Written by alyana21
“Tss, bakit ngayon ka lang sumagot? Hindi ka na nga nagreply kanina tapos late ka pa ngayon. Siguro may babae ka diyan no?” Napanguso si Yulia nang sa wakas ay sagutin ni Vince ang tawag.
Ilang segundong hindi nakaimik si Vince nang marinig ang nagtatampo ngunit malambing na boses ng kanyang nobya sa kabilang linya. Mas lalo siyang naguilty. Nangako siya kay Yulia na hindi siya maghahanap ng iba o mangangaliwa bago siya umalis ng *** ngunit heto naman siya ngayon, sising sisi sa nagawang matinding kasalanan.
“Bakit hindi ka makasagot? Totoo no? Totoong may ibang babae ka na talaga diyan! Guilty ka, halata sa itsura mo!” Uminit ang gilid ng mga mata ni Yulia.
“W-wala, wala akong ibang babae. Napagod lang talaga ako kanina sa klase…” Pagsisinungaling ni Vince.
It was always easy for him to find the right words to say tuwing nakakaramdam ng pangamba si Yulia, huli niya ang kiliti nito at kung paano ito pakakalmahin tuwing nagseselos ang dalaga….pero ngayong nagawa niya na ang kasalanan, hindi niya alam kung paano bibigyan ng reassurance si Yulia. Hindi niya gustong magsinungaling sa dalaga pero anong magagawa niya? tapos na, nangyari na. Kailangan niyang panindigan ang lihim ng kasalanang kanyang nagawa dahil kung hindi ay siguradong hihiwalayan siya ng kanyang nobya.
Pinunasan ng dalaga ang mga luha sa pisnge niya at tinignan si Vince sa maliit na screen ng kanyang cellphone. Sa itsura nito ay mukang pagod na pagod nga ito. Magulo ang buhok at may namumuong eyebags.
Ayaw niyang maging pabigat sa binata pero miss na miss lang niya talaga kasi ang nobyo. Si Vince lang ang tanging taong nagparamdam sa kanya ng totoong pagmamahal kaya ngayong nawalay ito sa kanya para mag-aral sa Maynila ay nahihirapan siyang magadjust.
“Sorry kung nagiging pabigat ako. Mahal kita Vince at kung sa tingin mo pagod ka na sa akin, sabihin mo lang sa akin ngayon…hmm p-para hindi na rin ako umasa pa.” Tila nilulukot ang sariling puso ng dalaga habang binibigkas iyon.
Of course ayaw niyang makipagbreak sa kanya si Vince, but she wants to give herself a chance bago pa siya tuluyang malunod sa pagmamahal niya para sa binata. Oo, mahal niya si Vince kaya nga kahit gaano kahirap ang kanilang sitwasyon ay sisikapin niya paring magtiis, pero kung lolokohin lang din siya ng binata, mas mabuting itigil na lamang nilang dalawa ang kanilang relasyon para hindi na rin siya umasa pa sa wala.
“Hindi ka pabigat sa akin, Yulia. The truth is, I miss you everytime. Your calls and text messages after my class are what I always look out for. Your sweet voice gives me strength and energy to continue kaya bakit ko naman gugustuhing makipagbreak sa’yo. Bakit, a-ayaw mo na ba?” Nautal ang boses ni Vince, gusto niyang ibalik ang oras at bawiin ang huli niyang sinabi.
“Of course not! Mahal kita kaya masakit sa akin kung maghihiwalay ta’yo. Ayokong makipagbreak sa’yo, I guess nalulungkot lang talaga ako. Tuwing friday night na nga lang tayo pwede mag-usap tapos ganito pa. A basta, ako lang ah. Lagot ka sa akin kapag naghanap ka diyan ng iba. Hintayin mo ako, mag-aaral ako ng mabuti para makakakuha rin ako ng scholarship diyan sa Maynila… hmm, para magkakasama tayo ulit.”
Sa kabila ng guilt at pagsisisi ay nagpangiti ang binata. Ang anghel na katulad ni Yulia doesn’t deserve his love… pero anong magagawa niya, nahulog na siya sa dalaga. Kung pakakawalan niya ito ay siguradong buhay niya ang magiging kapalit.
“Yulia, ano pang ginagawa mo diyan?” Halos muntik ng mabitawan ng dalaga ang kanyang cellphone nang marinig ang boses ng kanyang uncle.
“Malamig dito sa labas. May kausap ka?”
“Ah opo uncle, si Vince po kanina.” Aniya at agad na umayos ng upo sa duyan. Ang nakalihis na hem ng kanyang pantulog ay agad niyang binaba.
Napadila sa Dennis sa pang-ibaba niyang labi. Hindi nakatakas sa kanyang mga mata ang mapuputi at nakakaakit na binti ng pamangkin.
Matagal ng pinagnanasaan ni Dennis si Yulia, simula pa lamang ng ito ay magdalaga. Para sa kanya, si Yulia na ata ang pinakamagandang dilag sa kanilang lugar. Kung nasa Maynila lang ito ay siguradong pwede na itong mag-artista. Kung tutuusin ay mas maganda pa nga ito sa mga binibining nakikita ni Dennis sa telebisyon. Kahit hindi lapatan ng make up ay litaw ang kainosentehan at kagandahan ng dalaga.
“Usog ka..” Nagulat si Yulia nang biglang umupo rin si Dennis sa duyan. Tatayo na sana siya nang akbayan siya ng kanyang uncle.
Agad na tinigasan si Dennis nang nasamyo ang natural na bango ng kanyang pamangkin. Bigla siyang nakaramdam ng inggit sa inhinyero nitong nobyo. Kung siya ang binata ay siguradong hindi niya na kailangan pang pilitin si Yulia na tabihin siya sa duyan, kusa nitong ibibigay ang mga mapupula niyang labi at ipapadama ang paglalambing nito.
“M-matutulog na po ako, m..may pasok pa po ako bukas.” Nauutal na sinabi ni Yulia at sinubukang tumayo ngunit sadyang mariin ang pagkakaakbay ni Dennis sa kanya.
“Teka, sandali lang. Dito muna tayo, minsan minsan lang tayo magbonding eh.” Dumapo ang kamay ni Dennis sa tuhod ng dalaga.
Hindi lang makinis at maputi si Yulia, sobrang sexy din nito. Kompara sa anak niyang si Aimee, para kay Dennis, hindi na kailangan magpasexy pa ni Yulia para mang-akit, muka pa lang nito ay kahit sino titigasan na sa ganda at kainosentehan ng dalaga.
Tumaas ang kamay ni Dennis sa binti ni Yulia, kaunti na lang ay maaabot na nito ang singit ng dalaga kung hindi lang ito mabilis na nakawala mula sa kanya.
“Saan ka pupunta ha?!” Sinubukan niyang hablutin ang kamay ni Yulia ngunit mabilis na kumaripas ng takbo ang dalaga at pumasok sa loob ng kanilang bahay.
“Bakit para kang nakakita ng multo diyan?” Mataray na tanong ng pinsan niyang si Aimee na nakaharap sa harap ng salamin at as usual ay nagbu-beauty routine.
“W-wala..” Pumiyok si Yulia at humiga na lamang sa pwesto niya. Tinakluban niya ang sarili ng kumot at doon binuhos ang luha at takot na na nadama sa kamay ng kanyang manyakis na uncle.
Sa isip ng dalaga, tinatanong niya sa sarili, bakit ganoon, nawala na nga ang mga magulang niya ng maaga, hindi na nga siya mahal ng mga kamag-anak niya pero kahit ang simpleng buhay na hinahangad niya, kahit iyon ayaw pang ibigay sa kanya. Simple lang naman ang pangarap niya sa buhay, ang makapagtapos ng pag-aaral at makasama si Vince sa pagtanda.. sana kahit iyon man lang ay madinig.
Umirap na lamang si Aimee sa kadramahan ng kanyang pinsan, alam niya kasing umiiyak ito. Sa espukalasyon niya ay nag-away nanaman sila ng nobyo niya na ikinagalak ni Aimee. Matagal na siyang naiinggit kay Yulia at mas lalo lang iyong nanaig nang malaman niyang si Yulia ang dalagang nililigawan noon ni Vince. Umasa pa siya noon na baka siya since panay ang pagdaan noon ng binata sa kanilang tirahan.
Kinabukasan ay malaking palaisipan sa buong klase ang nasirang table sa isang classroom. Tahimik lamang si Vince habang pinapanood ang pagtutulungan ng mga janitor na matanggal iyon.
“Luma na kasi, kaya kailangan ng palitan.” Ang espekulasyon ng isa sa mga janitor.
Habang pinapanood ang pagtanggal noon ay aksidente siyang napatingin sa direksiyon ni Amanda na nakatingin din pala sa kanya. Nakangisi nitong kinindatan si Vince na kumunot ang noo at agad na nag-iwas ng tingin.
Samantala ay naghahanda na ang mga katulong para sa party na magaganap sa malaking bakuran mismo ng mga Dell Valle. Ang baranggay captain ang nagpasimuno nito. Iimbitahan sana nila ang dating mayor na si Stefan sa basket ball court ng kanilang lugar upang doon ganapin ang paparty ngunit nang malaman ni Stefan na kailangan pang mag ambagan ng mga magkakapitbahay ay ito na mismo ang nag-alok na sa mansion niya na lamang ganapin iyon at siya na ang bahala sa mga pagkain.
“Huy Aimee, ano nagbreak na ba” Tanong ng kaibigan ni Sarah, ang matalik na kaibigan ni Aimee. She waggled her eyebrows up and down at Aimee na busy sa paglalagay ng lipstick habang nakatingin sa salamin.
“Siguro, umiyak kagabi eh.” Napangisi ito.
“Tss, noong una ko pa lang nalaman na aalis si Vince papuntang Maynila alam ko na kaagad na hindi sila magtatagal eh. Sa gwapo at talino ba naman ni Vince, siguradong makakahanap kaagad yon ng mas maganda kay Yulia. Speaking of Maynila, alam mo bang nandito raw ang dating alkalde at magpaparty mamaya?” Natigilan si Aimee at hinarap si Sarah.
“Weh, sino?” Interesadong interesado niyang tanong sa kaibgan.
“Di ko rin kilala eh, basta sa mansion ng mga Del Valle gaganapin. Naku bes, sigurado maraming mayaman doon, punta tayo?” Nakangising tanong ni Sarah.
“Dapat lang, anong oras ba?”
“Type mo talaga yung mga lalaking mayaman at malapit ng matigok ano?” Biro ni Sarah.
“Gaga siyempre hindi! Pero anong magagawa ko? Sawang sawa na ako sa baryong to.”
“Ayoko, magagalit si Auntie!” Pilit na pagtanggi ni Yulia sa bestfriend nitong si Belle na ayaw bitawan ang siko niya.
“Sige na kasi, makikikain lang naman tayo atsaka maghahanap ng pogi, malay mo naman.” Humagikik si Belle.
“Manong, diba po may party sa loob? Pwede pumasok?” Walang hiya hiyang tanong ni Belle sa guard. Nagkamot ulo na lamang ito dahil wala namang nireport ang boss niya kung sino ang hindi dapat papasukin, basta ang alam niya lang ay imbitado ang buong baranggay.
“Sige, pasok.”
“Oh sabi ko sa’yo eh, pwede! Shocks, ngayon lang ako makakapasok dito. Matagal ko na tong nadadaanan. Ang ganda!” Si Belle habang namamanghang nililibot ang tingin. Napailing na lamang ang dalaga sa kakulitan ng kanyang kaibigan.
Maya maya pa ay narating na nila ang malawak na bakuran kung saan naroroon ang mga bisita.
Para namang maiihi si Yulia at agad na napatago sa likod ni Belle nang makita ang kanyang auntie na nakaupo sa isang round table kasama ang mga kaibigan nito. Akala mo ay sa kanya ang lugar kung makatawa.
“Nandito si Auntie, sabi ko sa’yo wag na tayo pumunta dito eh.” Inis na sinabi ni Yulia kay Belle.
“Di yan, relax ka lang kasi! Maraming namang bisita, hindi ka mapapansin niyan. The more you think, the more na makikita ka talaga niya. Enjoy, minsan minsan lang to!” Si Belle at muli siyang hinila papunta sa buffet table.
Namangha si Yulia. Sa tanaw ng buhay niya ay ngayon lang ata siya makakain ng ganito kasasarap na pagkain. Hindi na rin nakatiis si Yulia at kumuha na rin ng pagakain sa buffet table. Humanap sila ng kaibigan niya ng mauupuan kung saan malabo siyang mahuhuli ng kanyang auntie.
“Tignan mo yung mga sasakyang parating oh! Siguro doon sa loob yung mga mayayamang bisita kakain, tss.” Tumango si Yulia bilang pagsang ayon sa sinabi ng kaibigan.
Ganon naman talaga ang katotohanan dito sa lupa, para kay Yulia, sabihin mang pantay pantay lang ang buhay ng tao, in the end of the day, mayroon paring mangingibabaw at bibigyan ng importansiya.
“T-teka naiihi ako, may cr ba dito?” Nagkabit-balikat lamang si Belle.
“Sandali lang ah, hindi ko na kasi kayang pigilan.” Tumayo si Yulia
Ihing ihi na ang dalaga, sa totoo lang ay kanina niya pa ito pinipigilan simula pa lang nong nasa classroom sila.
Sa lawak ng bakuran at sa dami ng tao ay nalilito na siya kung saan pupunta. Sinubukan niyang tanungin ang isa sa mga maid na nakasalubong niya ngunit imbes na sagutin ay tinarayan lamang siya nito. Kung makatingin sa kanya ay tila malayo ang agwat nila sa isa’t isa.
Napailing na lamang si Yulia sa inasta ng maid. Nagpatuloy siya sa paghahanap hanggang sa narating niya ang tahimik na parte ng bakuran. Nililibot niya ang tingin nang sa di sinasadya ay napahinto siya nang nabangga sa lalaking nakasalubong niya.
“Pasensiya na po!” Agad na yumuko ang dalaga. Base sa mamahaling pabangong rumehistro sa ilong niya ay nasisigurado siyang hindi basta basta ang bisitang nabangga niya. Hindi niya maangat ang tingin sa kahihiyan.
“Yulia..” Nanlaki ang mata ng dalaga nang marinig ang pamilyar na boses. Inangat niya ang kanyang tingin at napaatras siya ng makitang si Stefan iyun, ang matandang lalaking nakilala niya sa dalampasigan kahapon.
“Teka, huwag mo sabihing hindi mo na ako kilala?” Tanong nito habang pinagmamasdan ang magandang dalaga na ngayon ay sinusuri siya.
“Natatandaan ko po kayo… sir Stefan.” Uminit ang pisnge ni Yulia.
Napansin ng dalaga ang maganda at halatang mamahaling kasuotan ngayon ni Stefan. Kahit may edad na ito, napansin din niya na likas parin ang kagwapuhan ng lalaki. Bagamat namumuti na ang buhok, matikas parin at sa itsura nito, nakakasigurado si Yulia na gwapo ito ng mga kapanahunan niya.
“Mukang may hinahanap ka hija, may kailangan ka ba?” Tumaas ang kalawang kilay ni Stefan.
“Ah eh ano po kasi..” Hindi na natapos ni Yulia ang sasabihin nang tuluyang dumaloy ang tubig mula sa palda ng uniporme niya. Tuluyan ng naihi ang dalaga.
