A Twisted Point of View (Betchay) Twisted Lifeline

Written by sweetviolet

 

---

Twisted Lifeline

It has been two months.

Dalawang buwan na walang palyang binababoy ang aking katawan, pinagpapasasaan, sinasaktan.

“I love you.”

Palagi niyang binulong matapos niyang ideposito ang lahat ng kanyang katas sa aking sinapupunan.

Tangina!

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Anong bangungot ang hihigit pa sa kalbaryong ito? Wala ng luhang mailabas ang aking mga mata. Natutunan ko na rin ang hindi na pumalag pa. Sa ganon, kahit papaano ay nababawasan ang sakit.

Sa puke, sa puwit, sa bibig, walang pinalampas, lahat pinasok na ng kanyang burat.

Gusto kong lumaban!

Gusto kong makawala!

Pero bakit hindi ko magawa?

Sumisigaw ang isip ko, subalit tikom ang bibig ko.

Bakit? Bakit sa akin pa nangyari ang lahat ng ito?

INVISIBLE CHAIN
In a cold dark place, endless space,
A stale foul smell of decay hangs in the air.
A sweet taste tempting, disguising the poison within.
It’s a murder but more like suicide disguising.
I know it’s rotting but I go on consuming.
Letting my soul be taken until there is nothing.
Hope? He is there somewhere.
I will be waiting. Come break this invisible chain.
My lifeline slowly fading. Hurry….
My soul is screaming as despair eats me away.

Tuwing umaga, gumigising akong kay bigat ng katawan. Pagod sa pagiging parausan at puyat sa kawalan ng tulog dahil sa masamang panaginip na paulit-ulit kong nararanasan.

Fuck this life!

Where is peace when you needed it?

Hindi ko na alam kung saan ako susuling.

Just this morning, nangyari na ang kinatatakutan ko sa lahat. Nagbunga na ang aming kasalanan.

I am pregnant.

…Pregnant with my father’s child.

Wala na…

Wala na akong mukha pang maihaharap sa kahit na kanino. Isa na akong maruming babae, nabuntis ng sariling ama ko.

Sino pa ang tatanggap sa isang katulad ko?

Meron pa ba akong pag-asang hinihintay?

Wala na…

Naiisip ko minsan, “Kasalanan ko ba?”

Marahil ay ito ang kapalaran ko sa buhay; ang maging pambayad-utang sa lahat ng kasalanan ni Mommy, ang magpuno sa lahat ng pagkukulang niya kay Daddy.

Alam kong mali.

Alam kong hindi tama.

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Subalit buo na ang aking pasya.

Ito na lang ang natitirang paraan upang matapos na ang aking paghihirap.

Ang tanggapin ang aking kapalaran.

Ngayong gabi, mababago na ang lahat.

Alang alang sa batang dinadala ko sa aking sinapupunan.

MADNESS IN SILENCE
I don’t know hell until I see
The horror that’s been happening inside my family.
Secrets so horrible, I can’t bear to speak.
Inside the walls of my so called home,
There I see it but blind eyes forbade.
My mind is screaming to shutted ears.
A burden so heavy, how much more can I carry?
Numb to the pain, Ignoring realities
My heart is burning, knowing is sinning
Shhhhhhhh. Don’t tell.
My silence is golden.
Now I’m slowly chocking
Oh Death, I welcome you.
If only I could scape.

Pagdating ko sa bahay galing sa Unibersidad na aking pinapasukan, napansin ko ang kakaibang tensyon sa paligid.

Ano na naman kaya ang nangyari? Bakit parang napakatahimik?

Ah, ewan!

Bahala na nga sila. Tutal naman, magiging maayos na ang lahat.

I’ll make sure of that!

Naupo ako sa aking kama, at tulad ng inaasahan ko ay sinundan ako ni Daddy.

Hindi na ako nagtaka ng tabihan niya ako, yakapin ng mahigpit at hinagkan sa mga labi.

Pinikit ko ang aking mga mata at ninamnam ang mga sandali.

This time, I will give him everything that he wants.

He touched my abdomen and softly caressed it.

“Ang anak ko, ang ating anak, Betchay.”

I looked at him, really looked at him.

And all I saw was a face of a man beaming with happiness. For the first time in months, I felt calm and collected.

I have loved this man for my entire life and I would love no one as much.

He is my father, my lover, my only one.

Kinabig ko ang mga kamay niyang masuyong humahaplos sa aking tiyan.

I guided it, to kneed my tender breast.

“Touch me Daddy.”

“Betchay…”

Kinuyumos nya ako ng halik.

I kissed him back.

Ang init ng kanyang hininga, ang kanyang laway na pamilyar na, ang kanyang malikot at matabang dila ay labas masok sa aking bibig, habang ang kanyang mga kamay ay abala sa pagtatangal ng mga butones ng aking uniporme.

Sa isang iglap, wala na ang saplot sa aming mga katawan. Hinayaan ko siyang ihiga ako sa kama at pumagitna sa aking nakabukang mga hita.

Ramdam ko ang naninigas nyang titi sa ibabaw ng aking singit.

I closed my eyes, expecting him to enter me… dreading the pain that I know I would feel.

Shit! anong gingawa niya?

Kinakagatkagat niya ang aking tenga, bumubulong bulong… “Mahal na mahal kita, akin ka na! Akin ka lang…”

Paulit ulit, masuyo niyang hinalikan ang aking leeg, balikat, pabalik sa labi at sa dibdib.

Dinilaan niya ng dinilaan ang aking magkabilang utong.

Hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman, pamilyar na pakiramdam tulad ng supsupin ito ni Peter noon.

Kilabot na gumagapang mula sa gulugod hanggang sa paanan.

Umungol ako, hindi ko mapigilan “Uhhhhhhmmmm…”

Gumapang ang dila niya pababa, sa tiyan… Pababa, sa pusod… Pababa, sa naghihintay kong kaangkinan.

When he lick my clit, I arched my back.

When he sucked on it, I grabbed his hair.

And when he insert his two fingers in my pussy and finger fucked me, I screamed… “Daddyyyyy.”

Sarap.

Sa unang pagkakataon, naramdaman ko ang sarap.

I am still shaking from my first orgasm when he flipped and pulled me up to sit astride him.

Itinutok niya ang kanyang titi sa bukana ng aking basang basang pepe.

Naipasok niya ng walang kahirap, hirap. Shiiiiiiit ang sarap!

Hindi ako makapagpigil, I moved my hips. Slowly, slowly, “Ahhhhhh Dadddy, ang saraaap.”

Ganito pala kasarap…

Ang kanyang mga kamay ay dumakot sa aking susong yumuyogyog. Nilamas niya ng may panggigil.

“Puta kang bata ka! Bilisan mo pa! Masarap ba? ha?”

Hinila niya ang mga nipples ko…

“Nakakagigil ka! Ang ganda ganda mo, laki laki pa ng suso mo.”

At ng banatin niya ang puklo ng pagkababae ko at laruin ang tinggil ko…

“Oh my gawd, Oh my gawd. oh my gawd… Haaaaaaaahhhhhh!”

“Giling baby… Ayannn na, malapit na si Daddy, ahhhhhh! Sabayan mo ko… sabayan mo ko!”

Lupaypay akong nagpatibuwal sa tabi niya. At tulad ng dati, niyakap niya ako ng buong higpit at sinabi niyang, “I love you.”

Bago tuluyang makatulog si Daddy, marami pa siyang sinabi…

Revelation upon revelation that threatens my sanity. How could life be so cruel to me? This could not be happening! This is all a nightmare!

Hindi ako makapapayag na mabuhay kami ng anak ko sa ganitong kalagayan. Hindi!

I got up, careful not to wake him up. I got dressed up and slowly walked out.

Malinaw sa akin ang dapat kong gawin. Alam ko na kung saan ako pupunta.

And then I run…

Magkasugatsugat man ang aking talampakan, wala akong pakialam. Sa pupuntahan ko, ‘di ko kailangan ng tsinelas.

At sa gitna ng kalsada, kung saan sharp ang kurbada, I stood still and calmly wait for everything to end.

I could hear voices, familiar voices shouting my name.

Sa gawing kaliwa ay natanaw ko ang bagong lipat naming kapitbahay, si Alex.

May sinasabi siya…

Pero mas malakas ang busina ng paparating na sasakyan.

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Nasilaw ako sa liwanag.

I closed my eyes, and smiled.

Pain…

Thats all I felt.

Bago pa ako takasan ng ulirat, nakita ko ang duguan at walang buhay na katawan ng aking Ama sa gitna ng kalye kung saan sharp ang kubada.

Pero, teka… Hindi ba ako ang naandon kanina?

BREAKAWAY
A kiss of death aroused those living in the pit of hell,
Where fire burns the tortured souls
And wounded hearts seeks no reprieve.

Death comes knocking on our door.
I am calmly waiting, my heart is at ease.
Finally a reprieve from the meager life that is full of lies.
I closed my eyes and opened my arms.
My hand reached out to speed up the touch.
My arousal spiked for the kiss of death and darkness’ embrace.
Instead a light beamed and with a swift slashed.
It brakes the invisible chain!
Then my choking stopped and my breathing comes back.
I found my voice hoarse and cracked like a melody worth a million bucks.
My eyes were blurred and veiled by a fall of the tears that flows, without grief nor sore.
He is gone, I am free. I am sorry, but I am happy.
Hope comes glimmering and finally I can start dreaming

Maya’t maya ang lingon ko sa kanan, sa kaliwa at sa likuran. Habang tumatakbo ay dumadagundong ang tibok ng puso ko.

Malapit na siya!

Malapit na niya akong abutan!

Sa Dako pa roon ay natanaw ko ang malamlam na ilaw na nagmumula sa isang tahanan. Mas lalo kong binilisan ang aking mga hakbang.

Lord, please. Not this time, let him not catch me tonight.

Tinawag ko na ang lahat ng santo sa aking bukabolaryo. San Juan, San Pedro, Hesus, Maria Hosep pati na si Pontio Pilato. Dalangin kong iligtas naman sana ako sa pagkakataong ito.

Malapit na.

Malapit ko ng marating ang lugar na puno ng liwanag. Nabalot ng pag-asa ang puso kong puno ng pangamba.

I reached out trying to grab on to something, someone, anything to pull me out of this never ending darkness. I feel like drowning and my breath slowly fading out.

I’m hearing a voice.

A very familiar voice…

“Betchay… Betchay… Betchay…”

my life begins again.
From now on…

@SV

Author’s Note:

YES, NOW EVERYTHING IS O’K
It’s finally over, HE IS DEAD, I am free.
Free from the chains that binds me, forcing my silence, blindfolding me.
Yes, Now it’s O’K.
My Lifeline
Resurrection
A new beginning…