KAMUNDUHAN 41

Written by Mundoko

 

41

At nangyari nga kinabukasan, sakay ng isang sasakyang minamaneho ni Mrs. Gina ay nagtungo nga ang mga ito kasama si Gary bitbit ang isang bag na naglalaman ng damit pangtrabaho nito, ay tinungo nila ang nasabing clinic ni Dra. Arnie alinsunod sa ibig nito.

Mrs. Gina: basta Gary, ayusin mo trabaho mo ha? baka mapahiya tayo pareho kay doktora! (wika nito sa pamangkin habang nananakbo ang mga ito)

Gary: huwag ho kayong mag-alala tita Gina, hindi ho kayo mapapahiya! (sagot naman nito habang haplos-haplos nito ang maputing hita ng tiyahin na nakasuot ng skirt)

Pilyang ngumiti naman ang ginang sa kaniyang pamangkin. At ilang minuto pa ang lumipas ay narating na nga nilang mag-tiyahin ang clinic na iyon ni Dra. Arnie. Agad na dumiretso ang mga ito sa lamesa ng isang babae na siyang sekretarya ng doktora.

Sekretarya: maupo po muna kayo maam, may kausap lang po si doktora sa loob! (saad nito kay Mrs. Gina)

Mrs. Gina: sige salamat…(at kapuwa naupo ang dalawa sa isang sofa)

Dito’y nagkuwentohan pa muna ang mag-tiyahin at sa gitna ng kanilang kuwentohan ay nagbukas ang isang pintuan at dito’y lumabas ang isang may kataasang babae at maputi. Agad itong nakilala ng binata at napatulala ito, sa tagpong iyon ay bumulong ang ginang sa pamangkin.

Mrs. Gina: kilala mo ba ‘yan…? (bulong nga nito)

Gary: oo naman ho tita, diba siya po Ms. Dawn Zulueta? (sagot naman nito)

Mrs. Gina: siya nga…(aniya nito habang kausap na ng nasabing artista si Dra. Arnie)

Sandali pa’y nagpaalam na sa doktora si Ms. Dawn at ngumiti pa ito sa binata na napatulala na lamang sa artistang kaniyang nakita. Sandali pa niyon ay dito na pinapasok ni Dra. Arnie ang dalawa.

Dra. Arnie: salamat mars at pinagkatiwala mo sa ‘kin ‘tong pamangkin mo! (nakangiti nitong tinuran sa kaibigan)

Mrs. Gina: ayos lang ‘yun, isang araw lang naman ‘yun e! (nakangiti din naman nitong itinugon)

Ngunit nagulat ito sa sunod na sinabi ng kaibigan, maging si Gary ay nagulat din naman.

Dra. Arnie: anong isang araw lang? mars, balak ko sana mga tatlong araw na munang mamamalagi sa ‘kin ‘tong pamangkin mo! (at nagkatinginan ang mag-tiyahin)

Mrs. Gina: e teka muna, wala ka namang sinabi sa ‘kin na tatlong araw ahh?!

Dra. Arnie: pasens’ya na mars nakalimutan kong sabihin sa’yo e! di bale hindi ko naman pababayaan pamangkin mo. (at nilingon nito ang binata) ahm Gary, may dala ka bang ekstrang damit?

Gary: wala ho e, pangtrabaho lang ho ang dala ko! (sagot naman nito)

Dra. Arnie: sige di bale, may mga pinaglumaan namang damit ang anak kong lalake ibigay ko na lang sa’yo ‘yun! (usal naman nito sa binata)

Wala nang nagawa si Mrs. Gina at hindi na nito magawa pang bawiin ang kanilang pinag-usapang magkaibigan. At sandali pa nga niyon ay dito na nagpaalam si Mrs. Gina sa kaibigan at sa pamangkin at iniwan na nga nito ang binata sa clinic na iyon.

Samantala, habang patungo ng botique ang ginang ay tinawagan naman nito ang anak na siyang naiwan sa bahay at inalam nito kung pumasok na si Rochel.

Mrs. Gina: hello anak, si ate Rochel mo ba pumasok na? (tanong agad nito sa dalaga)

Katlyn: hindi ho mommy e, ano ho bang nangyari kay ate Rochel? (tugon naman nito sa ina)

Mrs. Gina: hindi ko rin alam anak…o sige na, tawagan ko na lang siya siguro mamaya! ingat ka d’yan…(paalam nito sa anak)

Katlyn: kayo din ho mom…(at dito na nila tinapos ang kanilang usapan)

Samantala, magtatanghali na nang sabay ng nilisan nina Dra. Arnie at Gary ang clinic upang magtungo na nga ang mga ito sa bahay ng doktora. Tahimik at tila ninerbyos ang binata sapagka’t tatlong araw siyang mamamalagi sa bahay na iyon ng doktora. At sa sitwasyong iyon, ay hindi naman nag-iisip ng anumang kahalayan ang binata para sa magandang doktorang kasama niya, sa halip ang iniisip nito ay magawa niyang matapos ng maaga ang ipapaayos na harding iyon ni Dra. Arnie. Hanggang sa hindi nga nagtagal ay narating na nila ang malaking bahay na iyon ng doktora. Namangha ang binata sa ganda ng bahay na iyon ngunit nanglumo naman ito ng ipakita ni Dra. Arnie sa kaniya ang harding kaniyang tatrabahuhin. Tunay ngang napabayaan na iyon ng husto at tanaw niya ang masukal na paligid niyon. Dahil dito’y napabuntong-hininga ito sunod ang pagbulong nito sa kaniyang sarili.

Gary: napasubo ako dito ahh…(bulong nga nito sa kaniyang sarili)

Dra. Arnie: ano Gary? kaya mo bang mapaganda ‘yan? (tanong nito sa binata)

Gary: kaya ho maam…(sagot naman nito sa doktora)

Dra. Arnie: ang mabuti pa e, kumain ka na muna bago mo simulan ang trabaho mo! (aya nito sa binata)

Ngunit saglit itong tinanggihan ng binata.

Gary: siguro doktora, mamaya na lang ho…sisimulan ko na muna ho ito…(at nilingon nito ang masukal na harding iyon)

At sa gitna ng kanilang pag-uusap, buhat sa loob ng bahay na iyon ay lumabas ang isang dalaga na mala-karylle padilla ang kurba ng katawan, siya naman ang anak ni Dra. Arnie. Lumapit agad ito sa dalawa at agad itong humalik sa kaniyang ina at siya si Kayla.

itutuloy –