Si Tito Rey: Romeo And Juliet II

“Look at our baby oh… So cute.”

Nakangiting saad ni Arnold habang buhat-buhat ang bagong silang na anak namin. Napakalaki ng ngiti niya at ramdam na ramdam ko ang kaniyang saya.

Napangiti na rin ako at sinubukang gumalaw kahit na kapapanganak ko palang. Pagod na pagod ako at hindi ko akalaing ganito pala kahirap. Napakasakit ng katawan ko at nananakit rin ang aking ulo.

Naisip ko, kung lumaki ito, wag ako nitong awayin dahil nahirapan akong ipanganak siya.

“Hon…”

I called arnold who’s in a scrub suit. Napatingin ito sa akin at nakangiting ipinatong sa dibdib ko ang baby namin. I smiled in happiness when I held our baby.

“Ohh…So cute naman ni Avi.” Bulong ko. Nababalutan pa siya ng dugo at lilinisan na mamaya. Nakangiti rin ang Doctor at mga nurses na nakatingin sa amin.

Sobrang saya ko. Dahil may panibagong tao sa aking buhay. Parang nagnining ning ang paningin ko at napaka-liwanag.

“Rey…”

Nakangiti akong bumaling sa kaliwang bahagi ng kama ko upang ipakita kay Rey. Ngunit ganon na lamang ang pagkawala ng masaya kong ngiti nang makita ko siyang naglalakad papalayo.

“R-Rey…” Itinaas ko ang kamay ko at pilit siyang inabot habang pilit na sumisigaw. Ngunit natigil na lang ako nang lumingon siya sa akin na nay mga luha sa mga mata.

“R-Rey… Don’t go!”

Napabalikwas ng bangon si Evelyn mula sa pagkakatulog.

Habol niya ang hininga habang hawak-hawak ang tapat ng kaniyang puso.

Kumikirot iyon.

Tumingin siya sa orasan.

12:56 a.m na.

Napapikit siya at huminga ng malalim. Kapagkuwan ay napaluha na lang siya nang maalala ang umiiyak na mukha ni Rey nang manganak siya.

Puno ito ng hinanakit habang nakatingin sa kanila ni Arnold.

Muli siyang humiga, patagilid, habang akap-akap ang unan. Nasasaktan siya para sa dating kaibigan.

Alam niyang wala siyang dapat karapatang makaramdam ng ganon sapagkat siya ang may pakana ng sakit na nararamdaman ni Rey.

Nakagawa siya ng mali dito.

May asawa na rin siya at hindi tamang nakakaramdam siya ng ganon sa hindi niya asawa.

Pero tinuring niya itong kaibigan.

Hindi naman siguro masama diba?

Umayos siya ng higa at tumulala sa kisame. Hanggang sa nakatulog na lang rin siya kapagkuwan.

…

Araw na ng Lunes kaya nagsipag-balikan na ang mga istudyante sa mga Paaralan. Magsisimula nanaman ang stressful weeks ng mga students. Lalo na sa mga tamad mag-aral.

Sa isang classroom naman ay kasalukuyan nang nag-aayos ang mga students ng kani-kanilang nga gamit sa kakatapos na klase. Isa na dito si Ari at Macy.

“Macy! Can you accompany me, I want to buy some sugar coated banana.”

Saad ni Ari nang mag ring na ang school bell para sa kanilang recess. 30 minutes iyon so marami pa silang time para ipahinga ang utak. Kakatapos lang kasi nila ang math subject at natuyo ang mga utak nila dahil nagpa-long quiz pa ang teacher nila doon.

Hindi naman gaanong nahirapan si Ari dahil may future siya sa math, parehas sila ni Macy.

Matalino ang dalawa.

Sila ang naglalaban sa first place.

Iyon nga lang, mukhang si Macy ang mag fi-first ngayong third quarter – second sem. Mas mataas kasi ang nga nakaraang quizzes and participation sa recites nito kaysa kay Ari na nabo-boring na.

Well, boring naman na kasi kapag malapit nang matapos.

Ngunit si Ari naman ang First sa unang sem nila.

Nakataas ang kilay ni Macy nang bumaling kay Ari.

“Nako, napaka sosyal naman na ng banana cue mo, parang ewan! Baliw.” Tugon naman niya sa tinuran ni Ari.

Napasimangot naman ang dalaga, tumayo na rin ito nang tumayo si Macy at naglakad na palabas.

Ipinusod naman ni Ari ang mahabang buhok hanggang sa makalapit na siya kay Macy.

Naramdaman rin niyang napatingin ang mga lalaking kaklase sa kaniya ngunit hindi niya na iyon pinansin pa.

“Hindi ako baliw, sadyang nakalimutan ko lang ang tawag doon sa tagalog, don’t worry ililibre naman kita eh.” Sabi naman ni Ari.

Natawa naman ang kaibigan.

“Am’bait mo talaga. Ewan ko sa mga kaklase natin at ayaw ka nila. Ang ganda mo nga kasama eh.” Saad ni Macy.

Pati siya ay naco-confuse dahil ganito ang treatment na natatanggap ng kaibigan. Sa mga movies kasi na napapanood niya ay mas kinakaibigan pa ang mayayaman pero iba sa sitwasyon nila ni Ari.

Kinaiinisan ang dalaga ng mga katulad nilang babae.

“I don’t know too. I’m being myself naman eh. Anong ayaw nila sa akin?” Malungkot na wika ni Ari. Nakayakap siya sa braso ng kaibigan patungo sa school canteen.

Sakto namang napadaan sila sa grupo ng mga babae na nakatambay sa hagdan. Bababa na kasi sila dahil ang room nila ay nasa third floor.

Agad nilang naramdaman ang mga matatalim na tingin ng mga ito na ibinato sa kanila.

Natawa naman ng palihim si Macy habang si Ari naman ay natakot. Sa kaniya kasi nakatingin ang nga babae at parang gusto na nila siyang patayin.

Ngunit nagpatuloy pa rin sila sa paglalakad pababa ng hagdan.

“Nako ayan nanaman yang mang-aagaw, di na nahiya. Dapat diyan pumanget eh. Nakipag break bf ko sa akin dahil sa mukhang iyan.” Bulong ng isa sa mga babae.

Narinig naman ito ng dalawa. Napasimangot si Ari at napangisi naman si Macy.

“Oo nga, nakipag-break din bf ko dahil kaklase niya yan. Sabi sakin mas maganda daw siya kesa sa akin at kung ipagtatabi daw kami ay magmumukha lang akong tsonggo. Tang-inang lalaki iyon.”

“Hmp!”

Napatingin ang mga babae kay Macy nang muntik itong matawa.

Buti na lang ay natakpan niya agad ang bunganga ng kamay niya dahil kung hindi ay baka magkaroon ng away.

Ganun din si Ari na pilit pinigilan ang tawa sa narinig na komento ng isa sa mga babae.

Dumaan na sila sa hagdan pababa at pumagilid naman ang mga babae. Ramdam parin ni Ari ang mga matatalim nilang mga mata.

Nang makalayo ay tumawa ng malakas ang kaibigan.

“Now I know na kung bakit ayaw nila sayo. Masyado kang maganda dahilan upang masira relationship nila sa mga jowa nila.” Saad ni Macy habang tumatawa pa rin.

Hindi naman nasiyahan doon si Ari. Ayaw niya kasi na siya ang dahilan kung bakit nasisira ang ibang relasyon. Nakakabigat iyon ng damdamin lalo pa’t alam mong ikaw ang dahilan.

“What should I do then?”

Umiling ang kaibigan upang iparating na wlala dapat siyang gawin.

“Nothing, just ignore them, hindi mo naman kasalanan yung mga problema nila. Sila ang problema at may kasalanan dahil pangit sila.” Brutal na wika ni Macy.

Natawa naman si Ari. Aliw na aliw siya sa uri ng pananalita ng kaibigan. She want to try that too. Mamaya sa mga kapatid ko hehe’ isip pa niya.

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

The two went inside the school canteen. As usual, mga matatalim na tingin nanaman ng mga babae ang tumingin sa kanila.

Kagat-labing yumuko naman si Ari, nahihiya sa mga taong naroon. Pero hindi iyon hiniyaan ni Macy, ipaglalaban niya ang kaibigan dahil wala naman talaga dapat itong kasalanan.

At hindi nito deserve ang ganitong treatment.

“Why are you lowing you head? Lift it up! Don’t show them na nahihiya ka, show your confident, alam mo namang wala kang kasalanan eh.” Wika ni Macy, naiinis siya masyadong kabaitan ng kaibigan.

Hindi naman nagsalita si Ari, pero sinunod ang sinabi ng kaibigan. She rose her head up and confidently walked towards tindera who’s selling a sugar coated banana.

Napangiti naman si Macy nang umirap ang mga babae at nagbigay ng daan, lalo na nung masira ang pila at sila ang pinauna. Idagdag pa ang mga titig na titig na mga lalaki sa kaibigan niya.

She feel so proud.

Maganda din naman siya. Halos magkaganda nga sila ni Ari eh. Oero hindi kasi pasok sa beauty standard ng Pilipinas ang kukay ng kutis niya.

Morena kasi siya.

At ang pinapaburan ng mga kababaihan sa kanilang kagandahan ay kaputian, na natural sa kaibigang si Ari na siyang kinaiingitan ng mga iba.

Pero siya, hindi naiingit. In fact mas nadagdgagan pa nga ang confidence niya sa tuwing kasama ang kaibigan. Natuto siyang magpaganda dahil sa dalaga.

Umiling-iling na lang siya sa mga babaeng umiirap sa kanila at binantayan na lang si Ari.

“Manang? I want two pieces of this, and this, and this, and this.”

Kumunot ang noo ni Macy at lumapit.

“Pati po ito, ito and it-”

Hindi na natapos ni Ari ang sasabihin nang sawayin siya ni Macy sa dami ng bibilhin nito.

“Huy! Andami naman? Hindi natin iyan maauubos, baka tumaba ka pa!”

Nakangiting umiling naman si Ari at inayos ang uniform.

Ang uniform nila ay ang karaniwang uniform lang ng nga high school students. Black na skirt na lagpas tuhod and white blouse na may black lining sa mga gilid nito.

“You don’t need to worry, lahat ng taba ko, napupunta sa mga hita ko. You saw it already right? My sexy thighs?” Ngisi ni Ari.

Napailing nalang si Macy.

“Eh ako? Hindi ba ako tataba?” Tanong niya.

Nakangising umiling namab si Ari bago saglit na hi awakan ang sarili nitong suso at tunawa.

“Yes, hindi ka din tataba o magkakabilbil, dahil mapupunta lahat iyon sa suso mo.” Bulong ng pilyang dalaga.

Napabuga na lang ng hininga si Macy at napasimangot.

Well, totoo naman ang sinabi ni Ari. Sa mga suso niya napupunta ang nga taba sa mga kinakain niya.

…

“The processes includes cutting, bending, molding, laminating, and assembly of such materials as wood, metal, glass, plastics, and rattan, that’s the main objective of your work okay?” Nakangiting wika ni Evelyn kay Rey na iginagala ang paningin sa buong factory.

Malaki ito at binubuo ng mga machines na may kinalaman sa cutting, bending, molding, and laminating. Madami rin ang workers dito sa iba’t-ibang section.

70% ay males at 30% naman ay females.

Mayroon sa cutting, mayroon naman sa iba. Machines na rin ang gumagawa minsan sa mga ito upang mas mapadali.

Ginagamit na lang nila ang mga machines sa pag-cut. Habang ang pag-assemble at pag design ng mga kahoy ay handwork na.

Tutok naman sa pakikinig ni Rey, mukhang maganda nga ito sa pagiging sekyu’ isip niya.

Sa dating work kasi, boring. Walang masyadong ganap. Magbabantay lang at ambaba pa ng mga nakukuha niya. Kaya malaki ang pag-asa niya dito sa bagong pagtratrabahuan.

“If you have something, just tell me about it ha?” Dagdag pa ni Evelyn na malaki ang ngiti kay Rey.

Walang reaksyon na tumango naman si Rey. Napakagat-labi naman si Evelyn.

Muli ay ipinaliwanag niya ang mga gagawin na makugod namang pinakinggan ni Rey.

Palibit-libot sila sa factory at namamangha rin sa mga machines na nakikita. Napaka-advanced kasi ng mga ito at napakagandang tignan. Especially yung pag-cut nito ng mga woods. Nakaka satisfying.

Napapatingin rin sa kanila ang mga workers at binabati sila. Lalo na si Evelyn na may kasamang bola pa.

Ngumingiti lang si Evelyn saka babalik ulit sa pag-eexplain.

Masaya ito dahil warm ang trato ng mga manggagawa niya kay Rey. Nais niyang maging kaibigan rin ito ng bayaw kahit papaani para naman magkaroon ng kasama ito.

Habang si Rey naman ay tuwang-tuwa sa magandang treatment. Maganda ang workplace at gustong-gusto niya ito. Ayaw niya kasi ng toxic, nauumay na siya sa mga ganon kaya hoping siya na maganda talaga pakisamahan ang mga mangagawa dito.

Nagulat si Rey nang biglang hawakan ni Eve ang balikat niya. Tinignan niya ito at may masaya itong ngiti sa labi.

“I’m so glad right now Rey, sana makabawi ako.” May lungkot sa boses nito. Lihim namang napangisi si Rey.

Iniisip pa rin ni Evelyn ang nakaraan nila at maganda iyon.

Dahan-dahan niyang hinawakan ang kamay ni Eve at inilayo iyon sa balikat niya. Saka ngumiti at walang tugon siyang umalis dito at nagtitingin-tigin sa paligid.

Nasaktan naman doon si Eve. Parang may tumusok sa puso niya nang gawin iyon ng dating kaibigan. Akala niya ay magaan na loob nito sa kaniya dahil nang magkasama sila noong sabado nang ihatid nila ang asawa sa Airport ay patawa-tawa ito.

“May sama parin siya ng loob sa akin…” Iyan ang nasa isip niya.

Malungkot siyang tumingin sa dating kaibigan. Medyo nagselos din siya nang makitang nakangiti ito sa mga ibang manggagawa habang nakikipag-kamustahan ang mga ito, lalo na sa mga babae.

Pero alam niyang wala siyang karapatang maramdaman iyon dahil simula’t sa una, siya din naman ang dahilan.

Minsan naiisip niya rin na baka nga napilitan lang ito na kunin ang offer nila dahil sa pagpapamilit niya, nagpatulong pa siya kay Ari.

Napabuntong hininga na lang siya, mabigat ang pakiramdam. Saka inayos ay dress at naglakad na papalapit kay Rey.

Ramdam naman iyon ni Rey kaya natutuwa siya nang sumunod si Eve ay may lungkot sa mukha nito habang nakatingin sa kaniya.

Plano naman talaga iyon ni Rey. Na punuin ang guilt na nararamdaman nito at nang gusto niya nang isakatuparan ang balak ay may maipaglalaban siya rito upang mapasunod ito.

Pero alam niyang kailangan magbuild rin siya ng magandang relationship sa babae. Kaya ikokonsidera na niyang tratuhin ng maganda ang asawa ng kapatid.

Kung may maramdaman man ito sa kaniya. Mas matutuwa siya doon dahil mas mapapadali ang plano niya.

Isa pa ay nais niya rin iyon. Sa kaniya naman talaga dapat si Evelyn eh, una rin itong nagka-gusto sa kaniya, nag-fade lang nang makipagsabayan ang gunggong na kapatid.

Nagpatuloy ang pagto-tour ni Eve sa dating kaibigan, kahit na nahihirapan siya dahil hindi ito minsan tumutugon sa mga sinasabi niya.

Ngunit tiniis niya na lang iyon at ipinagpatuloy ang pag-tour sa bagong mangagawa.

Masaya parin naman siya dahil nararamdaman niya ring gusto ni Rey ang magiging trabaho nito.

Natapos iyon ng mga ilang oras at naabutan ng tanghalian.

Tinignan ni Evelyn ang phone ay para tignan kung ano nang oras.

12:07 na.

Nakita niya rin ang mga text ni Arnold at Ari.

Hindi daw uuwi si Ari sa bahay at tutuloy ito kila Macy para doon kumain. Pabor naman siya don kaya hinayaan niya na.

Habang si Arnold naman ay nangangamusta. Hindi niya muna ito ni-replyan ay nag-focus muna kay Rey.

Halata ang pagod nito. Siya din. Napagod sila kakalakad dahil malawak ang factory. Medyo maingay din dahil sa mga machines.

Lumapit siya kay Rey at kinausap ito.

“Are you tired already? Come at my office, may meryenda doon.” Suhestiyon ni Eve sa dating kaibigan, hoping na paunlakan nito ang sinabi niya.

Hindi naman siya nabigo nang pumayag si Rey.

“Sige, nagugutom na din kasi ako, ilang oras tayong nagpalakad-lakad. Alam kong masakit na rin lalamunan mo dahil kanina ka pa nagsasalita .” Tipid ang ngiti ni Rey.

Ngunit kahit ganon ay natuwa namnan ng sobra si Eve. Bumilis rin bigla ang tibok ng puso niya lalo pa’t muli niyang nakitang ngumiti ang dating kaibigan. Matagal-tagal na rin kasi nang makita niya itong ngumiti ng totoo, yung ngayon at yung sitwasyon kung saan tinabihan ito ng kaniyang anak na si Ari.

Lumabas na sila sa factory at naglakad na lang patungo sa company building nila. Magkalapit lang ang dalawang gusali kaya hindi na kailangan pa ng sasakyan.

Sa building na ito ay mga employees nila. Hindi lang din kasi furniture ang business nila.

May News Network rin silang pag-mamay ari na naglalaman at nagbabahagi ng mga balita mapa national man o international.

Ang mga magagaling na journalist ay nasa kanila.

Yun nga kang, hindi sila ang mainstream media. Ngunit sakto na iyon sa dalawang mag-asawa.

Basta na kokontrol parin nila ang mga balita.

Ilang minuto ay naroon na sila. Ganon iyon kalapit. Pero sa pagod na katulad ni Rey. Malayo na iyon.

Nagtungo na sila sa 28th floor. Nandun ang office ni Evelyn at Arnold.

Wide din ang office. May malapad na sofa sa gitna at coffee table. Sa gilid naman kung nasaan ang glass wall ay naroon ang office desk.

Habang ang ibang area ay mga kagamitan na din na kakailanganin ng may ari.

Pansin rin ni Rey na may isa pang pinto sa gilid. Nakabukas iyon at kita niyang may kama doon.

Marahil ay doon natutulog o nagpapahinga si Evelyn o si Arnold kapag masyadong pagod sa trabaho o kung mag-oover time.

Nang makarating ay pinaupo na ni Evelyn si Rey sa sofa na nasa gitna.

Medyo nilakasan na din niya ang air-con para hindi rin ito mainitan. Mainit na din kasi ang panahon ngayon.

Pagkatapos ay muli siyang lumapit kay Rey at hinawakan ang balikat nito. Ngunit katulad kanina ay inalis ito ni Rey, napahiya man ay hindi na iyon pinakita ni Eve.

“I-ihahanda ko lang. Wait here.” Saad niya at tinignan kung ngingiti ang dating kaibigan. Gladly ay ginawa naman nito kahit tipid lang.

Natuwa naman si Eve bago inalis ang blazers niya at inayos ang dress niya na hapit na hapit sa kaniyang katawan.

Lihim naman siyang sinipat ni Rey at agad na nalibugan sa kasexyhan ng misis ng kapatid. Bakat na bakat ang mabilog nitong pwet at mga suso na kaysarap lamasin.

Maging ang bakat ng tiyan nito na nakakalibog kung titignan. Hindi niya alam kung may fetish rin ba siya sa maganda tiyan. Siguro ay oo dahil sa nararamdaman niya ngayon habang nakatingin doon.

Sarap buntisin.

Gusto niya ring yakapin ito at paghahalikan ngunit pinigilan niya ang sarili. Baka masira pa ang plano niya.

Habang si Evelyn ay walang kamalay-nalay na minamanyak na pala siya ng bayaw niya. Itinuloy lang nito ang pag-aayos sa sarili.

Pa-ekis ang strap ng dress nito kaya kitang-kita ang cleavage niya at kaputian. Maging ang balikat nito.

Ipinusod niya rin ang mahaba at wavy nitong buhok dahilan upang makita ni Rey maputing batok niya at ang string na sumusuporta sa strap ng dress niya.

Alam naman ni Rey na kapag binuhol niya ang string na iyon sa pagkakatali, mabubunya na ang malulusog na alaga ng misis ng kapatid.

Pansin rin kasi niya na walang bra ang babae kaya mas nalilibugan siya.

Gusto niya itong supsupin at lamasin.

Nate-tempt siyang gawin iyon ngunit pinigilan niya ang sarili at inilibot na lang ang paningin sa buong office.

Madami din ito furnitures at magaganda ang pagkakagawa, high quality. Ganon din ang coffee table na nasa harap niya, nagpapakita ng karangyaan.

Sunod naman siyang napatingin sa iba pang mga kagamitang nagpapakita ng karangyaan.

Muli ay nakaramdam ng galit si Rey, ganito rin sana siya karangya ngayon kung hindi inako lahat ng kapatid ang buong yaman ng mga magulang.

Hindi rin sana siya maghihirap na naging dahilan kung bakit bumago ang anyo niya.

And speaking of coffee table. Nakita niya roon ang wedding pictures ni Eve and Arnold. Napakasaya ng mga ito sa larawan habang buhat-buhat ang dalawang taon palang na Avi. Nakatingin din ito sa kamera.

Nadagdagan ang kaniyang galit dahil doon. Sinong hindi? Nakikita niyang masaya ang dalawang taong nagtaksil sa kaniya!

Napakuyom siya ng kamao para pigilan na ibato ang picture frame na nasa harap niya. Mahirap na at baka makagawa rin siya ng iba kay Evelyn. Kaya naman ini-relax niya muna ang sarili.

Nang tumingin naman si Evelyn ay nakita niyang nakatingin ang bayaw sa wedding picture nila ng asawa.

Kinabahan naman siya ng sobra nang makita ang mga mata nitong nanliliksik at at kuyom na kuyom na kamao. Ramdam rin niya ang galit at selos nito.

Kaya naman dali-dali siyang bumalik sa pwesto ng dating kaibigan at agad na kinuha ang picture frame nila ng asawa. Dahil don ay muling natauhan si Rey at napatingin sa kaniya.

Pilit namang ngumiti si Eve at tinago ang wedding picture, ayaw ipakita kay Rey.

“M-malapit nang maatapos yung meryenda mo. W-wait for it ha?” Saad niya at itinago sa likod niya ang kanilang wedding picture ng asawa.

Hindi naman tumugon si Rey at inilibot ulit ang tingin sa kabuuan ng opisina.

Napahinga naman ng malalim si Evelyn. Sobra ang kaba niya ngayon. Nang tignan niya ulit ang bayaw ay halata parin ang kunot ng noo nito.

Napakagat-labi siya saka umikot at humarap sa cabinet.

Ngunit nang ginawa niya iyon ay biglang naputol ang heels niya dahilan upang matumba siya padapa sa naka-upong Rey.

Napatili siya habang pabagsak habang si Rey naman ay nagulat nang biglang bumagsak si Evelyn sa katawan niya.

Dumikit ang malulusog na suso ni Evelyn sa dibdib niya at naramdaman niya ang lambot nito.

Nakita niya rin kung paano mapigtas ang strap ng dress nito dahilan upang mahulog ang tumatakip sa suso ng misis.

Hindi naman iyon napansin ni Evelyn dahil gulat pa rin ito.

Hindi rin niya napansin na nabitawan niya at nahulog ang hinahawakang wedding picture nila ng asawa dahilan upang mabasag ito at magkalat-kalat ang mga bubog.

“E-Evelyn…” Wika ni Rey.

Nagkatitigan silang dalawa.

Kitang-kita ni Rey ang gulat sa mata nito.

Kaya naman hinawakan niya na ang bewang ng babae at iniangat ang katawan nito.

Doon na rin natauhan si Evelyn.

Nagulat din siya nang namalayang nakapatong siya kay Rey.

Nahihiya naman siyang umalis sa pagkakapatong dito at tumayo sa harapan ng lalaki.

“S-sorry…” Nahihiya niyang saad. Ngunit nagtaka siya dahil nasa dibdib niya nakatingin si Rey.

Kaya nang tignan niya ang dibdib niya ay ganon na lamang ang gulat niya nang naputol na pala ang strap ng dress niya dahilan upang lumihis pababa ang panghitaas na bahagi, revealing her breast.

“Ayyy!” Tili niya at napa-atras.

Ngunit dahil nga naalis ang suot na heels mula sa pagkakatumba, natapakan niya ang mga bubug na nilikha ng wedding picture niya.

Napasigaw siya agad sakit.

Nagulat din si Rey sa biglang pagsigaw nito.

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Nang makita niyang muling matutumba ang babae ay agad siyang tumayo at sinalo ito.

“I-it hurts… It’s piercing inside my right foot.” Nasasaktang wika ni Evelyn. Ramdam niya kasi ang paglubog ng bubog o mga basag na salamin sa kanan niyang paa niya. Ramdam niya ring may tumutulo, dugo siguro.

Hindi niya na rin pang nagawang takpan ang mga suso niya. Pero hindi muna iyon pinansin ni Rey at agad siyang binuhat patungo sa kwarto nila sa opisina at inihiga sa kama.

“R-Rey…” Saad niya at akmang gagalaw nang pigilan siya ng lalaki.

“Huwag ka munang gagalaw.” Parang na i-stress na saad nito bago may kinuha sa cabinet nila.

Hindi naman na nakapagsalita pa si Evelyn at itinikom ang bibig. Kinuha na rin niya ang kumot at itinakip sa dibdib niya upang takpan nang kaniyang malulusog na suso.

Bumalik sa kama si Rey at may dala na itong alcohol. Nagtungo ito sa paanan niya saka niya ito binuhusan ng alcohol.

Napakagat-labi si Evelyn nang nakaramdam agad ng hapdi. Parang gusto niyang sumigaw ngunit hindi niya magawa.

Kaya napaluha na lang siya.

Tinignan naman siya ni Rey at naawa pero kailangan niya munang lagyan ito ng alcohol bago tumawag ng ambulance. Ayaw niyang may gawin dahil baka magkamali.

Kaya nang matapos ay agad siyang tumawag ng isang medical worker. Nang matapos ay agad siyang bumalik kay Evelyn. Namimilipit pa rin ito sa sakit.

Pinagpapawisan na rin ito kaya in-open niya ang air con sa kwarto.

“I-t hurts…” Paulit-ulit na bulong ni Evelyn. Sobrang hapdi na kasi at tumitibok-tibok pa.

Binigyan naman siya ng isa pang unan ni Rey dahilan upang umangat konti ang ulo niya. Iniayos din nito ang kumot na nakatakip sa dibdib niya.

“Hindi ka kasi nag-iingat, ayan tuloy.” Inis na saad ni Rey. Hindi niya maintindihan kung bakit kailangan pa nitong tumakbo para lang kunin ang wedding picture niya.

It’s not like he’ll break it anyway. Gusto lang niya itong basagin.

Tinagalog lang.

Napaiwas naman ng tingin si Evelyn bago tumugon.

“S-sorry.”

“Tss, wala nang halaga yang sorry mo dahil nasaktan ka naman na. Antayin na lang natin yung health worker na pinapunta ko dito at nang maasikaso ka.” Saad ni Rey bago umalis ng kwarto. Nagtawag siya sa hospital nang kumuha siya ng alcohol.

Hindi naman nakapagsalita si Evelyn.

Ilang segundo pa ay bumalik si Rey na may dala-dalang baso ng tubig. Akala niya ay hindi na ito babalik.

Ibinigay na nito ang baso sa kaniya bago lumabas ng kwarto. Nakita niyang umupo ulit ito sa sofa at may tinawagan.

Nasasaktan man sa nangyari sa paa niya ay hindi napigilan ni Evelyn na ngumiti sa aksyon ng bayaw.

“Thoughtful.” Bulong nito bago ininom ang tubig. Nakatulong naman ito konti sa pagbawas ng nararamdaman niyang sakit.

After 5 minutes ay dumating na ang health professionals. Doktor at nurse, parehas na babae.

Agad itong nagtungo sa kwarto kung saan naka-hilata si Evelyn at agad na ginamot ang paa niya.

Habang si Rey naman ay nasa sala lang, hinihintay na matappos.

Nilinisan at inayos niya narin ang mga basag at bubog na nagkalat.

Napatingin sita sa wedding picture ngmag-asawa, kapagkuwan ay napailing-iling.

Sabi nila, kapag nababasag ang isang larawan ng dalawang taong nagmamahalan, senyales na iyon sa paparating na bagay na siyang mangugulo sa pagsasama ng dalawa.

Iyon nga ang Punto. Meron na siya.

Tumayo si Rey at nagtungo sa banyo ng opisina. Gusto niyang mag hugas ng kamay pagkatapos maitapon ang nga bubog. May mga dugo din kasi iyon na galing sa paa ni Evelyn.

“An’tanga kasi. Hindi nag-iingat.” Inis na inis na wika ni Rey habang hinugasan ang kamay. Naaalala niya pa rin ang naminilipit na sakit na mukha ni Evelyn, nakakainis. Ayaw niyang makita muli iyon.

Nang matapos ay pumasok siya sa loob ng kwarto. Kakatapos lang rin ng Doktor and Nurse na gamutin ito.

Naalis na ang mga bubog at nababalutan na ng malinis na na tela ang paa ni Evelyn. Wala na din ang dugo nito ngunit nababaskasan ang tulo nito sa kama.

“Okay na dok?” Tanong ni Rey at umupo sa paanan ni Evelyn, tinignan ang paa.

Tumango-tango naman ang doktor habang inaayos ang mga medical equipment.

“Opo sir, nararapat din pong huwag munang magga-galaw-galaw ang misis niyo, wag po munang pumasok sa opisina at mamahinga muna sa bahay niyo. Kung gusto mang gumalaw kahit konti, maaari naman po siynang gumamit wheelchair.” Saad ng bata pang doktor.

Napatango-tango naman si Rey habang nakikinig.

Habang si Evelyn naman ay nahihiya sa sinabi ng doktor, lalo na kay Rey dahil inakala ng batang doktor na mag-asawa silang dalawa.

Ito po, nag provide na po ako since, good thing po na sinabi niyo kung anong problema nung tumawag kayo.” Ngiti nito, nagbigay na din ito ng pain killer.

Tumango-tango naman si Rey bago ngumiti.

“Well, I should get goi nag now, babalik din ako ulit para matignan iyan. Sabihin niyo na lang sa akin kung anong address at ako na ang pupunta.”

Lumabas ang tatlo sa kwarto at naiwan si Evelyn. Napapasimangot. Nakita niya sa labas ang dalawa na nag-uusap pa rin, kapagkuwan ay may iniabot na papeles ang nurse kay Rey. Nang mapirmahan ay nagbigay na din ng pera si Rey at umalis na ang dalawa.

Bumalik si Rey sa kwarto.

Nakita niya na pumikit si Evelyn at umiwas ng tingin.

Napangisi naman si Rey. Umupo siya sa gilid ng kama at tinignan ang mukha ng babae.

Masasabi niyang sa gitna ng edad nito. Batam-bata pa rin ang mukha. Napaka-ganda pa rin at mukha paring nasa College. Wala pa ding kulubit ang mga kutis nito at nananatili paring makinis.

Napaka fresh rin kung titignan, hindi stressed. Napakabango rin kung aamuyin. Akala mo isang pagkain napakasarap kainin.

Tumigas ang burat ni Rey. Nalibugan siya sa napakagandang misis ng kapatid, dating kaibigan, o bayaw.

Nasa kaniya oa din ang dating naararamdaman kung nakikita ito. Hindi nawala o kumupas, bagkus ay mas tumaas nang muling makita ang babae.

Tumikhim siya bago nagsalita.

“Kailangan mo nang umuwi.”

Napatingin naman si Evelyn. Bahagyang naka-kunot ang noo.

“P-pero may mga dapat pa akong gawin sa opisina.”

“Na ganiyan ang itsura mo?” Saad ni Rey, pinu-punto ang malalim na sugat sa paa nito.

Hindi naman nakapagsalita si Evelyn.

Nagpatuloy si Rey.

“Kailangan mo nang umuwi, uuwi na din ako mamaya, dahil bukas pa naman ako magsisimula, ang sabi mo diba? Wala akong kailangan ngayon dito dahil naipakita mo naman na sa akin ang mga dapat gagawin.” Saad ni Rey.

“Sa totoo nga, dapat umuwi na ako ngayon eh at hinayaan ka dito. Pero magmumukha naman akong masama kung ganon, kaya tara na bago pa magbago ang isip ko.” Ngisi ni Rey.

Hindi naman nakapagsalita si Evelyn, nahihiya.

Kinuha na ni Rey ang wheelchair. Nakabalot pa iyon ng supot. Nang maalis ay inilapit sa kama.

Tinignan niya si Evelyn, nakatingin din ito sa kaniya.

Napabuntong-hininga siya saka lumapit sa kama at hinawakan ang balikat nito, hinawakan na din niya ang ilalim ng hita ng babae at dahan-dahan itong binuhat.

Ramdam naman ni Evelyn ang nagaspang na kamay na bumuhat sa kaniya, maging a tigas nito.

Napakagat siya ng labi, nakakaramdam ng init. Ngunit pilit niya iyong pinipigilan. Hindi siya dapat makaramdam ng ganon, lalo na’t may asawa na rin siya.

Habang si Rey naman ay nalibugan sa kalambutan ng katawan ni Evelyn. Yung lambot na tipong wala man lang exercise o konti lang ang ginagawang physical activities kaya hindi masyadong firm ang nga mucles.

Mas lalo sa hita nitong malusog. Nakalihis din kasi pataas ang laylayan ng dress nito habang buhat niya si Evelyn kaya kitang-kita niya. Napakakinis at napakaputi.

Nang tignan niya naman ang dibdib nito ay may nakatakip nang unan. Medyo nalibugan man ay hindi niya na pinansin iyon at ini-upo na si Evelyn sa wheelchair.

Hindi naman siya nahirapan dahil hindi naman gaanong mabigat si Evelyn, parang nagbuhat nga lang siya ng dalaga.

“Thank you.” Nahihiyang saad ni Evelyn. Tumango lang si Rey bago itinulak ang wheelchair at lumabas na ng opisna.

Pagkalabas nila ay naghihintay pala ang ilang employees at intern dahilan upang magulat silang dalawa konti.

“Ma’am! Okay lang po ba kayo?”

“Oo ma’am! Kinabahan kami nang may pumaradang ambiulansya diyan sa harapan at may lumabas na nurse at doctor. Sabi ay kayo ang kailangan niya, ano bang nanagyari kasi mam?”

Tanong ng mga ito kapagkuwan ay napatingin kay Rey. Nanliksik ang mga mata ng mga ito at napansin iyon ni Evelyn kaya agad niyang inawat ang mga ito.

“Itigil niyo yan, wala siyang kasalanan. Nakatapak lang ako ng bubog kaya nasugat ang paa ko, malalim din.” Saad niya at ipinakita ang paa.

Tumango-tango naman ang mga ito kapagkuwan ay humingi ng paumanhin kay Rey na pinagpapawisan na sa kaba dahil sa pamimintang sa kaniya.

Nagpasalamat na si Evelyn tat itinuloy na ni Rey ang pagtulak hanggang sa makarating sila sa elevator.

Wala naman silang imik sa isa’t-isa habang nakasakay. Nahihiya ang isa at ang isa naman au malalim ang isip.

Ramdam pa rin ni Evelyn ang kamay ni Rey sa katawan niyang hinawakan nito. Napalunok siya at napahawak din doon. Hindi alam kung bakit nakakaramdam ng kiliti.

Saka lang uli sila gumalaw nang bumukas na ang elevator at nasa parking lot na sila sa ibaba lang ng building.

Madaming mga kotse doon ang nakaparada. Itinuro naman ni Evelyn kung nasaan ang kaniya.

Nang makalapit na ay agad niyang kinuha ang susi kay Evelyn at agad na binuksan ang back-seat ng kotse.

Saka niya ito muling binuhat at ini-upo sa backseat. Wala paring imik si Evelyn.

“Madali lang ito.” Saad ni Rey bago tipid na ngumiti at isinara na ang pinto, saka ito umikot patungo sa driver seat at umupo na doon.

Nagkatinginan sila sa salamin.

Unang umiwas si Evelyn habang si Rey naman ay napangisi lang.

Hindi na ulit sila nagka-usap. Pinaandar na ni Rey ang sasakyan at walang ingay na ni-drive iyon palayo ng building.

Habang nasa daan ay hindi pa rin nagsasalita ang dalawa. Walang maisip eh.

Ayaw naman ni Evelyn ng ganon kaya nagsalita siya kahit papaano para mabawsan naman ang awkward silence sa pagitan nila ng bayaw.

“S-salamat kanina ah?” Wika niya at tinignan ang mukha ni Rey sa salamin.

Nakita niyang napangisi ito kapagkuwan ay tumango.

“Wag kang mag-alala. Ganon din naman ang gagawin ko kahit hindi kita kilala eh. Natural lang sa tao ang tumulong.”

Medyo nasaktan naman doon si Evelyn. Nag-eexpect kasi siya ng malambing na pananalita nito gaya noong nasa high school palang sila, ngunit hindi na ganon.

Pero hindi niya iyon ipinahalata at nagdugtong.

“S-sa mga simabi ng mga workers ko kanina, sorry dahil napagbintangan ka pa.” Nahihiyang saad ni Evelyn.

Doon ay hindi nakatugon si Rey. Mahigpit ang mga kamay nitong nakahawak sa manubela habang hindi sinasadyang maalala ang mga masasakit na mga namimintang mata na nakatingin sa kaniya.

Naghintay si Evelyn ng tugon ngunit nagtaka siya nang hindi iyon nangyari. Kaya naman tinignan niya ang bayaw sa salamin.

“Rey?”

Hindi naman napakinggan ni Rey ang sinabi ni Evelyn. Nasasakop na ng masamang ala-ala ang isip niya. Hindi na din niya maatim iyon dahil nagbabalik sa kaniyang ala-ala ang sitwasyon noong nag-aaral palang sila na naging dahilan upang matigil muna siya sa pag-aaral, kung saan napagbintangan siyang gumagamit ng droga kahit hindi naman.

…

“Walang hiya kang gago ka!”

Malakas siyang sinampal sa pisngi ng ama na nagpatumba sa kaniya sa pagkakatayo.

Nasasaktan at umiiyak siyang napatingin sa ama na galit na galit at nanliliksik ang mga matang nakatingin sa kaniya. Sa tabi nito ay ang kaniyang ina na umiiyak habang pilit na pinipigilan ang kaniyang ama.

“Wala kang utang na loob! Pinag-aral kita, pinakain, inalagaan tapos mag dro-droga ka? Alam mo ba na ayaw na ayaw ko sa mga ganoong bagay?! Ha?! Alam mo ba na kapag nalaman ito ng iba ay mag-iiba ang tingin nila sa atin? Sa atin?!” Galit na galit na saad nito at sinipa ang mukha niya.

Napasigaw ang ina niya at napahagulhol na lang sa gilid habang alo-alo ito ni Arnold na kumot ang noong pinapanood ang mag-ama.

“Matitintahan ang pangalan ng oamilyang ito gago ka putangina mo!”

Sa pagkakasipa ng ama sa mukha niya ay nakaramdam siya ng matinding sakit, naramdaman rin niya ang tumulong dugo roon.

Hindi niya alam kung bakit nangyayari ito sa kaniya. Wala naman siyang ginawa. Naging mabuti rin siyang anak at sinunod lahat ang gusto ng ama. Ngunit sa kabila niyon ay ganito ang magiging resulta ng mga ginawa niya?

Umiiyak siyang tumingin sa ama.

“Naging mabuti ako anak sa inyo! Pero bakit ganito ang ibabato niyo sa akin? Droga? Droga ba? Tangina hindi naman ako gumagit niyan eh. Wala akong interest sa mga gamot na iyan kaya bakit ako gagamit?! May ebidensya ba kayo?!”

Galit na ding saad niya.

Nakita niya namang mas nagalit ang ama. Napasapo ito sa batok kaya kinabahan siya nang makita iyon, maging si Arnold at ang ina niyang patuloy paring umiiyak. Akmang lalapit siya nang muli siya nitong sinipa sa dibdib.

“Wag kang magmaang-maangan. Nakita ko ang nga droga sa kwarto mo! Madami! Bukas pa ang iba. Anong masasabi mo don!”

Wika nito saka tumingin kay Arnold. Tumango naman ang kapatid niya bago ipinakita ang droga na nasa isang box.

Nagulat siya roon. Ni buhay niya, wala siyang ginamit, binili, kinuha o kinolektang droga. Kaya hindi niya maisip kung paano siya nagkaroon ng ganon.

Walang ano-ano’y napatingin siya sa kapatid. Ihiling-iling itong nakatingin sa kaniya.

Naghiya siya ng sobra dahil doon. Siya ang panganay at siya pa ang nagpakita ng ganong nakakababang sitwasyon.

Nang tignan niya ang ama ay nakahawak na ito ng baseball bat. Natakot siya roon at pilit na umatras.

Nagulat din doon si Anrold mas lalo ang ina na halos himatayin na.

“Gagawin ko to sayo upang magtanda ka!” Galit na saad ng ama saka siya nito pinalo-palo ng malalakas.

Wala naman na siyang nagawa pa kundi ang sumigaw, magsumano, at takpan ang sarili. Habang naririnig ang iyak ng ina na patuloy pa ding pinipigilan ang ama.

“Ano ba?! Tumigil ka na! Anak mo siya! Anak natin yan! Wgag mo siyang sasakyan!” Pigil ng ina niya ngunit tinulak lang ito ng asawa.

Hanggang sa unti-unti siyang nawalan ng ulirat dahil sa mga sakit na nararamdaman.

At habang nakapikit siya at dinadama ang mga masasakit na palo ng ama. Hindi niya alam na may isang taong kunwari inaalo ang ama, habang sa loob-loob nito ay natutuwa sa kinalalagyan ngayon ng nakakatanda.

Natutuwa ito, dahil na-tinta niya na ang malinis pagkatao nito.

…

“Rey!”

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Nagulat si Rey nang biglang sumigaw si Evelyn. Nang matauhan ay nakita niya na malapit na siyang mabangga sa isang nakaparadang sasakyan.

Agad niyang tinapakan ang break ng sasakyan at lumikha iyon ng nakakabinging tunog sa kalsada dahilan upang mapatingin ang nga tao sa kanila.

Bago pa mabunggo ay natigil na ang sasakyan sa pag-abante.

Hingal siyang napasandal sa upuan at agad na napatingin kay Evelyn.

Nakapikit ito habang umiiyak.

Doon na siya natauhan.

Naawa naman siya dahil muntik na itong madamay dahil sa mga alala niya.

Nakaramdam siya ng guilt.

Sinubukan niyang hawakan ito ngunit tampal ang nakuha niya.

“Ano bang iniisip mo at makalimutan mong nasa daan ka?!” Galit na saad ni Evelyn.

Hindi naman siya nakapagsalita. Hindi niya naman maaring sabihin ang ala-alang iyon.

Tumingin na lang siya sa harap niya at pinakinggan ang nga daing ni Evelyn.

“Hindi ka nag-iingat! Alam mong may pamilya ako at hindi pwede sa akin ang mamatay dahil kailangan pa nila ako!” Saad nito.

Hindi na siya nakapagsalita dahil alam niyang siya ang may kamali doon.

Nagpatuloy naman sa pag-iyak si Evelyn. Akala niya talaga ay mamatay na siya. Naalala niya kung paano bumilis ang takbo ng sasakyan habang nanliliksik ang mata ni Rey na nakatingin sa daan.

Hindi niya alam kung anong iniisip nito at naging ganon ang reaksyon nito mula sa sinabi niya pero hindi niya na iyon inisip pa lalo na’t muntik na siyang mapahamak,

silang mapahamak.

Ilang sandali pa ay may dumating nang pulis at traffic enforcer. Agad nitong kinausap si Rey mula sa driver seat.

Nagviolate ito dahil sa speeding at iba pang violations sa kalsada na may kinalaman sa sitwasyon nila ngayon.

Pinagbayad sila nito. Si Evelyn na ang nagbigay dahil wala nang pera si Rey dahil sa pinambayad niya sa nurse at doktor kanina.

Natapos din iyon ng ilang minuto bago ulit sila nagpatuloy sa byahe. Wala silang imik na dalawa.

Ilang oras pa ay nakarating na din sila sa subdivision. Pumasok na sila paloob at nagtungo sa bahay ng ppamilyang Gonzales.

Muli ay binuhat ni Rey si Evelyn na wala paring imik. Isinakay niya ito sa wheel chair bago naglakad paloob.

Dahil nga wala silang maid ay walang mag-aasikaso kay Evelyn. Yun ang isang dahilan. Kaya nag presintang dumito muna saglit si Rey para kung may kailangan man si Evelyn ay may mauutusan siya.

Hindi naman tumutol si Evelyn doon.

Ipinunta na siya ni Rey sa kanilang kwarto ni Arnold at inihiga doon. Agad din siyang nakatulog dahil sa pagod at stressed sa nangyari kanina.

Habang si Rey naman ay sapo ang ulong nakayuko habang nakaupo sa sofa sa sala.

Minumura ang sarili dahil sa maling nagawa na muntik na nilang ikadis-grasya.

…

Alas tres ng hapon.

Kasalukuyang tutok si Airi at Macy sa pinapanood.

Nasa school pa rin sila at kasalukyang nanonood ng Romeo and Juliet para sa lesson nila sa English.

Pangiti-ngiti ang dalawa habang ang iba naman ay napapasigaw na sa kilig.

Nasa scene na kasi sila kung saan, nasa isang masquerade party ang dalawang bida at kasalukyang sumasayaw ang mga ito. Hindi pa nila nakikilala ang isa’t-isa.

“Ahay! Ang sweet naman nila! Kailan kaya ako makakahanap ng Romeo ko?”

Saad ng isang babaeng classmate niya.

Sa narinig ay napangiti si Ari, kapagkuwan ay napaisip din.

‘Romeo? Kailan din kaya ako magkakaroon ng Romeo?’ tanong nito sa sarili.

Nakasimangot siyang nagpatuloy sa panonood hanggang sa biglang naisip ang kaniyang tito Rey.

Dahil don ay nagulat siya. Napatingin naman sa kaniya si Macy at natawa dahil akala nito ay nagulat ito nang maging flirty na ang sayaw ng dalawang bida sa palabas.

Napasapo naman si Ari sa kaniyang bunganga dahil sa gulat pa rin.

Hindi niya aakalaing ang kaniyang tito Rey ang unang papasok sa isip niya at hindi niya inaasahan iyon.

Do I have a liking to my tito?

Tanong nito sa sarili.

Kapagkuwan ay umiling.

No! It cannot be. We’re relatives and he’s my beloved tito.

Isip pa rin nito habang kumot ang noo. Hanggang sa muling naalala niya ang kapilyahang ginawa niya sa loob ng Van nang matapos nilang ihatid sa air port ang ama. Nung sabado pa iyon.

Hindi nga din niya batid sa sarili kung bakit ginawa niya iyon. Basta pagkagising niya. May malaking bukol ang tumakip sa mukha niya. Then she remembered it was a penis na napag-aralan nila sa science. And she was curious that time on how it will feel kung hahawakan. So, ginawa niya iyon.

And she didn’t felt any embarrassment, in fact, nag enjoy pa siya.

But tito…h-he’s not that bad.

Dagdag niyang isip kapagkuwan ay natauhan din sa nais iparating ng magulo niyang utak.

No! That’s not right. He’s still my tito and we can’t have romantic feelings between us.

Nasa isip niya.

Ngunit nadismaya din dahil hindi talaga pwede.

Napasimangot na lang siya at nagpatuloy sa panood, pilit na iniiwas ang tito sa kaniyang utak.

Hanggang sa napadpad na ang kaniyang pinapanood sa scene na kung saan, habang nagsasayaw ang dalawang bida sa pelikula ay maghahalikan na ang mga ito.

…

From across the room, Romeo sees Juliet and asks a serving-man who she is. The serving-man does not know. Romeo is transfixed; Rosaline vanishes from his mind and he declares that he has never been in love until this moment. Moving through the crowd, Tybalt hears and recognizes Romeo’s voice. Realizing that there is a Montague present, Tybalt sends a servant to fetch his rapier. Capulet overhears Tybalt and reprimands him, telling him that Romeo is well regarded in Verona, and that he will not have the youth harmed at his feast.

Tybalt protests, but Capulet scolds him until he agrees to keep the peace. As Capulet moves on, Tybalt vows that he will not let this indignity pass. Meanwhile, Romeo has approached Juliet and touched her hand. In a dialogue laced with religious metaphors that figure Juliet as a saint and Romeo as a pilgrim who wishes to erase his sin, he tries to convince her to kiss him, since it is only through her kiss that he might be absolved.

Juliet agrees to remain still as Romeo kisses her. Thus, in the terms of their conversation, she takes his sin from him. Juliet then makes the logical leap that if she has taken Romeo’s sin from him, his sin must now reside in her lips, and so they must kiss again. Just as their second kiss ends, the Nurse arrives and tells Juliet that her mother wants to speak with her. Romeo asks the Nurse who Juliet’s mother is. The Nurse replies that Lady Capulet is her mother. Romeo is devastated. As the crowd begins to disperse, Benvolio shows up and leads Romeo from the feast. Juliet is just as struck with the mysterious man she has kissed as Romeo is with her.

She comments to herself that if he is already married, she feels she will die (1.5.131). In order to find out Romeo’s identity without raising any suspicions, she asks the Nurse to identify a series of young men. The Nurse goes off and returns with the news that the man’s name is Romeo, and that he is a Montague. Overcome with anguish that she loves a Montague, Juliet follows her nurse from the hall.

…

Ari was surprisingly shocked on what she saw from the film.

Sinong hindi?

The two characters just met and they kissed already? What the heck?

Nagulat siya nang maghiyawan ang mga kaklase. Habang si Macy ay pangisi-ngisi at aliw na aliw sa pinapanood.

Si Ari naman ay surprised parin sa napanood until naisip niya kung paano ang feeling ng mahalikan.

Napalabi siya at pilit na inisip kung paano ang feeling?

Paano ba?

Masarap ba?

Napailing ulit siya sa naisip. Nag-iinit siya sa hindi malamang dahilan. Lalo na nang muling maalala ang kaniyang tito.

Napakagat siya ng labi dahil doon. Mas lalong nag-init ang pakiramdam niya nang ma-imagine na naghahalikan silang dalawa.

What the fuck?!

Sa naisip na ganon ay sinuway ni Ari ang sarili.

Hindi maaari iyon!

Hindi na lang niya muna pinansin ang naiisip at ipinagpatuloy ang panonood.

Ngunit ganon na lang din ang lungkot na naramdaman niya nang matapos ang film na hindi nagkatuluyan ang dalawa.

Naipakasal ang dalawang bida. Ngunit hindi para sa isa’t-isa. Kundi sa ibang tao na pinili ng kabilang mga sariling magulang.

“Ang sad naman ng ending…” Malungkot na saad ni Ari habang sabay silang naglalakad ni Macy palabas ng school campus.

Si Macy ay may lungkot ding nararamdaman, ngunit hindi gaano dahil hindi niya naman sineryoso ang panood.

“Oo nga, hindi nila derserved ang arranged marriage. Madami na silang nagsamahan ngunit mawawala lang iyon dahil sa alitan ng pamilya nila.” Saad naman ni Macy.

Napabuntong hininga naman si Ari at napatulala sa kung saan.

Ako kaya? Magiging ganon din ba ang ending ng Romeo ko?

Isip niya.

…

Nakauwi na si Ari. Hinatid siya ni Macy sa kanilang subdivision.

Sumakay lang sila ng Tricycle.

Hindi naman pinapasok ng subdivision ang tricycle kaya kailangan pang maglakad ni Ari paloob. Hindi naman iyon gaano kalayo kaya keri niya na ang pagod.

Nang makapasok ay nagulat siya nang makita si Rey sa kanilang sala. Nakaupo ito sa malapad na sofa habang sapo ang ulo at nakayuko.

“Tito?”

Gumaan agad ang pakiramdam niya.

Nagulat din si Rey nang marinig ang boses ng pamangkin. Nakangiti ito habang dali-daling tumakbo sa kaniya at niyakap siya ng mahigpit.

“Ohh tito… I missed you! Akala ko regular na ang pagdalaw mo, iyon pala ay hindi!” Saad ni Ari at hinigpitan ang yajap sa tito. Pumatong na rin siya dito.

Isinandal na din ang ulo sa balikat ni Rey.

Napahiga si Rey sa sofa at naisandal ang ulo nito sa backrest. Dahilan upang mayakap siya ni Ari nang nakapatong.

Ramdam naman ni Rey ang napakalmambot na suso ni Ari dahilan upang muling tumigas ang pagkalalaki niya.

Naramdaman iyon ni Ari sa puson niya. Naramdaman niya kung paano ito tumigas at dumikit ito sa kaniyang puson.

Napakagat labi ang dalaga at akmang hahawakan nang pigilan siya ni Rey. Hinawakan siya nito sa bewang at ini-upo sa tabi niya.

“Ikaw ha? Wag kang mang-gugulat, muntik na akong himatayin.” Pabirong saad ni Rey, iniiwasan ang kaninang sitwasyon. Pinagpapawisan ito dahil sa libog na nararamdaman sa pamangkin. Gusto niya na nga ding dakmain ang mga suso nito pero pinigilan niya ang sarili.

Natawa naman si Ari at humingi ng paumanhin. Ramdam niya ang pagkahiya ni Rey kaya natutuwa siya doon. Ano ba naman kasi ang ginawa niya diba? Lihim itong napakagat sa dila at pilyang ngumiti sa tito.

“Sorry po, nagulat lang kasi ako na makita kayo dito.” Wika nito.

Ngumiti naman si Rey.

Nagkaroon muna ng saglit na katahimikan sa pagitan nila bago papatanong si Ari.

“What are you doing here po pala? Bibisitahin ako?” Nakangiting saad ni Ari. Gustong-gusto talaga ang tito.

Tumaas naman ang kilay ni Rey bago napabuntong hininga. Ayaw niyang sabihin ang nangyari kay Evelyn ngunit karapatan ng anak nito na malaman.

“Na aksidente ang mama mo. Natusok siya ng mga bubog sa paa at nagpapahinga siya ngayon sa kwarto niya.” Saad ni Rey.

Sa narinig ay napalitan ng pag-aalala ang mukha ni Ari. Akmang tatayo siya at pupuntahan ang ina nang pigilan siya ni Rey.

“Huwag mo munang puntahan, maayos naman na ang kalagayan niya. Mamaya na lang. Natutulog palang iyon at nagpapahinga.” Wika ni Rey.

Nabawasan naman nang pag-aalala ni Ari sa sinabi ng tito at muling bumalik sa pagkakaupo.

Mahabang katahimikan ulit ang nangyari sa dalawa. Hindi naman makaisip si Rey ng pag-uusapan dahil clear pa rin sa ala-ala niya ang lambot ng suso at katawan ng dalaga.

Habang si Ari naman ay hindi na maatim ang katahimikan kaya nagbigay na ito ng mapag-uusapan.

Inayos niya ang suot na uniform at nagtanggal ng dalawang butones roon. Dahilan upang tumambad ang cleavage niya na siya namang tinignan agad ni Rey.

“Tito… Alam mo ba yung Romeo and Juliet?” Tanong nito.

Napatingin naman sa kaniya si Rey.

May naaalala siya noong stage play na sinalihan niya noong nag-aaral pa lang sila ni Evelyn at Arnold. Group performance nila noon iyon at siya ang naatasang maging Romeo habang si Evelyn naman ay Juliet.

Dun din yung panahon na hindi pa nakikisali si Arnold sa magiging relasyon sana nilang dalawa.

“Oo, alam ko yun. Tragic yung kwento eh. Hindi sila nagkatuluyan dahil namatay si Romeo.” Wika ni Rey.

“Dahil doon ay napalingon sa kaniya si Ari. Gulat.

“Namatay po siya?”

Tumango si Rey.

Naaalala pa niya yung time na namatay siya kunwari sa stage play. Sobra ang pagpipigil ng tawa niya noon dahil sa umiiyak na audience.

“Oo, namatay siya dahil binaril siya ng hindi kilalang tao habang tumatakas sila ni Juliet. Si Juliet naman, nagtangka ring magpakamatay ngunit agad na dumating ang kapatid niya nang malamang may humabol sakanila. Napatigil niya ang akmang pagpapakamatay ni Juliet.”

Gulat padin si Ari.

Bakit iba?

“Bakit ganon po ang ending nang sa inyo? Sa pinanood po kasi namin ay hindi sila nagkatuluyan at naikasal sa iba.”

Napatango-tango naman si Rey.

“Iba ang bersyon? May ganon talaga. Minsan kasi, nagiging common na rin ang pagkamatay sa pamamagitan ng panglalason sa nobelang iyon. Kaya yung mga gustong mag-adapt, nais nilang baguhin konti. Kaya nang naatasan kaming mag stage play noon, ako din ang ginawa nilang writer. At pinalitan ko ang ending.”

“Ikaw po?”

“Oo hija, ako, pinili kong mamatay si Romeo dahil sa mga masasasakit na nangyari sa kaniya sa kamay ng pamilya ni Juliet. Naisip ko noon, hindi sapat na magkasama sila ni Juliet upang maghilom ang mga masasakit na naranasan. Kaya mas mabuti pang mamatay na lang siya nang sa gayon ay matigil na ang kaniyang paghihirap. Kamatayan lang ang magiging daan upang hindi niya na pa maramdaman ang mga pasakit na naramdaman niya sa buhay niya”

Hindi naman nakapagsalita si Ari. Hanga sa tito dahil napakalawak din pala ng pag-unawa nito sa mga nararamdaman ng isang tao.

“Ang galing. Ang galing mo ding magsulat ng panibagong ending” Saad ni Ari. Natuwa naman si Rey.

“Ganon talaga ang isang writer, malawak ang pag-unawa at pagplaplano sa mga nais nitong ilahad sa kaniyang kwento. Ngunit may mga pagkakataon na hindi rin nila nalalaman ang ibang sumusunod kaya nagbabasa sila ng ibang istorya upang makakuha ng inspirasyon at makapag-isip ng panibagong susunod.”

“Paano niyo po naisip iyon? Yung ending?”

Nagkibit-balikat naman si Rey.

“Wala lang, naisip ko lang.” Pagsisinungaling nito.

Ngunit ang totoo ay ibinase niya ito sa totoong nangyari sa nakaraan niya. Siya si Romeo, habang ang mga pasakit na naranasan niya ay ang mga pambibintang ng ama, pag-aabuse sa kaniya at pagkulong nito sa basement ng kanilang bahay. Lahat ng iyon ay inilabas niya sa dulang iyon nang muli siyang makapag-aral.

“May pinagbasehan ka po ba?” Si Ari.

Tumango naman si Rey.

Nagpatuloy ang pag-uusap ng dalawa ukol sa nobelang Romeo and Juliet. Masaya ang dalawa hanggang sa napunta ang pag-uusap nila sa kissing scene ng dalawang character sa novel.

“Ano kaya ang pakiramdam ng halik?”

Biglang tanong ni Ari sa kalagitnaan ng pag-uusap nila. Nagulat naman doon si Rey. Nakita niya pang dinilaan ni Ari ang sarili nitong labi. Kapagkuwan ay tumingin ito sa kaniya.

“Ikaw tito? Naranasan mo na po bang humalik?” Tanong ni Ari. Nag-iinit.

Hindi naman nakapagsalita si Rey at tumingin lang kay Ari.

Matagal na minuto na naghari ang jatahimikan sa kanila. Nagpapakiramdaman, nag-iisip.

Kapagkuwan ay nagulat nang biglang tumayo si Ari at umupo sa hita ni Rey.

Paharap itong umupo sa kaniya kaya tumapat ang malulusog nitong suso sa kaniyang mukha.

Agad din siyang napahawak sa bewang ng dalaga upang alalayan ito at nang hindi mahulog.

“A-Ariana?” Gulat na saad ni Rey sa biglaang aksyon ng dalaga.

Nang tugnan niya ang mukha nito ay nakangisi ito at may libog sa mga mata nito. Namumula din ang mga pisngi nito.

“Ano tito? Anong pakiramdam nang nahahalikan?”

Seductive na ang tone ng voice ni Ari. Mas tumigas ang burat ni Rey at ramdam na ramdam iyon ni Ari.

Nakalapat kasi ang matigas nitong burat sa tapat ng kaniyang pagkababae na natatakpan ng panty.

Napakagat-labi si Ari at idiniin pa ang sarili upang mas maramdaman ang burat ni Rey sa kaniya. Nag-iinit na din ang katawan niya at pakiramdam niya ay namamasa na siya.

“Tito… Tell me kung anong pakiramdam, I’m curious.”

Pinaglandas ni Ari ang mga daliri sa jawline ni Rey, pataas sa kilay nito, patungo sa ilong hanggang sa napunta sa labi ng lalaki.

Bahagyang inilapit ni Ari ang mukha kay Rey at tinitigan ang mata niti sabay ng pagpitik ng hintuturo niya sa labi ng tito at nilaro-laro.

Medyo maitim ang labi ng tito ngunit wala siyang pakialam doon. Nag-iinit siya ngayon, kung anong gusto niya, iyon ang masusunod.

Habang si Rey naman ay mabilis ang tibok ng puso sa nangyayari. Gulat sa aksyon ng dalaga. Alam niyang may pagkapilya ito ngunit hindi niya naman aakalain na aabot sa ganito ang kapikyahan.

Aaminin niyang gustong niyang makantot ang dalaga pero ang plano ay kapag nag college na ito dahil gusto pa niyang ma enjoy ang high school life nito.

Pero kung ganito?

“Ano tito? Would you mind if I will kiss you right now? And I will also let you kiss me?”

“P-Paano sila Avi at Avon?” Si Rey.

“Don’t worry tito.

Inilapit ni Ari ang bibig sa tainga ni Rey at dinilaan ito. Napaungol naman si Rey doon at napahigpit ang hawak sa bewang ng dalaga.

Ngumiti si Ari. Gusto niyang siya ang nasusunod. Ulit niyang dinilanan ang tainga ng tito at mas idiniin ang mga suso bago bumulong.

“Kiss me right now, tito.”

Sa narinig ay hindi na din pa nakaya ni Rey ang namumuong libog at pagnanasa sa bunsong pamangkin.

Hinawakan niya ang Mukha ni Ari at nakipagtitigan rito. Nakaka-akit ang mga tingin na ibinabato sa kaniy ni Ari. Pulang-pula ang maputi nitong mukha. Basa rin ang mapula nitong kabibna kay sarap halikan.

Napamura si Rey sa isip at agad binigyan ng halik ang dalaga. Nagulat man si Ari ay nagpaubaya siya sa tito. Iniyakap niya mga braso sa leeg ng tito at sinalubong na rin niya ang halik ng tito.

Naglapat ang kanilang labi at banayad na iginalaw ni Rey ang kaniya sa paghagod nito sa labi ng dalaga.

“Hmmm…” Halinghing ni Ari at napapikit.

Ramdam niya ang lambot ng labi ng tito na humahagod sa labi niya. Nakakapang-init.

Lalo na nang inilabas na ng tito ang dila nito at pinagkandas sa labi niya, oataas sa pisngi hanggang sa napunta sa tainga niya at binalutan iyon ng laway. Wala naman siyang naging pagtutol.

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Nagmulat siya ng mata at dibilaan rin ang tainga ni Rey. Kaoagkuwan ay napakagat-labi ng may ibinulongnito sa kaniya

“Ibuka mo ang labi mo.”

To be continued.

A/N: Eheheheheehehehehehehehehehehehehehehe.

Source of Romeo and Juliet :
Romeo and Juliet Act 1, Scene 5 Analysis.