House For Repair Part 3: Kasamang Na Repair Ang Tigang Ngunit Sobrang Libog Na Misis.

“Ay! Nakakaloka ka talaga sa gulat beh! ‘Di ka man lang nagsabi na pupunta ka dito.”

Nagmamadaling pinagbuksan ni Valentine sila Cherry na nag-aantay sa tapat ng kanikang Gate. Bitbit ng kaibigan ang anak habang ang mister nito ay kasalukuyang inoobserbahan ang buong bahay.

Nasa probinsya ngayon sila ng Ilocos Sur, kung saan pansamantalang inuwian ni Valentine dahil nagkasakit ang ina.

Malaki ang bahay. Kung titignan ay nasa middle class. Malawak rin ang lupang kinatatayuan nito. Maaliwalas din ang kapaligiran hindi katulad ng sa siyudad.

“Parang nakalimutan mo na ang salitang ‘surprise ha? ‘” pabirong wika naman ni Cherry.

Natawa naman si Valentine at pabirong nasampal pa nito si Cherry.

“Ay ano ka ba? Mananampal ka pa ah?”

“Ay sorry naman… Na excite lang ako, naboboring na kasi talaga ako dito. Next month pa man din magsisimula ang klase sa University diba? Madami-dami akong iniwan na paper works dun pero keri ko na siguro iyon kapag nakabalik na ako.”

Binitawan ni Cherry ang anak nang sumenyas itong bumaba. Agad itong nagtatakbo sa loob ng gate at dagliang nagtungo sa mga tanim na bulaklak. Habang si Greg naman ay kinausap ang tatay ni Valentine na nakatayo lang din sa gilid.

” Ako nga din eh, pero kailangan ko muna talagang mag rest.”

” Siya nga pala beh, pupunta din ba si Leahna? ” Tanong ni Valentine.

Umiling naman si Cherry, medyo may pag-aalala.

” Hindi eh, niyaya ko yesterday. But I think there’s something wrong eh. Nung tinawagan ko, nanginginig yung boses. Parang galing lang sa pagkakaiyak. Kahit anong pilit niyang tago eh pansin na pansin ko. ”

Sa narinig ay nag-alala din si Valentine para sa kaibigan. Sa mga panahon na magkakasama kasi silang tatlo. Bihira lang maging ganon si Leahna. Yung tipong sa sobrang matured nito at goods sa decision making, lahat ng problema nalulutas ng wala sa oras.

Kaya naman laking pagtataka ng dalawa kung anong nangyayari ngayon sa kaibigan. Hindi sila sanay na nakikita itong mahina. Dahil palagi nila talaga itong nakikitang reliable and strong.

Pero hindi naman sa lahat ng oras ay malakas ang tao. May mga panahon ding nanghihina sila. Alam iyon ng dalawa, kaya naman nais nilang bigyan muna ng sapat na espasyo ang kaibigan bago kamustahin.

“Hello po tang… Naaalala niyo pa po ba ako?” Ang tanong ni Cherry kay Mang Mando, tatay ni Valentine.

Kasalukuyan ng naglalakad paloob ang kaibigan at saktong nasa gilid lang ang matanda kasama ang mister ni Cherry.

“Aba’y oo naman hija. Cherry, tama ba?” Nakangiting tugon ni Mang Mando.

Nakangiti ring tumango si Cherry saka nag bless sa matanda.

“Kamusta na po kayo, tang?”

“Maayos naman hija, medyo nahihirapan nga lang ngayon dahil nagkasakit na ang misis ko eh. Napilitan pa tuloy akong pauwiin muna si Tina (Valentine). Hindi din naman sapat ang kinikits ko sa pamamasada. Hay nako, kung wala nga lang siguro tong si Valentine ay hindi rin magiging ganito ang bahay namin.”

“Sakto lang po ang pagtawag niyo sa kanya, tang. An’laki ng sweldo n’yan eh. ” Wika ni Cherry. Natawa naman ang matanda.

“Tse!” Sabat naman ni Valentine.

“Hay nako kayo talagang dalawa. Naglolokohan pa rin. Si Leah naman? Mayroon ba siya?”Tukoy ni Mang Mando kay Leahna.

Mabilis na umiling ang dalawa. Si Cherry ang sumagot sa tanong ng matanda.

” Wala po siya tang eh. May problema po kaya hindi muna makakapunta. ”

” Ay ganon ba? Sayang naman. Hindi ko na kasi gaanong tanda ang mga pagmumukha niyong tatalo. Nung huli ko pa atang makita kayo ay noong nag-aaral pa lang kayo ng kolehiyo? ”

“Talas naman ng memorya mo, tay. ” Pang-aasar ni Valentine sa tatay na natawa na lang din nang marinig ang isinaad ng anak.

“Ako pa ba?”

“Sus, yabang mo naman. Tara na nga sa loob. Cherry tawagin mo na si Greg.” Saad ni Valentine saka inginuso si Greg na kasalukuyang hinahabol ang anak.

Tumatakbo ito habang tumatawa.

“Sera! Tama na ‘yan. Pumasok na sa loob.” Suway ni Cherry sa anak. Agad namang sumunod ang bata at nakasimangot na nagpabuhat kay Greg na tatawa-tawa lang din.

“Hmm ayan, kararating palang kasi natin tunatakbo kana, edi pagod ka na n’yan?” Biro ni Greg.

Mas lalong sumimangot naman si Sera.

“I’m just playing lang naman po eh.”

Nagtungo na sa loob ang pamilya. Agad nilang kinamusta ang nanay ni Valentine na nakaupo sa wheelchair.

“Kamusta po, nay Delia?” Agad na kamusta ni Cherry at nagmano rito.

Maaliwalas itong ngumiti bago siya nito tugunan.

“Maayos naman hija…”

“Ang pakiramdam mo po? Sumasakit pa rin ba ang lalamunan niyo?”

“Hindi naman na gaano.”

Napabuntong hininga si Valentine bago ito nagtungo sa kusina upang bigyan ng meryenda ang bisita. Habang si Cherry and Greg naman ay nanatiking kinamusta ang ginang.

“Napakaganda mo na, Chenny. Parang hindi na ikaw yung huli kong kita ah.” Ngiti ni Nay Delia habang hinahaplos ang kamay ni Cherry.

“Cherry po, nay. Kayo ha… Nakalimutan mo na ako. Just kidding lang po hehe.”

Matamis na nginitian ni Cherry ang matanda.

“Kamusta po, Nay Delia?” Sabat naman ni Greg, buhat-buhat si Seraphine na nakatitig sa kumukulubot nang balat ng matanda.

“Ay, maayos naman Greg. Eh ikaw? Naaalagaan mo naman ba ng naayos itong pamilya mo?”

Masayang tumango si Greg.

“Maayos naman po, hindi ko sila pinapabayaan.”

“Hmmm… Dapat lang, lalo na’t babae rin ang anak mo. Tignan mo sila palagi.”

Tumango si Greg. Hindi niya naman pababayaan ang pamilya. Kaya nga kahit busy sa trabaho, pinipilit niya talagang magkaroon ng free time upang matignan ng mabuti ang asawa’t-anak.

Kung walang oras, kinamusta niya sa pamamagitan ng teknolohiya. Walang oras na hindi niya iniisip ang pamilya. For him, it’s the most crucial part of his life. Kaya naman hindi niya hahayaang magiba ito.

“Siya nga pala, nasaan si Leah?”

Mabilis na tumugon si Cherry sa tanong ng matanda. Habang si Greg at Sera naman ay nagtungo sa ikalawang palapag ng bahay upang tignan ang kanilang magiging kwarto, kasama si Mang Mando.

“Wala po eh… May mga bagay po siyang pinagkakaabalahan at inaayos.”

“Gano’n ba? Sayang naman, matagal ko na rin siyang hindi nakikita.”

“Don’t worry too much po, nay. Makikita niyo rin po siya soon, sa next visit namin.

Natutuwang tumango ang matanda.

“Dapat lang mga hija, nasasabik na rin akong makita ang mga anak niyo.”

Kumunot ang noo ni Cherry sa narinig.

“Po?”

“Ang sabi ko, nananabik na akong makita ang mga anak niyo.”

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

“Namin? Ni Leah?”

“Oo, hija.”

Hindi tumugon si Cherry, nakatitig kang ito sa matanda na nakatitig lang din sa kanya.

‘Anak? Namin ni Leah? Buntis ba siya? Wala pa naman siyang sinasabi sa amin ni Valentine.’ Isip nito.

Sakto ding dumating si Valentine buhat-buhat ang meryenda. Nagtaka pa ito nang makita ang ekspresyon ni Cherry na tila naguguluhan.

Muli ay malakas na napabuntong-hininga si Vakentine kapagkuwan ay tinapik si Cherry.

Agad namang tunayo mula sa pagkakaupo si Cherry.

“May sinabi ba sayo si nay?” Bulong nito kay Cherry na agad namang tumango.

“Hays, hayaan mo yun. Umaatake lang sakit niya. Nung kararating ko lang nga, eh nasabihan din ako. Ang sabi, bakit hindi ko daw kasama si Lando.”

“Lando? Sino namang Lando ‘yan?”

Napasimangot si Valentine.

“Iyon nga ang pinagtataka ko eh. Who the fuck is Lando? Eh wala naman akong kilalang nagngangalang lando-lando d’yan. Hay nako. Ewan nalang ba, wag nalang natin gaanong isipin.”

Napasimangot na lang din si Cherry.

…

Night came, kasalukuyan ng natutulog ang lahat sa loob ng bahay except kay Cherry at Greg.

It’s already 11 pm.

Cherry is currently covering his mouth to lessen the sound of her moans.

Nakapatong sa kaniya ngayon si Greg habang marahan itong umuulos sa kaniya.

“Go on, hon. Do it more faster.” Bulong niya habang minomotivate ang mister na galingan pa nito lalo. Pero dahil na rin sa edad, mukhang mayroon nanamang misis ang hindi ma sasatisfy ngayong gabi.

“I’m sorry, hon. But I’m on the verge of cumming already.”

“What? That quick? It’s only been just 4 minutes.”

Agad nawala sa mood si Cherry, gusto niyang umalis sa posisyon ngumit patatapusin niya muna ang mister.

Hanggang sa parang aso itong umungol at bumagsak ang katawan sa kaniyang tabi.

“Did it felt good?” Tanong ng mister.

Gustong sabihin ni Cherry na ‘hindi’ but she keep it. Ayaw niyang tapakan ang pride ng mister. Saka naiintindihan niya naman kung bakit gano’n. It’s just that, she already know na she can’t be satisfied with her husband anymore.

May hinahanap siyang iba.

“Yes… It did.”

“Good. I’m happy that I can still satisfy you even with this age.

Hindi tumugon si Cherry. Malalim lang siyang bumuntong hininga saka bumangon mula sa pagkakahiga, isinuot niya na rin ang night gown bago kinuha ang condom na ginamit ng mister at itinapon sa basurahan sa restroom ng kwartong tinutuluyan nila ngayon sa bahay ng kaibigan.

Naghimalos siya saka hinugasan ang pagkababae. Kapagkuwan ay umupo sa toilet bowl at doon tumulala.

It’s been 6 days since that ‘hot’ moment happened.

Hindi pa rin talaga matanggal sa isip niya ang pangyayaring iyon kahit na anong gawin niya.

She missed it so much. She misses it so much.

Gusto niya ulit.

Gustong-gusto niya ulit.

Pero alam niyang hindi na mauulit iyon. What they did with Arnold is a sin. Hindi katangap-tanggap sa status nilang dalawa.

A married woman, doing something sinful behind her husband’s back? It’s shameful talaga kung iisipin.

Infidelity is really shameful.

She knew that, she knows that. Pero kasi…

“I want to feel something so good again.” Bulong niya at isinandal ang likod sa dingding.

Saka wala sa sariling inihagod ang daliri sa namamasa nang pagkababae. She’s so aroused, just by thinking of that moment with Arnold.

“Ohhh… A-Arnold… Mahina niyang ungol kasabay ng pagpisil sa saliri niyang kuntil at paglamas sa kaniyang kaliwang suso.

She’s aware.

She’s aware kung ano ang lumabas sa pagkatao niya matapos ang nangyaring iyon sakanila ni Arnold.

She begun to lust, not to her husband. Pero kay Arnold.

“Ahhh… Shit… Arnold…”

Marahan niya nang inilalabas-masok ang gitnang daliri sa kanyang masikip na butas.

Libog na libog na siya. Hindi mapapantayan, lalo pa’t sabik na sabik na siya kay Arnold.

Ilang araw na din niya itong hindi nakikita. 17 days. Dalawang Linggo na.

Kinabukasan kasi matapos ang mainit na nangyari sa kanila ay nagpaalam ang lalaki sa kanyang mister na kung pupwede ay pansamantala niya munang tigilan ang pag renovate sa kanilang kitchen dahil may kakailanganin lang daw ito sa probinsya.

Sumang-ayon naman si Greg. Suhestiyon din ni Arnold na kung maaari ay kumuha muna sila ng kanyang kapalit.

Pero siyempre, hindi siya sumang-ayon doon.

Hindi sumang-ayon si Cherry sa suhestiyon ni Arnold.

Gano’n din si Greg kaya naman ipinagpaliban muna nila ang kusina. Kaya up until now, hindi pa rin naaayos ng kitchen nila. Pero nakakapagluto pa rin naman sila.

Sinabihan rin ni Greg na maari siyang magsama ng kasamahan nito sa susunod na itutuloy nila ulit ang paggawa nang sa gayo’y mapadali.

Pumayag naman ang lalaki.

“Ahhhh!” Pilit pinahina ni Cherry ang ungol nang siya ay labasan. Habol niya ang hininga habang nakatingala pa rin at nakanganga.

She felt satisfied sa orgasm. But not so satisfied dahil hindi pa rin nawawala ang libog niya.

She wants more, but that certain man isn’t around. She wants him so bad.

Pagkalabas niya ng banyo ay nakita niyang mahimbing nang natutulog ang mister. Muli siyang napabuntong-hinga. Her husband is really old now. Ito na talaga ang pinaka main worry niya. Kaya naman as a wife, hindi niya kinakalimutang alagaan din ang asawa. She wants him to stay healthy. Nang sa gayo’y maayos pa rin ang pamilya nila.

Lumabas siya ng kwarto at lumipat sa kabila. She then saw her daughter peacefully sleeping sa malaking kwarto. Mag-isa lang ito dahil nasanay nang mag-isa palagi matulog.

She kissed Sera’s forehead bago ito tumitig sa anak.

What a beautiful creation.

Talagang nabiyayaan sila ng magandang anghel. Now, she wonder if magkakaroon din siya ng anak na lalaking parang demonyo sa kagwapuhan.

…

Kinabukasan, todo ang pagpaypay ni Cherry ng kanyang abakaniko. May ilang mga butil ng pawis din ang namumuo sa kanyang noo. Maging si Valentine ay gano’n rin.

Mainit ang panahon. Lalo pa’t dumagdag rin ang init na dala ng kanilang suot na Baro at Saya.

“Sabi sayo h’wag na nating iaccept yung offer ng bakla eh. Ano ngayon?” Nakasimangot na wika ni Valentine.

Inirapan naman siya ni Cherry.

“H’wag ka nga. Minsan lang mangyari ito noh. Saka ilang minuto na rin naman eh magsisimula na ang shooting. Umayos ka nalang. Kaunti lang naman ang senaryong kukunin nila sa atin.”

“Eh kahit na! Ewan ko talaga sa mga artistang yan o kung ano tawag d’yan. Talagang tayo pa ang kinuha huh?”

Ngumisi si Cherry.

“Hindi ba obvious beh? Talagang kukunin tayo, sabi nga ng baklang manager kanina mas maganda pa tayo sa mga artistang hawak nila eh.”

Napangisi din si Valentine.

“Nako dapat totoo yan ha? O sige, try na lang natin best natin sa pag-act. Sa ngayon, special extra tayo AHHAHAHA.”

Tinignan ni Cherry ang paligid. Madaming mga tao ang nag-aayos. Mayroon din ang direktor roon na nagbabahagi ng mga dapat gagawin ng mga karakter.

Napatingin din si Cherry sa gilid. Naroon sila Greg at tatay Mando na pinapanood sila kasama ang mga kagaya nilang bumibisita.

Nasa Vigan kasi sila ngayon. Kung saan, nasa isang tourist spot sila highlighting the spanish style houses na naitayo pa noong panahon ng mga kastila.

Ngayong araw, may shooting rin na nagaganap for upcoming movie na ang genre ay Historical Fiction. Naka set sa spanish-colonial period ang movie. Ang Movie ata ay tungkol kila Crisostomo Ibarra at Maria Clara. Bigatin ang main cast kaya tuwang-tuwa sila Cherry.

Madaming staff ang nag-aayos sa paligid. Ipinoposisyon na rin nila ang iba pang mga karakter sa lugar. May mga tindera’t tindero na nakasuot ng lumang pananamit. Mga paslit na batang maglalaro sa kalye. At iba pang mga bagay.

Mayroon na ring mga karakter din na sundalong Pinoy na ang mga uniporme ay old fashioned suot-suot ang sombrerong buri.

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Ilang sandali pa ay lumapit na sa kanila ang baklang staff kanina.

Sumunod lang ang dalawa sa staff hanggang sa makarating sila sa posisyon nilang dalawa. Pagkatapos ng ilang minuto ay sinimulan na rin ng direktor ang pag akto nila.

Agad na gumalaw ang mga tao at ginawa ang mga naatasan sa kanila. Ang mga naatasang tindera’t tindero ay umastang nagtitinda. Ang mga bata naman ay nagsipaglaro sa kalye. Habang ang mga sundalo naman ay rumonda sa buong lugar.

Todo naman ang kaba nila Cherry at Valentine. Mas lalo si Cherry sapagkat nanginginig na siya.

“Huy chill ka lang.” Bulong ni Valentine. Natatawa sa asta ni Cherry.

“Paano ako magchi-chill eh sa atin ifofocus yung camera mamaya?”

“Oks lang yan beh, nukaba. Act natural nga eh.”

Nagpatuloy sila sa mabagal na paglalakad. Nakatulong din ang pagbubulungan nila dahil tila sila nag-uusap kung titignan sa camera.

Ilang sandali pa ay umeksena na ang bida. Nakatutok rito ang ilang mga kamera habang umaakto na parang naguguluhan.

Pagkatapos ay lumapit ito sa kanila, maganda ang ipinapakitang ekspresyon ng mukha.

Kinabahan naman sila Cherry.

“Miss! Miss! Nasaan ako? Do you know where is this place? Why all of you are dressed up like that? May cultural events ba and hindi ako na inform?” Tanong nito.

Umaktong parang naguguluhan naman ang dalawa. Tumikhim muna din si Cherry bago nagsalita.

“Mawalang galang na, Binibini. Ngunit, hindi ko maunawaan ang iyong winiwika.” Si Cherry.

Nakita niya sa peripheral vision niya na tumutok sakanila ni Valentine ang camera. Na pressure siya to be honest but she tried to act more natural.

“Kakaiba rin ang iyong kasuotan, saan ka nanggaling at tila ika’y nawiwindang sa iyong mga nasasaksihan?” Sabat naman ni Valentine sabay taas ng abaniko at mabagal na pinaypayan ang sarili, ipinapahiwatig na hindi niya gusto ang sitwasyon.

“Ang wierd niyo, nagtatanong lang naman ako kung may cultural events ba o kung nasaan ako. Napakaluma kasi ng mga kabahayan. Nanggaling ako sa UST, alam niyo ba kung nasaan iyon? Parang nag-iba kasi ang daan. ” Tugon ng gumaganap na bida.

Nagpatuloy iyon hanggang sa matapos ang scene. Tuwang-tuwa naman ang dalawa sapagkat naging maayos ang kinalabasan.

1:30 sila natapos. Agad na silang nagtungo sa dressing room upang magpalit. Nang matapos ay sinalubong sila nila Greg.

“Mommy! Why did you took off your dress already? I want to take a picture with you pa naman.” Saad ni Sera at nagpabuhat kay Cherry.

“Nakakahiya naman kasi baby

Isa pa, it’s hot and itchy.”

“But you look good on it! Same with tita Valentine!”

“Ay nako talagang mahal na mahal ko ang batang ito. Halika nga!” Natatawang saad ni Valentine saka kinuha si Sera kay Cherry.

Ngumiti naman si Greg kapagkuwan ay lumapit kay Cherry.

“You look good in that dress. Sana ganun din yung motif ng wedding natin noon.”

“Ano ka ba… Our wedding is the best. Kahit simple lang, it means the world to me.”

“The feeling is mutual, hon. So? Where are we going next?”

” I don’t know… You decide.”

…

“Ano? Ayos ka lang ba? Tss… Iyan na nga ba ang sinasabi ko eh. Ba’t ka pa kasi sumama kung alam mong hindi mabuti ang pakiramdam mo? O eto supot, d’yan ka magduwal. Gaga neto.”

Inis na iniabot ni Valentine ang isang supot kay Cherry na kasalukuyang nakaupo sa isang upuan.

Agaran naman itong kinuha ni Cherry at luhaang dumuwal doon.

Inip na inip naman si Valentine habang binibigyan ng matatalim na tingin ang mga echoserang mga marites at mga mamanyakis na raul na nakatingin ngayon sa kanila.

Paano ba naman kasi?

Sinong loka-loka naman ang pupunta sa palengke na naka fitted dress?

Pinagsabihan niya si Cherry kanina, pero kinatwiran nitong mainit. Nagbigay siya ng suhestiyon na magsuot na lang ng short at t-shirt pero inignora nito ang sinabi niya.

Kaya ayan, center of attention ngayon sila. Ang masama, hindi din maganda ang pakiramdam ng gaga.

Dumuduwal-duwal ito pagkarating na pagkarating nila sa lugar. Ewan kung ano, baka hindi gaanong sanay sa atmosphere ng palengke sapagkat sa grocery store or malls karaniwang bumibili si Cherry ng makakain.

Masangsang daw ang amoy at parang umiikot ang tiyan niya. Nananakit din ang ulo’t lalamunan nito kaya inis na inis si Valentine.

“Ang sabi ko kasi h’wag ka nang sumama eh. Saka ganyan pa ang suot mo? Ang hirap kaya n’yan! Naranasan ko na yan, may mga nagtatangka pang tumansing sa akin noon. Kaya never again kapag pupunta sa palengke nang nakaganyan.”

“Oh ano? Maayos na ba pakiramdam mo? Oh ayan face mask! Dikit mo sa mukha mong napaka arte. Jusko!”

Nahihiyang tinanggap ni Cherry ang face mask kay Valentine saka niya ito isinuot.

“Makapagsalita ka naman. Malay ko bang lalala pa lalo kung nagtungo ako dito?” Inis ding saad ni Cherry.

“Boba ka lang, dapat alam mong lalala. Eh hindi maayos ang pakiramdam mo diba? Ano ba kasing ginawa mo kahapon?”

Napasimangot si Cherry. Naalala niyang naligo siya kagabi matapos ang nakakapagod nilang pamamasyal kahapon. Marahil iyon ang dahilan kung bakit medyo masama ang pakiramdam niya ngayon.

“Tara na at nang makabili na tayo ng ulam.” Saad ni Valentine.

Hinawakan nito ang kamay ni Cherry at dali-daling hinila paloob ulit sa palengke.

Todo tingin naman ang mga echoserang marites na pabulong-bulong sa gilid. Inignora namn nila iyong dalawa at nag focus lang sa goal.

“Alam mo? Goods din ang ayos mo. Tignan mo oh, napakaluwang ng daanan. Lahat ng tao gumigilid HAHAHAHA.” Tawa ni Valentine.

Medyo natawa din si Cherry. Totoo naman kasi ang sinabi ng kaibigan. Napakaluwang nga ng daanan. As if talagang binigyan sila ng daan.

Tinignan niya ang paligid. Talagang nakatingin sakanila ang mga tao. Ang iba ay sa kaniya, mostly mga ginang na nagbubulong-bulungan pa.

May mga babae din na kung makatingin sakanila ay tila papatayin sila. May mga ilang lalaki din na kung tumingin ay parang may kabastusang binabalak. Naiilang man ay wala nang magagawa pa si Cherry sapagkat ganitong uri ng damit ang isinuot niya.

“Hmm… Dito tayo kila Nene. Quality ang tinda nila dito.”

Huminto sila sa tapat ng isang tyangge. Puno ito ng karne at mga fresh na mga isda at gulay, may tinda din itong mga prutas at mga laruang pambata at ilang school supplies.

Si Nene ang tindera. Kaedaran lang rin nila. Ngumit ang physical appearance ay twice na sa age nito. Dala na rin ng hirap ng buhay.

“Oh Tina, ikaw pala ‘yan? Tagal mong wala ah.” Wika nito at agad na tumayo upang i-entertain ang dalawa.

Ngumiti naman si Valentine at kinamusta si Nene.

Habang si Cherry naman ay hawak-hawak ang bibig, nararamdaman kasi niyang maduduwal nanaman siya dahil sa amoy ng nasa harapan niya ngayon.

Napansin iyon ni Valentine kaya pinaupo siya muna nito.

“Pahinga ka muna d’yan beh. Nahihilo ka ba?”

“Hmmm, kanina pa.”

“Tss… Sige d’yan ka muna. Ako muna bahala ang bibili.”

Tumango na lang din si Cherry. Agad namang tumingin-tingin si Valentine sa mga paninda. Medyo natatagalan dahil masuri talaga itong pumili.

Kinakaya naman ni Cherry ang amoy ng paligid. Buti na lang din at medyo maayos ang loob ng tyangge ni Nene. May electricfan at nakatutok ngayon sa kaniya. Mainit din kasi.

“Beh, dito ka muna ha? Bibili lang ako ng mga rekados dun sa kabila. Hindi naman ako magtatagal.” Pag-inform ni Valentine sa kaniya.

Tumango na lang din siya. Hindi naman lalayo ang kabigan. Saka alam niya din ang daan pauwi kung sakaling magkahiwalay sila ni Valentine. Madami din kasi ang tao.

“Sige lang, antayin kita dito.”

“Sige… Nene, pakikita ha? Ilayo mo muna yung mga karne at isda. Masama ang pakiramdam n’yan baka lalo pang mahilo.”

“Sige-sige.”

Umalis na si Valentine. Habang si Nene naman ay sinunod ang utos.

Si Cherry naman ay pinakiramdaman ang sarili. Medyo maayos na pero meron pa rin yung pakiramdam na maduduwal talaga siya~

Ngunit nalabanan niya naman hanggang sa makabili si Valentine. Mukha pa itong nagmamadali.

“Ayos ka lang?” Tanong nito at agad na lumapit kay Cherry. Tango lang din ang sinagot niya kapagkuwan ay tumayo.

“Tara na, anong oras na ba?”

“Magtatanghalian na.”

“Anong oras na kako?”

Matalim na tinignan mi Valentine si Cherry.

“Ay ewan ko! Hindi ko dinala phone at relo ko eh? Tignan mo kaya d’yan sa’yo?” Pabarang nitong tugon.

Inis man ay natawa na lang din si Cherry.

“Let’s go na garod.”

“Wen, kaararte nga babai.”

“Hindi ako maarte no?”

Naglakad na palabas ang dalawa. Todo tiis naman sa mga amoy si Cherry. And as usual, binibigyan uli sila ng daan. Pakiramdam nila ay artista sila.

Pagkalabas ay agad na may tumawag na tricycle driver. Napatingin ang dalawa rito at hindi mapigilang bigyan ito ng nakakadiring tingin ni Cherry.

Paano ba naman kasi?

Napakadumi nito. Mga nasa 50 years old. Maitim din ang balat at bilugan ang tiyan kahit na medyo payatot ang katawan.

“Mga miss! Sa’n kayo?”

Magsasalita sana si Cherry ngunit naunahan na siya ni Valentine na mukhang inip na inip na.

“Sa tapat lang ng covered court, manong!”

Napangisi ang matanda kapagkuwan ay agad na pinaandar ang tricycle. Inis namang tinignan ni Cherry ang kaibigan at mahinang siniko ang braso nito.

“Ano ka ba? Yung maayos naman sana ang pinili mo ha? Malay mo baka manyakis ‘yan?”

Napasimangot si Valentine.

“Napaka judgemental mo naman. Hay nako, mga laking Manila talaga. Ewan! Mabait naman yan siguro. Tara na.”

Hindi na umimik si Cherry at inantay na lang ang tricycle na magtungo sa kanilang harapan.

Sumakay na sila bitbit ang mga pinamili at hindi nga nagkamali si Cherry sa naisip. Napaka-angdud ng driver. Nasa pinakaloob kasi siya, sa tabi lang ng driver.

Tawang-tawa naman sa kanya si Valentine. Parang sinasadya talaga nito. Irap lang ang binigay ni Cherry saka inilabas ang pabango.

“Kaya pa ba beh?” Tawa ni Valentine.

“Mamaya ka sa akin, ipapamanyak kita sa driver.” Bulong ni Cherry. Tumawa na lang din si Valentine. Hanggang sa umandar na ang tricy.

…

Eksaktong 1 pm nakarating ang dalawa sa bahay nila Valentine. Ngunit ang ipinagtataka ng dalawa ay ang dalawang truck na nasa tapat ng bahay na may kargang mga hollow blocks at iba pang mga kagamitan sa paggawa ng infrastructures.

May mga ilang lalaki din ang kasalakuyang ibinababa ang mga ito at inilalagay sa bakuran.

Saktong nakasalubong nila Mang Mando sa gate ng bahay nang papasok na sila.

“Tay… Ano pong meron?” Tanong ni Valentine sa ama at inginuso ang mga manggagawa at mga kagamitan.

Nagtataka namang tinignan ni Mang Mando ang anak saka natawa.

“Nako, hija. Mukhang makakalimutin ka na ha? Hindi ko ba nabanggit sayo na ieextend pa natin itong bahay? Ikaw pa mismo ata ang nagbigay ng suhestiyon nang makauwi ka rito dala ang mga naipon mong pera.” Saad nito.

“Ay… Oo pala no? Sorry naman tay. Sarrey okay? Sarrey?” Pabirong saad nito.

Natawa na lang si Mang Mando maging si Cherry.

“O siya, ako’y mauuna na ta kakausapin ko pa mga ‘yan. Bukas na sila magsisimula. H’wag niyong kalimutang bigyan ng meryenda ang mga iyan, wen?”

“Wen…” Sabay na saad ni Cherry at Valentine.

“O siya sige.”

---

Signup, Chat, share and read more stories on our new website: www.libog-stories.com

---

Naglakad na papalayo si Mang Mando at lumapit sa mga lalaki.

Habang ang dalawa naman ay nagtungo na paloob. Pero agad ding tumigil nang makarinig ng pagtawag.

“Witwiw… Sesexy.” Wika ng isang lalaki.

Nang tignan ng dalawa ito ay muli silang nandiri.

Hindi na lang nila pinansin iyon at muling nagpatuloy sa paglalakad. Nagsimula na ding magkwento si Valentine ng kung ano-ano. Pero hindi makapag-focus si Cherry sapagkat may kakaiba siyang nararamdaman.

Parang may mangyayari.

Napabuntong-hininga siya kapagkuwan ay umayos muli sa paglakad.

‘I’m hoping things will get well.’

…

To be continued.