KAMUNDUHAN 11

Written by Mundoko

 

11

Isang masigasig na binatang si Gary ang matutunghayan sa tahanan ni Mrs. Gina habang ginagawa nito ang mga gawaing bahay at katuwang nito si Manang na ipinakilala nga ni Mrs. Gina sa pamangkin. Hindi naman nahirapan ang matanda sa pakikitungo sa binata sapagka’t napakagalang nito at maasikaso, gayon din naman ang binata sa matanda dahil itinuturing na siyang anak ni Manang. Kaya naman walang naging problema ang samahan ng dalawa na pagkaminsan pa ay masayang nagkukuwentohan ang mga ito.

At sa pagdaan pa ng mga araw, hindi nabawasan ang sipag ng binata at higit pang naging maayos ang pakikitungo nito sa mag-ina. At dahil sa magandang pakikisama ni Gary, dito’y unti-unti nang gumagaan ang pakiramdam sa kaniya ng pinsan niyang si Katlyn. Sapagka’t wala naman itong nakikitang masama sa mga kilos ng pinsan kahit pa nga kung minsan ay nagsusuot siya ng nakalilibog na kasuotan ay hindi niya nakitaan ang pinsan ng anumang kahalayan sa mga mata nito. Hanggang sa tuluyan na nga itong naging panatag sa loob ng bahay at muli itong bumalik sa pagsusuot ng mga nakalilibog na kasuotang nakasanayan na niya. At si Mrs. Gina naman ay palagian namang duster ang suot tuwing nasa bahay lamang ito. Ni hindi ito nagsusuot ng maiikling short kahit pa nga silang dalawa lang mag-ina ang tao sa bahay. Isang disenteng babae, ito si Mrs. Gina na ni minsan nga’y hindi nariringgang magmura o magsalita ng mga bastos na salita. Nguni’t ang lahat ng iyon ay mabilis na mababago sa pagdating na iyon ng pamangkin sa kanilang buhay.

At isang araw, habang naglilinis ng grahe ang binata ay napansin nito si Manang na nakaupo at tila nanghihina, dahil dito’y agad niya itong nilapitan at napagalaman nitong nilalagnat ang matanda.

Gary: Manang, nilalagnat po pala kayo bakit ho pumasok pa kayo? (ang may pag-aalala nitong inusal dito)

Manang: hindi ko kasi akalain na aabot ako sa ganito! ayos naman kasi ako kanina e…(sagot naman nito)

Dito’y inalam ng binata kung sino ang maaari nilang tawagan sa pamilya nito upang masundo na ito’t makapagpahinga at ibinigay naman ng matanda ang numero ng anak nitong si Rochel. At ilang sandali pa, habang nagpapahinga si Manang at inaasikaso ni Gary. Isang babae ang tumatawag buhat sa labas at tinatawag nga nito si Manang. Agad namang tinungo ni Gary ang babae at dito niya napagalaman na iyon na ang anak ni Manang na si Rochel, may asawa at may isang anak at nasa edad na 35. Pinakilala ni Manang ang anak sa binata at masaya namang nagbatian ang dalawa. May kagandahan ang babae at pansin ang laki ng dibdib nito, makinis at morena.

Rochel: pa’no Gary, iuuwi ko na muna si nanay ikaw ng bahalang magsabi kay ate Gina! (paalam nito sa binata)

Gary: sige ate Rochel, ako ng bahala at iuwi mo na muna si Manang para makapagpahinga! (sagot nito at nagpasalamat dito ang matanda)

Hindi naman maiwasang titigan ni Gary ang katawan ni Rochel ng tumalikod na ito, mula ulo hanggang paa ay pinagmasdan niya ito at naramdaman niyang tinitigasan siya dito. Napangiti na lang ito sa kaniyang sarili lalo pa nga ng maalala nito si Aling Roselyn, sandali pa nga niyon ay iwinaksi nito ang mga gayong isipin at ipinagpatuloy na lamang nito ang kaniyang mga gawain ng mag-isa.

Ngunit lingid sa kaalaman ni Gary, si Rochel na anak nga ni Manang ang siyang magiging susi sa pagbubukas ng pintuan ng kamunduhan sa loob ng tahanang iyon. Kamunduhang lulukob sa kanilang tatlo nina Mrs. Gina at Katlyn, na ni sa isipan niya’y hinding-hindi sumagi. At ang pangyayari namang iyon kay Manang ay nakarating na nga sa kaalaman ni Mrs. Gina.

Mrs. Gina: o e, kaya mo naman bang mag-isa dito na ikaw lang ang gumagawa? (aniya nito sa pamangkin habang kumakain ang mga ito ng gabing iyon)

Gary: kaya naman po tita Gina…(sagot nito sa tiyahin)

Tanging silang dalawa nga lamang ang siyang nasa sa bahay ng gabing iyon sapagka’t nagpaalam si Katlyn sa ina na duon na muna matutulog ang dalaga sa poder ng ama na may iba ng pamilya. Hindi naman nag-aalangan ang magandang ginang kung sila lang dalawa ni Gary sa bahay na iyon, tiwala naman kasi ito sa pamangkin. At si Gary, dahil sa respeto nito sa kaniyang tiyahin ay hindi din naman ito nag-iisip ng kahalayan sa kaniyang tita Gina. Takot din naman kasi itong gumawa ng anumang hakbang na ikapapahamak din naman niya.

At bandang alas onse ng gabi, hindi makatulog ang binata at naalala nitong bigla ang katawan ni Rochel na tunay ngang tumatak sa kaniyang isipan. At sa pagbabalik tanaw nito sa mahubog na katawan ni Rochel, ay muling naramdaman ni Gary ang pagtigas ng kaniyang pagkalalake. Dahil dito, ay hinubo nito ang short nito at bumulaga ang matigas ngang pagkalalake nito. Daglian niya itong hinawakan at marahan niya itong sinasalsal habang inaalala ang anak ni Manang na si Rochel. Subalit ang hindi alam ng binata, bukod sa bukas ang ilaw nito ay hindi din naman nito naitasok ang pinto ng kaniyang silid. Nakaulo ang binata sa may pinto kaya naman kung sino ang sisilip dito ay hindi niya makikita.

itutuloy –