Written by ereimondb
Baler, Aurora
Pagkatapos magluto ni Alo, ay minabuti niyang magpunta sa kanyang silid upang magpalit ng kanyang damit. At maya-maya na lamang niya aayusin ang lamesa para sa dalawang kakain ng agahan.
Mabilis itong naglakad patungo sa kanyang kuwarto at naghanap ng maayos na isusuot. Napapakamot pa siya sa kanyang ulo dahil natataranta siya at gusto niyang maging presentable sa harap ni Andrea.
Habang siya ay abala sa kanyang isusuot ay bigla namang may nagbuzzer at kumakatok sa kanyang pintuan. Tinignan niya ang kanyang orasan at nakitang maaga pa ng halos labin-limang menuto sa nakatakda nilang usapan ni Andrea.
Ngunit napaisip niyang, baka maaga ring natapos ang magandang babae sa kanyang pagjajogging.
Kung kaya’t nagmamadali itong lumabas ng kanyang silid at agad pinagbuksan ang kanyang bisita.
“Hay salamat, naabutan din kita!!!” “Ni…Nikki?”
Agad naman siya sinalubong ng halik ng magandang dalaga.
Tila natulala naman si Alo nang biglang dumating ang kanyang girlfriend.
“A..Anong ginagawa mo dito? Sobrang aga ah…” “Na-miss kasi kita ehhhh…” “Magkikita naman tayo mamaya di ba?” “I can’t wait eh…” “Nikki…” “Eh kasi kahapon, bigla mo na lang ako iniwan… Tapos hindi ka na nagpunta sa penthouse kinagabihan…” “Hope you understand Niks, madami akong dapat asikasuhin, alam mo naman madami akong responsibilidad.” “Okay… Don’t get mad na. Ako naman ang naghahanap ng time for you ehhh..” “I’m sorry Nikki… Busy talaga ako.” “Sorry din Alo… Namimiss lang talaga kita…” “Next time, text ka muna bago ka pumunta dito.” “Okay…”
Maya-maya ay tila may naaamoy naman ang magandang babae.
“What’s that smell?”
Nanlaki naman ang mata ni Alo at naalala ang kanyang inihandang agahan para sa kanila ni Andrea. Si Andrea, mukhang magpapang-abot nanaman sila ng kanyang pamangkin sa penthouse.
“I…I cooked breakfast.” “Wow! Galing mo naman…” “It is the most important meal, so kahit ma-late ako maglunch, nakapag-heavy breakfast naman ako.” “That’s good Alo. Tamang-tama, I am starving…” “Ah…ehh…” “Let’s have breakfast together Alo…” “S-s-sige.” “Okay, just wait there and I will prepare the table for us. Ako na bahala. I will just call you pag ready na ang lahat.” “Okay. I will just change clothes.”
Agad namang naglakad si Nikki patungo sa dinning area.
Kinuha ding oportunidad ito ni Alo para makausap at maitext si Andrea at ipaalam dito na nasa penthouse ang kanyang girlfriend.
Ayaw na niyang maulit ang nangyari noon. At hindi na siya makakapayag na mabahiran nanaman ang kanyang magandang hangarin kay Andrea.
Hindi na niya iniisip na mahalin siya ng magandang babae, kundi ang magtiwala ito sa kanya upang iwan at pabagsakin ang nananakit niyang asawa.
Alwyn [+63919778744++]: Nikki is here. We can’t meet. Maybe later?
Unknown Number [+639152278961]: I know. Nakita ko siya. I’ll text you later.
“Alo… Breakfast is ready!” Sigaw ni Nikki.
Agad namang lumabas si Alo sa kanyang silid upang pumunta sa dinning area.
Naka-upo na roon si Nikki at nakangiting nag-aantay sa kanya.
“Let’s eat na Alo.” “Sige.” “These are so fattening… But since ikaw ang nagluto, I will eat it. Hehehe…” “May cereals ako diyan if you want.” “No. Sabi ko nga, kakainin ko pa rin. Kasi ikaw nagluto.” “Ahh okay.” “Alo. It amazes me kung bakit sobrang dami mo atang niluluto for breakfast.”
Napatingin naman si Alo sa kanyang girlfriend. Niluto niya kasi iyan para sa kanilang dalawa sana ni Andrea.
“Just what I have told you, I love eating breakfast.” “Hmmm…” “At paminsan-minsan, idinadamay ko na din yung tagalinis ko ng kuwarto.” “Wow, really?” “Yes. Kailangan ko din alagaan ang mga taong lumalabas at pumapasok ng kuwarto ko. I should treat them well.” “Ahhh…”
Hindi naman alam ni Alo kung napaniwala niya si Nikki sa kanyang paliwanag. Nagpatuloy na lamang siya sa pagkain habang tahimik na pinagmamasdan ang kanyang girlfriend.
“Oo nga pala, Alo. Nalilimutan kong ikuwento sayo. Kasi noong isang araw, dinalaw ka dito ng friend mo daw. Naabutan ko siya dito sa penthouse mo, kaso wala ka naman.” “Kaibigan? Ako? Pano nangyari yun? I don’t have friends na pinapapasok ko sa penthouse.” “Hmmmm… Yun kasi ang pakilala niya eh.” “Nasa loob siya?” “Yes.” “Paano nangyari yun?” “Yung tagalinis mo nasa loob din. Naabutan ko silang dalawa dito sa loob.” “What?” “Busy ka kasi nung araw na yun.”
Naisip ni Alo ang tanging bilin niya kay Dale na huwag na huwag magpapasok ng ibang tao sa kanyang silid.
“If can still remember, his name is Nestor?” “Nestor?” “May kakilala ka bang ganun?” “Wala.” “But he knows you. I mean, he knows you too well.” “No idea about him.”
Naalala ni Nikki ang lalaking pinayagan niyang tikman siya, sa paniniwalang talagang kakilala siya ng kanyang boyfriend. Tila nangangati ang kanyang lalamunan habang ginugunita niya ang ginawang pagkantot sa kany ni Nestor.
“That’s crazy. I don’t know Nestor.” “Maybe you should talk to Dale about it.” “I’ll do that. May usapan na kami, but it seems na hindi niya ito sinunod.” “Or maybe you can call that Nestor, because I have his number.”
Tila nadulas naman si Nikki at nasabi niyang may numero siya ng lalaking ito.
“What? Why did you ask for his number?” “Ah ehh… Kasi… Akala ko kasi kaibigan mo siya eh.”
Takang-taka naman si Alo dahil sa ginawa ni Nikki. Nasa isip nitong may hindi magandang hangarin ang lalaking ito sa kanyang girlfriend.
Bigla namang tumayo si Nikki saka nito inamo-amo ang kanyang boyfriend.
Halatang may kasalanan siya kay Alo. Dahil sa tindi ng kanyang kalibugan ay nagawa niyang makipagseks sa isang hindi kilalang lalaki.
“I am sorry… I really am…”
Hindi naman kumikibo si Alo. Nakatingin lang siya kay Nikki.
Marahang hinalikan ng magandang dalaga ang kanyang nobyo. Tila hindi naman gumganti ng halik ang lalaki at hinahayaan niya lamang si Nikki sa kanyang ginagawa.
Madaming iniisip si Alo. At alam niyang mareresolba niya ito sa pamamagitan ng kanyang tagalinis.
Kinakabig naman ni Nikki ang ulo ng binata para maisubsob ito sa kanyang malalambot na suso.
Maya-maya ay inusog ni Nikki ang mga plato sa lamesa saka ito umupo papaharap sa lalaki.
Nakita ni Alo na wala pala itong suot na panloob.
Tumambad sa binata ang napakagandang tanawin ng puki ng dalaga.
Nakatitig lang sa kanya ang magandang dalaga.
“Dessert… You want?” Mapang-akit na tanong ni Nikki.
Ngumiti na lamang si Alo at talaga namang nalilibugan siya sa kalibugan ng kanyang girlfriend.
“Tangina, puke na itong nasa harapan ko, tatanggi pa ba ako?” Saad ni Alo sa kanyang sarili.
Dahan-dahang iniangat ni Alo ang maikling palda ng babae upang tuluyan na nitong makita ang masarap at masabaw na puke ni Nikki.
Unti-unti namang napapahawak si Nikki sa ulo ni Alo.
Hanggang sa inilapit na ni Alo ang kanyang labi sa labi ng puki ng dalaga.
Dito siya gumanti ng halik.
Dinila-dilaan nito ang katambukan ng dalaga.
“uuuuuhmmmp!” Impit na ungol ni Nikki.
Kahit may naglalaro pa rin sa isipan ng binata ay talagang ginaganahan pa rin siyang pasarapin ang dalaga.
Nang magsawa na ito ay agad siya tumayo at ibinaba ang kanyang pantaloon at brief. Ipinahawak niya ang kanyang burat kay Nikki habang hinahalikan niya ito.
Inumpisahan niya sa pisngi papunta sa kaliwang tenga ng dalaga, pababa sa leeg nito, hanggang sa tuluyang isinubsob ang kanyang mukha sa mapuputing suso ng dalaga.
“fall me Alo… fall me please…”
Nagmamakaawa na ang magandang dalaga saka nito itinutok ang burat ng kanyang boyfriend sa bukana ng kanyang puke.
Naintindihan naman ni Alo ang gusto ng dalaga kung kaya’t unti-unti nito ipinapasok ang ulo ng kanyang burat.
Napapapikit na si Nikki sa sobrang sarap.
“Puta! Sarap mo Niks. Sarap ng puki mo.” “Aaaaaaaagggh fall me hard…”
Pabilis ng pabilis naman ang pag-ulos ng binata, habang tinitira niya ito sa dinning table.
Para namang lumilindol sa lamesa at pati ang mga baso ay nagtutumbahan at bumubuhos ang tubig sa sahig.
Malalakas na ulos ang ginagawa ng binata dahil sa kahilingan ng kanyang ubod ng libog na girlfriend.
“Tangina mo, gustong gusto mo talagang kinakantot?” “Aaaaaaaggghhhhh” “Sumagot ka…. Masarap ba? Mas masarap ba ako?” “Oo Alo… Ang saraaaaaap…” “Puta… Hilig mo sa kantot…” “Im addicted na ata Alo… I love your fall…”
Lalo namang nalilibugan ang binata saka nito hinalikan sa labi ang babae.
Naninigas na ang kanyang hita at parang may namumuong tamod paakyat sa kanyang burat.
“fall! fall! fall!” “I’m cumming Alo…Aaaaaaaaaaaaaaaahhhhh..” “Sabay tayo baby…. Sabay tayo Nikkkkksss..”
Sabay na nilabasan sina Nikki at Alo. Naghalo ang kanilang katas.
Sarap na sarap ang binata sa pagpapalabas sa kaloob-looban ng dalaga. Nang kusang lumambot ang kanyang burat ay tuluyan na itong nahugot sa basang puki ni Nikki.
Nakikita pa ni Alo na may tumutulong tamod na nanggagaling sa kanyang batang-bata na puke.
Hinalikan niya sa labi ang kanyang girlfriend. Alam niyang naligayahan ito sa sobrang kasabikan at libog na ipinakita nito sa kanya.
“I’ll just clean up, baby.” Mahinang bulong ni Nikki.
Saka ito tumayo at naglakad patungo sa banyo ng binata.
Nakita naman ni Alo ang gulong nangyari sa kanyang dinning area.
Ang pinagpaguran niyang mga pagkain ay nagkalat lamang sa lamesa, maging ang tubig at juice ay tumutulo sa sahig.
Hinayaan na lamang niya ito dahil paparating naman ang kanyang tagalinis na si Dale.
Marami siyang katanungan, at kailangan niyang makausap ang binata tungkol sa iisang lalaking nagngangalang Nestor.
Matindi ang kaba na kanyang nararamdaman, at alam niyang may kapahamakang dala ang lalaking ito sa kanyang buhay.
“Baby, balik na ako sa penthouse namin. Okay?” “Sure Niks.” “Thanks for the breakfast.” Saad ni Nikki sabay kindat nito sa binata. “Okay Niks.”
Nagmamadaling lumabas si Nikki pabalik sa kanilang hotel room. Samantalang si Alo ay tahimik na naghihintay sa pagdating ng kanyang tagalinis.
Gusto nitong pakalmahin ang kanyang sarili. Nagsimula siya sa magandang gising sa umaga, at tila namang hindi gumaganda ang kanyang araw.
Panay lamang ang inom niya ng kape. Tumitingin sa kanyang orasan habang inaantay si Dale.
Maya-maya ay tumunog ang kanyang pintuan saka ito dahan-dahang bumukas.
Nakita niyang unti-unting ipinapasok ang mga ginagamit ni Dale sa kanyang paglilinis, saka ito tuluyang nakapasok at isinara ang pintuan ng penthouse.
Hindi nito alam na nasa loob pa ang kanyang boss.
Kung kaya’t nagulat ito nang may biglag humawak sa kanyang kuwelyo at tinulak ito sa pader.
“Hindi ba’t kabilin-bilinan ko sayo na wala kang ibang papapasukin sa penthouse?” “S-s-sir?!” “Sino yung pinapasok mo nung isang araw?!”
Galit na galit si Alo sa kanyang tagalinis. Gusto man niyang iwasan ang magalit ngunit hindi niya akalain na susuwayin siya ng kanyang pinagkakatiwalaang tagalinis.
“Sir…sorry po…sobrang kulit po kasi… pinapalabas ko na po, ayaw pa rin lumabas.” “Wala akong pakialam sa kakulitan ng taong iyon. Bakit hindi ka kaagad tumawag ng security?” “Boss…. Pasensyo po. Sorry po… Hindi na po mauulit.”
Binitiwan naman ni Alo ang kuwelyo ng lalaki at halos mapaupo naman ito sa sahig sa sobrang lakas ng puwersang ibinigay ng binata.
“Sino si Nestor?” “Siya po yung dati ninyong tagalinis ng kuwarto, sir Alo.”
Nanlaki ang mga mata ni Alo nang marinig ito mula kay Dale.
“Ibig sabihin siya yung naglagay ng kamera dito sa kuwarto ko?” “Opo sir!” “Tangina! Ibig sabihin meron ulit kamera dito?” Pagsiyasat ng binata. Tumingin ito sa paligid at naghahanap ng hidden cam na maaring inilagay ni Nestor.
“Wala po sir Alo. Sinigurado ko pong wala siya iniwan o isinetup dito sa kuwarto ninyo. Pangako po yan sir Alo.”
Tumingin si Alo kay Dale na tila galit na galit pa rin sa nangyari.
“You better be sure, Dale. Dahil kapag nalaman kong mayroong lumabas na six video o kung anuman, mananagot ka sa akin.”
“Sir Alo, may pamilya po ako. Pinag-aaral ko pa po mga kapatid ko. Hindi ko po magagawa iyon sa inyo.” Tila maluha-luhang saad ni Dale.
“Clean this mess. I will watch you closely this time, Dale. Make sure that it won’t happen again.”
Agad namang umalis si Alo ng penthouse at nagmamadaling nagpunta sa elevator.
Inisip niya kung sino ang dapat niyang kausapin upang mahuli si Nestor. Alam niyang mapapahamak hindi lamang siya, kundi si Andrea.
Wala pa ito sa kanyang plano. Hindi pa ito ang tamang araw para mailantad ang lahat.
“I would like to congratulate all of you guys. Our Foundation Day was a success.” Papuri ni Angie sa kanyang mga tauhan.
Nagpalakpakan naman ang lahat dahil alam nilang ginawa nila ang lahat para maging matagumpay ang event na ito.
“I also want to congratulate Blue team, for once again, championing the games. Each members of the blue team will receive a premium of 10,000 pesos each on the next pay day. Once again, congratulations.”
“Wooohoooo! Tiba-tiba nanaman tayo niyan!” “Inuman na guys!” “Text niyo na si Sir Alo!” “Videoke ulet!” “Susuka nanaman si Justin sa halamanan! Woohoo!!” “Hahahaha” “Grabe kayo guys, di naman ako laging sumusuka…”
Masayang-masaya ang lahat ng empleyado, nanalo man o natalo.
Halatang nag-enjoy ang lahat sa ginanap na Foundation day.
“Okay, let us all eat! Let us all enjoy the last day of our celebration.” Paanyaya ni Angie.
Ang lahat naman ay nagpuntahan sa lamesa at pinagsaluhan ang mga pagkaing nakahain.
Samantalang si Angie ay agad nagtungo sa kanyang opisina. May kailangan pa siyang asikasuhin at nagpatong-patong na ang kanyang trabaho.
Habang naglalakad ay nakasalubong niya si Alo na mabilis na naglalakad.
“Nasa pantry ang lahat. Join them and have an early lunch.” “I need to talk to you.” “Okay.”
Pumasok silang dalawa sa opisina ng girlfriend ng kanyang ama.
“What’s that about?” “Nestor.”
Napatingin naman si Angie sa binata nang marinig ang pangalang ito.
“Sounds familiar right?”
Tila hindi naman nakasagot agad ang magandang babae.
“What is he doing again in my room? Akala ko ba nagawan na ng paraan ito?” “We did. Eh di ko naman alam na masahol pa sa hayop yang lalaking iyan.” “So what does that mean? Na hawak niya pa rin tayo sa leeg?”
Hindi sumasagot si Angie. Alam niyang mas magagalit ang binata kapag nalaman niyang humihingi nanaman ito ng ilang milyon para sa kanyang katahimikan.
“Don’t worry Alwyn, I will take care of this, again.” “fall! Anong tingin mo sa akin? Tanga?!” “So what is your plan? Do you have a plan Alwyn? Wala naman di ba? As I have said, I will take care of this mess. I mean, your mess.” “That sucks you know. Nagtiwala ako sayo Angie, and you just keep me down.”
Natahimik naman si Angie at hindi na lamang sinalubong ang galit ng binata.
“You better fix this up. Or, I will be the one to take this over.” “Okay.”
Pansamantalang tumahimik si Alo at tila naghahabol ng kanyang hininga sa sobrang galit. Maya-maya ay tumayo ito saka isinuot ang kanyang shades.
“Lahat ba nasa pantry?” “Yes.” “Iris? Is she okay? I’ll go and check on her.” “Wait…”
Lumingon si Alo sa kanyang madrasta.
“She is not there.” “What do you mean? Nasa ospital pa siya?” “She is no longer connected with us. She resigned, due to health reasons.” “What?” “Wala na siya. Nagresign kahapon.” “What the fall are you saying?” “I am telling you the truth.” “What have you done this time, Angie?” “Nothing. Wala akong ginawa. Nagresign siya.” “That’s totally falled up Angie. What the hell are you doing?”
Hindi na muling sumagot si Angie. Hindi rin naman niya masabi ang totoo.
“You know what, you are the same crap that I have known, since day one. I am going to take care all of this… by myself. ”
“Huwag mong kakalimutan Alwyn, lahat ng ito ay resulta ng mga kalokohan mo. And what do you want me to do? I have tried enough na patahimikin ang taong iyon. Ginawa ko na ang lahat.”
“Just stay out of this Angie. Stay out of this.”
Nagtaas na rin ng boses si Angie dahil nainsulto ito sa mga sinabi sa kanya ni Alo.
Samantalang hindi naman alam ni Alo ang kanyang mga susunod na hakbang para malutas ang kanyang problema.
Agad siyang nagpunta sa pantry upang kausapin ang HR Manager.
“Sir Alo, kain po tayo.” “Sir panalo nanaman ang dream team, blue team! Hehehe”
Ngumiti lamang si Alo sa mga empleyadong sumalobong sa kanya.
“We need to talk.” Maikling saad nito sa HR Manager habang patuloy pa rin ito sa pagkain ng puto.
Inalam niya ang buong detalye ng pagreresign ni Iris.
Agad namang ipinaliwanag ng HR Manager ang buong pangyayari at inaprubahan naman agad ito ni Angie dahil ang nakalagay sa resignation letter ay health reasons.
“Yun na nga po Sir Alo. Yun lang naman ang sinabi ni Iris sa sulat niya. And approved naman na ng management, kaya wala na rin akong nagawa.” “You should have called me.” “Sir bakit po?”
Hindi napigilan ni Alo ang kanyang sarili. Alam niyang hindi niya dapat ipaalam sa kanyang mga empleyado ang naging relasyon nila ni Iris.
“Can you please write down her address? Help me please?” “Sige sir. Kukunin ko po ang profile niya.”
Agad naglakad patungo sa kabinet kung saan naroroon ang mga HR files. Iniisa-isa ang mga papeles at nang makita ang folder ni Iris, ay agad niyang isinulat ang address sa isang maliit na papel.
Ibinigay na niya ito kay Alo at mabilis na umalis ang binata.
Takang-taka ang HR Manager sa inaasal ng kanyang boss, ngunit wala naman siyang karapatan na magtanong pa. Kung kaya’t bumalik na lamang siya sa pantry upang ubusin ang pagkaing nasa plato niya.
Mabilis namang nagpatakbo ng kanyang sasakyan si Alo. Alam niya kung saang barangay nakatira ang magandang babae.
Iniisip niya kung ano ba talaga ang dahilan kung bakit biglang nagresign si Iris.
Hindi siya handa na bigla na lamang mawawala sa kanya ang babaeng ito. Naging mahalaga sa kanya si Iris.
Nang makarating sa lugar ng dalaga ay agad nitong pinuntahan ang pulang gate na may katulad na numero ayon sa nakasulat sa maliit na papel.
“Tao po…”
Sinimulan niyang kumatok at umaasang pagbubuksan siya ng magandang dalaga.
Iniisip na rin niyang ipagtatapat dito ang mga plano niya, at hihimuking huwag na magresign si Iris. Gusto niyang manatili ito sa kanyang tabi.
“Ano po yon?” Saad ng isang babaeng nakatira sa kabilang pinto ng apartment.
“Ahh… Hinahanap ko po yung nakatira dito sa Door 203?” “Door 203? Wala na pong tao diyan.” “Po?” “Umalis sila kaninang madaling araw. Lumipat na ata sila.” “Ha? Saan daw po lumipat?” “Walang sinabi eh. Parang sa probinsya ata? Hindi ko po alam.” “Buong pamilya po ba umalis?” “Oo, si Iris at ang nanay niya lang naman ang nakatira diyan. Yung mga kapatid niyang lalaki nasa Quezon.”
Para namang nauupos na kandila ang pakiramdam ni Alo.
“Sige po. Salamat.” “Sige.”
Hindi niya maintindihan kung ano ba dapat ang kanyang mararamdaman.
Tama nga bang mawala na lang si Iris sa magulo niyang buhay. Mas ligtas ang babae sa kapahamakan at mas maiiwasan niyang masaktan ito sa mga ginagawa niya?
O dapat bang nasa tabi niya lamang si Iris. Dahil ito ang nagbibigay sa kanya ng kaligayahan at balanse. Ito ang tanging taong nakakaintindi sa kanyang nararamdaman.
Mahal niya si Iris.
Ngunit tila huli na ang lahat.
Nanatili si Alo sa kanyang sasakyan habang pinagmamasdan ang tanawin.
Pinapaniwala niya ang kanyang sarili na mas makakabuti ito para sa kanilang dalawa.
Naniniwala rin siyang babalik din si Iris.
Malungkot.
Nalulungkot si Alo sa pagkawala ni Iris.
Iniisip niyang hanggang saan ba aabutin ang kanyang mga pinaplano para kay Andrea. Wala ring kasiguraduhan na kaya niyang iligtas ang isa pang babaeng mahalaga para sa kanya.
Ano at sino pa ba ang puwedeng mawala sa kanyang buhay, upang maisakatuparan ang mga binabalak niya.
Tila gusto nang hilahin ni Alo ang mga oras.
Gusto na niyang makita ang paglubog ng araw.
Gusto niyang masilayan ang kagandahan ng dapithapon, tulad ng kung papaano ito nakikita ni Iris.
Maya-maya ay biglang tumunog ang kanyang cellphone.
Kinuha niya ito mula sa kanyang bulsa, saka binuksan ang inbox.
Unknown Number [+639152278961]: Let’s meet up. 7PM before dinner. Okay?
“What’s with the change of heart?”
Hindi naman makasagot si Andrea habang patuloy lang ito sa pagtingin sa binata.
“I didn’t expect this to happen.But, don’t get me wrong, masaya pa rin ako dahil you have changed your mind.”
“Walang magbabago. Hindi magbabago ang pagtingin ko sayo. It is still the same. Gusto ko lang malaman kung ano ang plano mo.”
Hindi muna sumagot si Alo sa itinanong sa kanya ni Andrea. Kinuha nito ang baso niyang may lamang alak at mahinang hinalo ito.
Panay naman ang sulyap ng magandang babae sa kanyang paligid. Kaunti lang ang tao sa bar at kahit ganoo’y kinakabahan pa rin siya. Ayaw kasi niyang may makakita sa kanilang dalawa ni Alo na nag-uusap.
“Do you have a plan?” Tanong ni Andrea. “I will let you know.” “So wala?” “I said, I will let you know.” “Am I wasting my time here?”
Hindi naman makatingin si Alo kay Andrea. Hindi pa makapag-isip ng mabuti ang binata, dahil sa pagkawala ni Iris.
“Ito lang pala ang makukuha ko for trusting you.” Saad ni Andrea at agad na tumayo.
Tumayo rin si Alo at pinigilan na umalis ang magandang babae.
“Kung gusto mong makuha ang gusto mo, you should learn how to be patient. Hindi basta-bastang tao si ninong.” “Just like what I have said before? So this is unthinkable?” “Sit down.” Utos ng binata kay Andrea.
Pagalit namang umupo ang magandang babae at ipinatong ang bag sa kanyang hita.
“I said, kailangan nating maghintay. I am the one who’s working here Andrea. Learn how to wait. Katulad ng paghintay ko sayo.”
Ibinaling naman ni Andrea ang kanyang paningin sa ibang table. Iniisip niya kung may maitutulong ba siyang plano sa binata.
Nagbuhos muli ng alak si Alo sa kanyang baso.
“It is a matter of time. Perfect timing.” “I can’t wait. You know I can’t wait.”
Tumingin si Alo sa babaeng nasa kanyang harapan habang dahan-dahang iniinom ang alak.
“Ayoko namang bumalik sa piling ng halimaw na yun. Ayoko nang magpagamit sa kanya. Diring-diri na ako.”
Seryoso na si Andrea na labanan ang kanyang mister sa ginagawang pananakit nito. At kahit na mag-asawa na sila, ay tila damang-dama niya ang panrerape sa kanya ni Manuel.
“Kasama mo ako sa laban na ito Andrea. Hindi ko rin gusto ang ginagawa niya sa iyo.”
Nangingilid naman ang luha ni Andrea dahil sa tindi ng galit nito kay Manuel. Kinuha niya ang kanyang panyo sa loob ng kanyang bag. Samantalang panay pa rin ang inom ni Alo ng alak.
Napansin naman ito ni Andrea na tila may dinaramdam din ang binata. Paminsan minsan kasi, ay natutulala si Alo dahil sa dami ng gumugulo sa kanyang isipan.
“Are you already thinking of a plan?”
Tumango lang si Alo bilang sagot kay Andrea.
“Mukhang iba ata mood mo ngayon. Dati sobrang eager mo sa ganitong usapin, pero ngayon, parang wala na yung dating Alo.” “Andrea… We should always be ready sa kahit anong outcome na mangyayari after this battle. Win or lose, we should be ready with the consequences.”
Naging seryoso ang tono ni Alo habang nakatingin ito kay Andrea. Hinarap na rin siya ng magandang babae at napapaisip sa sinasabi nito.
“Sometimes, we decide on something that we are not sure of. We don’t know if this is going to be worthy. We should prepare to something that we might lose along the way. Maraming mawawala at magbabago pagkatapos ng giyerang ito. That’s what I am telling you now.” “Handa ako sa kung anong magbabago Alwyn. Napag-isipan ko na ito ng maraming beses. At panahon na para maibalik ko ang dangal ko.” “Si Nikki… Dapat mo na ding ilayo si Nikki. Things are going to be hard once we have started this battle.” “You let her go. Tigilan mo na ang kahibangan ng pamangkin ko sa iyo. In that way, alam kong mabilis ko siyang mailalayo dito.”
Sandaling nag-isip si Alo sa ipinayo sa kanya ni Andrea. Gusto na rin niyang itigil ang ginagawang panggagamit sa dalaga habang maaga pa.
“I will do it. I will leave her and set her free. Stay with her. She is going to need you.” “Sabihin mo man o hindi, gagawin ko yan. Ayokong danasin niya ang sinapit ko sa mga hayup na lalaki.”
Ininom naman ni Alo ang huling round ng alak na nasa kanyang baso. Nakatingin pa rin sa kanya si Andrea at pinagmamasdan lamang siya.
“I’ll work on this. Basta sa ngayon, huwag kang gumawa ng mga hakbang na ikakagalit ni ninong. Stay nice to him. I will let you know of our next move.” “Sige. Maghihintay ako sa plano mo. And please, huwag mo nang patagalin, dahil kating-kati na ako na mawala sa buhay ko si Manuel.” “You go first. I will stay here.”
Agad namang tumayo si Andrea at mabilis na naglakad upang makaalis sa bar. Sinundan naman siya ng tingin ng binata.
Hindi pa rin makangiti si Alo. Bakas pa rin sa kanyang mukha ang lungkot sa pag-alis ni Iris.
Alam niyang para sa ikabubuti nilang dalawa iyon. Mas mabuting naisalba ni Iris ang kanyang sarili sa sasapitin ni Alo pagkatapos ng pakikipaglaban sa makapangyarihang si Manuel.
At kailangan niyang ibigay ang buo niyang atensyon upang matulungan si Andrea at ang anak-anakan nitong si Nikki.
“Waiter.”
Agad namang lumapit ang naka itim at puting damit na waiter ng bar ng hotel.
“One more bottle of Sauvignon Blanc please.”
- Alon: Book 2 – Chapter 6: Démasquer - April 27, 2024
- Agent Orange: Chapter 19: Box Out - April 27, 2024
- Agent Orange: Chapter 18: Knock Knock Who’s There? - April 19, 2024