Written by alyana21
“Hijo!” Isang sopistikadang ginang ang sumalubong kay Vince paglabas niya ng kanyang sasakyan.
Bagamat may katandaan na ito ay mahahalata sa estilo nito na malayo ito sa tipikal mga nanay. Bukod sa maiksi at fitted ang suot nitong zipper-front dress, makapal ang make up nito, at may highlights pa ang buhok.
“Arf arf!” Tumahol ang dala dala nitong chihuahua. “Emily, pakipasok mo muna si Barbie sa loob!” Pinasa nito ang aso sa nakatayong dalaga na nakasuot ng maid uniform.
Uminit ang pisnge ng dalaga nang magtama ang tingin nila ng binatang kararating lamang. Yumuko ito at agad na pumasok sa loob habang tinatahan ang nagwawalang aso.
“Naku kay gwapo mo naman hijo at ang tangkad mo pa! Ilang taon ka na?” Maharot na tanong ng ginang sabay kumapit sa braso ng binata at marahang pinisil pisil ang braso nito.
Napailing na lamang si Vince.
“Twenty two years old po..”
“Oh so… graduating ka na pala?”
“Next year pa po ma’am.”
“Naku, huwag mo na akong i-ma’am. Goargina na lang!” Humagikgik ang ginang at bahagyang pinalo ang dibdib ng binata.
“Uhmm, siya nga pala yung anak kong dalaga, nandoon pa siya sa room niya. Ewan ko ba doon, ayaw bumaba. I’m sure nag-aayos pa yon kaya dito ka muna. Teka, nagugutom ka ba? Anong gusto mong kainin?”
Hindi naman maiwasang maglibot ng tingin ni Vince nang pumasok sila sa loob ng mansion. Pansin niya ang bawat detalye ng disenyo at pagkakagawa ng interior nito.
“Ah ayos lang naman po ako. Kumain naman po ako kanina bago pumunta dito.”
“Maka po ka naman sa akin. Oo may edad na ako pero tignan mo, diba mukang hugis dalaga parin naman ako.” Umikot ikot pa ito sa harap ng binata. “Kaya huwag kang masyadong formal, Goargina na lang!”
Natawa ang binata. Totoo naman ang sinabi nito. Maganda talaga ang ginang lalo na ang katawan niya. Define na define ng bodycon dress nito ang malapad niyang bewang at ang hulma ng malalaki nitong dibdib. Pagdating naman sa muka, wala itong wrinkles at may pagkamaamo dahil sa straight na mga kilay nito.
“Kung yan ang gusto mo….Goargina.” Nakangising sambit ni Vince.
Uminit ang pisnge ng ginang at medyo nawala ang confidence nang marinig ang malalim na boses ng binata. Hindi niya alam kung inaakit siya nito o sadyang ganon lang talaga ito.
She bitten her lower lip and slightly squeezed her legs together as she felt the heat between it.
“Eh…hindi pa kasi ready yung anak…ano uhhmmm.” Tuluyan ng bumigay si Goargine. Pilyong napangisi si Vince nang ibaba ang tingin sa mga daliri nito na nilalaro ang butones ng uniporme niya.
“Pleas…” Namumungay ang mata ng ginang, uhaw na uhaw at nagmamakaawa kay Vince sa bagay na hirap at nahihiya naman siyang sabihin.
Sa totoo niyan, kung may mangyayari man sa kanila ni Vince ngayon, ito ang magiging unang beses na makikipagtalik siya sa mas bata sa kanya.
She personally doesn’t like guys who are years younger than her dahil pakiramdam niya ay tumatanda na nga talaga siya, pero nang makita niya si Vince na bumaba ng sedan nito, talagang naakit siya sa kagwapuhan at tikas ng binata.
Ngumisi si Vince at hinawakan ang kamay nito. Napaawang ang ginang, tumingkayad siya at hahalikan sana ang binata pero bago pa man lumapat ang labi niya sa labi nito ay mabilis nitong iniwas ng tingin. Vince removed her hands off his.
Nadismaya naman si Goargina, akala niya kasi ay game din ito.
Napahiya ang ginang. Medyo nainis siya sa inakto ng binata, sa isip niya, wala pang lalaki ang tumanggi sa kanya. Kahit yung may mga asawa na na business partners ng asawa niya ay kapag siya na ang nagpapakita ng motibo ay agad itong kumakagat, ang iba pa nga ay hindi na siya tinitigilan dahil sa pagkaadik sa kanya.
“Nagpapakipot ka lang…” Ang bulong ni Goargina sa kanyang sarili.
Malandi niyang kinagat ang pang-ibabang labi. Nanlaki ang mata ni Vince nang hinila niya ang zipper ng dress niya hanggang sa lumuwa ang cleavage at ang kanyang transparent na lace bra, showing off her nipples and brown areola.
Napangisi naman ang ginang nang makita ang reaksiyon ng binata.
“Mommy!”
Dali daling inayos ni Goargina ang zipper ng kanyang dress nang marinig ang boses ng kanyang anak.
Pareho silang nag-angat ng tingin sa railing ng second floor kung saan nakadungaw si Amanda.
Napa ‘o’ ang bibig ni Vince nang makita ang dalaga. Hindi niya akalain na ito pala ang itututor niya.
Amanda playfully winked at him saka excited na bumaba ng hagdan.
“Ah Amanda, s…siya nga pala si Vince…ang magiging tu-”
“I know mom, I was the one who recommended him.” Pinuto ni Amanda ang pagsasalita ng ina at umirap.
“Let’s not waste our time, tara na sa kwarto ko!” She giggled and wrapped her arms around his shoulder.
Nakapark na ang sasakyan sa tapat ng mansion nang magising si Yulia. She felt something feathery caressing her face.
Nang imulat niya ang mga mata niya ay si Stefano kaagad ang bumungad sa kanya.
“We’re here.” Anito at muling pinaladas ang likod ng kamay sa pisnge nito.
Hinuli ni Yulia ang kamay ni Stefan na nabigla nang hinalikan niya ito.
“Thank you po… super nag enjoy talaga ako ngayon.” Anito sa malambing na boses. “Teka , anong oras na po?” Humikab ang dalaga at bahagyang nag unat.
“Mag se-seven na.” Tinignan ni Stefan ang wrist watch niya.
“Po?!” Napaayos ng upo ang dalaga. Saka lang rumehistro sa kanya ang kanyang auntie pati sina Aimee na malamang ay nakauwi na.
“Uuwi na po ako, salamat po talaga!” Natatarantang tinanggal ni Yuli ang seatbelt.
“Ihahatid na kita sa-”
“Naku wag na po, tatakbo na lang ako. Thank you po!” Anito at nagmamadaling bumaba ng sasakyan ni Stefan.
Hindi na siya pinigilan ng lalaki. Napasandal ito at minasahe ang kanyang sentido.
Mali ang ginawa niya kanina. Kasalanan iyon. Bukod sa tinake advantage niya si Yulia ay hindi pa sila ganap na divorce ni Rhian.
Lalabas na sana si Stefan sa kanyang sasakyan nang mapansin ang gamit nito sa backseat, pati yung libro na binili niya para sa dalaga ay naroon.
—
“Ahhhhh, Vince!” Ungol ni Amanda habang walang humpay siyang binabayo ng binata.
Kahit may aircon naman ay tagaktak parin ang pawis ng dalawa.
Muli nanamang bumigay sa tukso si Vince pero wala na siyang pakeelam, lahat ng galit niya sa dalaga, sa pang-aakit nito at higit sa lahat sa kanyang sarili ay binuhos niya sa bawat paghampas niya ng kanyang sarili kay Amanda.
“Fuck me!” Sigaw ng dalaga, wala ng pakeelam kung may makarinig man sa kanya.
Aahon na siya dahil gusto niyang mahalikan si Vince ngunit bago niya pa iyon magawa ay hinawakan nito ang bewang niya. He forcefully flipped her over facing the head board.
*Pak
The sound as Vince’ hand landed on her luscious butt. Halos maiyak ang dalaga sa sakit.
Nagpatuloy si Vince sa pag-ulos sa loob niya. Sa rahas at riin ng bawat pagbayo ni Vince sa kanya ay kulang na lang ay butasin nito ang matres niya.
Hating gabi na nang matapos ang dalawa. Hingal na hingal si Vince nang ilublob ang muka sa unan. Bagamat pagod na siya at antok na antok ay hindi parin maiwasang makaramdam ng binata ng matanding pagsisisi. Bago pa man siya tuluyang makatulog ay ang imahe ng inosenteng muka ni Yulia ang huling pumasok sa isipan niya.
Ngumisi si Amanda at lupaypay na humiga rin sa kama. Hindi niya maiwasang kiligin habang pinagmamasdan ang matipunong binata na ngayon ay hubot hubad na nakahiga sa kama niya.
Binuksan niya ang cellphone. Naisip niya na baka ito na ang huling beses na makatalik niya si Vince, might as well sulitin niya.
Pinicturan niya ang binata sa iba’t ibang anggulo, kumuha din siya ng litrato nilang dalawa na magkatabi.
Tuwang tuwa ang dalaga habang iniiscroll ang mga photos nang biglang nagbuzz ang cellphone ni Vince sa may study table.
Agad itong pinuntahan ni Amanda at inis iyong dinampot.
Yulia:
Busy ka? Video call naman tayo. Alam mo ba, may bago akong nakilala dito. Sobrang bait niya sa akin, para ko na siyang papa. Nilibre niya na ako sa sine, sa restaurant tapos binilhan niya pa ako ng libro.
Napataas ang kilay ni Amanda habang binabasa ang message ni Yulia.
“Istorbo..” Bulong siya sa kanyang sarili.
Natakot si Amanda na magising ang binata at bigla itong umalis kapag nabasa ang text mesaage ng kanyang gilfriend. Papatayin niya na sana ang cellphone ng binata kaya lang ay bago niya pa iyon magawa ay isang masamang plano ang bumuo sa kanyang isipan.
Vince:
Busy ako. Wag kang masyadong text ng text..
Yulia:
Ha? Sira ka ba? Alam kong busy ka, kaya nga ngayon lang ako nagtext sa’yo diba?
Vince:
Anong oras na. Marami akong ginagawa, wag kang istorbo.
Nanginig ang balikat ni Amanda at tinakpan ang kanyang bibig habang pinipigilan ang sariling tumawa ng malakas.
Istorbo?
Napaluha si Yulia nang mabasa ang sumunod nitong text message.
Ito ang unang beses na pinagsalitaan siya ng binata. Palagi itong sweet sa kanya at dati rati naman nong magkasama pa sila ay kahit ang kulit kulit niya na, kahit sobrang clingy niya na, imbes na mainis ay natutuwa pa ito.
Anong nangyari?
Ganon ba kahirap ang course and all of a sudden biglang nagbago ito? O baka naman noon pa lang ay ganito na talaga ang nararamdaman ni Vince, pinipigilan lang ang sarili dahil ayaw nitong masaktan ang dadmdamin niya.
Para namang nadurog ang puso ni Yulia..
Yulia:
Istorbo? Ganon na ba ako sa’yo ngayon. Sige kung ayaw mo, hindi na kita tatanungin, alam ko naman na ikaw talaga ang busy between us. Hihintayin ko na lang ang message mo kung kailan mo gustong kausapin ako. Ayos na ba yon sa’yo?
Napairap na lamang si Amanda. Hindi niya na binasa pa ng buo ang message ni Yulia. Nabobored na siya makipagtalastasan sa dalaga.
Seriously, halata sa ugali nito na palaging nilalambing ni Vince, malayo sa trato sa kanya na palaging sinusungitan siya.
Pinasa ni Amanda sa cellphone ni Vince ang isa sa mga litrato na kinuha niya habang magkatabi sila ng binata at walang pagdadalwang isip iyong sinend kay Yulia.
O ayan para manahimik ka na!
“HOY YULIA, BANGON NA! ANO PRINSESA? MAGSAING KA NA DAW DOON SABI NI MAMA!”
Parang patay na muling nabuhay nang bumangon ang dalaga mula sa kanyang kama. Ang totoo niyan hindi naman talaga siya natulog. Kanina pa siya iyak ng iyak. Kung wala nga lang si Aimee ay gusto niya ng ngumawa sa sakit na nadarama.
Halata ang eybags sa ilalim ng mga mata ni Yulia at namumugto ang kanyang mga mata. Pakiramdam niya ay isa siyang kaluluwa na nakalutang habang nagtatakal siya ng bigas sa kaldero.
Durog na durog ang puso niya.
He wanted to give Vince the benefit of the doubt pero nong makita niya ang litrato na siya pa mismo ang nagsend ay tila gumuho ang mundo niya.
Pinanood ng dalaga ang nagbabagang apoy habang hinihintay maluto ang bigas.
May pasok na siya bukas pero hindi niya na alam kung paano pa ipagpapatuloy ang buhay.
Muli nanamang lumandas ang mga luha sa mata niya. Kung paano ito magtext kagabi and the fact na siya pa mismo ang nagsend ng litrato niya kasama ang ibang babae, it doesn’t take a genius to realize what he meant by that. Vince wanted to break up with her. He doesn’t love her anymore.
Dahil sa pagkatulala ng dalaga ay hindi niya namalayan na nasunog na pala ang sinaing niya.
“HOY ANO YUNG MABAHO? MA, YUNG SINASAING NI YULIA, NASUNOG!” Sigaw ni Aimee.
Dali daling tumayo ang dalaga para kuhanin ang kaldero na halos mangitim na, hindi niya kasi napansin na malakas na pala ang liyab ng apoy.
“Ahh!” Naiyak si Yulia sa sakit.
Dahil sa pagkataranta ay hindi na naisip ni Yulia na mainit pala ang kaldero. Napaso ang kanyang kamay at agad niya iyong nabitawan. Gumulong ang kaldero sa putikan.
“Anong nasunog?” Nanlaki ang mga mata niya at naestatwa sa takot nang marinig ang boses ng auntie niya.
“Ano pa edi yung sinsaing! Ano ka ba Yulia? BANGAG KA BA?” Sinigawan siya ni Aimee.
“Sorr-” Hindi na natapos pa ni Yulia ang sasabihin nang hinila ng auntie niya ang kanyang buhok.
“P*TA KA, PALAMUNIN KA NA NGA, NAKUHA MO PANG MAGSAYANG NG PAGKAIN!” Sigaw nito at lalo pang gigil na sinabunutan ang buhok ng dalaga.
Napatigil ang ilang kapit bahay at dumaraan at pinanood ang kaguluhan
“Ma, nakakahiya. Tama na yan!” Sinubukang pigilan ni Aimee ang nanay niya na mainit pa ang ulo dahil sa pagkatalo sa sugal tapos sinamahan pa ni Yulia.
“MAKAKATIKIM KA SA AKING BRUHA KA HA. WALA KA NA NGANG KWENTA, ANG ARTE ARTE MO PA. MAKIKIPAG-USAP KA NA NGALANG DOON SA KANO PARA MAKATULONG SA MGA GASTUSIN DITO SA BAHAY, CHOOSY KA PA! TIGNAN MO NGAYON ANG GINAWA MO, WALA KA NA NGANG NATULONG DITO, NAGSAYANG KA PA NG GRASYA KANG PUTANGINA KA!”
Naalala ni Yulia ng unang beses na dinala siya ng auntie niya sa kanilang kapitbahay at pinaupo siya sa tapat ng computer. Takot na takot siya noon. Alam niyang hindi lang basta bastang usapan ang kailangan niyang gawin doon. Sa takot niya ay tumakas siya at nagsumbong sa baranggay na umabot pa sa mayor. Nagkaroon ng raid at hinuli yung kapitbahay nila.
Bagamat galit na galit sa kanya ang auntie niya, wala itong nagawa dahil natatakot siyang umamin si Yulia na siya mismo ang nagrerecruit sa sariling pamangkin.
Sinubukang kumawala ni Yulia sa auntie. Humagulgol siya. Sinubukan niyang itulak ang auntie na ikinagalit nito.
“AH LUMALABAN KA PA!” Tinulak niya rin Yulia. Sa lakas ng pagkakatulak ay tumama ang noo ni Yulia may lamesa.
Napasinghap si Aimee nang makitang dumudugo ang taas ng kilay ni Yulia sa lakas ng impact ng pagkakauntog nito sa lamesa.
Pumasok ang auntie ni Yulia sa loob ng bahay na parang walang nangyari. Nakapalibot ang mga kapitbahay, ang iba ay awang awa sa dalaga habang ang iba naman ay tumatawa pa, ineenjoy ang pangayayari na tila nanonood ng isang pelikula.
Nantiling nakaupo si Yulia sa putik. Niyakap niya ang kanyang mga tuhod at doon umiyak ng umiyak.
“Hoy Yulia, ayusin mo yan tapos pumasok ka na sa loob. Doon ka na umiyak, nakakahiya sa mga kapitbahay..” Bulong ni Aimee bago sumunod sa nanay niya.
Nanatili si Yulia sa sahig at umiiyak.
Maya maya pa ay inayos ng dalaga ang nalaglag na kaldero saka tahimik na pumasok sa loob ng bahay. Umalis nanaman ang kanyang auntie upang magsugal sa bwisit niya kay Yulia habang si Aimee naman ay umarteng walang nakita habang nanonood ng tv.
Umakyat na lamang si Yulia at naligo. Sinubukan niyang itext si Belle pagkatapos pero wala pala siyang load.
Napagpasyahan niya na lamang na pumunta kina Stefan pero sa gate pa lang ay hinarang na siya ng guard. Bumagsak ang balikat niya nang nalamang may pinuntahan pala itong event.
Madidilim na ngunit ayaw parin ni Yulia bumalik sa kanilang bahay. Nakaupo siya batuhan habang pinapanood ang bawat paghampas ng tubig sa dalampasigan.
Yung hiya niya para sa mga nakapanood nong nangyari kanina, sa lahat ng sakit na pinagdaanan niya sa buhay, wala na yun sa kanya. Sadyang ayaw niya lang talaga bumalik sa kanilang bahay.
Pakiramdam niya, kapag nandoon siya, mas lalong pinamumuka sa kanya ng mundo na nag-iisa na lang talaga siya sa buhay. That no matter how hard she tries, if the world turns its back on you, kahit anong gawin mo, ibabalik ka parin nito sa dapat mong kalagyan. Iyon ang nararamdaman ngayon ni Yulia.
Nang nakilala niya si Vince, she saw hope in life despite how cruel it is to her. Siya ang naging inspirasyon ni Yulia. She saw her life with him.
Kaya nga kahit parang hindi niya kakayanin ang long distance relationship nila ay tiniis niya, because for someone forsaken as her, wala siyang karapatang pumili.
Her life is pitiful.
Maybe its also one the reason why she was easily convinced that Vimce really love her, dahil hindi naman talaga siya nakaranas ng totoong pagmamahal before she met him. Ang pamilya na nagpalaki sa kanya ay kinasusuklaman siya.
Habang si Vince ay kaunti na lang maabot na ang mga pangarap niya, heto siya, ni hindi pa nagsisimula. She’s just an excess baggage, easy to replace and discard.
Pero dahil sobrang mahal niya si Vince, he still wants to hear his reason. Sobra sobrang pagmamahal ang binuhos niya para dito kaya dapat sobra sobra ding sakit ang maramdaman niya bago siya tuluyang magigising sa kahibangan niya.
If they are going to end their relationship, she wants to hear it from him personally, not through text or calls dahil hindi siya mapapalagay kung ganon lang. If they want to end their relation, she wants to start with a clear mind.
Hating gabi na nang nagpasyahang bumangon ni Yulia. Sinulyapan niya si Aimee at chineck kung tulog na ito saka niya kinuha ang backpack sa ilalim ng kanyang kama na naglalaman ng ilan niyang mga gamit.
Her heart is thumping wildly habang nagiingat na hindi makagawa ng inagay habang binabagtas ang ng hagdan. Nasa pintuan na siya nang mapagtanto na nasa sala natutulog ang ang kanyang tito Dennis.
Humihilik ito sa sofa.
Nagdalawang isip pa si Yulia kung itutuloy niya ang plano. Kapag nagising ito at nalaman ang pinaplano niya ay siguradong bugbog ang aabutin niya mula sa kanyang auntie.
Dahan dahan niyang inunlock ang pinto. Gumawa ito ng ingay. Halos hindi na siya huminga sa kaba nang huminto ito sa paghilik. Akala niya ay nagising ito.
Nang tuluyan siyang makalabas ay saka lang ulit siya nakahinga ng maluwang.
“Oh Yulia, bat gising ka pa? Andiyan ba si Dennis? Putangina non, hindi nanaman binayaran yung ininom niya.”
Muntik ng mapatalon ang dalaga nang makasalubong ang kapit bahay nilang si Badong, base sa itsura at amoy nito ay muka itong nakainom.
Kinabahan si Yulia, ang lakas kasi nong boses nito magsalita.
“Ah n..nasa loob po siya.” Nauutal na sagot ng dalaga at lalagpasan na sana ang lalaki nang bigla nitong hinawakan ang siko niya.
“Bakit nakapangalis ka? Paparty ka, hija?” Ngumisi ito. “Nagrerebelde ka doon sa auntie mo? Tsaka bakit may may gamit kang dala? T-teka, huwag mo sabihing lalayas ka?” Biglang nag-iba ang tono ng boses nito.
“Pleas hayaan niyo na lang po ako.” Pagmamakaawa ni Yulia.
“Hindi pwede. Bata ka pa, hindi mo pa kaya tumayo sa sarili mong paa.” Umiling ito. “DENNIS SI YULIA, YUNG DALAGA, MO TATAKAS!” sigaw ng lalaki.
Sa takot ni Yulia ay kaagad niyang kinagat ang kamay ng lalaki dahilan upang mapabitaw ito sa pagkakahawak sa siko niya.
Agad na tumakbo lamang si Yulia. Dinig na dinig niya ang sigaw ni Badong. Ang mga aso ay nagsimula ng magtahulan sa ingay ng kanilang kapitbahay habang kinakalampag ang pintuan ng kanilang bahay.
Nasa kalsada na si Yulia. Dahil hating gabi ay wala pang gaanong sasakyan sa daan.
Kaunti na lang ay aatakihin na si Yulia sa pusp. Mabuti na lang ay may trycicle na dumaan.
“Sa bayan po, sa may istasyon ng ***.” Napakamot naman ang trycicle driver dahil halata sa muka at sa boses ng dalaga na kinakabahan ito.
Nang marating ang istasyon ng bus ay dumaretso kaagad si Yulia para bumili ng ticket.
“Ilang taon ka na hija? May id ka?” Tanong nong babae sa counter habang pinoproseso ang ticket.
Napalunok siya.
“Eighteen po.. wala po akong id eh, nagmamadali na kasi ako.” Tinatagan niya ang boses niya.
“Ganon ba, sige ito ang ticket mo.” Nakahinga ng maluwang ang dalaga nang inabot nito ang puting papel sa butas ng salamin.
Gusto niya mang maupo ay hindi niya ginawa. Nilibot niya ang tingin sa terminal, nagdadasal na hindi siya maabutan ng uncle Denise o ng auntie niya.
Maya maya pa ay may nagsalita sa speaker terminal. Nagtayuan ang mga tao mula sa upuan at naghanda na.
Magandang gabi po sa inyong lahat… Para sa mga babiyahe papuntang Maynila, maari na po tayong sumakay ng barko. Maaring pumila na lang po tayo ng maayos. Para sa mga gamit po natin blah blah (Hinulan ko lang 🙂 )
Pumila na ang mga tao at ganoon din ang ginawa ni Yulia. Panay ang lingon niya sa entrance ng terminal o kahit sa bawat baba ng jeep.
“Yulia!” Napalingon si Yulia nang marinig ang pamilyar na boses, boses iyon ng tito niya.
Her heart started pounding nang matanaw ang tito niya, kasama si Badong. Kabababa lamang nila ng jeep. Pinagtinginin sila ng mga tao. Ang lakas kasi ng boses ng tito niya, halos magecho sa terminal.
“Sir, kalma lang tayo. Sino po ba ang hinahanap niyo?” Lumapit ang guard sa tito niya.
“WAG KANG MAKEELAM HA! YULIA, PUTA, ASAN KA NA!”
Namutla ang dalaga sa kaba.
“Miss, akin na ang ticket mo?” Napalingon siya sa babae. “Ok ka lang ba?” Nagaalalang tanong nito, pinagpapawisan na kasi si Yulia at halatang kinakabahan ito.
“First time mong sumakay ng barko?” Usisa pa nito.
“YULIA! DENNIS, AYUN SI YULIA OH!” Napalingon si Yulia. Para siyang mahihimatay sa takot nang agad na tumakbo sa direksiyon niya ang kanyang uncle.
“Salamat po!” Nagmamadaling kinuha ni Yulia ang maliit na papel at papasok na sa loob nang biglang may humila sa kanyang backpack.
“PUTANG INA KA, TATAKAS KA? ANO WALA KANG UTANG NA LOOB?!” Sigaw nito, lumapit na ang ilang mga guard para pakalmahin ito.
Tuluyang tumulo ang mga luha ni Yulia. “Hindi ko po yan kilala!” Takot na takot na sigaw ni Yulia.
“Nakainom ka pare!” Pilit na inilayo ng mga guard si Dennis na nagwawala na. Napahagulgol na lamang si Yuli at unti unting napaatras.
“TANGINA MO, HUWAG KA NG BABALIK SA BAHAY. SIGE UMALIS KA. KAPAG WALA KA NG MAPUNTAHAN, HUWAG NA HUWAG KANG BABALIK DITO. MAGPAKAPUTA KA DIYAN SA MAYNILA GAYA NG GINAWA NG MAMA MO!”
Ito ma ang katapusan ng unang Yugto ng Yulia.
I hope you enjoyed it kasi ako nagenjoy. BTW, Im planning to make this story only ten chapters. Doon sa mga chapters na nawala, ieedit ko sana kaya lang footspa wala na palang time, tapos na ang christmas break, tapos na ang maliligayang araw.
Abangan na lang ang mga susunod na kaganapan.
