Tito Efren – 2

Written by AB-1995

 

---

Dumaan ang isang linggo pagkatapos ang pangyayari sa malaking bahay. Pinipilit kong iwasan si Tito Efren sa lahat ng pagkakataon dahil wala akong mukang ihaharap sa kanya. Bakit n’ya ako sinilipan? Bakit mistulang sinadya n’ya na nasa bahay ako ng magsarili sya? Bakit naging ganon ang naging reaksyon ko sa mga pangyayari? Pinipilit kong ibaon sa limot ngunit may isang parte sa akin ang hindi mapalagay sa nasaksihan. Bumibilis ang tibok ng puso ko at may nabubuhay na kakaibang pakiramdam sa isiping mauulit muli ang nangyari.

“Hoy Ana! Naririnig mo ba ‘ko?”, si mama.

“Po?”, ang totoo ay lumipad na naman ang isip ko.

“Kako, dalhin mo tong pagkain sa tatay mo sa malaking bahay. Aba’y ala-una na kaya’t gutom na yon.” Utos ni mama.

“Di ba pwedeng si Ading na lang ang gumawa nyan?” Kinabahan ako sa isiping babalik ako sa lugar kung saan naganap ang di ka-aya-ayang tagpo.

“Ikaw na ang kumilos nyan. Nautusan ko na ang kapatid mong magluto kanina. Yan lang naman ang gagawin mo. Sige na.”

Wala akong nagawa sa pamimilit ni mama. Mabigat ang paang kinuha ang baunan at nagtungo sa malaking bahay. Nakadamit pangbahay lamang ako at hindi na nagpalit pa. Lumang T-shit at shorts na abot sa hita. Binuksan ko ang gate at tinawag si papa.

“Paaaa! Saan ka?”

“Nandito ako anak.” Tawag pabalik sakin ni papa. Nanggaling ang boses sa may kusina kung saan ako pumasok ng nakaraan. Papunta na ako sa direksyon na yon ng mamataan ang pamilyar na Vios. Ang sasakyan ni Tito.

Mabagal na tinahak ko ang kusina. Bumungad sakin si papa na nanonood ng TV.

“Pa, pinabibigay ni mama yung tanghalian mo.”

Buti na lang at mag-isa si papa na naabutan ko.

“Ipatong mo na lang dyan sa mesa nak.”

Magmamdali na sana ako papalabas ngunit napahinto sa sinabi na papa.

“Nawala sa isip ko. Kunin mo nga dyan sa tokador ang toolbox at ibigay mo kay Efren dyan sa garahe paglabas mo. Sinusubukan nya ayusin yung isang lumang TV ni ser. Yung saksakan lang ang sira noon at kapag naayos ay sa atin na lang daw yon”.

Kakaibang kaba ang naramdaman ko sa utos ni papa. Wala akong nagawa kundi sumunod. Nanlalambot ang tuhod at namamawis ang palad ko nang makarating sa garahe.

“Tito …” Mahinang tawag ko sa labas ng garahe. Hindi ata ako narinig kaya lumapit pa ako at muling tumawag.

“Tito …” Ulit ko. Wala pa din. Napilitan akong tuluyang pumasok at ikutin ang lugar para matukoy kung nasaan sya.

Nakita ko si Tito na nakaupo sa silyang kahoy at sa lamesa kaharap ang lumang TV nila sir. Kinukutingting nya ang likod nito. Nakasando at basketball short lang si Tito.

“Oh Ana, anong ginagawa mo dito?” Isang kakaibang pag-ngisi ang binungad n’ya sa’kin kasabay ang tinging humahagod mula paa hanggang ulo pabalik. Kinilabutan ako sa tingin na yon ni Tito. Mistula hindi s’ya nahihiya lalo na at alam nyang nakita ko ang ginawa nya nung nakaraan.

“Pinapaabot po ni papa ang toolbox.” Hinihintay kong abutin nya sa’kin pero sa halip ay inutusan nya kong ipatong yon sa lamesa sa tapat nya.

Paalis nako ng muling tinawag n’ya ko.

“Ana, halika nga dito. Upo ka sa tabi ko.” Kinakabahan kong sinunod ang utos nya. Umalis sya sa upuan at pumunta sa tapat sa likuran ngn TV. Inutusan nya kong obserbahan ang TV habang may kinukutingting sya sa likod nito.

“Ano? Gumagana na ba?”

“Hindi pa po.” Gusto ko ng umuwi pero parang may magnet ang paa ko.

“Sigurado ka?” Pumunta sya sa likod ko at mula doon ay may inayos sa TV. Naramdaman ko ang dibdib nya sa likod ko. Pinalibot nya ang kamay nya payakap sakin kaya hindi ako makaisod sa upuan.

Ramdam ko ang pawisan nyang likod. Ang init ng hininga nya at ang tibok ng dibdib. Ang lalim ng hinga ni Tito. Maya-maya, tumuwid sya ng tayo at may inaabot sa tukador sa taas ng bench. Naramdadam ko naman ang pang-ibaba nya sa likod ko. May matigas na bagay na pilit nyang dinidikit sa may batok ko. Sa puntong ito, hindi nako humihinga.

“Wag kang malikot dyan hija. Baka malaglagan ka ng mga gamit na tambak dito.” Pero ramdam na ramdam kong pilit nyang pinapadama sakin ang kahabaan nya. Dahil nakabasketball shorts lang si Tito. Gumiguhit sa likod ko ang matigas na bahagi nya.

Lumayo na sya ng tila nakita na nya ang hinahanap. Akala ko ay makakahinga nako ng maluwag pero nagkamali ako. Umupo sya palibot sakin. Konti na lang ay para na akong nakakandong sa kanya.

“T-Tito, bakit po? U-uuwi na po ako.” Nauutal kong sabi sa sobrang kaba ko.

“Dyan ka na muna. Tulungan mo muna ako. Malapit to matapos.” Ang bigat ng paghinga nya. Ramdam na ramdam kong parang inaamoy nya ang batok ko kasabay ng pagdiin ng kahabaan nya sa gitna ng pwetan ko.

Hindi ko alam bakit may parte sakin na parang nagugustuhan ang kapangahasan ni Tito.

“Uuugh. Hmmm.” Tuloy tuloy lang si Tito sa pagkutingting sa harap ko at pagkayod sa likod ko. May minsanan din na parang umuungol si Tito.

Hinahayaan ko lang si Tito na gawin ito hanggang sa mukang hindi na nya napigil. Nahawakan nya ang tyan ko habang sobrang diniin nya ang pwet ko sa harap nya. Narinig ko pa syang umungol ng “hmmmmm. Sarap.” At parang namasa ang shorts nya.

“T-tito?” Mahina ang boses na tawag ko. Kinakabahang lumingon. Naabutan ko pang nagmulat ang mata nya sa pagkakapikit. Hindi ako maaaring magkamali. Nagpaligaya si Tito gamit ang katawan ko.

“Salamat Ana. Ang laki ng tinulong mo. Ihahatid ko tong TV sa inyo maya-maya. Balik ka ulit bukas may ituturo ako sayo.”

Yun lang at nagmadali na’kong umuwi.