Road Catastrophe Chapter 1

Avatar
Road Catastrophe

Written by RoyceSchobber

 

Lyanna

“God damn it! Why can’t they simply understand me!” Galit na naisip ni Lyanna pagkatapos ng pag-aaway nila ng kanyang ama. “For the n-th time, hindi pa rin nila ‘ko maintindihan”

Nagmamadaling nag impake si Lyanna ng kaniyang mga gamit na dadalhin. “I’ll stay in Cassie’s for a while. Im sure she’ll understand.” Pagkatapos magimpake ng kaunting damit at ilang gamit ay agad niyang binuhat ang kaniyang backpack at kanang balikat at kinuha naman ang hand bag gamit ang kaliwa. Dali dali syang lumabas ng condominium at sumakay ng elevator.

Siya pala si Lyanna Simplina, 21 anyos, graduate ng BS Tourism Management sa isang kilalang eskwelahan sa Mendiola at isang modelo. Hindi ‘sang ayon ang kaniyang ama sa napili niyang trabaho kung kaya’t madalas silang nagtatalo. Masakit ito para sa dalaga dahil close na close sila ng kaniyang ama noon, ngunit ng pumasok sa ganoong linya ng trabaho ay nasugatan ang kanilang relasyon.

Matalino si Lyanna at mabait, consistent dean’s lister noong nasa kolehiyo pa lamang, ngunit may pagka tamad pa rin gaya ng isang normal na kabataan. Kahit di gaanong nagaaral nung kolehiyo ay mataas pa rin ang kaniyang nakukuhang mga marka. Beauty and brains kumbaga, campus crush siya at makailang ulit ng sumali sa mga beauty pageants sa school. Dahil dito, nadiskubre sya ng isang talent scout at hinikayat na magmodelo pagkatapos ng pag-aaral.

Nagsimula siya sa pagmomodelo ng mga beauty products at ilang gamit na pambabae, dahil sa natural na ganda at ganda ng hubog ng katawan ay maraming humikayat na sumubok siya ng mas “daring” na role sa industriya. Naging matagumpay naman ito, bukod sa pagiging social media star sa Facebook at Instagram, naging isang front cover model pa nga sa isang kilalang men’s magazine na tatlo ang letra, kung kaya’t natural na maraming tagahanga at tagasunod ang dalaga. Dito nagsimula masira ang relasyon nya sa kaniyang ama, nung una ay supportive pa ito ngunit ng lumalim ang role nya sa industriya ay hindi nya ito nagustuhan.

Pagsakay ng sasakyan ay agad niyang tinawagan ang best friend niyang si Cassie,

“Case, can I stay at your house for a while? nag away na naman kasi kami ni Papa. Papalamig lang sana ko ng ulo’

“Bad news bes, you can’t. Nasa La Union kami ngayon ng fam for lola’s birthday”

Tangina, bakit ngayon pa. Wala na kong ibang alam na lugar na pwedeng tuluyan. Nakapag impake na ako.

“Well then, can you text me the address? pupunta ako dyan, kailangan ko magpakalayu layo”

“Seriously?! La union to beh hindi Cavite! Ilang oras kami bumiya…..”

Pinutol ni Cassie ang usapan ng pagsasabi ng ” I dont care! I’ll go there, Sunday naman ngayon I doubt there’ll be traffic”

“But Lya i think its better if…”

Pinutol ulit ng dalaga ang kaibigan “Just text me the address! im going”

Sabay patay ng telepono.

Chineck niya ang notification sa phone. “Ruben Casalo and 72 others liked your picture”

Dahil maituturing na “famous” ay anay na siya sa sanlibong naglilike ng kaniyang mga pictures sa Facebook at Instagram. Noong una ay mga schoolmates at iilang kakilala lamang kaniyang mga followers, di nagtagal ay lumobo na ito at kung sino sino na ang mga nagaadd at nagfofollow sa kaniya sa social media. Di na rin bago sa kanya ang mga pambabastos na message sa kaniyang account. Dahil na-curious, tinignan nya ang kaniyang Messenger at kung ano ang matatanggap ngayong araw.

“Lyanna sarap mo magkano sang gabi”

“Subo mo tt ko sarap to..”

“Ihi lang pahinga mo sakin. didilaan ko pke mo araw araw”

May isang tumawag ng kaniyang pansin, isang follower ang nagsend ng picture. kaniya itong binuksan at tumambad ang isang dckk pic sabay sabi ng “araw araw kang gustong tirahin ng junior ko pta ka. Ano malaki ba?”

Natawa lamang sya at sabay reply ng “No.” kahit sa tingin nyay malaki ang nakitang tguro.

Araw araw ay nangyayari ito sa kanya at alam nyang natural lang ito para sa mga nasa indsutriya na pinasok nya. Kung minsan nga ay personal pa ang mga pambabastos ngunit di sya tinatablan ng mga ito.

Di nagtagal ay naresib nya na ang mensahe ng best friend at agad bumiyahe pa hilaga.

Drive Drive Drive. ito lang ang nasa isip nya at balak gawin hanggat makarating sa pupuntahan. Mabilis naman syang nakalabas ng Metro Manila dahil sa linggo naman at walang trapik.

Sinearch ni Lya ang binigay na address ni Cassie.

“Fck me! 310 km?! Almost 6 hours na byahe?!”

Tinignan niya ang orasan na nagsasabing 3:22PM. Gagabihin pala ko neto. Ang tanga! Bat di ko naisip na La union nga pala! Pakalayo non!!!”

Pero naisip nya na nasa expressway na rin sya at wala ng saysay kung babalik pa, tinuloy nya na ang byahe

Nadaanan niya ang isang convenience store at naisipang mamili saglit. Paglabas niya ng sasakyan ay para bang huminto ang mundo. Tiniginan lahat ng tao sa paligid: barker, taong grasa, guardiya ng kadikit na banko, tambay, kahit si ate na napadaan ay nakatitig sa kaniya. Sana’y na siya sa ganoon pero naisip nya na bakit parang….

Kaya naman pala, doon nya lang napagtanto na masyadong revealing ang kaniyang suot. Naka spaghetti strap siya na sando at nakamaong na pkpekkk shorts. Natural na pambahay niya ito, nakalimutan niyang magbihis ng maayos dahil sa galit kanina. Kahit na ganoon si Lya, ay may respeto naman ito sa sarili at alam niya kung ano ang dapat isuot sa tamang lugar. Pero dahil nakalabas na sya ay agad dumiretso sa tinadahan.

Bumili siya ng ilang pagkain at inumin, at nagpasyang umorder ng 1pc Fried Chicken na sikat sa convenience store na iyon.

“And isang 1pc chicken po”

“Anong part po?” sabi sa kanya ng matabang kahero sabay titig sa boobss niya. Hinayaan lamang niya ito.

“Thigh part po. and pa-add ng gravy. Thank you”

“Sorry mam, breast part na lang po available” sabi ni kuya sabay ngiti na para bang nang aasar. sabay tingin ulit sa boobss niya.

Kahit malaki ang kaniyang bbs ay ayaw niya sa breast part ng manok dahil itoy mahibla at walang lasa.

“Wala na po bang ibang part? pacheck naman po”

“check ko mam” sabi ni kuya sabay tingin ulit sa boobss niya sabay punta sa looban ng store

“May Leg po dito mam”

“Ayun na lang po kuya, salamat” sabi ni Lyanna sabay ngiti

“Thank you mam, please come again”

“Thank you too” sabi ni Lyanna sabay bigay ng kaniyang matamis na ngiti.

Kahit alam niyang nahubaran na siya ng mata ng kahero at panay tingin sa hinaharap niya ay alam niya parin kung paano pakitunguhan ang mga ito. At gustong gusto niya na patay na patay sa kaniya ang mga tao dahil nakukuha niya ang loob ng mga ito.

Pagkatapos kumain ay agad na siyang lumabas at hinanada ang sarili sa mahaba habang biyahe.

Tinulungan siya ng barker sa pag backing ng kaniyang sasakyan, lumapit ito sa harap at sumenyas. Binuksan naman ni Lyanna ang binatana at inabutan ng barya si manong.

“Thanks kuya!” sabay ng matamis na ngiti

“Thank you miss sexy huehue” sabay tawa

Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.Drive.

Ayan lamang ang nagawa niya sa nakalipas na tatlong oras mahigit. Kumakagat na ang dilim nang marinig niyang tumunog ang kaniyang cellphone. Battery low. 10% remaining

“Oh fckk!! nakalimutan ko yung charger!!!!!! No frickingg wayyy!” Nabwisit ang dalaga dahil hindi nya masaksak ang telepono sa sasakyan para magcharge.

“No..Way..” sambit niya ng makita ang fuel meter nya.

“Sa lahat ng makakaliutan bat ito pa!!! mauubusan na ko ng diesel!!! ang tangaa tangaa mo bruha ka!!!!” sambit ng dalaga

Kinabahan ang dalaga. Wala siyang magawa kundi ang magdrive, pero nasa isang mahabang kalsada siya at walang ibang sasakyan o tao sa paligid. Puro puno at kagubatan lamang.

“Tama ba talaga tong dinaanan ko? Don’t shtt with me”

Chineck niya ang GPS app ngunit wala ng masagap na signal ang WiFi niya. Stucked ito sa loading. 6%. Huminto sa pagmamaneho ang dalaga at sinubukang tumawag sa kaibigan pero ni hindi niya ito mareach.

Battery low. 4% remaining

Tinigil niya na ang pagtawag at gumamit ng Messenger para ichat ang kaibigan at sabihin naliligaw sya at sinubukang sabihin ang mga lugar na dinaanan niya. Ngunit hindi ito masend dahil sa walang signal. Naghintay siya ngunit wala pa din.

3% remaining

Kaba. Ito lamang ang naramdaman niya. Nasa gitna siya ng isang impyerno na walang mahihingan ng tulong. Lumabas siya sa sasakyan at tumingin sa paligid. Tanging mga mahihinang ilaw lamang ng poste ang nakikita niya, matataas na bundok at puno. Walang tao sa paligid.

Isang oras na yata akong nagmamaneho sa kalsadang to ah. Bakit di ko pa rin narating yung labasan. Ineengkanto ba ako?

Sa pagkakataong ito ay napansin niyang wala ng mga poste na nagbibigay liwanag sa daan. Tanging ang ilaw ng sasakyan niya na lang ang nagbibigay liwanag sa madilim na mundo. Sinubukan niyang maghanap ng tao o bahay sa paligid ngunit puro puno lamang ang nakikita niya.

Think Think Think. I need to think carefully on what to do. Calm down girl, you can do this. Ngunit wala syang maisip na dapat gagawin. Deadbatt na ang phone niya. Chineck niya ang mga dalang gamit, pero puro damit at pampaganda ang dala niya. Wala namang ibang useful na gamit sa sasakyan niya na pwede makatulong sa kanya.

I’m completely helpless. God damn. No sense in driving anymore…Malamang titirik na to in 3 minutes of driving

Ang dating kaba ay ngayoy naging takot. Hindi alam ang gagawin, napapikit ang dalaga at di sinasadyang nakatulog dahil sa pagod.

Makalipas ang ilang oras ay may kumatok sa salamin ng kaniyang sasakyan.

“Mam? Okay lang po kayo?” sabi ng isang lalaking estranghero na may hawak na flashlight, nakatutuok sa mukha ni Lya kung kaya’t siyay masilaw silaw.

“TAO!!!” sigaw sa isip ni Lya, isang oras mahigit siyang nakatulog pero tila ba ayos na ang lahat nang makita ang estranghero. Parang ngayon na lang ulit siya nakakita ng tao. Binuksan niya ang pinto at kinausap ang lalaki

“Kuya!!! I need your help, di na po ako makakapagdrive cause naubos na ang gas ko. Wala rin akong macontact since deadbatt na ang phone ko. Baka pwede po pakihatid ako sa malapit na convenience store or tindahan or anything… please po i need your help”

“Nako mam, sandaang kilometro pa po ang dulo ng kalsadang to, pagkatapos ay baba pa kayo sa Nayon para makarating ng bayan. Saan po ba kayo papunta?” sabi ni kuya sabay tingin sa hinaharap ng dalaga

“Sa San Juan po”

“Mam! ang layo niyo po… kung nanggaling kayo ng maynila di po kayo dapat dito dumaan. Dumaan po sana kayo sa Estera Road pa San juan na po iyon… papuntang Tubao po itong nadaanan niyo”

“Kuya baka pwede mo kong ihatid sa Tubao? May convenience store ba dun or tindahan na pwedeng makitwag?”

“Meron naman po, pero napakalayo po nuon, kung gagamitin natin tong bisekleta ko ay baka abutin ako ng limang oras mahigit… nasa bundok tayo mam”

“Wala po ba kayong cellphone or charger na pwedeng hiramin ko? Or gas para sa sasakyan ko?”

“Mam sorry po pero wala, sa pangalawang burol pa ako mula itto nakatira. Wala po akong kuryente or gas na mabibigay. Bisekleta lang po ginagamit ko”

No way.

Sandaling katahimikan ang nangyari. Wala ng ibang choice si Lya. Si kuyang estranghero lamang ang tanging makakatulong sa kanya sa ganitong sitwasyon.

“Ahmmm kuya, baka pwedeng sainyo muna ako tumuloy? magbabayad na lang po ako ayoko lang po magpagabi dito sige na po please wag niyo ko iwanan magisa”

“Mam oo naman yayayain din sana kita delikado po talaga dito may mga NPA po dito at baka mahuli pa kayo at gawing hostage..mas mainam na sa bahay ko muna kayo tumuloy, maliit lang yon pero mas ligtas… tsaka na kayo pumunta sa pupuntahan niyo.

Lalong natakot ang dalaga sa sinabi ng lalaki

“Salamat kuya.. kuhanin ko lang wallet ko pambayad ko for the stay and..pambili po sana ng pagkain niyo”

“Mam di na po kailangan talaga ayos lang sakin”

Kinuha pa rin ng dalaga ang pitaka sa maliit na bag. Tumuwad sa paharap sa tabi ng driver’s seat para kunin ang wallet. Malamang nakatingin na yun sa pwet ko, papalampasin niya ba to. I dont mind though, i need him.

“Ahmm kuya… tumatanggap ba kayo ng debit card?”

“HAHAHHAHAH tawa ng lalaki, mam mukha ba kong atm.. wag na po kayo mag alala ok lang sakin”

“Im sorry kuya nakalimutan ko kasi mag withdraw kanina.. this is so embarassing… kuya please”

“Mam tara na po, punta na tayo sa bahay ko.”

“Eh pano po itong mga dala niyong gulay at pananim?”

“Iiwan ko po muna dito sa sasakyan nyo kung ok lang? di na po kasi kasya kung iaangkas ko kayo pati yung ani ko”

“Ok lang po sige iwan niyo na lang.. nakakahiya naman po sainyo to.. pasensya na.”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Libog Stories