasa harapan na sila ng tatlong naglalakihang mga bahay ng mga Ireneo. Nasa iisang hilera ang mga ito at halos magkakasintulad ang pagkakadisenyo.

Kanina pa sigarilyong-sigarilyo ang tinyente. Lagpas tatlong-oras. Ito na ang pinakamatagal na nakapagpigil siya sa bisyo. Hindi sa kanya ang sasakyan kaya’t hindi siya pwedeng magsindi, bilang respeto sa may-ari nito.

Para siyang ipinasok sa “rehab”. Ramdam na ramdam niya ang paghingi ng dila ng suplay ng nikotina.

Walang okasyon, ito ang sinabi ni Claire sa kanya kanina sa biyahe. Normal na araw lang ito kung saan binisita ang ama ng kapwa din nitong mga negosyante.

Nasa bungad ng tarangkahan ang isang babae. Kamukhang-kamukha ito ng nobya.
Walang ideya ang tinyente sa edad ng ginang pero napakabata nitong tingnan sa spring shirt, isang puting long seeve na de-kuwelyo, na binagayan ng dark blue na pantalon.

Mala-diwata din ang taglay nitong kagandahan. Sa pagkamangha’y hindi na namalayan ng tinyente ang pagbaba ni Claire sa sasakyan. Hinabol na lang ng tingin ni Edwin si Claire habang patakbo nitong nilapitan ang ginang.

Para itong paslit na matagal nawalay, mahigpit itong yumakap sa ina. Habang
nag-uusap ang mga ito’y pansin ni Edwin ang mahigpit na pagkakayakap ng ginang sa nobya, ang masusuyong haplos nito sa ulo ni Claire, at ang paulit-ulit na mga halik nito sa noo ng kasintahan.

“Spoiled nga, kaya pala.”, sa loob-loob ni Edwin.

Mga ilang saglit bago dumako ang mata ng mga ito sa gawi niya, parehong nakangiti, kasunod ang kaway ng nobya sa direksiyon niya, hudyat upang lapitan niya ang mga ito.

Heto na naman ang isa sa mga pagkakataon na susubukin siya ng kanyang kahinaan. Berdugong mahiyain, mahinhin sa pakikisalamuha dala ng mababang kumpiyansa.

Inayos ni Edwin ang bahagyang umangat na mga manggas ng damit. Hinila ang mga ito upang muling magpantay ang pagkakalapat ng suot sa mga balikat, bago bumaba ng
pick-up ang pinuno.

“Hello iho, you are Edwin?”, nakangiting bati ni Mrs. Ireneo nang makalapit ang pinuno.

Sa nanginginig na mga tuhod, at naghahabulang mga daga sa dibdib, inabot ni Edwin ang kanan ng ginang, at ang kanyang sunod na hakbang ang bahagyang magpapamulagat kay Mrs Ireneo.

“Magandang hapon po, Maam, kasunod ang pag-angat niya sa kamay ng ginang, at pagdala sa likod-palad nito, at paglapat nito sa kanyang noo.

“hihihihihihihihi.” agad na bungisngis ni Claire sa tagpo.

“Ay ang bilis ha, pero gusto ko iyan, hihihihihi.” ang bibo ding hagikgik ni Mrs Ireneo.

“Maam so-oo-rrrry po, sorry po.”, ang utal-utal na namang si Edwin matapos mapagtanto ang ginawa.

“No iho, it’s perfectly fine, it’s alright Edwin hihihihihihi, gusto ko ganyan ka din kay Mister mamaya ha Edwin.”, dugtong ng ginang. Hindi nawala ang bahid ng tamis ng pagkakangiti nito.

Si Claire, bumubungisngis pa rin ito. Pero natutuwa ang dalaga sa ginawa ng nobyo at alam niyang maganda ang unang impresyon ng ina para dito.

“Halika na, gutom lang iyan hihihihihihi.”, muling kantiyaw at mga bungisngis nito, kasunod ng hila ni Claire sa kamay niya at tawag ni Claire sa atensiyon ni Brian at sa mga kasama nilang sundalo.

Ang lugar ay may komon na pavilion na sadyang ginawa para sa mga salo-salo ng pamilya. Dito napatunayan ni Edwin kung gaano magkakalapit ang mga ito. kaya pala ganun na lang ang trato ni Brian sa pinsan. Nakababatang kapatid.

Nasa pavilion ang magkakapatid na Luis, Rafael, at David, ang ama ng dalaga kasama ang mga bisita. Kantahan, biruan, tawanan, siyempre pa, inuman, at hndi maitatangging medyo nakainom na ang mga ito.

Kasama ang dalawang tropa, iginiya sila ni Mrs Ireneo sa “lanai” na kadugtong ng pavilion para makapananghalian ang mga ito kasunod ng pagtawag ng ginang sa atensiyon ng kabiyak.

“Edwin dito na lang kayo ha para makakain kayo nang maayos.” muli’y ang pukaw ng maybahay sa direksiyon ng mister.

“Maam huwag na po, putol dito ng tinyente. Ako na lang po ang lalapit Maam, Claire halika, pakisamahan mo ako.”

“Okey Edwin.”, matamis muling ngiti ng ginang sa ipinapakitang kagalangan ng tinyente.

Sa pavilion kailangang tapakin ni Claire sa balikat ang nakatalikod na ama.

Natigil din pasumandali ang nagtatawanang grupo sa paglapit ng magkasintahan.

Nagmano ang dalaga kasunod ang mahigpit na yakap nito kay David. Ginantihan naman ito ng ama ng mga halik sa kanyang noo.

Muling kinabahan ang pinuno. Kung maayos ang pagtanggap sa kanya ng mommy ni Claire kanina, hindi siya umaasang ganun din ang daddy nito sa kanya.

“Bahala na.”, pasiya ni Edwin.

Hindi na niya hinintay na ipakilala siya ng katipan, umikot ang tinyente, at sa harapan ng nakaupo pa ring ama ng kasintahan ay nagbigay respeto ang pinuno.

“Magandang hapon po, kasunod ang pag-apuhap niya sa kanang palad nito upang magmano.”

“I am Edwin Santos po, Sir. boyfriend po ako ni Claire, Sir.”, diretsahan at mata sa matang hayag ni Edwin kay Ginoong David Ireneo.

Bagay na tuluyangmagpapatahimik sa grupo lalo na sa magkapatid na Luis at Rafael.

“Putang-ina mapapahiya yata ako.”, pag-aalangan ni Edwin sa ginawa, ang kanyang kamay ay hindi pa rin binibitawan ni Mr. Ireneo.

“Klara, pakainin mo nga itong si Edwin, ba’t ang payat mo yata iho”, mga salitang magpapatigil sa mga tambol sa dibdib ni Edwin, na sinundan pa ng magkasunod na biro ng mga tiyuhin ng nobya.

“Joko Diaz”, iyong totoo lang iho ha, atin-atin lang, ilan ang girlfriend mo? Tol takpan mo nga muna ang mga tenga niyan ni Klara, hahaha, ang makulit na turan ng ama ni Brian.

“Klara, kawawa naman itong si Edwin, alam ba niya kung gaano ka kalakas kumain?” ang banat naman ni Rafael.

Tawanan ang kasunod.

Hindi pa rin nakakalas ang pagkakahawak ng kamay ni David sa pinuno.

Maya-maya’y…

“Edwin, all we want is the best for our daughter Iho, and what I mean best, is her happiness. Everything, anything na makaka-pagpasaya sa kanya Edwin, and that’s all. Iyon lang ang gusto namin ng mommy niya. Naiintindihan mo ako Iho?”

“Yes Sir.”, maikling tugon ng tinyente dito.

“Klara, sweetie, sige na pakainin mo na itong si Edwin.”

Bago tumalikod, ay narinig ng tinyente at ni Claire sa daddy nito ang tuluyang magpapakalma sa kanila.

“Edwin, welcome to the family iho.”

“Magalang na bata, approved.”

Hindi nila alam kanino galing ito, pero klarong naulinigan din ito ni Edwin at Claire nang lisanin nila ang pavillion.

by:elmergomopas

Samantala, sa mga kabundukan ng “Pantarong Range”, hirap ang isang kadre sa pagsimula ng apoy. Hindi makita ang haring-araw dahil sa kalandong ng mga naglalakihang puno ng lawaan. Ang bilog ng mga ito’y maikukumpara na sa sukat ng “drum”. Hindi na mayakap sa kalaparan.

Namamatay ang ningas sa tuwing ipapatong na niya ang kaldero. Basa ang mga
pang-gatong gawa ng sobrang lamig, patunay ang mga nagtubuang mga lumot sa paligid at sa katawan ng mga puno.

Kailangan niyang isakripisyo ang tsinelas. Ang goma na lamang ang pag-asa niyang makagawa ng apoy para makaluto. Pangatlong araw nila ito kung saan nagkita na sila ng kaka-tagpuing grupo. Habang nag-uusap ang dalawang lider, siya ang naatasang maghanda ng kung anong pwedeng isapin sa mga sikmurang kanina pa kumakalam sa gutom.

Kailangang tipirin ang mga rasyong bigas at de-lata sapagakat ilang araw pa bago nila madadaanan ang kabahayan ng masa. Ang inaasahang suplay ng pagkain ay nakadepende din kung magtatagumpay sa isang hiwalay na misyon ang ibang mga kasama.

Sa tuwing almusal lang nakakatikim ng kanin ang kanilang sikmura, ang tanghalian at hapunan, kung hindi kamoteng kahoy, ay nilagang saging na saba.

“Malapit na tayo sa masa kunting tiis, makakahigop na ulit tayo ng kape, mamamantikahan na rin ang ating mga nguso.”, mauulinigan sa mga nag-uusap sa lilim ng isang asul na tolda.

“Isipin niyo na lang mga kasama ang magiging bunga sa kilusan kapag maitanim natin iyan sa kampo.”, tumuro ito sa pulang telang natatatakan ng “Karit at Maso.”

Tinipid man sa rasyon, ay suportado naman ang mga ito sa mga gamit pandigma.
Hindi ito mga ordinaryong kadre. Piling-pili ang mga ito. Mga sanay na sa pakikibaka at pakikipaglaban.

kumpleto ang “magazine” at bala ng bawat isa. Gaya ng sa mga sundalo, pantay ang pagkaka-pamahagi ng mga granada (hand at rifle grenade), radio, at kagamitang pangmedikal.

Parehas din ang bilang ng AK47, M16, M203, M14, pati ang dugtong-dugtong na mga bala ng M60 General Purpose Machine Gun sa bawat hanay.

Inorganisa ng Mindanao Regional Party Committee ang tatlong seksiyon ng tinatawag nitong “Bagani Warriors”, para sa misyong makaka-pagsalba, at
makaka-pagpalakas muli sa puwersa ng Partido Komunista ng Pilipinas at ng
New People’s Army sa buong Mindanao.

---

Join our new website to chat and read more updated stories at www.libog-stories.com

---

Kasalukuyang iniisa-isa ng isang lider ang mga gamit na nakalapag sa lupa at kinokompara sa hawak na listahan. Dala ito ng seksiyong nanggaling pa sa mga bulubundukin ng Bukidnon. Kailangnang matiyak kung kumpleto ang mga ito. Hindi maisasakatuparan ang misyon kung mayroong kulang sa mga gamit.

Dalawang piraso ng baunanang siksik ng Plastic Explosives/C4
(Improvised Explosive Device)

200 metro ng Detonating Chord
ilang piraso ng Electric Blasting Cap
power source
blasting machine

Kumpleto.

Aabot nang lagpas kuwarenta ang bilang ng mga rebeldeng mula sa naunang dalawang grupo, at sa oras na magtagpo ang pangatlong naghihintay na sa mga kabundukan ng Davao del Norte, aabot sa halos sitenta ang magiging kabuuang bilang ng mga ito. Hindi maitatangging malaking giyera ang kanilang tungo.