Read Pag-ibig na Naudlot Muling Sumibol

Nagsimula ang kuwento kong ito ng magtrabaho ako bilang isang Sekretarya sa isang establishment dito sa Quezon City. Dito ko nakilala ang lalaking unang nagpatibok ng aking puso. Itago nalang natin siya sa pangalang Henry. Pamangkin siya ng may-ari ng aking pinapasukan. Gwapo siya, matangkad, Moreno at napakabait.

Nong una medyo ilang pa kami sa isa’t isa at kuya pa ang tawag ko sa kanya dahil nga mas matanda siya sa akin ng halos pitong taon.Una ko palang siyang nakita minahal ko na si kuya Henry, siguro dahil ang tipo kong lalaki ay katulad niya, saka isa pa kung bakit nagustuhan at minahal ko siya dahil na pa ka talented niya, katunayan leader siya ng kanilang band sa Baguio. Magaling siyang mag-guitara at bokalista pa siya kaya hindi maiwasang marami akong ka kompetensiya sa kanya. Pero pagdating naman sa pagandahan at pasexihan hindi rin naman ako mahuhuli..medyo hindi nga lang pinagpala sa height.

Isang araw habang nag papahinga ako sa aking silid tinawag ako ng ka room mate ko. Sabi niya sa akin may gwapo daw sa baba at hinahanap daw ako. Kaya nagmadali akong bumaba at dahil sa pagmamadali ko nakalimutan kong magpalit ng suot, naka pekpek short lang ako at naka hanging blouse. Kaya kitang kita ang aking kasexihan at kakinisan ng balat. Laking gulat ko ng makita ko kung sino ang taong naghahanap sa akin si kuya Henry lang pala, si Henry ang lalaking kinababaliwan ng aking puso pumunta sa boarding house namin, anu kaya ang sadya niya?..haaiz…. manliligaw kaya siya sa akin?.. Yayain niya kaya akong kumain sa labas? Manuod ng sine kaya? Ang daming naglalarung tanong sa aking isipan, at dahil dala na din ng kasayahang hatid sa aking puso sa pagdalaw niya sa akin kahit pa hindi ko pa alam kong anu talaga ang pakay niya.. anu nga ba? at nakalimutan ko pang magpalit ng damit.

“Oy! kuya Henry kamusta po naparito po kayo? Ano po ang sadya niyo?” Tanong ko sa kanya. “Wala naman, may pinuntahan kasi ako dyan lang sa kabilang kanto at dahil on the way lang din naman itong boarding house mo kaya pinadala nalang sa akin ni tita yong mga naiwang gamit mo sa store?” Sabi ni Henry. “Yan lang po?” Saad ni Sophie.. “Oo sige alis na ako may lalakarin pako eh..bye”! “sige po, salamat sa paghatid”.. Ano ba yan para akong tangang umaasa bat ba ako umaasang magugustuhan niya.. Bagsak ang aking magkabilaang balikat habang umaakyat papasok sa aking silid.. Mahal kita Kuya Henry kelan mo ba ako mamahalin tulad ng pagmamahal ko sayo? Huhuhuhuhu……. Mahal na mahal talaga kita sana dumating ang panahon na mahalin mo din ako.. Maghihintay ako at kahit may mahal ka nang iba tatanggapin ko, andito lang ako para sayo…

“Ano ba yan na pa ka torpe ko talaga, nakakainis andiyan na ang pagkakataon bat ko pa pinalampas.. asar!”… pagmamaktol ni Henry sa sarili… “Kung alam mo lang Sophie, mahal na mahal kita ngunit hindi ko alam kong papano sasabihin sayo.. Sana dumating ang panahon para masabi ko sayo ang tunay kong nararamdaman para sayo.. I love You so much Sophie.. Sana may panahon pa para sa atin..”

After 2 years na pagtatrabaho ni Sophie sa Store ng tiyahin ni Henry napagpasyahan niyang umuwi muna sa kanila sa Bacolod, dahil na din siguro sa kasawian niya sa pag-ibig. Si Henry naman ay nagpasya na ding bumalik ng Baguio para ipagpatuloy ang pagtugtug..

Halos tatlong taon ang lumipas ng bumalik sa Maynila si Sophie, Ipinagpatuloy niya ang kanyang pag-aaral sa kolehiyo. Masayahing babae si Sophie pala kaibigan, may pagkamaldita nga lang.. Naging malapit siya sa kanyang mga kaklase at hindi nagtagal ay nagmahal siyang muli. Si Leonard, kaklase niya at naging matalik silang magkaibigan.. hindi niya inaasahang mamahalin niya ito.

Araw ng Lunes nagkaroon sila ng seminar sa eskwelahan at isa sa mga organizer doon si Sophie.. Nagtagal ng halos limang oras ang seminar nilang iyon.. at halos hating gabi na sila nakauwi hinatid siya ni Leonard sa sakayan ng jeep ng biglang hinatak silang dalawa ng kanilang kaklaseng si Dexter.. “Oy, pare one round daw muna tayo, sama mo na si Sophie para may kapartner ka” sabi ni Dexter. Ha? Sabi ni Sophie.. “Ikaw nalang Nard uwi naku pagod na ako eh”.. sabi ni Sophie Tumingin si Leonard kay Sophie na para bang nagmamakaawa.. “Oh siya, tara na nga basta 2-3 hrs lang ha inaantok na ako eh”. “Promise”. sabi ni Leonard..”Tara na pare saan ba sila nag-aantay?”

Masaya silang ng-iinuman kanya kanyang partner ang kaibahan lang nilang dalawa magkaibigan lang sila at yong mga kasama nila ay halos magboboyfriend at girl friend na o di kaya malalandi lang talaga ang mga ibang babaing kasama nila, kaya parang magGF nang tingnan pagnaglalandian.. nakadalawang bote palang si Sophie ngunit pakiramdam niya umiikot na ang buong paligid niya.. Sinamahan siya ni Leonard ma-CR para ayusin ang sarili niya, sa di inaasahang pagkakataon na out balance siya at muntik ng matumba…. Nasalo siya ni Leonard at nagkatitigan sila.. “Haayyyy…. Pasensiya na Nard ha.. lasing na ata ako… Tara uwi na tayo” sabi ni Sopnie na halatang lasing na lasing na… walang imik si Leonard sa halip na sumagot hinalikan niya nalang ito.. Nagulat si Sophie at sinampal niya ito at iniwan.

Kinabukasan, humingi ng patawad si Leonard sa kanyang ginawa.. “Pasensiya kana sa nagawa ko ka gabi hindi ko lang talaga na pigilan ang aking saril”i.. saad ni Leonard. “Huwag mo nang alalahanin yon ngyari na eh..anu pa nga ba ang magagawa natin pero sana hindi na mauulit yon.. Pareho nating alam na hindi na tayo pwede sa isa’t isa may Girlfriend kana di ba? ngunit di mo sa akin sinasabi pero dahil kaibigan mo ako kaya naiintindihan ko.. At ako din may mahal na akong iba at mas mahal ko siya kisa sayo.. Sana magkaintindihan tayo”… Sabi naman ni Sophie.. “Mauna na ako may pupuntahan pa ako”.

Habang naglalakad si Sophie sa mall, nahulog ang kanyang panyo yumuko siya ng bahagya para kunin ito, ng biglang may bumangga sa kanya. Ano ba? di ka ba tumitingin sa dinadaanan mo? Saad niya.. Ay sorry mis di ko sinasadya.. nagmamadali kasi ako.. Tika lang Sophie? Sabi ng lalaki.. Henry? I mean Kuya Henry?!… Bumilis ang pagtibok ng kanyang puso.. na tila bang sasabog sa pananabik sa taong kay tagal na niyang hinahanap at minamahal ng lihim… “Sophie, sabi na ngaba ikaw yan eh”.. “kamusta kana”? “Lalo ka atang gumanda”? “Anu na ngyari sayo halos 4-5 taon na ata tayong di nagkita”… “at bakit nga ba umalis ka sa store ng titia ko”? “Nga pala may Boyfriend kana”? Halatang sabik na sabik si Henry at hindi maitagong mahal niya parin si Sophie.. Para siya ang babae kung magtanong.. hehehe.. “saglit lang po Kuya Henry paisa isa lang po ang tanong”… “Una po wala pa po akong Boyfriend dahil po may inaantay akong dumating, siya ang unang lalaking minahal ko ng totoo at siya lang ang gusto kong makasama habang buhay”… “Pero sa totoo lang po hindi niya alam na mahal na mahal ko siya at hanggang ngayon inaantay ko parin siya”… “Ikaw Kuya may asawa ka na po ba”? Tanong naman ni Sophie.. “Ha”?! “Ako ba”? “Eh wala pa eh, Katulad mo may inaantay din ako eh”.. “Umuwi siya ng Bacolod ng di man lang nagpapaalam sa akin”.. Hindi napigilan ni Sophie ang kanyang damdamin napayakap siya kay Henry at napaiyak sa kanyang narinig… Ganun din si Henry niyakap niya ng mahigpit si Sophie at hinagkan sa nuo.. “Bakit Henry, bakit ngayon mo lang sinabi sa akin na mahal mo din ako”? “Matagal akong nag-antay na sabihin mo yan sa akin”… hek! Hek! Hek!… “Sorry Sophie ang mahalaga nagkita na tayo at alam na natin pareho na mahal na mahal natin ang isa’t isa”… “Ayokong magkalayo tayong muli Henry”.. “Yes Sweet Heart hinding hindi na mangyayaring muli yon, I’ll Promise”…

“I love you Henry…. Habang buhay kitang mamahalin”,…. “I love you more than everything Sophie”… “Hindi ako mabubuhay pagmawala kapa sa akin”.. “I will Love you forever, my Sweet Heart”…

Wakas….