ANG KARANASAN NI BIN (Pang Walong kabanata) 1

Written by bullstag

 

---

Matapos kaming mag-usap at mag palitan, nang mga madamdaming salita ng aking hipag na si Carla. Inabot kami ng aking mahal na asawa, sa aktong magyakap kami sa isat-isa ng aking hipag.

“Honey!, andyan ka pala?.” “Akala ko ba pumunta ka ng Roxas.” Ang may kaunting pag kabigla kung tanong, sa aking mahal na may-bahay. Kasabay ng pagkalas namin ng kanyang kapatid, sa aming pagkaka-yakap sa isat-isa. Halos mag tinginan sa amin ang iba pang mga preso, at mga dumadalaw na na-andoon.

“Tapos na ba kayong mag -usap, nang kuya Robin mo Carla?.” “Kung hindi pa lalabas muna ako, para naman magka-sarilinan kayo ng asawa ko.” Ang mahinang tanong at pagka-kasabi ng aking mahal na asawa, sa kanyang naka-babatang kapatid. Alam kung may halong pag seselos, ang boses ng aking may-bahay. Pero dahil sa propesyonal itong tao, kaya, kaya ngang kontrolin ang kanyang sarili. Para na rin walang eskandalo, na mangyari ng mga sandaling iyon.

“Carla, alam na ng ate Clara mo ang lahat-lahat.” “Sinabi ko na sa kanya, bago pa man kami ikasal.”
“Honey nag punta ang kapatid mo dito, para tapusin na namin ang lahat ng namagitan sa amin.” “Kung mayroon ka mang dapat sisihin, ako yon.” “Hindi si Carla.” Ang may pag-papakumbaba kung pag kakasabi sa aking mahal na asawa.

“Sorry ate, diko sinadya ang nang-yari.” “Na inlove ako sa boy friend mo dati, ang guwapo kasi eh.” Sabay yakap nya sa kanyang ate Clara.
“Ngayon kasal na kayo, iyong-iyo na sya.” “Pag-iniwan mo uli yan.” “Kukunin ko uli sayo yan.” Ang may pagka-kwelang pag kakasabi ni Carla, sa kanyang ate. Kasabay ng pag-tawa nito, na may pag-lalambing sa kanyang naka-tatandang kapatid.

“Sorry na ate, bati na tayo ha?.” Ang sabi uli ni Carla, habang nakayakap at ina-alog-alog ang katawan ng kanyang ate Clara. Alam kung simula pa ng dumating kami ng Palawan, nang aking may-bahay. Malamig na ang pakikitungo nya sa kanyang mommy, at sa kanyang kapatid na si Carla. Maigi na rin, at nangyari ang ganung pag kakataon. Kahit papa-ano nag kausap ang mag-kapatid, at nagka-ayos sa aking harapan.

“O ano Honey, okey kana ba?.” Ang mahina kung tanong sa aking may-bahay. Mga tango lang, ang tangi nitong tugon sa aking tanong. Niyakap ko uli ang aking hipag, kasabay ng pag yakap ko sa aking mahal na asawa. Ito ay tanda na pinalalaya ko na sya, mula sa pag-kakataong iyon.

Matapos maka-alis ng kapatid ni Clara, binanggit nya sa akin ang kanyang mga plano. Balak nya daw uli akong, mag pa late registration sa aking bagong birth certificate. Iibahin daw namin ang aking pangalan at araw ng kapanganakan, para daw sa mga future plan nya. Dahil nga madali lang rin namang gawin ang ganun, noong mga panahong iyon. Lalo na sa mga probinsya, kaya pumayag na rin ako. Matapos kaming makapag-isip ng aking panibagong pangalan, umalis na rin sya at nag tuloy sa aming bayan sa Roxas.

---

Signup, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Mga dalawang oras, matapos maka-alis ang aking mahal na asawa. Pinatawag uli ako sa aking selda, may dalaw raw uli ako. Binibiro ako ng mga kadikit kung, kapwa ko bilanggo na na-andoon. Para daw akong artista, ang dami daw ng mga taong dumadalaw sa akin. Alam ng lahat na-naandoon, double murder case ang kaso ko. Lalo pa’t mga pulis, ang aking napatay. Kaya kahit papaano, iba rin ang pag tingin nila sa akin. Sa loob ng pam probinsyang bilangguang iyon ng palawan.

Inabutan ko ang ina ni Clara na naka-upo na, sa lugar na dalawan ng mga bilango na na-andoon. Sa totoo lang di ko talaga alam, kung ano ang itatawag ko sa aking biyanang babae. Nang mga pag-kakataong iyon, una matagal kaming hindi nagkita. Pangalawa, ikinasal kami ng kanyang anak, na kami lang ang nakaka-alam. Kaya nai-ilang pa akong tawagin syang, mommy Amalia. Kahit pa may relasyong namagitan, sa aming dalawa. Sa pakiramdam ko, parang ang laki ng nabago ng mga pagka-kataong iyon.

“Tita Amalia, kayo po pala.” Ang magalang kung bati sa ina ng aking asawa.
“Anong tita, mommy mo na ako ngayon iho.” Kasabay ng pagyakap nya sa akin, ito ay tanda na tanggap na muli ako sa kanyang pamilya. Dumalaw daw sya, para sabihin sa akin na maganda ang development ng aking kaso. Mga abogado na daw ang bahala, sa pakikipag-usap sa mga pamilya ng mga taong nadis-grasya ko. Babalik na din daw sa normal ang lahat, matapos nyang tanungin kung ano ang plano namin ni Clara. Sa sandaling makalabas ako, nang kulungan iyon. Hindi ko muna sinabi sa aking biyanang babae, ang mga napag-usapan namin ng aking mahal na asawa.

Matapos nyang banggitin, kung anong plano namin sa nalalapit kung kaarawan. Nag tanong pa ito kung alam ba ni Clara, ang mga namagitan sa amin. Kasi daw parang nag bago ang paki-kitungo, nang kanyang anak sa kanya. Wala akong inilihin sa aking Biyanang babae, sinabi ko kakong lahat sa kanyang anak. Para kako wag nang mag pakasal pa ito sa akin, pero sadyang mahal namin ang isat-isa. Ang pag papatuloy ko sa ina ng aking kabiyak.

Aaminin ko sa aking sarili, nang makita ko ng tanghaling iyon. Ang ina ng aking mahal na asawa. Tila baga nabuhay, ang aking dating pag nanasa para sa kanya. Parang biglang kumislot, ang aking pagka-lalaki. Alam kung mali, pero di ko talaga maipaliwanag sa aking sarili. Bakit ganun ang aking pakiramdam, sa ina ni Clara. Ayaw kung isipin at ayaw kung maramdaman, pero kusang nanunuot sa aking isipan.

Naka-alis na ang mommy ni Clara, pero ang magandang balakang at maamo nitong mukha. Ang patuloy na naka-larawan sa aking isipan. Habang nakahiga ako sa aking selda, nang mga sandaling iyon. Ang mga nagawa naming pag tatalik, nang ina ng aking asawa. Ang nag pa-buhay ng aking mga kalamnan, parang hindi ko kayang makalimutan. Ang sa amin ay namagitan, ang unang gabi na sya ay aking natikman. Sa silid musikahan, nang gabing dalawa lang kami sa mansyon. Mga isiping aking naka-tulugan ng gabing iyon.

Naging maganda sa akin, ang mga nag daang araw na iyon. Kahit papaano, nag ka-ayos si Clara at ang kanyang kapatid na si Carla. Dumating ang araw ng aking kaarawan, maaga pa naka-paikot na ang bagong makapal na kumot. Na pinabili ko kay Clara, Pero tanghali na wala pa ang aking mahal na asawa. Halos mamatay na ako sa kaka-isip, sa kanya ng mga oras na iyon. “Ano na kaya ang nang yari sa asawa ko?.” Ang tanong ko sa aking sarili, ng mga sandaling iyon. Nainip na ako ng kakahintay sa kanya, pero wala paring Clarang dumarating.

Itutuloy….Maraming salamat sa pag subaybay…God bless you all.