Utang Na Loob (53)

 

---

Author: aero.cock78

---

 

Continuation…

Matapos maka pamili sina donita at yengyeng ay inilagay muna namin sa baggage counter ang mga pinamili namin at nag ikot ikot muna kami sa mall..

Kakaiba ang araw na yun dahil yun ang unang pagkakataon na magkakasama kaming tatlo ng anak ko at ni donita…

Habang unti unting gumaganda ang sitwasyun namin ni donita ay di ako mapalagay sa kaiisip tungkol kay beth.. Di maalis sa aking isipan ang napipintong problema kung kakaharapin…

“papa kain muna tayo ng hapunan gutom na ako..” ang turan ni yengyeng habang nakayapos ang kaliwang kamay sa aking braso at ang kanang kamay ay naka hawak kay donita…

“sige nak”.. Saan mo gustong kumain tayo? “.. Ang nakangiti kung tanung kay yengyeng…

” doon pa sa favorite kung kainan”.. Sabay nya turo sa pamilyar na kainan.. Pangatlong punta na namin ito dito, at sa pag kakataong ito ay mag kasama na kaming tatlo ni donita at yengyeng..

Naka titig lang si donita sa kainan tila may inaalala sa kanyang isipan sa mga oras na yun.. Nakita kung nakapako ang kanyang mga mata habang nakatayo at naka tingin lang sa pangalan ng kainan..

“pao.. Naaalala ko ito..”.. Ang turan ni donita na nakatingin sa akin..

“oo teng ito nga yun”.. Ang turan ko sa kanya habang nakatitig ako sa kanya…

naramdaman ko nalang ang kaliwang kamay ni donita na ginagap ang kanang kamay ko.. Pinagsalikop nya ang palad nya sa palad ko…

Nakatingin lang ako at nakiramdam sa kanyang ginawa.. Matapos nyang mahawakan ako sa kamay ay magka hawak kamay kaming pumasok sa kainan at umupo sa lamisa kung saan nag hihintay na nakaupo ang aming anak…

“oorder muna ako teng..”.ang turan ko kay donita..

“ako nalang pa ang oorder.. Hehe”.. Ang nakangiting turan ni yengyeng sa amin ni donita…

“ok sige nak”.. Ang tugon ko na nakangiti habang inaabot ko sa kanya ang pirang pang bayad sa oorderin nyang pagkain naming tatlo…

Matapos nyang maabot ang pera ay pumunta na sya ng counter para omorder ng aming pagkain…

Magkasabay naming pinagmasdan ni donita ang aming anak na papalayo sa amin..

“parang kilan lang pao at tayo ni Cynthia ditong tatlo ang kumakain, ngayun tayung tatlo na nang anak natin..”.. Ang turan sa akin ni donita habang nakangiti na nakatingin sa akin…

“oo teng di ko makalimutan ang araw na yun.. Pati ang kainan na to…”… Ang turan ko sa kanya habang nakatitig ako sa kanyang mata…

Nakatitig din sa aking mga mata si donita, kita ko ng mamula ang kanyang mata na animoy iiyak…

Hinawakan ko sya sa pisngi at akma akung magsasalita ay biglang pagdating ni yengyeng na hawakhawak ang isang tray na puno ng pagkain…

“ito na ang order po natin”… ang turan ni yengyeng na daladala ang isang tray ng pagkain..

Napabalikwas ako at tinulungan ang aming anak sa kanyang dala..

“saglit lang po pa meron pang isang tray pa.. Ang nakangiting turan ni yengyeng..

” ako na nak.. Tumabi kana lang dito kay mama mo.. Ang turan ko kay yengyeng at sabay ko punta sa counter at kuha ng isang tray pa na kanyang iniwan….

Matapos kung makuha at mailapag lahat sa aming lamisa ang pagkain ay masaya kaming kumaing tatlo ni yengyeng…

“anak ang dami mo namang inorder na pagkain baka di natin maubos ito..” ang naka ngiti kung turan kay yengyeng na panay ang subo at mahahalata na gutom na gutom..

“anak dahan dahan sa pagkain baka mabulunan ka..”.. Ang nakangiting turan naman ni donita..

“gutom na gutom po kasi ako ma sa kakaikot natin.. Mauubos po natin yan.. Kakain na po ako ng marami ngayun para tumaba ako sabi ni lola payatot po kasi ako eh..haha!!”.. ang nakatawang turan ni yengyeng..

“haha.. Maganda yan nak.. Ngunit wag mung biglain ang pagkain baka di ka matunawan nyan..”.. Ang turan ko kay yengyeng na nakatawa…

Nagtawanan kaming tatlo at masayang kumain ng hapunan habang nag kukuwentuhan…

Matapos kaming kumain ay naglakad lakad kami saglit at bandang huli ay nag pasya na kaming umuwi dahil nag yaya na si yengyeng na umuwi na kami dahil napagod na daw sya sa kakalakad..

Matapos na makuha namin ang lahat ng napamili ay dumulog na kami sa sasakyan at umuwi na..

“anak pwede ba akung maka tulog mamaya sa kwarto mo?”.. Ang tanung ni donita na nakangiti habang nakalingun sa likod kay yengyeng…

“ok lang po ma”.. Ang nakangiting turan ni yengyeng kay donita..

“salamat nak”.. Ang turan ni donita na nakangiti..sabay nya tingin sa akin…

Nakangiti rin akong napatingin sa kanya.. Dama ko ang tuwa sa kanyang puso.. Naka ramdam din ako ng tuwa dahil alam ko na gutom si donita sa oras na makasama nya ang anak namin,at naiintindihan ko sya at natutuwa ako na dahan dahang lumalapit ang loob ni yengyeng sa kanya.. Bilang ina ay napakalaking bagay ito na maging maayos ang relasyun nilang dalawa ng aming anak….

“pao.. Pwde muna tayung dumaan sa bahay?”.. Kukunin ko nalang ang ibang gamit ko na dadalhin dahil bukas din naman na ang alis natin para sa out of town.. Di nalang ako uuwi mamaya sa bahay at doon nalang ako sa kwarto ni yengyeng matutulog”…ang turan ni donita sa akin habang nakangiting naka tingin sa akin…

“sure teng”..dadaan tayo”.. Ang naka ngiti kung turan sa kanya…

Ilang sandali lang ay nasa harap na kami ng bahay ni donita…

Matapos kung maitabi at maparada sa harapan ng bahay nya ang sasakyan ay bumaba muna kaming tatlo at pumasok sa kanyang bahay…

Dumiritso si donita sa kanyang kwarto para mag ayus ng dadalhin nyang mga gamit kinabukasan sa out of town namin…

Nakatayo nanaman ako sa harapan ng wall frame kung saan nakalagay ang samut saring litrato na nakalagay doon.. Di ko pa din maintindihan ang mga litrato na yun..

“halikana pao”.. Ang narinig ko na turan ni donita mula sa aking likuran..

“ahh ok teng”.. Ang turan ko na napa lingun ako bigla sa kanya na dyan na pala naka tayo sa aking likuran…

Pagkabalik namin sa sasakyan ay Dumiritso na kaming umuwi sa bahay…

Habang nag da drive ako ay tahimik lang akong naka tingin sa daanan ngunit samut saring katanungan nanaman ang nag lalaro sa aking isipan kung anu ang mga nasa litrato na yun, kung anu ang koniksyun nun kay donita..

“ok ka lang pao?”.. Ang turan ni donita na bumasag sa aking katahimikan…

“ok lang ako teng..”.. I’m good.. “ang naka ngiti kung turan sa kanya..

Gusto ko man liwanagin at mag tanung sa kanya ngunit iniwasan ko nalang dahil baka masubrahan nanaman ako nang pag tatanung sa kanya at ikagalit nya nanaman at maging dahilan nanaman ng aming tampuhan na aking iniiwasan sapagkat unti unti ng nagiging maayus ang lahat sa amin ni donita at ayaw ko iyung masira…

Ilang sandali lang ay nakarating na kami sa bahay.. Gaya ng dati ay nakaabang nanaman si nanay sa terrace.. At pinagbuksan nya kami ng gate.. Matapos kung mapasok at maiayus ang sasakyan sa garahi katabi ng sasakyan ni donita ay bumaba na ng sasakyan sina donita at yengyeng…

“hello po lola”.. Ang nakangiting turan ni yengyeng kay nanay sabay nya mano dito at halik sa pisngi at sabay na nya pasok sa loob ng bahay…

“hello po nay” ang turan din ni donita na nakangiti at sabay nya din mano..

“nakakain na ba kayo teng?” ang tanung ni nanay kay donita..

“tapos na po nay.. Dumaan po kami sa kainan dahil nagutom si yengyeng sa kakaikot..”.. Ang naka ngiting turan ni donita…

“haha.. Mabuti naman akala ko di pa kayo kumain at may itinira ako sa inyo dyan”.. Ang nakangiti na turan ni nanay..

“huwag ka nang umuwi teng at gabi na”.. Ang turan ni nanay kay donita..

“opo nay di na po ako uuwi kaya dumaan na lang kami muna sa bahay para sa ilang gamit ko dahil bukas na din naman po ang alis namin.. Doon nalang po ako sa kwarto ni yengyeng matutulog nay…”.. Ang turan ni donita na nakangiti…

“bakit di ka nalang matulog doon sa kwarto ni pao?”.. Ang nakangiting turan ni nanay”..

Ngiti lang ang itinuran ni donita kay nanay at biglang namula ang mukha nya at mababakas sa kanyang mukha na medyo nahiya sya sa itinuran ni nanay..

“hay nako para kayung mga teen ager may anak na nga kayo at naiilang pa kayo sa isat isa..”.. Ang nakangiting turan ni nanay sa amin ni donita..

Nag katinginan kami ni donita na nakangiti…

“halika na tayo nay sa loob”.. Ang turan ko habang bitbit ko ang mga pinamili namin…

“o sya sige..” ang tugon din ni nanay at sabay sabay kaming pumasok tatlo sa loob ng bahay..

Pagkapasok namin sa bahay ay agad dumiritso si donita sa kwarto ni yengyeng at kumatok ito na agad namang binuksan ni yengyeng ang kanyang kwarto at pumasok si donita..

Ako naman ay dumiritso ng kusina at kumuha ng kape at dumiritso ng terrace at naupo sa sofa..

Mayamaya ay umupo din si nanay sa kabilang side ng sofa habang dala nya din ang isang tasa ng kanyang tsaa..

“parang nagiging maayos ang samahan ng mag ina mo pao ah..”.. Anung balita sa inyung dalawa? “.. Nag kaayus na ba kayo nak?”.. Nakausap mo na ba si donita? “.. Ang sunod sunod na tanung sa akin ni nanay…

” hindi pa nay.. Sinubukan kung mag tanung sa kanya nakaraan sa mga bagay na bumabagabag sa aking isipan ngunit napa sobra yata ang pag tatanung ko at nagalit sya sa akin”.. Kaya minabuti ko nalang na wag na lang buksan sa kanya ang mga bagay na yun sa ngayun para maging maayus ang aming pag sasamahan.. Importante na maging maayus ang pakikitungo at magkalapit ang loob nila ng anak namin.. “.. Ang salaysay ko kay nanay…

” sana mag kaayos na kayung dalawa nak.. “.. Ang turan ni nanay sa akin na mababakas sa kanyang mukha ang pag aalala sa sitwasyun namin ni donita..

” sabagay nay kung di man kami mag kaayos ni donita ay ok lang sa akin .. Sanay naman ako na ganito nalang, may anak naman kami ni donita ok na yun sa akin “.. Ang turan ko sa kanya..

“nalulungkot ako sa sitwasyun nyu ni donita nak.. Panu kung kunin nya si yengyeng sayo at dalhin nya sa America… Panu ka na?”.. Ang malungkot na tanung sa akin ni nanay…

“hayaan na nating si yengyeng ang mag disisyun sa kanyang sarili kung saan sya sasama nay..”.. Gusto kung maging fair kay donita about sa anak namin dahil pariho naming anak si yengyeng at may karapatan din sya bilang ina kay yengyeng kaya hinahayaan ko na mag kalapit silang dalawa ni yengyeng dahil ayaw kung ipagdamut si yengyeng kay donita… Maraming panahun na nagsama kami ni yengyeng simula bata sya ngunit si donita naman ay absent sa mga panahon na yun at wala sya sa side ng aming anak kaya naiintindihan ko sya at alam kung mahirap din sa kanya na ilang taon na di nya nakasama ang anak namin kaya gusto kung maging fair sa kanya nay.. “.. Ang salaysay ko kay nanay..

” kung anung desisyun mo nak dito lang ako na nanay mo.., naway magkaayos kayo ni donita at mabuo na ang pamilya nyu.. “gusto ko lang naman na kahit mawala ako sa mundo ay alam ko na buo ang pamilya nyu na hindi katulad natin na di buo”.. Ang maluha luhang turan ni nanay sa akin..

“hayaan mo nay..” gusto ko man na maging buo kami kung di ipag kakaluob tatanggapin ko po.. Maayus naman po tayo kahit di buo ang pamilya natin nay diba? “.. Kaya kung anu man po ang kahahantungan nito at di man kami mag kaayus ni donita ay tatanggapin ko po,pagud na po ako at sanay na po ako sa ngayung istado ng buhay natin nay na tatlo tayo ni yengyeng ang namumuhay..”…Ang turan ko kay nanay na di ko maiwasang malungkot kahit na tanggap ko sa sarili ko kung anu man ang kahihinatnan namin ni donita..

Masakit man para sa akin ngunit di ko hawak ang bawat sitwasyun kaya minabuti ko nalang na tanggapin kung anu ang mga darating sa amin ni donita.. Ayaw kung umasa ng buong puso dahil masasaktan lang ako kung patuloy lang akung aasa..

“oh sige nak at mauuna na ako sayo.. Mag pahinga ka na at maaga pa kayung aalis bukas at mahaba pa ang babyahihin nyu papuntang antique,.. Kilangan mung mag pahinga para di ka antokin bukas sa pag mamaniho..”.. Ang turan ni nanay sa akin sabay nya tayo at bitbit ng kanyang tasa..

” sige po nay at susunod na din po ako.. Mamaya na lang po ako kunti mag papahangin lang po muna ako dito”… Ang turan ko kay nanay…

Matapos makaalis ni nanay ay samut saring isipin nanaman ang nag lalaro sa aking isipan…mga isipin tungkol sa amin ni donita at mga isipin kay beth na patuloy pa ding gumugulo sa aking isipan.. Di ako mapalagay sa mga isiping bumabagabag sa akin tungkol kay beth.. Parang wala akung peace of mind sa mga oras na yun.. Di ko maintindihan ang aking sarili sa napakadaming isipin sa aking utak..

Isinandal ko ang aking likod sa sofa at ipinikit ang aking mata pasamantala.. Iwinaksi ko muna ang mga isipin sa aking utak, gusto ko na makaranas ng konting katahimikan sa aking isip dahil dama ko na pagud na pagud ang aking isipan sa mga oras na yun…

Habang nakapikit ako at ini empty ko ang aking ispan sa mga isipin ay nakaamoy ako ng mabangung bagay sa hangin.. Halimuyak ito ng bagong ligo… Napasinghap ako sa halimuyak sa hangin na naamoy ko at di ako makatiis na idilat ang aking mga mata..

Nabigla ako ng makita ko na naka upo si donita sa kabilang side ng sofa na nakaharap sa akin na naka suot ng duster na white cotton na lampas hanggang tuhod..bagong ligo ito dahil sa halimuyak na naamoy ko na sumasama sa hangin.. Di ko masyadong maaninag si donita dahil medyo madilim ng kunti sa terrace at tanging ilaw lang ng Street light ang liwanag sa terrace ngunit dahil sa mga puno doon ay medyo may konting kadiliman sa paligid ng terrace…

“di ka pa makatulog pao?”.. Ang nakangiting turan nya akin…

Di ako nakasagot agad sa kanyang tanung sa akin dahil na bato balani ako sa kanyang ayus at suot.. Napakaganda nya sa oras na yun.. Nakaramdam ako ng pag kasabik sa kanya.. Dama ko na unti unting nabububay ang init ko sa katawan..

Itutuloy…