Pulang Sampaguita

Written by Erel001

 

Isla ng Biringan

Linggo ng umaga, abala sa pagaasikaso si Lola Elena sa mga dadalhing paninda para sa kanilang maliit na pwesto malapit sa simbahan. Sa tuwing araw at oras ng pagsamba ay sinasamantala niya ang pagkakataon upang kumita kahit kaunting salapi upang matustusan ang kanilang mga pang araw-araw na pangangailangan.

“Myla, naisakay mo na ba ang mga paninda natin sa padyak ni Mang Nogi?” ang tanong ni Lola Elena sa kanyang apo na si Myla.

“Opo La.” Ang magalang na sagot ng kanyang apo.

“Si Uriel? Nasaan na?”

“Paki-silip nga uli baka bumalik na naman ng tulog ang batang iyon?” tanong uli ng matanda.

Dagli pumunta si Myla sa kinaroroonan ng bata. Kunwaring hinihila ang banig upang maalog at magising na ang kanyang nakababatang kapatid.

“Uriel, pikit ka na naman. Namimigay na ng grasya ang Diyos. Wala ka na naman aabutan.” Sabay hatak ni Myla sa braso at kabig sa balikat ni Uriel upang mapaupo na ang batang antukin.

“Matagal na tayong binibiyayaan ng grasya ng Diyos Ate.” Ang naka pikit pa rin na si Uriel.

Pagkaraan ng ilang minuto ay tumayo na si Uriel at naghilamos, dumukot sa supot ng pandesal at agad na isinubo, maya maya lang ay lumarga na ang maglola sakay ng padyak na hinihiram sa kapitbahay. Kailangan nila magtinda ng kandila at sampaguita sa mga taong pumapasok at lumalabas ng kapilya. Kapag araw naman ng pasok ay si Lola Elena at Uriel na lang ang nagtitinda samantalang si Myla ay pumapasok sa pamantasan. Dahil sa hindi lahat ng pagkakataon malakas ang benta ng sampaguita at kandila ay tumatanggap si Lola Elena ng paglalabada sa mga kapitbahay kinahapunan.

“Lola. Bakit po sampaguita ang laging inaalay ng mga tao sa altar?” tanong ni Uriel.

“Eh kasi mabango iyon iho.” Ang sagot naman ng lola nya matapos iabot ang sukli sa batang bumibili ng kandila.

“Ang sampaguita ay may simbolismo, Uriel.” Sabat naman ng kanyang Ate Myla nang itinaas nito at inilapit sa kanyang mukha ang isang kuwintas ng mga bulaklak ng sampaguita.

Namangha ang bata sa sinabi ng kanyang ate. Nanatili siyang nakikinig at tuon ang atensyon sa mga susunod nitong sasabihin.

“Ang sampaguita ay kulay puti, minsan ay may bahid ng dilaw”

“Ang bulaklak na ito ay sumisimbulo ng pag-ibig.”

“Katapatan,”

“Pagtatalaga,”

“Kadalisayan,”

“At Banal na Pag-asa.”

“Ito ang nararamdaman ng mga tao sa tuwing sumasamba sila kaya ito na ang nakagisnang ialay na bulaklak.” Ang pagtatapos ng paliwanag ni Myla sa bata.

Tumango tango na lang ang bata at nangingiti. Napabilib na naman siya sa sinabi ng kanyang ate.

May katalinuhan rin si Myla kung kaya’t nagawa niyang maging iskolar upang matustusan ang kanyang pag-aaral sa pamantasan. Bukod sa taglay na talino ay may angkin din siyang kagandahan at magandang hubog ng katawan. Kung kaya’t marami sa kanya ang nahuhumaling, mga binata man o matatanda.

Sa paglalako ni Myla ay may lumapit sa kanyang isang lalaki. Agad niya itong nakilala at nginitian. Inalok ng bulaklak at hindi naman nagdalawang isip na mapabili.

Siya si Sir Phil. Isa sa mga propesor ni Myla sa pamantasan.

Masayang bumalik si Myla sa kinaroroonan nila Lola Elena. Dahil pinakyaw ni Sir Phil ang kanyang mga paninda. Hindi lang ito ang unang beses dahil noong mga nagdaang linggo ay maraming binibili o minsan ay pinapakyaw ni Sir Phil ang kanyang sampaguita.

“Ang bait lagi sa’yo ni Mr. Health, ano?” ang tanong ni Lola Elena.

“Opo lola, magaan din po ang loob ko sa kanya at hindi ako nahihiya lumapit sa kanya kapag may problema ako sa pag-aaral.” Masayang sagot ni Myla.

Si Uriel naman ay nakatingin sa malayo. Mayroong pinagmamasdan.

“Ang laki ng sasakyan ni Mr. Health. Tapos kulay itim.” Ang usisa ni Uriel.

“Oo. Mayaman talaga iyang si Sir Phil.” Si Myla.

“Pangako. Kapag makatapos ako ng pag-aaral, maghahanap ako ng magandang pagkakakitaan, tapos mag-iipon tayo, kapag makaipon na tayo bibili tayo ng lupa at ating tataniman. Pagkatapos magtatayo rin tayo ng sarili nating pagawaan ng kandila upang sa ganoon mas marami na tayong mabebenta.”

“Darating ang panahon lola na hindi ka na magtitinda. Uupo ka na lang sa silya at iinom na lang ng tsaa.” Sabay yakap sa kanyang lola at himas sa ulo ni Uriel.

———-Erel001———-

Makalipas ang ilang araw umuwi si Myla galling ng pamantasan at may kasamang dalawang kaibigan. Ipinakilala niya ang mga ito na si Harry at Leonor. Pawang mga kaklase at parehas sila ng lugar na kinauuwian.

Si Uriel ay nakamasid lang sa dalawang bisita. Napapansin niyang maganda ang pakikitungo ng kanyang Ate Myla kay Harry samantalang si Leonor ay tahimik lang na nakaupo at patingin tingin sa lahat ng sulok ng kanilang munting bahay. Minsan ay napapairap sa ginagawang paghuhuntahan ng kanyang ate at si Harry, minsan nama’y napapangiti sa tuwing nahuhuling nakatingin siya rito.

“Paano Myla, uuwi na kami at mag gagabi na.” paalam ni Harry.

“Ikaw na ang bahala magtapos ng mga natitirang gawain para sa proyekto natin bukas kay Sir Phil.” Si Leonor.

“Huwag kang mag-alala Leonor.” Sabat naman ni Harry.

“Hanggang bukas naman ng uwian pwede magpasa niyan. Hayaan mo naman makapagpahinga si Myla tutal maghapon na natin pinagtulungan iyan.” Pagtatanggol ni Harry.

Ngiti ngiti lang si Myla sa harap ng dalawa. Maya maya pa ay nagpaalam na ang mga ito at kumaway na rin ay Uriel at Lola Elena.

Sinundan ni Uriel ang dalawa at hinatid hanggang sa labas ng pintuan. Nakita niya kung paano maglakad ng mabilis si Leonor at pilit na iniiwanan si Harry, na pilit naman hinahabol ng binata.

———-Erel001———-

Kinabukasan nagpaalam na si Myla na papasok sa eskwela. Wala silang tinda ngayon sa kapilya dahil kinuha muna si Lola Elena upang maglabada. Si Uriel naman sumama sa kanyang Lola upang maging taga bomba ng poso.

Sa hindi inaasahang pangyayari ay nadulas si Lola Elena nang subukan niyang buhatin ang batya ng pinagbanlawan ng mga pantalon. Agad siyang natulungan ng mga kapitbahay at nadala sa malapit na pagamutan.

Dahil sa pangyayari ay mararatay si Lola Elena sa higaan, ilang araw siyang hindi maaring makapagtinda o di kaya ay maglabada. Si Myla at Uriel na lang ang inaasahan na magtinda upang may pantustos sila kinabukasan.

Gawa nito ilang araw din hindi nakapasok si Myla kung kayat marami siyang napalipas na mga aralin. Pasalamat na lamang at madalas dumadaan sa kanilang bahay si Harry at Leonor upang maghatid ng mga papel na naglalaman ng mga paksa sa eskwela sa araw na iyon.

“Dalawang beses ng nagbigay ng pagsusulit si Sir Phil.” Banggit ni Harry kay Myla.

“Talagang naitaon pa ang pagsusulit sa araw na hindi ka nakakapasok. Sa ikatlong pagkakataon na hindi ka pa rin makakuha ay nanganganib na bumaba ang iyong marka. Sa gayon magkaroon ka ng problema sa iyong pagiging iskolar.” Ang dagdag pa nito.

“Mukhang hindi pa rin ako makakapasok hanggang sa susunod na linggo.”

“Mahina pa rin si Lola Elena. Kumikirot pa rin ang tagiliran nya gawa ng pagkakadulas.” Ang malungkot na tugon ni Myla.

Nalungkot ang dalawang kaibigan. Dahil sa hindi inaasahang pangyayari ay pasan na ni Myla ang lahat ng responsibilidad ng kanyang pamilya. Wala naman silang maasahan na kamag-anak dahil matagal ng patay ang mga magulang nito at ang iba namang tiyuhin at tiyahin ay nakatira sa malayo.

“Kung ganoon makikiusap ako kay Sir Phil.” Ang pagbasag ni Leonor sa namuong katahimikan.

“Makikiusap ako sa kanya na kung pwede ay bigyan ka ng espesyal na pagsusulit gaya ng ginawa ko noong nakaraan.”

“Muntik na rin akong bumagsak noong nakaraang semestre at buti na lang ay nakiusap ako sa kanya.” Ang suhestiyon ni Leonor.

Gayon na nga ang napagpasyahan ng magkakaibigan na sa pagbabalik ni Myla sa eskwela ay hihingi sila ng pahintulot kay sir Phil kung maari siyang mapagbigyan na kumuha ng espesyal na pagsusulit. Si Leonor ang unang lalapit sa propesor upang hindi ito mabigla sa biglaang pagbabalik ni Myla sa pamantasan.

———-Erel001———-

Nakaupo si Harry sa isang mahabang bangko sa lilim ng isang puno sa loob ng pamantasan. Binubuklat niya ang kanyang libro habang hinihintay ang pagdating ni Leonor. Na sandaling kinausap ang propesor tungkol sa kalagayan ni Myla, upang pahintulutan ito na magbigyan ng espesyal na pagsusulit. Sinabihan din siyang huwag munang uuwi upang magkasabay sila pagpunta sa kanilang kaibigan pagkatapos.

Sa pamantasan may isang silid na kung saan ang tanging nagbibigay liwanag na lang ay ang sinag mula sa papalubog na araw. Sarado ang pinto nito at ang mga bintana ay natatakpan ng mga kurtina.

Wala na ring tao sa mga katabing silid kung kaya’t kapansin pansin ang katahimikan dito.

Sa loob ng saradong silid, isang babae ang nakasubsob sa mesa at humihikbi.

Urong sulong ang katawan nito at mahigpit ang pagkakapit sa magkabilang gilid. Nakakalas ang mga butones ng uniporme at nakahawi ang bra na ngayo’y malayang umaalog at kumiskis ang mga suso nito sa ibabaw ng mesang yari sa kahoy.

Ang kanyang palda ay nakataas at kitang kita ang mapuputi at makinis na mga hita. Ang mga pisngi ng kanyang puwet ay walang tigil sa pag alog. Makikita ang kanyang panty na nakakalat sa sahig at natatapakan na ng lalaking kasalukuyang kumakadyot sa likod niya.

“Ayan. Sumunod ka lang sa gusto ko at mapagbibigyan ko ang hiling mo.” Ang sabi ng lalaki habang patuloy na bumabayo sa likod ng nakasubsob na babae.

“Tama napo. Parang awa nyo na.” Ang garalgal na boses ng babaeng nakatuwad.

“Ang sarap mo iha. Hindi ako magsasawang kantutin ka.” Ang bulong ng lalaki sa kanyang tainga.

“Ganito na lang ang practical exam natin sa midterms ha.?” Sabay barurot ng lalaki sa puwitan ng babae.

Gigil na gigil ang bawat pagbayo ng lalaki sa likuran ng babae. Halos hindi natatapos ang paguga ng mesa sa sunod sunod na pagkasta niya rito. Mabuti na lamang at walang langitngit na siyang nagpapakita ng tibay at mukhang handa sa anumang bagay na ilalatag sa ibabaw nito.

Lumalakas na ang salpukan ng dalawang nagkakantutan. Kung sakaling may tao mang lalapit sa labas ng bintana ay maririnig na ang mga tunog ng mga nagtatamang laman. Ang babae ay hindi na mapigilan ang malalalim na paghinga. Samantalang ang lalaki ay napapahiyaw sa sarap na tinatamasa.

Ilang sandali pa ay lalong bumilis at dumiin ang mga ulos ng lalaki, tanda na malapit na itong labasan. Hinawakan niya ang baywang ng babae at ang isang kamay naman ay ginamit upang hatakin ang batok upang maabot ang mukha at kanyang mahalikan.

Pilit na yumuyuko ang babae at inilalayo ang kanyang mukha. Tuluyan itong napaluha ng huminto ang paggalaw ng lalaking nakadagan sa kanya. Naramdaman niya ang pulandit ng mainit na likido na ngayon ay pumupuno sa kanyang sinapupunan. Ang mga binhi ng taong makasalanan.

———-Erel001———-

Natanaw ni Harry ang papalapit na si Leonor mula sa kanyang kinauupuan. Tahimik ito at walang emosyon habang papalapit sa binata.

“Anong sabi ni Sir Phil?” Agad na tanong ni Harry kay Leonor.

“Payag na siya.” Ang tipid na sabi ng dalaga.

“Magandang balita iyan, Halina at para makarating na tayo kina Myla.” Ang aya ni Harry.

Nauunang maglakad si Harry kay Leonor. Sabik na sabik na ihatid kay Myla ang balita. Samantalang si Leonor naman ay tahimik at pangiti-ngiti sa nabubuhayang si Harry.

Nang malaman ni Myla ang balita mula kay Harry ay hindi maipinta ang kasiyahan sa mukha nito. Nawala na ang kanyang dinarama sa pag aakalang magkakaproblema na siya sa kanyang scholarship.

Si Uriel naman ay lumapit kay Leonor. Hinila ng bata ang braso nito at iniakbay sa kanya. Nagulat si Leonor sa paglalambing ni Uriel at naluluhang napangiti rito.

Bumangon si Lola Elena sa kanyang hinihigaan, umupo ito at nagpasalamat sa mga kaibigan ni Myla. Nagsabi rin siya na baka makapasok na si Myla sa lunes dahil kaya na niyang magtinda sa darating na linggo. Natuwa naman ang magkakaibigan dahil sa mga magagandang balita ng gabi na iyon.

Nagpa alam na ang dalawa at muli ay hinatid ni Uriel hanggang sa labas ng pintuan. Si Harry ay kumaway pa kay Myla at Lola Elena samantalang tumango na lang si Leonor kay Uriel.

———-Erel001———-

LInggo araw muli ng pagsamba, nakabalik na sa pagtitinda si Lola Elena. Si Myla ay naglako ng kanilang mga sampaguita. Nakita rin si Harry na nagsimba at sinamahan si Myla na magtinda. Si Uriel naman ay naglakad patungo sa simbahan ngunit hanggang sa tarangkahan lamang siya nito. Nakatingin lang ito sa sahig na marmol sa harap ng malaking pinto.

Maya maya pa ay tinapik siya ni Lola Elena mula sa kanyang likuran at nakangiti.

“Natatandaan mo ba ang araw na ito apo?” ang tanong ni Lola Elena.

Tumango lang ang bata at lumapit sa kanyang lola.

“Galit ka ba sa mga taong nang iwan sa iyo sa harap ng simbahang ito?” Tanong ni Lola Elena.

Umiling lang si Uriel.

Isang taon na ang nakalipas ng matagpuan ni Lola Elena si Uriel sa harap ng simbahan. Madilim pa noon at wala pang dumarating na mga tao upang magsimba. Nauunang pumasok si Lola Elena sa kapilya upang lumuhod at magdasal, humihingi ng kapatawaran sa kanyang mga nagawang kasalanan noong mga nagdaang buwan. Lingid sa kaalaman ni Myla ay tumatanggap din ng hilot si Lola Elena sa mga babaeng buntis na nangangailangan. Ngunit ang kapalit ay hindi siya pinapatulog ng mga isipiritu ng mga inosenteng sanggol at patuloy siyang ginagambala hanggang sa kanyang pagtulog.

Ngunit ng dumating si Uriel ay natahimik na ang mga ito at natigil na rin siya sa kanyang paghihilot. Sa unang pagtatagpo nila ay nakita niya itong natutulog sa sahig sa harap ng pinto ng simbahan na may nakalatag na karton at nakabalot ng sako ang nilalamig na katawan.

Inaya niya itong umuwi sa kanilang bahay at manuluyan habang hindi pa nakikita ang mg ka-anak nito. Ipinagbigay alam niya ito sa kura paroko at kapitan ng barangay at pumayag naman ang mga ito.

Pagbalik ni Lola Elena at Uriel sa pwesto ng tindahan ay laking gulat nila ng hindi nila makita si Myla. Agad nilang tiningnan ang lagayan ng mga salapi ngunit walang bawas at bakas ng pagnanakaw.

“Aling Elena nakita ko ho si Myla na may dalang ilang sampaguita at nagtungo sa banda roon.” Sabay turo ng lalaking nakakita na si Michael sa lugar kung saan nakaparada ang mga sasakyan sa simbahan.

“Sa akin po niya inihabilin itong puwesto nyo.” Sabi muli ng tindero ng cotton candy na si Michael.

“Si Harry nasaan na?” tanong ni Lola Elena.

“Kanina pa po iyon umalis.” Sagot naman ng tindero.

———-Erel001———-

Samantala, nagising si Myla na nasa loob ng isang silid. Pamilyar sa kanya ang silid na ito dahil ito ang silid aralan nila sa pamantasan. Nakasarado ang pinto at nakatakip ang mga kurtina sa ilang bintana. Kung sa papano siya nakarating dito ay hindi niya alam. Sa pagkakatanda niya pagka alis ni Harry ay may isang lalaki ang lumapit sa kanya at nagsabing bibili ng sampaguita. Ngunit ang lalaki ay naka suot ng sombrero at itim na salamin at hindi madaling mamukhaan. May mga bitbit na supot ang lalaki sa magkabilang kamay nito at sinabing sumunod na lang sa kanya sa paradahan ng mga sasakyan.

Nang makarating sa dulo at makilala ang sasakyan ay namukhaan na ni Myla na si Sir Phil ang lalaking naka sombrero. Dala dala ang mga sampaguita ay lumapit ito kay sir Phil at naghintay na mabuksan ang pinto upang mailagay ang mga bitibit nito.

Hindi niya namalayan ay may lalaking lumapit sa kanyang likuran at tinakpan ng panyo ang kanyang ilong at bibig. Sinubukan niyang mag pumiglas ngunit hindi pa rin niya nakuha ang atensyon ng nakatalikod na si Sir Phil.

“Good Morning Myla.” Ang bati ng lalaki sa kanyang tagiliran.

Nakilala ni Myla ang boses ng lalaki. Sinubukan niyang bumangon sa pagkakahiga ngunit pinigilan siya nito.

Naramdaman niyang nakagapos ang kanyang mga kamay at maging ang kanyang mga paa. Hindi niya maikilos ang kanyang katawan. Sinubukan niyang pumihit upang makita ng mabuti ang kanyang paligid.

“Ngayon na natin gagawin ang special project mo.” Ang sabi ng mas pamilyar na tinig.

Nanlaki ang mga mata ni Myla ng makita ang lalaking nakasalamin at naka sombrero. Hindi niya aakalain na ang lalaking pinagkakatiwalaan niya ay nakatayo lang sa harap niya at walang ginagawa upang kalagan siya.

“Ano sir?”

“Ilang araw ding wala sa klase ko ang magandang babaeng ito.”

“Marami din siyang hahabulin na aralin sa akin gaya sa subject mo.” Ang nangingiting sabi ng lalaking katabi ni Myla.

“Sigurado naman akong hihingi rin si Myla ng espesyal na pagsusulit sa iyo. Sir Allan.” Ang pagsang ayon ni Sir Phil.

Si Sir Allan ay isa sa mga propesor nila Myla sa pamantasan. Mataas ang pangarap nito na magkaroon ng mataas na posisyon sa kagawaran. Likas itong pabibo at ayaw ng nalalamangan siya. Kaya ng malaman niyang hihingi ng espesyal na pagsusulit si Myla ay hindi rin papahuli ito. Inudyukan niya si Sir Phil upang parehas silang makikinabang kay Myla dahil kung hindi ay isisiwalat niya ang ginawang pagkasta nito kay Leonor.

Sinimulan ng himasin ni Sir Allan ang katawan ni Myla. Si Myla naman ay nagpupumilit na magpumiglas at nakatingin kay Sir Phil.

“Sir, Tulungan niyo po ako.” Pagmamakaawa ni Myla.

“Parang awa niyo na po. Ano po ba ang nagawa ko sa inyo at ginaganito ninyo ako.” Naiiyak na sabi pa nito.

“Tumahimik ka at sumunod!” ang matigas na saway ni Sir Allan kay Myla.

“Huwag po! Pauwiin na ninyo ako at kakalimutan ko po ang nangyari dito.” Si Myla.

“Di ba gusto mo pumasa? Ibibigay na namin ang espesyal na pagsusulit mo ngayon.” Ang sabi ni Sir Phil.

Sinimulang hilahin ni Sir Allan ang suot na T-shirt ni Myla. Pilit ni Myla na tinitiklop ang kanyang mga braso upang mahirapan itong hubarin sa kanya. Unti unti ng napipikon si Sir Allan kaya’t nasampal na niya ang dalaga. Sa tuwing pumapalag ito ay nakakatikim ng sapok at dagok upang mapatigil lamang ito.

Samantala si Sir Phil naman ay pumuwesto sa paanan ng dalaga. Sinimulan na rin niyang hagurin ng kanyang mga kamay ang mga hita ng dalaga.

Walang magawa si Myla sa kamay ng mga propesor. Kahit saan parte ng kanyang katawan ay may dumadapong mga kamay. Hindi siya makapalag dahil nananatiling nakatali ang kanyang mga paa at kamay. Sinusubukan niyang sumigaw ngunit lagi siya nauunahan ni Sir Allan na takpan ang kanyang bibig.

Nagsimula ng maghubad ng mga pang itaas ang dalawang lalaki. Pagkatapos noon ay kinalag ni Sir Phil ang tali sa kamay ni Myla.

Mabilis na sampal ang ginawa ni Myla ngunit nakailag si Sir Phil. Agad nitong hinawakan ang magkabilang braso ng dalaga at sinamantala naman ni Sir Allan ang paghubad sa pangitaas nito.

Tumambad sa mga lalaki ang malulusog na suso ng dalaga na kasalukuyan pang natatakpan ng bra.

Namangha ang mga ito at tig-isang sinapo ang bawat suso nito.

Kinalas ni Sir Phil ang bra ni Myla upang tuluyang lumuwa ang mga suso nito. Si Sir Allan naman ay dali daling sinupsop ang isang utong nito sabay hawak sa isang braso ng dalaga.

Pumuwesto naman si Sir Phil sa kabilang suso at agad naman nilamas at dinilaan ito. Napahiga si Myla sa malamig na semento ng silid aralan na lumuluha at nakatingin sa kisame, hindi magkandatuto at hindi makasigaw dahil sa nakapasak na bra sa bibig nito.

Matapos pagsawaan ng dalawa ang mga bundok ni Myla ay tumungo naman si Sir Allan sa mga hita ng dalaga. Si Sir Phil naman ay abala sa pagsupsop at paghalik sa mga labi nito. Hinila ni Sir Allan ang shorts ng dalaga kasabay na ang panty nito. Tumambad kay Sir Allan ang tikom pang pagkakababae ni Myla.

Kinalag ni Sir Allan ang tali sa mga paa ni Myla. Sinubukang pumadyak at sumipa ng dalaga ngunit tumalsik lang ang short at panty nito. Ngayon ay hubot hubad nang nakahiga ang dalaga sa malamig na sahig. Agad na sumisid si Sir Allan sa pagitan ng mga hita ni Myla. Dinila dilaan ang hiwa hanggang sa mamasa ito.

Nakaramdam si Sir Phil at tinapik ang balikat ng sumisisid na si Allan. Naunawaan naman ito ng huli at agad silang nagpalit ng pwesto. Si Sir Phil naman ngayon ang sumisisid kay Myla habang nagkalas na ng pantalon si Si Sir Allan.

Napapaliyad na lang si Myla sa ginagawang pagbrotsa ni Sir Phil. Si Sir Allan naman ay itinapat ang kanyang naghuhumindig na ari sa mukha ni Myla. Puwersahang ipinasubo ni Sir Allan ang kanyang kahindigan sa bibig ni Myla. Halos mabulunan naman ang dalaga dahil na rin sa mga kadyot na ginagawa nito.

Nainggit si Sir Phil at pinaupo nila si Myla. Dali daling naghubad at umigkas na rin ang kanyang alaga. Sabay na pinasubo ng dalawa ang kanilang mga ari sa bibig ng dalaga. Salit salitang labas pasok ang ginawa nila rito at walang paki alam kung mabulunan man ito.

Humiga si Sir Phil at pilit na pinapasakay sa ibabaw nito si Myla. Hinawakan ni Sir Allan ang mga braso nito at pilit pinapaupo sa kandungan ni Sir Phil. Agad hinawakan ni Sir Phil ang balakang nito at iginiya sa galit na galit niyang titi.

Napaupo si Myla at naramdaman niyang tumutusok na ang tigas na tigas na pagkalalaki ni Sir Phil. Sinalubong naman ng ulos ng propesor ang pababang kweba ni Myla dahilan upang mapaigik ito sa sakit. Ilang bayo at giling pa ay tumutulo na ang dugo ni Myla sa kahabaan ni Sir Phil.

Napangisi ang dalawang hayok ng malaman ang kapurihan ni Myla. Kinabig ni Sir Phil ang ulo nito pababa sa kanya at sinimulang halikan ang mga labi nito. Dahan dahan muna ang ginagawang pag ulos ni Sir Phil hanggang sa huli ay bumibilis na ito. Nagmistulang sunod sunuran ang mga balakang ni Myla sa mga paitaas na ulos ni Sir Phil. Si Sir Allan naman ay pinagmamasdan kung papaano magtatalbog ang puwet ni Myla sa kandungan ng nakahigang propesor. Hindi na nakapagpigil ang isa at dinaganan ang nakatuwad na si Myla. Nagulat ang dalawa sa inasal ng propesor, bagkus ay nginitian na lamang ni Allan ang nasa ilalim na si Phil.

Dahan dahang kinuskos ni Allan ang kanyang tarugo sa butas ng puwet ni Myla. Pilit na pinapalo siya ng dalaga upang umalis sa pagkakaipit sa mga ito. Ngunit matigas si Allan at dahan dahang umulos sa ikalawang butas. Halos mawalan ng ulirat si Myla sa panibagong sakit na kanyang nadarama. Nang Parehas ng nakabaon ang mga ari ng dalawa ay salit salitang kumadyot ang mga ito. Wala ng lakas si Myla at tuluyan na lang bumagsak sa dibdib ni Sir Phil.

Hindi pa nanawa ay nagpalit naman ng pwesto ang dalawa. Si Sir Allan naman ang nasa ilalim at si Sir Phil naman ang nasa ibabaw. Ipit na ipit si Myla sa ginagawang pagkasta sa kanya ng dalawa. Ng mangalay ay pinahiga na nila ang dalaga at salit salitang kinantot. Naunang magpaputok sa loob ni Sir Phil sa sinapupunan ni Myla na sinundan naman ni Sir Allan pagkatapos.

“Pauwiin nyo na po ako, Gusto ko na pong umuwi.” Ang pagsusumamo ni Myla sa mahina na niyang boses.

“Pasado ka na Myla. Uuwi ka na ngunit hindi ka pwedeng magsumbong sa kahit na kanino.” Ang sabi ni Sir Phil sa kanya.

“Papatayin namin ang lola at kapatid mo. At hihirit ako uli sa iyo bago mag midterms.” Ang banta at biro naman ni Sir Allan.

May napulot si Myla na isang ballpen sa sahig, nanatili pa rin itong nakahiga at magkahiwalay ang dalawang hita. Nang may pagkakataon ay binuhos ang kanyang lakas upang bumangon at saksakin sa leeg ang nakatalikod at nagbibihis na si Allan. Sa kasamaang palad ay dumaplis ito at tumama lang sa kanyang balikat.

Sa gulat ni Allan ay naitulak niya palayo si Myla. Kasunod ay hinabol niya ito at mahigpit na hinawakan sa leeg.

“Papatayin mo ako?” “Papatayin mo ako?” Galit na tono ni Allan

Napangiti lamang si Myla at dinuraan si Allan sa mukha. Sa galit ng lalaki ay mabilis niyang isinadla si Myla sa katabing mesa. Sinakal niya ang kaawa awang dalaga hanggang sa malagutan ng hininga.

Nakatingala ang dalaga at laylay ang leeg sa dulo ng mesa. Dilat na dilat ang mga mata nito at nakatitig sa may bintana.

Biglang may kaluskos sa labas ng bintana. Natauhan ang dalawa at nilabas upang hanapin kung anong mayroon sa pasilyo. Ngunit bigo sila at walang nakita.

Dali dali ang dalawa at inayos ang pinangyarihan ng krimen. Agad nilang isinakay ang bangkay ni Myla sa sasakyan at natyempuhan na maluwag ang bantay sa gate kaya nakalabas ang sasakyan ng hindi napaghihinalaan.

Ikatlong araw na ng mawala si Myla at hindi nakakauwi sa bahay. Si Lola Elena ay naratay sa higaan sa labis na pag-aalala, si Uriel ay palaging nakatitig sa pintuan at inaasahang kakatok ang kanyang ate. Salamat na lang kay Mang Nogi at hindi sila pinabayaan. Naiulat na sa buong barangay at kapulisan ang pangyayari at ang kanilang pinanghahawakan ay ang nakabinbing pangako ni kapitan.

Gabi na at naglalakad si Leonor patungo sa bahay nila Harry. Sa kanyang paglalakad ay muntik na niyang matapakan ang isang bigkis ng sampaguita sa kanyang daraanan. Agad niya itong pinulot at napansing ang sampaguita ay may mga bahid ng pula sa ilang talulot nito. Labis na lang ang kanyang pagtataka sa kakaibang kulay ng sampaguita na animoy napatakan ng mga dugo.

Biglang nanlamig ang pakiramdam ni Leonor at sumakit ang kanyang ulo. Natumba siya at napatihaya sa kalsada. Napatingin siya sa kalangitan habang pinakikiramdaman ang sarili. Sa pagkurap niya ay isang babae ang yumuko at sumilip mula sa kanyang ulunan.

Si Myla.

Nakita ni Harry si Leonor na papalapit sa kanilang bahay. Nakatungo ito at hindi nakatingin sa kanyang dinaraanan. Nakaramdam ng kakaibang panlalamig si Harry at dali dali itong nagtatakbo palabas ng bahay.

Hindi alam ni Harry kung bakit siya natatakot at basta na lang nagtatakbo. Sa kanyang pagtakbo ay hindi niya namalayang nasa harap na pala siya ng bahay nila Lola Elena.

Si Uriel ay tumayo sa kanyang kinauupuan at liningon ang sa ngayo’y natutulog na si Lola Elena. Binuksan ang pinto at lumabas ng bahay. Paglabas niya ng pinto ay nakita niya ang hapong hapong si Harry na nakayuko sa kanyang harapan.

Pagtingin sa binata ay sinilip niya kung sino ang nasa likod nito.

“Ate.” Ang naluluhang tawag ni Uriel sa babaeng nasa likod ni Harry.

Nanginginig na lumingon si Harry sa kinaroonan ng tingin ni Uriel. Nakita niya si Leonor na nakatayo at nakayuko. Bitbit nito ang sampaguita na nababahiran ng dugo.

“Pauwiin nyo na po ako.”

“Gusto ko na pong umuwi.” Ang sambit ng nakayukong si Leonor.

Nanginginig si Harry ng maalala niya ang mga salitang iyon.

Dahan dahang umangat ang ulo ng nakatayong dalaga. May panlilisik ang mga mata at nakatuon lamang sa kinaroroonan ni Harry.

“Haa… Harry.”

“Bakit mo ako pinabayaan!?” ang galit na tono ng babaeng nakatayo sa harap niya.

Napaluhod si Harry at dahan dahang napatingin kay Leonor. Ngunit hindi si Leonor ang kanyang nakita bagkus ang mukha nang lumuluhang si Myla.

Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa kaibigan.

Naging duwag siya ng araw na iyon. Inaamin niya sa kanyang sarili na wala siyang nagawa kundi ang manood kung papaano pagpasasaan ng kanilang dalawang propesor ang dalisay na katawan ni Myla. Inamin niya na nalibugan din siya at inisip na siya ang nasa kalagayan ng dalawa.

Nang mabaling sa kanya ang paningin ng agaw buhay na si Myla ay tsaka lamang siya natauhan.

Nagtatakbo siya at iniligtas ang kanyang sarili. Nagkulong sa bahay at pilit na iwinawaksi ang nakitang bangungot. Ilang araw siyang nagkubli at hindi sinabi ang tunay na nangyari.

Sumugod si Myla at akmang sasakalin ang nakalugmok na si Harry.

Ngunit hindi inaasahan pumagitna si Uriel at leeg niya ang nahawakan nito. Marahang hinawakan ni Uriel ang mga braso ni Myla. Ibinaba ito sa tagiliran at ang maiiksing braso niya ang tuluyang humagkan sa kanyang ate.

Tuluyan ng lumuha ang nakaluhod na si Myla. Yakap yakap siya ng itinuturing niyang tunay na kapatid at napatingin na lang sa kalangitan. Si Uriel ay hinahaplos ang kanyang buhok at hinihimas ang kanyang likod.

“Patawarin mo kami Ate.”

“Ang hustisya ay ipagkakaloob sa iyo ng Diyos, Ako bilang tagapagsalita niya.”

“Palayain mo ang galit sa iyong puso. Upang makamit ang minimithi mong katahimikan.”

“Huwag ka na mag alala sa amin ni Lola. Magiging okay din kami, hindi ngayon, hindi po agad agad.”

“Ako na ang bahala Ate. Ako na ang bahala.” Ang mga huling salita ni Uriel.

Tumango si Myla at hinimas ang ulo ni Uriel. Umangat na ito at tuluyang humiwalay sa katawan ni Leonor. Nagpupunas pa ng luha at kumaway bago siya tuluyang mawala.

Nang mahimasmasan ay buong tapang nang tumayo si Harry.

Tumayo si Harry bilang pangunahing testigo sa panghahalay at pagpatay kay Myla. Natagpuan ang itinapong bangkay ni Myla sa gilid ng burol malapit sa kanayunan. Di kalaunan ay nahuli si Sir Phil at Sir Allan mula sa kani kanilang pinagtataguan. Mabilis na umusad ang kaso at nahatulan ng kamatayan ang dalawang nasasakdal.

Ngayon ay tahimik na nagdadasal si Lola Elena sa harap ng puntod ni Myla. Nasa likuran niya si Harry at Leonor. Samantala si Uriel ay isinabit ang isang bigkis ng sampaguita sa krus ng kanyang puntod.

Ina alala ang mga katagang binitiwan noon ng kanyang ate Myla.

“Pag-ibig.”

“Katapatan,”

“Pagtatalaga,”

“Kadalisayan,”

“At Banal na Pag-asa.”

W A K A S