Agent Orange: Chapter 8

Written by ereimondb

 

---

Inalalayan ni Ruth si Myk, habang ang lalaki naman ay nakahawak sa sugat na nasa kanyang bandang tagiliran. Kahit wala pa sa sarili ang magandang babae ay sinubukan pa rin niyang magpakatatag para sa kanyang kasama, ninanais na matugunan at malunasan ang tama ng baril nito. Marami na ang nawalang dugo sa lalaki at hinang-hina na rin ang kanyang pakiramdam.

Maya-maya ay may nakita si Myk na isang veterinary clinic at itinuro niya ito sa kay Ruth. Agad naman silang naglakad papalapit dito. Nagbabakasakaling makakuha ng tulong upang maagapan ang sugat ng lalaki. Saglit na binitiwan ni Ruth si Myk upang makakatok at makapag-doorbell sa sarado nang clinic. Habang ang lalaki naman ay hapung-hapo na sa sobrang pagod at pagkahilo.

“Tao po?!! Tulungan niyo po kami!!!” Nangangatal na saad ni Ruth.

Sobrang lakas pa din ng kabog sa dibdib ng babae dahil sa mga masasamang pangyayaring naganap kani-kanina lamang. Hindi pa rin maialis sa kanyang isipan kung papaano namatay sa kanyang harapan ang kinilala niyang pinsan na si Mae. Gusto sana niyang sumuka sa sobrang tindi ng kanyang emosiyon, ngunit mas pinili niyang tulungan si Myk.

“Tao po!!! Tao po!!!!” Malakas na sigaw ng magandang babae, habang kinakatok ang glass door ng clinic. Panay naman ang tingin ni Myk sa kanilang paligid, at isiniguradong walang nakasunod na Programme Agents sa kanila.

Hanggang sa bumukas ang ilaw sa second floor ng veterinary clinic. Mabilis na binalikan ni Ruth ang kanyang kasama at inalalayan nang makitang may taong magbubukas ng pintuan.

Inilabas ng matandang lalaki ang kanyang ulo mula sa pintuan upang tignan kung sino ang kanina pang kumakatok at nagdodoorbell. Laking gulat niya nang makitang isang lalaking may tama ng bala ang itinakbo sa klinikang para sa hayop.

“Tulungan niyo po kami… Parang awa niyo na po…” Pagsusumamo ni Ruth sa matandang lalaki.

“Pasensiya na kayo… Mali ang napuntahan ninyong klinika… Mayroong maliit na ospital sa kabilang kanto, puwede kayong tumakbo at pumunta doon ngayon.” Saad ng nito sa dalawang panauhin.

“Hindi po pupuwede… Kayo lang po ang makaktulong sa amin sa ngayon…”

“Pero hindi ako ang tamang duktor para diya… Duktor ako ng mga hayop…”

“Alam kong kaya ninyo ito… Kailangan lang namin maagapan ang sugat ng kasama ko…” Saad ni Ruth.

“Pasensiya na talaga… Hindi ko kayo matutulungan.” Matigas na saad ng matandang lalaki at bahagyang isinarado ang pintuan ng veterinary clinic.

Tinignan ni Ruth si Myk at tila tumitirik na ang mga mata nito dahil sa sobrang pagkahilo at sa iniindang sakit ng kanyang sugat. Wala nang ibang maisip ang magandang babae kundi ang muling makiusap sa matandang kausap.

Maya-maya ay nakita nito ang baril na nakasukbit sa bandang tagiliran ni Myk. Kinuha niya ito at itinutok sa mukha ng matandang lalaki.

“Pasensiya na din po… Pero kailangan ninyo kaming tulungan…” Saad ni Ruth.

Nanlaki naman ang mga mata ng matanda at nanginginig itong pinagbuksan ang dalawa.

Hindi inalis ni Ruth ang pagkakatutok ng baril sa mukha ng lalaki hanggang sa tuluyan silang nakapasok. Inalalayan pa siya nito upang maihiga ng maayos si Myk sa may lamesa.

Nagtatahulan ang mga aso habang sila ay nasa loob na ng veterinary clinic. Mabilis na isinarado ni Ruth ang glass door at sumilip sa bintana. Tinignan nito kung may nakasunod sa kanilang dalawa na miyembro ng Programme.

Nanginginig na nakatingin ang matandang lalaki kay Ruth. Tila nawala na rin siya sa kanyang sarili dahil sa sobrang takot nito.

“Kayo na po ang bahala… Gawin ninyo ang lahat…” Saad ng magandang babae.

“O-o-opo…” Pautal-utal na saad ng beterinaryo.

Hindi nito malaman kung saan niya kukunin ang mga gagamitin para tanggalin ang bala sa katawan ni Myk. Ineksamen niya muna ang pasiyente at tinignan ang exit at entry wound.

Nilagyan nito ng pressure mula sa kanyang kamay at sa sugat ni Myk, gamit ang malinis na bandage at gauze pad.

Dahil wala pa itong karanasan sa pagtanggal ng bala sa katawan ng pasiyente ay talaga namang natataranta ang matandang lalaki sa kanyang ginagawa.

“Kailangan mo na talagang dalhin sa ospital ito… Patawad pero wala akong maitutulong sa inyo.” Saad nito kay Ruth.

Tuluyan nang nawalan ng malay ang lalaki at patuloy pa rin ito sa pagdurugo. Maging ang magandang babae ay natataranta na rin at hindi nito malaman kung ano ang kanyang dapat na gawin upang sagipin ang buhay ng kanyang kasama.

Hindi naman sila pupuwedeng pumunta ng ospital dahil malamang ay masusundan sila ng mga tauhan ni Editha Banks. Lalo lang sila mahihirapan na makatakas kung maaabutan sila sa loob ng ospital.

Maya-maya ay tumunog ang cellphone ni Myk na nasa loob ng kanyang bulsa at mabilis na kinuha’t sinagot ito ni Ruth.

“Hello… Myk?” Tanong ng babaeng nasa kabilang linya.

“Carmen? Si Ruth ito…”

“Ruth?! Nasaan na kayo? Nasa ligtas na lugar ba kayo?”

“Carmen, kailangan namin ng tulong ninyo… May tama si Myk…” Mangiyak-ngiyak na saad ni Ruth.

“Nasaan kayo?” Tanong ni Carmen.

Kaagad namang itinanong ni Ruth sa matandang lalaki ang eksaktong lugar na kanilang kinaroroonan.

“Dito kami sa Brgy. San Jose… Villacarta Veterinary Clinic.”

“Okay sige, babalikan namin kayo… Maghintay lang kayo sandali…”

“Please bilisan ninyo… Parang hindi na kakayanin ni Myk…”

“Don’t worry, malapit-lapit pa kami diyan.”

“Okay…”

Pagkababa ng telepono ay tila nanlulumo naman ang magandang babae. Dahil sa kanyang kalagayan sa ngayon ay wala siyang magawa upang sagipin ang buhay ng taong laging pumuprotekta sa kanya. Inis na inis siyang isipin, na hindi nito nagagawa ang kayang gawin ni Agent Orange. Ibinaba nito ang hawak na baril at marahang umupo sa may sofa. Nakatingin lamang siya kay Myk na nakahiga pa rin sa may lamesa.

Ang tanging magagawa lamang niya ay ang maghintay sa tulong na manggagaling kay Carmen sa mga kasamahan nito.

“Ano bang nangyari sa inyo?” Tanong ng matandang lalaki.

Hindi naman sumasagot si Ruth. Nakatulala lamang ito sa kinaroroonan ni Myk.

“Patawarin mo ako kung wala akong maitutulong sa inyo… Kahit gustuhin ko man, hindi ko talaga kayang tanggalin ang bala na nasa loob ng katawan ng kasama mo…”

“Ayos lang po manong… Parehas po tayong walang magagawa… Parehas lang po tayong walang silbi…” Saad ni Ruth.

Nang maibsan ng kaunti ang pagdurugo, ay biglang tumayo ang matandang lalaki at akmang maglalakad ito papalayo sa pasiyente.

“Saan po kayo pupunta?” Tanong ni Ruth sabay tutok muli ng baril sa matandang kausap.

“Ikukuha lang sana kita ng maiinom, iha…”

“Hindi po ako nauuhaw… Maupo na lang po kayo…” Pakiusap ni Ruth.

Dahan-dahan namang bumalik sa kanyang kinauupuan ang matandang lalaki. Wala itong magagawa kundi ang sumunod sa utos ng magandang babae.

Ilang mintuto pa ang lumipas ay dumating na sa kanilang kinaroroonan sina Carmen at tatlo nitong kasamahan sa Resistance.

Agad nilang nilapatan ng atensiyong medikal si Myk at tinanggal ang balang nasa loob ng katawan ni Myk. Dahil na rin sa mga ganito hindi maiiwasang pangyayari sa kanilang grupo, ay may nakatalaga nang mga doktor sa Resistance, upang gamutin at tulungan ang mga miyembrong nangangailangan ng tulong pang-medikal.

Tila nabunutan naman ng tinik si Ruth at nakahinga na rin ito ng maluwag nang natiyak na wala na sa kapahamakan ang kanyang kasama.

“Kapag wala nang lagnat si Myk, aalis na tayo at pupunta sa kabilang kampo.” Saad ni Carmen kay Ruth.

Hindi naman umiimik ang magandang dalaga at tila natutulala pa rin siya sa mga naganap.

“Naroon na ang iba nating mga kasama. Mabuti na lang at kaagad silang nakaalis at nakatakas sa lugar, kung hindi, mas malaking problema…”

“Ganito ba talaga?”

“Huh?”

“Ganito ba kalala ang gulo sa pagitan ng Programme at Resistance? Hindi ko maintindihan kung bakit kailangang dumanak ang dugo ng mga miyembro ng magkabilang kampo…”

“Ito ang nakagisnan… Ito ang umiiral na sistema… Sa ngayon, wala pa tayong magagawa…”

“Pero hanggang kailan?”

“Hangga’t hindi mo naibabalik ang lakas mo. Hangga’t hindi ikaw ang nakapuwesto sa Programme. Hangga’t hindi ka nakakabalik…”

“Pero papaano? Wala akong kayang gawin… Sobra akong matatakutin… Sobrang hina ko… Sobra layo sa taong sinasabi ninyong ako…”

“Kaya nga kailangan mong mag-ensayo ng mag-ensayo, Ruth… Tutulungan ka naming makabalik sa dating ikaw…”

“Paano si Ryan? Malamang mapaptay siya dahil sa kagagawan ko… At papaano si Editha? Hindi ko alam kung makakaligtas pa ako sa susunod naming paghaharap.”

“Hindi nila mapapatay si Ryan hangga’t wala ang ulo mo sa harapan ng konseho… Gagawin namin ang lahat para maprotektahan ka Ruth… Hindi ka makukuha ni Editha o ng ibang miyembro ng Programme.”

“Sana nga… Sana tama kayo na ako ang magiging tagapagligtas ng Resistance… Natatakot ako, pero lalakasan ko ang loob ko para matutunan lahat ng kayang gawin ni Agent Orange…” Saad ni Ruth sabay tingin sa nakaratay na si Myk. Kahit mabigat ang nakapatong na responsibilidad sa kanyang balikat, ay sinisikap nitong magpakatatag para sa lahat ng miyembro ng Resistance.

“Naniniwala kami sa iyo… Kaya mo ito, Ruth… Kayang-kaya mo ito…” Saad ni Carmen sabay hawak sa balikat ng magandang babae.

“Kung may iba lang na paraan upang mapabilis ang pagbalik ng alaala ko… Para maibalik kung sino ako dati…” Saad ni Ruth sa kanyang kausap.

Bahagyang tumigil si Carmen at iniisip ang isang alternatibo para kay Ruth.

“May isa pang paraan… Pero delikado…” Sagot ni Carmen.

“Ano yun?”

“Ang reversal method ng Clearance…”

“Paano?”

“Dumaan ka sa isang sistema para burahin lahat ng alaala mo… Ngunit puwede rin nitong ibalik ang lahat ng alaala mo sa pamamagitan ng reversal method.”

“Reversal…”

“Ngunit mapanganib ito… Wala pang nakakasubok ng sistemang ito… Dahil wala nang may gusto pang lumingon pabalik sa Programme. Lahat ng mga elite members na ginamitan ng Clearance ay tuluyan nang nawala sa programa at namuhay malayo sa kinagisnan nila, mas masaya at payapang buhay… Kung kaya’t wala pang gumagamit nito.” Paliwanag ni Carmen.

“Kung makakatulong para maibalik ang lakas at galing ko sa pakikipaglaban, gagawin at susubukan ko ito para sa inyo…” Saad ni Ruth.

“Pero Ruth… Ito rin ang kinakatakutan naming lahat… Ayaw naming ipagamit sa iyo ang Reversal method ng Clearance sa kadahilanang natatakot kaming bumalik ka sa dating ikaw. Sa dating Agent Orange…”

Saglit na tumahimik si Ruth. Naiintindihan niya ang ibig sabihin ng babaeng kausap. Natatakot ang mga miyembro ng Resistance na bumalik ang pinakamasamang sundalo ng Programme, na si Agent Orange.

“Kung kaya’t mas gugustuhin naming tulungan kang ibalik ang abilidad mo sa pakikipaglaban, kaysa sa tuluyang ibalik ang alaala mo bilang si Agent Orange.” Dugtong pa ni Carmen kay Ruth.

“Pero mahihirapan tayo… Hindi na ako yung dating ako… Mahina ang loob ko… At parang wala sa isip ko ang makipaglaban sa pamamaraan ni Agent Orange…”

“Kahit mapagod kami… Kahit mahirapan kami sa katuturo sa iyo, hindi kami hihinto Ruth… Basta’t hindi mo isusuko ang kagustuhan mong makabalik sa abilidad mong iyon para makatulong sa mas nakakarami… Kailangan ka namin… Ikaw ang pinakamalakas naming sandata, Ruth… Pero kung babalik ka sa pagiging si Agent Orange, malamang kakampihan mo ang Programme at mabubura lahat ng sakripisyo at pinagpaguran natin ngayon….” Paliwanag ni Carmen.

Hindi na umimik si Ruth. Marahan nitong hinaplos ang bandang ulunan ni Ryan. Tila napapaisip din siya sa posibilidad na maibabalik ang lahat ng alaala niya kahit na ito’y mapanganib. Gustong-gusto ng magandang babae na maipagpatuloy ang nasimulang plano ni Agent Orange bago pa ito patawan ng kamatayan ng konseho. At ang natatanging paraan na naiisip niya ay ang dumaan sa Reversal Method ng The Clearance.

“Magpahinga ka na muna Ruth, kahit saglit lang para maibalik mo ang lakas mo… Kami na muna bahala kay Myk…” Saad ni Carmen sa magandang babae.

Tumango na lamang si Ruth bilang pagsang-ayon. Marahan itong naupo at isinandal ang kanyang likuran sa malambot na sofa. Sinikap niyang maka-idlip ng kaunti upang may lakas siya sa kanilang pag-alis patungo sa kabilang kampo ng Resistance.

Halos limang oras siyang nakatulog at nakapagpahinga, at bago pa sumikat ang araw ay nilisan na nila ang veterinary clinic upang puntahan ang kabilang kampo. Nagkamalay na si Myk ngunit nanghihina pa rin ito dahil sa gamot na kanyang ininom. Agad naman siyang inalalayan nina Carmen at Ruth upang mas maging kumportable ito sa kanilang pagbiyahe.

Inabot at hinawakan naman ni Myk ang kanang kamay ng magandang babae upang masiguradong nasa tabi niya lamang ito habang ipinagpatuloy nito ang kanyang pagtulog sa sasakyan.

Kahit hindi kumikibo si Ruth, ay nakakaramdam pa rin siya ng kalungkutan sa tuwing ipinapadama ng lalaki ang kanyang pagpoprotekta sa kanya. Gusto mang ibalik ni Ruth ang anumamg sakripisyong ibinibigay sa kanya ni Myk, ngunit hindi niya ito magawa. Ang tanging mahihiling ng magandang babae ay ang bumalik na ang kanyang abilidad sa pakikipaglaban upang matapos na ang sigalot sa pagitan ng Programme at Resistance.

Mind Control Room – The Programme

“Angel?” Masayang saad ni Catherine nang makita nito ang batchmate niya sa kumpanya.

“Oh! Kamusta ka? Balita ko naging successful ang pag-launch sa iyo ah… Number one agad sa charts ang kanta mo…” Bati naman ni Angel sa magandang artista.

“Hihihi… Oo nga eh… Hindi ko inexpect na talagang ganito kalakas ang ni-release kong single sa album.”

“Well, malaki talaga ang naitutulong ng Programme sa career mo.”

“Tama ka dyan… Hehehe… Ikaw kamusta ka naman?”

“Heto, nagtetraining pa rin para maging Programme Agent.”

“Talagang seryoso ka diyan ah… Ayaw mo ba talaga magchange ng career?”

“Hmmm… Wala na akong ibang gustong gawin kundi ang maging ganito… ang maging katulad ng kapatid ko… isang agent.”

“Ahh… Sayang ka kasi ehh… Maganda ka naman… Well, kung yan talaga ang gusto mong gawin sa buhay…”

“Hehehe… Tama ka… Ito kasi ang gusto kong gawin.”

“Ang mahalaga naman nagagawa natin ang responsibilidad natin sa Programme…”

“Tama ka diyan… Kaya nga ako pinagbubutihan ko sa training, para maging kapakipakinabang ako sa kumpaniya…”

Maya-maya ay hinila ni Catherine si Angel sa gilid ng kuwarto at tila mayroon itong gustong sabihin sa babae na isang sikreto. Inilabas nito ang kanyang iPhone at ipinakita ang isang litrato.

“Sino yan?” Tanong ni Angel.

“Boyfriend ko. Hihihi…”

“Boyfriend?”

“Oo… Secret lang natin ha…”

“Alam ba yan ng management mo? At ng Programme?”

“Ah eh… Secret lang natin ito ha… Wala pa talagang ibang nakakaalam nito eh…”

“Pero hindi ba nasa contract mo na bawal muna iyan hangga’t hindi pa nae-establish ang career mo?”

“Kaya nga eh… Pero sobrang inlove ako sa kanya eh… At ganun din siya sa akin… Hihihi…”

“Catherine… delikado iyang ginagawa mo… Alam mo namang hindi basta-basta ito hindi ba?”

“Kaya nga pinagkakatiwalaan kita… Alam ko namang itatago mo ito para sa akin hindi ba?” Pakiusap ni Catherine sa kanyang kausap na babae sabay hawak nito sa kanyang magkabilang kamay.

“Please? Please? Secret lang natin ito…” Dagdag pa ng seksing mang-aawit.

Wala namang kibo at naisagot si Angel sa kanyang kaibigan. Tila nagdadalawang isip ito sa kung ano ang tama at dapat niyang gawin bilang isang Programme Agent.

Labag kasi sa batas nila ang pagsuway sa nakasaad sa kontrat ng isang talent at ng management. At isa sa mga kasunduan ay ang pakikipagrelasiyon ng kanilang mga miyembro. Hindi lamang dahil sa makakagulo ito sa kerarang iniingatan ng kumpanya para sa artista, kundi pati na rin sa pagpoprotekta sa nalalaman nila tungko sa Programme.

“Bilang kaibigan, gusto kong abisuhan ka na itigil mo na iyan Catherine… Para sa iyo at para sa boyfriend mo…” Seryosong saad ni Angel.

Kaagad namang nalungkot ang magandang artista at binitiwan ang kamay ng kanyang kaharap.

“Parang hindi ko yata kaya yun…”

“Kaya mo yan… Para din naman yan sa career mo eh…”

“Pero bakit pati love life ko pakikialaman ng Programme?”

“Nasa kontrata yan Catherine… At pumirma ka…”

“Hindi ko na alam ang gagawin ko… Paano ako makikipagbreak sa kanya? Ganun-ganun na lang?”

“Ikaw na bahalang gumawa ng paraan… At siyempre hindi mo puwedeng banggitin sa kanya ang tungkol sa Programme. Alam mo naman siguro iyon, hindi ba?”

Saglit na hindi nakapagsalita si Catherine. Tila iniisip nito kung ano ang kanyang gagawin upang hiwalayan na ng tuluyan ang kanyang boyfriend.

“Angel… Puwede bang itago mo muna ito hangga’t hindi pa ako nakakaisip ng paraan?” Seryosong tanong ni Catherine.

Tumango naman ang magandang babae bilang pagsang-ayon sa kagustuhan ng kanyang kausap.

“Susubukan ko… Kahit mahirap gawin…”

“Huwag mong subukan… Gawin mo…”

“Mahal ko siya eh…”

“Catherine… Kung mahal mo talaga siya, gawin mo ang sinasabi ko… Para walang mapahamak at malagay sa alanganin…”

Napalunok naman ang magandang artista sa payo ni Angel. Nagpipigil ito ng kanyang luha dahil sa takot na mawala sa kanya ang lalaking minamahal.

“Sige…”

“Sige…ano?”

“Sige gagawin ko…” Sagot ni Catherine.

“Good.” Saad ni Angel sabay ngiti.

“Alis na ako… May rehearsal pa kasi ako para sa mini concert…”

“Okay sige… Ingat ka.”

Mabilis na naglakad si Catherine papalayo sa kanyang kausap. Gustuhin man niyang burahin ang kanilang mga litrato sa kanyang iPhone ay hindi niya ito magawa. Hati pa rin ang kanyang puso at isipan na makipaghiwalay sa lalaking kanyang minamahal, upang maprotektahan ang kanyang career at maging ang kumpanyang bumuo sa kanya… Ang Programme.

Kinakabahan naman si Angel sa tinatahak na kapahamakan ng kanyang batch mate at kaibigan. Mabuti na lamang at sa kanya ipinagtapat ni Catherine ang lahat tungkol sa itinatago nitong boyfriend. Dahil alam niyang kung sa iba niya ito naikuwento, ay malamang ipinatrabaho na ito sa ibang Programme Agents.

Isa sa mga kapalit ng karangyaan at kasikatan ang personal at pribadong buhay ng mga miyembro ng Programme. Hindi rin sila malayang magdesisyon para sa kanilang buhay, at kailangan pang idaan sa paglilitis ang bawat desisyon upang masiguradong mapoprotektahan ang pangalan ng kumpanya at hindi mailalagay sa kapahamakan at kahihiyan ang Programme. Ang mga ito ang dahilan kung bakit marami ang gustong tumiwalag mula sa kumpanya at mamuhay na lamang ng malaya.

Ngunit mahirap makamtan ang kalayaang ito mula sa dating miyembro ng Programme.

Dahil lahat ng tumitiwalag mula sa kumpanya ay nasisira ang iniingatang pagkatao at dignidad, o kaya naman ay namamatay sa hindi maipaliwanag na kadahilanan.

Ang kontratang pinipirmahan ng bawat miyembro, ay pawang isang kasunduan ng taong mapaghangad at ganid sa kayamanan, karangyaan at kasikatan, at ng mga demonyong nasusunog sa impiyerno.

Samantala, halos buong araw na natulog at nakapagpahinga si Myk. At nang ito’y magising ay marahang sinikap na makaupo sa kanyang kama. Tila wala pa sa kanyang diwa kung saan siya naroroon. Hindi rin siya makapaniwala na nakabalik na sila sa kabilang kampo, matapos ang ginawang pag-atake ng grupo ni Editha Banks.

Kumuha ito ng yosi mula sa kabinet at sinindihan. Paika-ika pa ito kung maglakad patungo sa bintana ng kanyang silid. Itinaas nito ang kanyang kamay habang nakasandal. Pinagmamasdan ang ganda ng tanawin niya sa labas.

Maya-maya ay may kumatok sa kanyang silid at mabilis niya itong nilingon.

Sumilip muna, bago pumasok ng tuluyan si Ruth sa silid ni Myk, dala-dala ang pagkain nitong nasa isang tray.

“Gising ka na pala… Sakto, para makakain ka na din…” Nakangiting saad ni Ruth kay Myk.

“Dapat iniutos mo na lang yan sa iba… Para hindi ka na napagod…”

“Naku… Hindi ko na kailangang iutos ito… Maliit na bagay para sa pagsakripisyo mo para sa akin… para sa amin…”

Ngumiti naman si Myk at dahan-dahang naglakad patungo sa tapat ng kanyang kama.

“Sige, ilagay mo na lang diyan… Kakain na ako mamaya-maya…”

“Kamusta na pala pakiramdam mo?”

“Medyo mabuti-buti na…”

“Wala ka na bang lagnat?” Tanong ni Ruth sabay sapo sa bandang noo at leeg ng binata.

Nakatitig lang sa kanya si Myk habang pinakikiramdaman nito kung may lagnat pa ito.

“Salamat sa pag-alaga mo…” Bulong ng lalaki kay Ruth.

Saglit na napatigil naman si Ruth at marahang niyakap ang kanyang kasintahan.

“Sorry… Sorry kung wala akong nagawa para sa iyo…” Saad ng magandang babae.

“Hindi mo kailangang magsorry… Wala kang ginawang masama…”

“Pero nang dahil sa akin, marami tayong tauhan na nagbuwis ng buhay… Madami ang namatay…”

“Handa silang mamatay para protektahan ang mga miyembro ng Resistance… Handa kaming mamatay para sa inyong lahat…”

Kumalas naman sa pagkakayakap si Ruth kay Myk. Matagal itong tumitig sa mga mata ng binata at dahan-dahang hinaplos ang mukha nito.

Marahas namang kinabig ni Myk ang maliit na mukha ng magandang babae, hanggang sa naglapat ang kanilang mga labi.

Tila sabik na sabik na sila sa isa’t isa. Kahit may iniindang sakit ang binata ay hindi ito nakapigil sa kanya upang hindi yapusin ang buong katawan ni Ruth. Sarap na sarap ito habang hinahalikan ang mukha, baba at leeg ni Ruth.

Napapakapit pa sa bandang ulunan ni Myk ang magandang babae dahil sa matinding sensasiyong nadarama nito sa lalaki.

Hanggang sa saglit na kumalas ang dalawa sa kanilang paghahalikan upang mabilis na tanggalin ang kanilang mga damit.

Muling namangha si Myk sa ganda ng katawan ng babae. Matagal na niyang inasam-asam na makita muli ang kakinisan ng kanyang kasintahan.

Itinira ni Ruth ang kanyang bra at panty saka ito muling yumakap at humalik sa binata.
Hindi naman nakatiis si Myk at habang hinahalikan ang magandang babae, ay tinanggal niya ang bra nito sa pamamagitan ng isang kamay. Kumawala naman ang malulusog na suso ni Agent Orange.

Kaagad na pinupok ng halik ni Myk ang dalawang bundok ng babae at sinubo’t sinipsip ang magkabilang utong nito.

“Oooohhhh…aaaaaaaahhhh…” Impit na ungol ni Ruth dahil sa tindi ng kiliting nadarama mula sa malalagong bigot at balbas ng lalaki.

Kahit masakit pa din ang sugat ni Myk ay pilit nitong inaabot ang suso at bandang puson ng babae. Dinila-dilaan niya ito at pinaghahalikan.

Hindi naman pinabayaan ni Ruth na masaktan ang kanyang kaniig habang sila ay nakatayo. Inaalalayan niya ito habang nagpapaubaya sa pagsinghap at pagsuso sa kanyang magkabilang dibdib.

Maya-maya ay marahang lumuhod si Myk at tinanggal ang suot na panty ni Ruth. Nakahawak lang ang magandan babae sa ulunan ng binata habang pinakikiramdaman ang pagsisib nito sa kanyang kaselanan.

Sinalat muna ni Myk ang puke ng kanyang kasintahan. Matagal tagal din silang hindi nagkadaupang palad nito at dahil sa matinding kasabikan ay agad niyang inilapit ang kanyang mga labi sa hiyas ni Ruth.

Napakagat-labi naman ang magandang babae habang pinakikiramdaman ang labi at dila ng binata sa kanyang basang-basa nang puke.

“Aaaaaaaaaahhhh… shittttt… ansaraaaappp….” Mahinang pag-ungol ni Ruth.

Lalong napapabukaka ang babae dahil sa sobrang sarap na kanyang nadarama mula sa pagbrotsa sa kanya ng binata. Kahit masakit na ang pagkakasabunot sa kanya ni Ruth, ay hindi pa rin niya tinitigilan ang hiwa ng kanyang kaniig. Lalo niya pang pinagbubuti ang pagdila at pagsipsip sa tahong ng babae.

Napapaliyad na si Ruth sa sobrang kilit at sarap at nanginginig na ang kanyang katawan. Ngayon na lang ulit siya nakadama ng ganoong kasarap na sensasiyon.

“I’m cummmmiing….shit….aaaaaaaaaahhhhh….” Saad ni Ruth sabay kapit sa bandang ulunan ni Myk.

Pinakawalan ni Ruth ang kanyang itinatagong katas at hindi naman tinigilan ng binata ang ginagawang pagsimot at pagsipsip sa puke ng kanyang kasintahan. Nabasa maging ang malago nitong bigote at tiniyak na walang nasayang na katas ng babae.

Nang matapos ay marahan nitong binalikan ang malambot na katawan ng babae, pataas mula sa kanyang puke, papunta sa puso at dibdib ni Ruth, hanggang sa dumampi muli ang labi sa leeg ng magandang babae.

Marahan namang itinulak ni Ruth si Myk pasandal sa bintana ng silid. Alam niyang mas mahihirapan ang binata kung papahigain niya pa ito. Pinanatili na lamang niya itong nakatayo habang siya naman ang lumuhod sa harapan ng lalaki.

Inilagay na lamang ni Myk ang kanyang dalawang kamay sa may bintana at hinahayaan niyang tanggalin ng magandang babae ang kanyang boxer shorts.

Nang lumantad na sa mukha ni Ruth ang burat ni Myk ay agad niya itong hinawakan.

“aaaaaaaahhhh…” Napaungol si Myk nang muling naramdaman ang malambot at mainit na palad ni Ruth.

Nagtaas-baba ang kamay ng magandang dalagae at ang isang kamay naman nito ay pinaglaruan ang bayag ng binata.

Malaki-laki ito sa nakita niyang burat ni Ryan. At alam niyang mas mahihirapan siyang tanggapin ang ganitong kalaking titi.

Sinimulan niyang dilaan ang bandang ulunan ng burat ni Myk. Nilawayan niya ito pababa patungo sa pinakadulo ng uten ng binata.

Napahawak si Myk sa makinis na pisngi ni Ruth nang unti-unti nitong isinusubo ng buo ang kanyang karagada.

Naalala pa ng lalaki kung gaano kasarap tsumupa si Agent Orange. Kung gaano ito kagaling sa pagpapaligaya sa kanya sa tuwing lihim silang nagtatago sa mga silid ng Programme.

At dahil sa mga naaalala nito ay napakadyot ng mabilis si Myk habang tinitira nito ang makipot at malambot na bibig ni Ruth.

Halos mabilaukan ang magandang babae dahil sa tumatama sa kanyang lalamunan ang malaking alaga ng binata.

Gusto na sanang labasan ni Myk sa bibig ng babae ngunit pinigilan niya ito.

“Halika na babe… Kantutin na kita…” Pakiusap ni Myk.

Kaagad namang tumayo si Ruth at siya naman ang humarap mula sa bintana. Kumapit ito sa window grills habang ikinikiskis ng binata ang kanyang matabang burat sa kanyang basang puke.

Marahang ipinasok ni Myk ang kanyang kargada hanggang ito ay naisagad niya ng tuluyan sa kaloob-looban ng magandang babae.

Napahawak ito sa baywang ng babae at saglit siyang tumigil upang ibabad ang kanyang alaga sa loob ng puke ni Ruth.

Hanggang sa nagsimula ito sa pagkantot sa babae.

“Aaaaaaaahhhhh…. fall! fall! tangina! Namiss ko ito babe… Namiss ko ito…” Maingay na saad ni Myk habang tintira si Agent Orange.

“OOooooooohhh… fall me harder… sige pa… bilisan mo pa… aaaaaahhhh…” Saad naman ni Ruth sabay hapit sa bandang puwitan ng kanyang kasintahan.

Maya-maya ay napakapit sa bandang leeg ng magandang babae si Myk.

Bumaliks a gunita ni Ruth ang kanyang laging napapanaginipan. Kung gaano karahas na nagtatalik ang isang babae at lalaki. Kung papaano inaangkin ng isang lalaki ang babaeng nakahiga sa kama na nakatali ang magkabilang kamay.

Hanggang sa naging malinaw ang lahat sa kanyang isipan.

Silang dalawa pala ni Myk ang nasa kanyang panaginip. Kung gaano sila sarap na sarap habang dinadama ang napakainit at marahas na pakikipagtalik.

Dahil sa sobrang kalibugan ay sinalubong ni Ruth ang bawat pagulos ni Ryan. Tila hinahayaan pa niyang tirahin siya ni Myk ng mas malakas.

Napatigil naman ang binata dahil sa sobrang pagod at hinayaang nakabaon ang kanyang kargada sa loob ni Ruth.

Muli niyang napansin ang napakalaking tattoo ni Agent Orange sa kaniyang likod.

Napapangiti na lamang siya sa tuwing inaalala ang mga pangyayaring naganap habang ipinalalagay ni Ruth ang tattoo na ito sa kanyang likuran.

Maya-maya ay naramdaman niyang parang iniipit ni Ruth ang kanyang matabang burat habang ito ay nakababad sa kaloob-looban ng kanyang puke.

Ang sensasiyong kanyang kinababaliwan sa magandang babae… Ang pagmamuscle control nito.

“fall! Aaaaaaaahhhhh… Sarap mo talaga babes… Shit……..”

Muling umulos ng sunod-sunod si Myk at tila lalo pa nitong ibinabaon sa hiyas ni Ruth ang kanyang pinagmamalaking alaga.

Hanggang sa isang malakas na pagkadyot ng binata at kumawala mula sa kanyang burat ang napakaraming tamod na inipon nito para sa pakikipag-niig nilang muli ni Agent Orange.

Halos malagutan ng hininga si Myk habang pinapasisid ang kanyang mga tamod sa kaloob-looban ni Ruth.

“Putang ina!!!! Tangina!!!!!! Tanginaaaaaaa…..”

Nangingisay-ngisay pa ang kanyang katawan habang patuloy na nakabaon ang kanyang papalambot na kargada.

Habang si Ruth nama’y halos nakayuko na mula sa bintana dahil sa matinding pagod.
Nang kusang nabunot sa puke ni Ruth ang burat ni Myk, ay tumayo ito upang tulungang makahiga ang binata sa kamay at makapagpahinga.

Tumabi ang magandang babae sa kanyang kasintahan at niyakap niya ang pawisang katawan nito.

“Mahal na mahal kita Ruth…” Seryosong saad ni Myk.

Ngumiti naman ang magandang babae. Alam niyang mahal na mahal siya ng lalaki dahil sa mga magagandang ipinapakita nito para sa kanya.

“Myk… alam kong mahal na mahal mo ako… at unti-unti ko na ring nararamdaman ito para sa iyo…”

“Naiintindihan kita Ruth… Sapat na itong nangyari sa atin bilang katibayan na mahalaga din ako para sa iyo…”

“Myk… Nakapagdesisyon na ako…” Seryosong saad ni Ruth.

Napakunot-noo naman ang binata sabay hawi sa buhok ng babae na tumatakip sa maamong mukha nito.

“Anong ibig mong sabihin? Ano ang napagdesisyunan mo?” Tanong ni Myk kay Ruth.

“Handa akong isugal ang lahat ng ito… Handa akong subukan ang natitirang opsiyon para maibalik ang lahat ng dating kakayahan ko…”

“Huh?”

“Myk… Handa akong dumaan sa Reversal Method ng Clearance…”

Nanlaki ang mga mata ng binata sa hindi inaasahang sasabihin sa kanya ni Agent Orange.