Author: Joyce_Craig
NOTE: This story happened between me and Sns wayyyy back 2017. Pinost ko for reference ng nagtatanong sa origin ng Joyce’s Delight. Parang continuation lang daw kasi yun. So, eto po talaga simula ng kalandian ko. Hahaha. Pasensya na po, wala ng edit edit to. Hinugot ko lang mula sa baul sa Pluto. Again, 2017 pa to. Wag patola, bastos pa talaga ko dito. I’m three years older now. At bastos pa din ako.Lol. Sa nagtatanong bat wala daw ako post ng 2018, nagbreak kami. Kaya wala akong nasulat. Broken. Nyahahaha. Moving forwardddddd, eto na. Enjoy!
April 23, 2017
I really don’t know kung tama ba sabihin na pinakahihintay ko talaga ang araw na ito.Feeling ko kasi joke lang na andito na siya. Na para bang prank lang yung mga messages niya na dumating na siya kagabi from Europe. Pero di ko maalis ang pakiramdam na parang di mapakali. Partida, sa lahat ng di mapakali ako pa yung nakuhang maglaba with matching soundtrip pa ng “The Man Who Can’t be Moved” by The Script.
“Cause if one day you wake up and find that you’re missing me
And your heart starts to wonder where on this earth I could be
Thinking maybe you’d come back here to the place that we meet
And you see me waiting for you on the corner of the street
So I’m not moving… I’m not moving… yeaaaahhh…”
“Ate Joyce! Ang ingay mo!”, nanggigigil na sigaw ng kapatid kong si Ella.
Lalo kong nilakasan ang pagsabay sa kanta pagdaka ay tumawa ako nang tumawa. Gusto kong asarin ang kapatid ko na dahil sa pagbubuntis ay saksakan na ng sungit.
“Ikaw ang manahimik dyan… aalis ako mamaya kaya solo mo na dito, bruha!”, pabiro kong sigaw saka itinuloy ang aking paglalaba.
“Puro ka gala! Tuwing off mo lagi ka ng wala. Tulugan mo naman yung kama mo uy!, sagot ng bruhilda kong kapatid.
Hindi na ko sumagot para di na humaba pa ang pang-aasar niya sa akin.
I checked my phone at nakita kong may text from sir SNS. He’s my favorite erotic author from P**. “Babe, okay lang ba if by 11 AM tayo magkita sa SM North?”, unang text niya na bumungad sa akin pagbukas ko ng messages.
“Oo naman, walang problema”, dali kong pagtextback sa kanya. Napakamot ako sa noo habang iniisip kung paano pagkakasyahin ang dalawang oras na paghahanda para sa meetup na iyon.
Minadali ko na ang pagbabanlaw . Yes, literal na 123 na yung galawan ko that time. Need ko makarating sa oras or else, tulad ng madalas niyang sabihin pag magkachat kami, mababatukan na niya ko sa personal.
Sunod kong ginawa ang pagligo.Inabot ako ng tatlumpong minuto sa pagsabon at pagkuskos ng katawan. Ewan ko ba pero ugali ko ng mag isip habang nasa shower kaya naman imbes na sandaling oras lang ang inilaan ko sa pagligo ay lalo lamang tumatagal. Aaminin kong medyo nag-alangan na ako. Siguro nga ganun kapag last hour na, saka mo maiisip yung samu’t saring bagay. But a promise is a promise. And yes, I know I need to do this. Though I’m not sure kung matutuloy nga ba kami agad sa kama o hindi, still I’m curious about the man who write stories that captured my attention sa site. So yeah, I have to give it a try. Kung di ko naman type ang hilatsa, madali na magpalusot para umuwi.
Tiningnan ko agad yung cp ko paglabas ko ng banyo. Shit, on the way na daw siya. Ako on the way pa lang sa kwarto para magbihis. Damn. Hindi ako magkaugaga sa pagpili ng susuotin.
“Psst oy!” sutsot ko sa kapatid kong nakahilata sa kama ko at nagbabasa ng pocketbook.
“Baket?”, nakataas-kilay na sulyap niya sakin.
“Ano kaya pwedeng suotin? Mag-jeans? Skirt? Dress? Tee-shirt? Long-sleeves?”
“Inaano ka diyan? Dati ang bilis mong magdamit pag galing kang cr, ngayon dami mong echos?”, paismid niyang sagot sa akin.
“Thank you sa suggestion, sis!”, sarkastiko kong tugon sabay harap ulit sa cabinet at sinipat ang mga nakahanger kong damit.
Napailing-iling ako dahil sa di ko alam kung ano ba talaga ang dapat kong isuot. Pabuntong-hininga kong inabot ang bote ng lotion at nagpahid sa buong katawan habang patuloy ang pagsipat sa mga damit.
Ten minutes had passed pero di pa din ako nakapili. Ahhh, bahala na nga! I would then go for something na kumportable ako. I did grab a hanging tee-shirts and a casual short shorts. Mainit naman sa labas. That should do. For the last touch ay nagpahid lang ako ng moisturizer sa mukha. Put a light lipstick at nag spray ng pabango. I quickly grab a pair of my comfy shoes, get socks from the drawer and rush out to the main door.
Since alam kong late na ko for sure sa pinag-usapang oras, of course, an alibi is required. Dapat yung kapani-paniwala. And so I texted him.
“Babe, I’m sorry ha but something came up… mali-late po ako”
Ilang minuto pa ang hinintay ko bago siya nagreply. Shit, baka isipin di ako pupunta!
“But, I’ll be there for sure… may inayos lang ako saglit sa office. By 12 andyan na ko.”
“It’s okay, basta andito na ko. Text kana lang pag malapit kana ok? Take care babe…”, reply nya sa akin.
Umakyat ako sa LRT Buendia at bumili ng SJT bound to Roosevelt. I should take cab from there to SM North. Maluwalhati akong nakaupo lalo na at maluwag ang bagon that time.
Sabay ng pag-andar ng tren paalis ng Gil Puyat ay ang pagbalik sa isipan ko ng unang araw ko siyang nakilala seven months ago…
Read more:
Si Kim At Ang Mga Construction Workers (Part 2)
It was a boring day again. Naiwan akong nag-iisa sa loob ng kwarto ng inuupahan naming unit ni Rhay. Oh, he’s my boyfriend. Thirty-two years old and working as an accountant sa isang private company in Makati. Ako? Just call me Joyce. Twenty-four years old.Team Lead sa isang online banking company near RCBC here in Makati. Bakit ako bored? Kasi off ko. The truth is workcaholic ako. Mas maraming trabaho, mas mainam para sa akin. Dahil pag nabakante ang utak ko, puro kabalbalan ang naiisip ko. Hahaha. And speaking of that, heto ako at nakatunganga sa laptop ko. May ipinakitang site sa akin si Rhay last week which really seems interesting. PS******. Pinabasa sa akin ni Rhay yung maganda daw na kwento dun. “Dalagita sa Selda Kwarenta”by ducatidelvic . Grabe makalibog yung kwentong yun. O talagang malakas ang dating ng older men stories sa akin. But really, it was a good one.
I am a bookworm actually and at first I don’t want to read the stories on the said site pero dahil nga no choice ng mapaglilibangan, so ayun dun ako tumambay. Unang kumuha ng atensyon ko yung kwento na may title na “Dapithapon sa Buhay ni Budoy”. Pinasadahan ko ng tingin. Fiction story by sweetnslow. I skim the whole home page at yun lang talaga ang naiiba. At dahil classic reader ako way back reading Martha Cecilia sa PHR so naisip ko maybe it might be interesting.
Tapos ko ng basahin ang Part 9 then I silently asked myself, what the fuck is this story doing on this site? This should be written on books or sa Wattpad. Magpinsan kaya author ng Dalagita at Dapithapon? Halos magkapareho ang style. At bago lang sa site unlike kay Ducati.
Gusto kong imessage si SNS to appreciate his work, but darn, I need an account to do that. And so I oblige myself. That’s when we start to talk about the story. Siguro mga three days kaming ganun. At dahil limited ang messages, laging nabibitin ang usapan.Till that day when he said…
“I don’t know if its fine with you na sa facebook na lang tayo magchat. Hindi naman kasi ako laging online dito. Kung ok lang sayo, pag hindi walang pilitan miss…”
“Actually that’s a good idea, may problema nga lang”, alanganin kong tugon sa kanya.
“And what is that?”, tanong niya sa akin.
“Wala akong dummy account eh”, diretso kong sagot sa kanya.
“That’s great. Then we exchange real accounts.”
“Are you sure?”
“Of course, I am.”
That night, we chat on fb. Knowing whats the face behind the names sa site. We let each other have a glimpse of our personalities. Ewan ko ba but since naging chatmates kami, lagi ng “Budoy” ang tawag ko sa kanya. Dati pang-asar ko lang yun hanggang sa nakasanayan ko na. I don’t know though when we start calling each other “Babe”. Basta nangyari na lang. We have shares of arguments and inis moments of course. At matagal ko ng alam na di ako mananalo sa kumag na to.
And yes, I know I was cheating that time. But it seems Rhay don’t mind so dahil busy din siya sa trabaho at ang lagi niyang sinasabi, “Malayo naman yan”.
Maingay na tunog ang pumailanlang sa LRT kasabay ng anunsyo na nasa Roosevelt Station na kami. My gosh! Saka ko naramdaman ang kaba sa isiping makikita ko na si SNS after seven months. (Ooops, wag excited! May taxi time pa papuntang SM North).
Finally. The moment of truth.
I don’t want to be caught by surprise kaya tinanong ko na kung nasaan ang pwesto niya sa loob ng mall. Tapat daw ng McDonald’s. Nasa GF siya so ang ginawa ko ay sa 2nd Flr entrance ako dumaan. Bumaba ako ng escalator habang palinga-linga sa paligid. Agad ko siyang namataan dahil sa tikas ng tindig ng bruho. Damn. He’s big. I was literally thinking about the height but my naughty side keeps on cutting in and suddenly I picture him naked standing there. Hahaha. Di ko na mapigilan mapangiti habang papalapit sa kanya.
Read more:
“Uyy!”, sabay kalabit sa braso niya. Sa dami ng words na masasabi ko yun lang talaga yung lumabas. Hahaha.
“Hi, akala ko iindyanin mo ako eh”
“Sus ka, Budoy,” nakangiting sabi ko. “Wouldnt miss it for the world…I am finally meeting my favorite author,” sabay kindat na akala mo talaga lagi kong ginagawa sa lalaki yun.
He handed me a book of EL James entitled Fifthy Shades Of Grey Darker. Wow, he remembered I want this. Pinanood ko na sa sine pero di ako kumbinsido so I want the book itself.
He politely asked if we should eat first but since di ko nararamdaman ang gutom kaya inaya ko na siyang umalis dun. Just when we are about to leave ay biglang may tumawag sa pangalan ko. Di ako lumingon kasi baka may kapangalan lang ako. Sa dami ba naman ng tao dun hindi imposible yun. But someone grab my arm from behind.
“Ate Joyce!”, medyo hingal pang sambit ng babae.
“Oh, bes…”, nabigla kong sabi at medyo nalilitong nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanila ni SNS.
“Si author”, pakilala ko kay SNS at pinandilatan ng mata ang babae na kaopisina ko at pahapyaw ko nga siyang nasabihan dati na may imimeet akong author. Tumango lang si SNS at halata ko ang pinipigil niyang ngiti ng magpaalam na ang officemate ko dahil nagmamadali din daw dangan nga lang at nakita ako kanina.
“Wew, nagpakalayo-layo na ako! May nakakita pa din?!”, aaminin kong medyo frantic ako that time. Darn, di ko naisip yung ganoong scene. Tsk.
“Well, nangyari na eh. We can’t do anything about that anymore. Just let it pass Joyce”, kalmante naman na turan ni SNS.
“Ano pa nga ba”, pailing kong sabi habang naglalakad palabas ng mall.
Pagdating sa taxi bay ay may available na agad na masasakyan. I let him do all the talking with the driver. Di rin naman ako familiar sa lugar na sinabi nya since sa Makati talaga ako naggagala. Bagong Barrio daw. Ahh whatever. Bahala na. Wala ng atrasan.
Habang nasa loob ng taxi ay kung ano-ano lang ang pinag-uusapan namin. Just to fill in the moment. Ayokong ma-bored siya sa company ko as much as possible. At sobrang at ease ako kay SNS na parang ang tagal na naming magkabonding.
“I never thought you were that petite, para kang tikling”, mayamaya pa’y wika nya sabay hawak sa pala-pulsuhan ko.
“What??! Petite? Higante ka kasi kaya akala mo maliit ako. Sus ka budoy!”
“Nah, seriously. Kasi sa fb parang medyo chubby ka then looking at you now, di naman pala”, pangiting sabi nya sabay kindat.
“Sus! Pa cute ka din eh! Wag ka ng mambola, andito na nga tayo eh. Besides, wag kang magpapaniwala sa pics online. Kitams, di mo inakalang kamukha ako ni Maxene Magalona sa personal! Hahaha…”
Lalo pang naningkit ang kanyang mata dahil sa pigil na pagtawa dahil sa sinabi ko.
“Ssshhh, ang ingay mo. Lagot ka sa akin mamaya.”
“Ahhh, magkakaalaman…”
After 20 minutes ay tumigil na ang sinasakyan naming taxi. Again, I let him do the talking. At ang bruho, mini suite pa ang kinuha. Thinking to myself, we don’t need a big room man, all we need is a bed.
We stay in the garage habang nililinis ng male attendant yung jacuzzi. As if lalangoy ako dun. Hahaha. And, darn, its getting hot in there. Dahil siguro sa init ng panahon sa labas o dahil sa nagsisimulang init sa loob ng katawan ko habang nag-uusap kami ng mga bagay na wala naman konek kung anong gagawin namin sa lugar na iyon and at the back of our minds, malamang pinipicture na namin ang mangyayari sa araw na iyon.
“Sir, ok na po yung room”, singit ng boses ng male attendant.
Napatingin ako kay SNS at nakita ko matiim na pagtitig niya sa akin. As if urging me to tell him that I’ll back out. Tumaas ang sulok ng labi ko. I won’t SNS… I won’t. We both headed upstairs and when I shut the door locked behind me, I said to myself,
” This is it Joyce.. have a blast…”
- The Chronicles Of A Modern Magdalene 4 - November 3, 2019
- The Chronicles Of A Modern Magdalene 3 - November 1, 2019
- The Chronicles Of A Modern Magdalene 2 - October 30, 2019