ANG KARANASAN NI BIN (Pang Limang kabanata) 3

Written by bullstag

 

Matapos naming mag-usap ni Carla sa telepono, bumalik na din ako sa higaan upang ipag patuloy ang na-antala kung pag tulog.

“Robin wag mong bubuksan ang ilaw”. Ang mahinang salita ni Carla, mula sa labas ng aking quarter. “Bukas na tayo mag-usap Carla, masyadong gabi na”. Kasabay ng pag bukas ko ng ilaw sa labas, at ilaw sa loob ng aking kuwarto. “Kill joy naman to!” “Mag-uusap lang naman eh”, ang pag papatuloy ng aking magiging hipag. Matapos kung buksan ang pinto ng aking quarter, pinapasok ko siya para kami ay makapag-usap. Kinuha ko ang sulat nya sa akin, mula sa bulsa ng aking pantalong naka-sabit.

“Ano babasahin ko na talaga ito ha”, “Wish ko lang maganda sana ang laman nito”. Matapos kung buksan ang sobre ng sulat nya sa akin, ini-ladlad ko ng dahan-dahan ang isang pahinang papel na hawak-hawak ko.

“ROBIN CRUSH KITA” “WALA LANG!”. Tanging ang mga katagang iyon, ang naka-sulat sa isang pahinang papel na iyon. Naka-sulat sa ubod ng laking mga letra. Tumingin ako kay Carla, at ngumiti sa kanya. Sa isip-isip ko yon lang pala, biglang nawala ang kaba kung narara-ramdaman sa aking dibdib.

“Crush mo pala ako eh”, “Normal lang yon Carla”. Habang niyaya ko sya sa labas ng quarter ko, sa gilid ng swimming pool. Matapos kung buksan ang mga ilaw sa gilid ng swimming pool, umupo kami at nag-usap. Para sa akin diko binigyan ng malisya, ang mumunting sulat na iyon. Isang payak na daan at pag-lalahad ng damdamin, nang isang nag dadalagang kagaya ni Carla.

Medyo malaki ang pag-kakaiba ng ugali ni Carla sa kanyang ate Clara, medyo kalog ito at kikay ang dating. Pakiramdam ko lalong naging palagay ang loob ni Carla sa akin, nang matapos kaming mag-usap at mag biruan ng gabing iyon.

Dumating ang araw na aking kina-papanabikan, matapos ayusin ni tita Amalia ang mga bagay na dapat kung gawin. Sa sandaling marating ko ang Maynila, inalam rin nya kay Clara ang mga detalye at oras na nasa school ito.

Habang lulan ako ng eroplanong aking sinasakyan, tila baga kay bagal ng oras. Gusto ko ng marating agad ang Maynila, at mayakap ang aking mahal na si Clara. Nang marating ko ang Domestic Airport, agad akong tumawag sa aking magiging biyanang lalake. Matapos nyang ibigay lahat, nang mga detalye na kailangan kung gawin. Dumeretso ako sa ‘Greenhills’, sa isang tindahan ng mga ibat-ibang kotse at laruang pang matanada na. Na ayun din kay tita Amalia, kasosyo sila sa tindahan iyon. Doon ko kukunin ang regalo nila kay Clara, para sa kaarawan at pag tatapos nito.

Matapos akong mag pakilala sa manager ng nasabing tindahan, nang mga mamahaling sasakyan at laruang pang matanda na. Dinala nya ako sa likod at pinaka bodega, nang nasabing establisimento. Lumapit kami sa helera ng mga naka tabon na mga sasakyan, nang alisin nya ang takip sa isa sa mga kotseng na-andoon. tumambad sa akin ang isang napaka garang kotse, sa tingin ko ay gawang europa.

‘Alfa Romeo’ sports car two door, pero paitaas ang bukas ng pintuan nito. Nani-bago ako ng tingin sa sasakyang iyon, ayon na din sa manager ng tindahang iyon. Dalawang tao palang, ang meron sa buong pilipinas ng mga panahong iyon. Ang isa daw ay ang may ang may-ari ng ‘Vifel Ice Plant’, sa Nabotas, Malabon.

Binagtas ko ang daan papuntang Ongpin, sa paki-ramdam ako na ang pinaka-magandang lalaki sa buong pilipinas ng mga sandaling iyon. Di dahil sa may itsura din naman ako, ito ay dahil sa napaka-garang kotse kung mina-maneho. Nang makuha ko na ang ‘Kwintas’ kung pinagawa, ito ang personal kung regalo para kay Clara. Di kamahalan ang kwintas, dahil ito lang talaga ang kaya kung ibigay para sa kanya. Di na siguro importante ang halaga, basta na-alala ko sya.

Mga isiping laman ng aking isipan, habang binabagtas ko ang daan papuntang ‘Ateneo de Manila’. Matapos kung kausapin ang guwardya, na kung maaari ay makapasok ako sa loob ng Campus ng eskwelahang iyon. Sa pakiramdam ko sa akin lahat nakatingin, ang mga estudyante na naroon sa loob ng campus.

Namataan ko si Clara na nag lalakad, may kasamang isang estudyante ring babae. Sinit-sitan ko sya, na para akong tumatawag ng aso. Di nya ako pinansin, kahit pa nasa loob ako ng napaka garang sasakyan. Parang wala lang sa kanya ang kanyang nakita, siguro nga dahil sanay naman talaga syang sumakay sa mga magagarang sasakyan.

“PANGETTTTTT!” , ang malakas kung sigaw sa kanya. Halos kunin ko ang atensyon nang mga estudyanteng na-andoon sa loob ng campus ng eskwelahan iyon. Pati si Clara napatingin sa akin, dahil nga sa lakas ng pagkaka-sigaw ko. Dahil nga surpresa talaga ang ginawa ko, kaya wala syang idea na ako nga yon. Naka suot ako ng lumang Sun Glass, kaya di nya ako nakilala agad.

Lumabas ako mula sa pag kaka-upo, sa loob ng kotse. Patakbong lumapit sa akin si Clara, iniwan na nya ang kanyang kasamang babae.

“Robin, honey” “I miss you so much”. Nag hinang ang aming mga labi, ito na ang pinaka-masayang sandali sa buong buhay ko. Ang mayakap at mahalikang muli, ang babaeng ihaharap ko sa dambana. Matapos nya akong ipa-kilala sa kaibigan at kasama nyang babae, kahit pa nabanggit nya na sa akin si Grace. Si Grace ay apo ng isang mayamang angkan sa buong Pilipinas, may ari ang kanyang pamilya ng malalaking mall at supermarket sa buong Pilipinas. Dahil siguro parehas silang lahing Chinese, kaya sila mag-kasundo sa lahat ng mga bagay bagay.

Umagaw kami ni Clara ng eksena sa Campus na iyon, halos sa amin naka-tingin ang mga estudyanteng na-andoon. Siguro ang akala nila big time ang boy friend ni Clara, ang di nila alam isa lang akong anak pawis. Pero ang sabi nga mismo ng aking mahal, kahit anong isuot ko ay nag mumukha akong mayaman. Lalo pa’t naka-sakay ako sa isang mamahaling kotse, kaya di halatang mahirap.

Matapos kaming maka pag paalam kay Grace, tumuwag si Clara kay Sharon. Para kunin ang ‘Electronic Code’ ng automatic gate, nang rest house nila sa ‘Valley Golf’ sa Antiplo. Halos paliparin ko ang bagong sasakyan ni Clara, sabik na sabik na ako na maka-niig ang aking mahal ng mga oras na iyon. Habang nasa daan kami, tinanong ko sya kung masaya ba sya sa regalo ng kanyang mga magulang. “Ok lang”. Ang tangin isinagot nya sa mga tanong ko, Sabay daklot nya sa aking alaga na nasa loob pantalon. “Ito ang na miss ko honey”, sabay tawa nya ng malakas.

Walang tao sa nasabing Rest House, ayon na din kay Clara. Ginagamit lang ito ng daddy nya at ni sharon minsan isang linggo. Sa tuwing mag lalaro lang ng golf ang dalawa. Malaki rin ang Rest House, napa-palibutan ito ng mataas na bakod. May tao lang daw silang binabayaran, para mag linis ng nasabing bahay.
Nang mai-garahe ko ang sasakyan naming dala, halos di ko pa napapatay ang makina nito.

Itinaas ni Clara ang pinto, ng bago nyang Alfa Romeo at umupo sa pinaka dash-board nito. Habang itinataas ko din ang pinto sa aking gilid, nang sasakyang iyon.

Bumaba ako ng kotse at umupo sa upuan nya, habang naka-upo lang sya sa dash-board ng kotse. Ini-lilis ko ang palda nyang suot, hinalikan ko sya sa kanyang mga hita.

Itutuloy…..Salamat po sa pag-subaybay….God bless you all.