Kalabaw Lang Ang Tumatanda 7

 

Author: coolestblue69

 

Mainit na halik sa kanyang mga labi ang gumising kay Jim. Ang maganda at maamong mukha ni Yelan ang kanyang nakita nang imulat niya ang kanyang mga mata. Nakaupo ito sa gilid ng kanyang kama.

“Good morning tito Jim. Bangon na po.” Bati ng dalaga. Bakas sa mga mata nito ang pagiyak ng nakaraang gabi.

Sa biglaang pagmulat ni Jim, ang mukha ni Monique ang sumagi sa kanyang isipan. Mabuti na lang at hindi niya nasambit ang pangalan ng dalaga kung hindi ay magtataka si Yelan.

Napatingin sa kanyang orasan si Jim. Medyo nahuli siya ng gising. Muling naalala ang mga pangyayari kagabi. Agad niyang naalala ang hawak na panty ni Monique. Bigla siyang napabalikwas. Iginala ang tingin sa kanyang buong kama. Wala siyang makita.

“Ano po ang hinahanap niyo tito Jim?” tanong ni Yelan.

“Ha? Ah eh…. Kuwan… yung cellphone ko…” palusot ni Jim.

“Ayan po o. Nasa tabi lang po ng unan niyo.”

Nakita niya ang kanyang cellphone sa gilid ng kanyang unan. Nakarinig siya ng tawanan. Napatingin siya sa pinanggalingan nito. Saka niya napansin na nakapasok na pala sa loob ng kanyang silid ang dalawang kaibigan ni Yelan.

“Si tito Jim, ang aga aga, tila kinakabahan. Hihihi.” Nakangiting sabi ni Monique.

Napatingin si Jim kay Monique. Suot pa rin niya ang oversized tshirt. Ngayon niya napagtanto na may kanipisan pala ang suot ng dalaga. Bumabakat ang mumunting mga korona nito sa dibdib. Hindi lang niya maaninag kung may suot na itong panty. May ibig ipahiwatig ang ngiti nito sa kanya.

“Kulang lang yan sa kape. Bangon na po kayo tito. Nakapaghanda na po kami ng breakfast natin.” Si Evette.

“Sige… mauna na kayo… susunod ako. Ililigpit ko lang muna itong kama ko.”

“Sumunod po agad kayo tito Jim ha…” tumayo na si Yelan at lumabas ng silid.

Naunang lumabas ng silid sina Evette at Yelan. Nasa gilid ng pinto si Monique at sadyang nagpahuli.

Sinundan ng tingin ni Monique ang mga kaibigan. Nang matiyak na hindi na lilingon ang mga ito ay ibinalik ang tingin kay Jim. Nagtama ang kanilang mga mata. Humalik ang dalaga sa ere patungo sa lalake. Hinawakan niya ang laylayan ng suot na tshirt saka inangat.

Napatitig si Jim sa ibabang parte ng katawan ng dalaga. Wala pa ring suot na panty ang dalaga. Muling nahantad kay Jim ang magandang hiyas ni Monique.

Saglit lang ang ginawa ng dalaga. Marahil ay nais lang nitong ipakita sa lalake na hindi pa siya nagsusuot ng panloob matapos ang pagtatagpo nila kagabi.

Napatingin muli sa mukha ng dalaga si Jim. Nakangiti na ito sa kanya. Kumindat ang dalaga sabay talikod at labas ng silid niya.

Napangiti na rin si Jim sa kapilyahan ng dalaga.

.

Bumangon na si Jim at inayos ang kanyang higaan. Hinanap niya ang panty na ibinigay sa kanya ni Monique kagabi. Tiningnan niya ang buong paligid. Maging sa gilid ng kanyang kama, baka nahulog nung natutulog siya. Wala siyang makita.

Naging balisa si Jim. Inaalala niya si Yelan. Baka nakita ito ng dalaga.

Sa pagaayos ni Jim ng kanyang mga unan ay nakita niya ang hinahanap. Nasa ilalim ito ng unan niya sa uluhan.

Nagtataka si Jim kung paano napunta sa ilalim ng kanyang unan ang panty. Ang huling natatandaan niya ay hawak hawak niya ito.

Kahit na nagtataka si Jim ay hindi na muna niya ginulo ang isipan. Pinili niyang tapusin na agad ang ginagawa upang makasunod na sa mga dalaga sa baba.

.

Pagkaligpit niya ng mga gamit ay sumunod na si Jim sa ibaba. Nadatnan nito na masayang nagkukuwentuhan ang tatlo sa hapag kainan. Magkatabi si Yelan at Monique. Bakante ang upuan sa harapan ni Yelan.

Naupo si Jim sa bakanteng upuan. May nakahain nang kape sa harapan niya. Alam ng tatlong dalaga na bihira siyang kumain ng kahit anuman pag agahan at tanging kape lamang ang kanyang laging hinahanap. Humigop siya ng kape habang tahimik na nagmasid sa tatlong dalaga na kasama niya sa hapag kainan.

.

Nagiging mas masaya ang umaga sa bahay pag nandito ang dalawang kaibigan ni Yelan. Kuwentuhan. Kulitan. Tawanan. Tila hindi nauubusan ng mga paguusapan.

Masaya at nakangiti si Yelan, kahit na bakas sa mga mata niya ang matinding pag iyak. Tila nakatulong din sa kanya ang pagsama sa kanya ng dalawang kaibigan sa buong magdamag.

Friends in need are friends indeed, ika nga.

.

Magulo pa rin ang utak ni Jim habang nasa hapag kainan siya. Kahit anong ingay at saya ng tatlong dalaga ay halo halo pa rin ang mga tumatakbo sa isipan niya.

Si Yelan, kahit na alam niyang malungkot dahil sa pangyayari ay nagagawa pa ring ngumiti at tumawa. Mabuti na lamang at pauwi na ito sa kanila at hindi niya ito makakasama ng ilang araw. May panahon pa siya para mag isip nang nagiisa. Ang dalaga naman ay makakasama ang mga kapatid at magulang.

Si Monique. Kanina pa pangiti ngiti. Ilang beses nang nagtama ang kanilang mga paningin, at may kakaibang kislap sa mga mata nito.

Hindi mawari ni ang Jim ang sarili. Nahihirapan siyang i-ayon ang sarili sa biglaang pagpapalit ng emosyon.

——–

Nakaalis na sina Yelan at Evette. Sinundo sila ng kapatid ni Jim. Mamasyal pa sila kasama ang mga magulang ni Yelan.

Hindi na sumama sa kanila si Monique. Sinabi kasi ng dalaga na baka anumang oras ay darating ang mga magulang nito para sunduin siya.

Bumalik si Jim sa kanyang paboritong puwesto. Muling nagmuni muni habang may isang tasa na naman ng kape na katabi.

Nagulat pa si Jim nang maya maya ay nasa tabi na niya si Monique.

“Anong oras ka ba susunduin Moon?” tanong ni Jim sa dalaga.

“Hindi ko pa po alam tito Jim… tatawag lang po daw sila pag on the way na…”

Agad na naamoy ni Jim ang bango ng dalaga nang dumaan sa kanyang harapan. Bahagyang nagkabuhay ang kanyang pagkalalake.

Inayos ng dalaga ang upuan upang maharap ito kay Jim. Pagkaupo ay ipinatong ang mga paa sa hita ng lalake. Saka humilig sa sandalan ng upuan.

Napatingin si Jim sa dalaga at napangiti. Nakangiti din ito sa kanya.

Nabaling ang atensyon ni Jim sa mga paa ng dalaga na nakapatong sa kanyang mga hita. Napakalinis at napakakinis ng paa ng dalaga. Wala ni konting peklat. Maging ang mga kuko nito ay napakalinis.

“Mukhang alagang alaga mo ang mga paa mo Moon ah…” komento ni Jim.

“Medyo… ayoko po kasi na madumi ang mga paa ko… lalo na po yung mga kuko… kaya nililinis ko po talaga yan.” Sagot ni Monique na iniangat pa sa ere ang isang paa.

Kasabay sa pag angat ng paa ni Monique, nalilis ang laylayan ng suot nitong damit.

Napasulyap si Jim sa ilalim na bahagi ng mga hita ng dalaga.

Dahan dahan namang itinuwid ni Monique ang mga binti. Saka inayos ang nalilis na damit.

Muling tumingin sa dalaga si Jim at ngumiti. Kagat ang kaliwang bahagi ng pangibabang labi na nakangiti ang dalaga.

“Napansin ko mga paa ninyong tatlo eh.” Ibinalik ng Jim ang atensyon sa paa ng dalaga. “Palaging malinis. Pati mga kuko.” Pinisil pisil niya ang paa na nasa kanyang kandungan.

“You always look at girl’s feet po ba tito Jim?”

“Pag maganda ang babae. Sinusubukan kong tingnan ang kamay at paa. Lalo na ang mga kuko. Specially sa paa talaga. Lalo pa kung naka-sandals ang babae o nakatsinelas.”

“Fetish mo po tito?”

“Hindi naman talaga fetish. May nakapagsabi kasi sa akin dati na kung malinis ang mga kuko ng babae, malinis din ito sa katawan at sa bahay.”

“Ganun po ba yun tito? Sa experience niyo po, totoo po ba yun?”

“Sa mga nakilala ko namang mga babae, parang ganun naman. Saka, ang ganda din naman kasi tingnan ng babaeng malinis ang mga kuko.”

“Ibig po bang sabihin nun tito Jim, pagkatapos niyo matingnan ang babae sa mukha, diretso na agad sa kuko ang tingin niyo?”

“Yes.” Maikling sagot ni Jim.

“Ows? As in DIRETSO na po talaga sa kuko? As in WALA na po kayong iba pang titingnan?” may halong kapilyahan ang pagtatanong ni Monique.

“Ahm…. Depende… hahahaha….”

“Hihihihi…. Sabi ko na nga po eh… parang ayaw ko po kasi maniwala dun sa diretso sa kuko… hihihihi…”

Mas lalong napatawa si Jim sa tinuran ng dalaga.

“Saan po ba dumadako yung mga mata niyo tito? After niyo tumingin sa mukha ng girl… or maybe before… hihihihi…”

“Hahahaha…” hindi maiwasan ni Jim na matawa. “Lalake… siyempre…. Alam mo na kung saan titingin… hehehehe…”

“Si tito Jim talaga… pa-demure pa ang sagot… di na lang sumagot ng diretso…”

“Depende din naman kasi sa suot yan… depende sa sitwasyon… at depende na rin sa babae….”

“Pagkadaming depende naman po….” Nakasimangot si Monique. “Pero paanong depende naman po tito Jim… explain mo naman po…”

“Sitwasyon… halimbawa… nasa escalator, tapos nasa itaas yung girl nakatalikod, ako naman ilang baytang na nasa baba niya…. siyempre di ko makikita mukha nung girl… ang matititigan ko, yung bandang puwetan niya….”

Tumango tango si Monique.

“Sa suot naman… kahit yung sitwasyon kanina, pero ang suot naman ng babae ay maluwag o di kaya mahaba ang tshirt, wala pa rin akong makikita…”

“Kunsabagay tito Jim…. Pero paano naman po yung depende sa babae?”

“Yung sa babae naman… hindi naman kasi lahat ng babae pareho ang built ng katawan…. May malaki ang puwet, may maliit… same with the boobs…” huminto sa pagsasalita si Jim saka tumingin sa dalaga. “Tapos yung sa harapan naman…”

“Ay! Hihihihi…” napahagikhik si Monique. “Cameltoe. Hihihihi.”

“Hahahaha…. Alam mo naman pala yun eh…”

“Oo naman po tito Jim. It’s a guy thing but its also a girl’s issue kaya po alam namin.” Pag amin ni Monique.

“Mabuti naman na alam niyo yung mga ganung bagay. At least alam na ninyo ang dahilan kung nagiging mailap ang mata ng guy habang nakatingin sa inyo… and you know how to act accordingly.”

“Oo naman po tito…” pagsang ayon ni Monique. “But cameltoe or no cameltoe, problema na ng tumitingin yan. Puson naman nila ang sasakit. Hahahaha.”

Sabay na nagtawanan ang dalawa.

“So tito Jim….” Muling naging seryoso ang mukha ni Monique. “Are you a sucker for cameltoes?”

“Uhhhmmmm…. Yes.”

“E di palagi pong busog mata ninyo sa cameltoe tito? Cameltoe girl po si Yelan eh…”

Cameltoe. Natigilan si Jim sa salitang sinabi ni Monique. Oo nga, cameltoe si Yelan, ngayon lang sumagi sa kanyang isipan ang katagang iyon. Ang insidente sa loob ng cr. Ang insidente sa loob ng silid ng dalaga. Nakita na niya ng hubad at halos hubad.

“O tito…” puna ni Monique. “Hindi po kayo nakasagot ah… tama naman po ako di ba?”

“Hindi naman. Hindi ko naman kasi napapansin yang mga ganyang bagay kay Yelan. Im not saying that shes not pretty and sexy. Pero alam mo yung bagay na palagi mong nakikita. Kaya nagiging common at hindi gaanong napapansin. Isa pa, may tito-pamangkin o tatay-anak thing eh… alam mo na…”

“May point din naman po kayo tito… I totally agree with you. Kaya naman po pala pag nandito kami ni Evette sa bahay. Panay ang titig niyo sa amin. Hihihihi. Cant blame you tito. Papansin din naman po kasi mga cameltoes namin.”

Napangiti si Jim at namula ang mga pisngi.

“Si tito Jim talaga… nahihiya pa… hihihi.”

“Mahirap naman kasi kung palagi akong nakapikit pag nandito kayo…”

“Not looking at us will be more offensive than taking a glance at what we have… we will feel unattractive…”

“Nasabi nga rin ni Yelan kahapon eh. Palagi daw akong nakatingin sa inyo pag nandito kayo.”

“Aaaaayyy… baka nagseselos si friend… baka naman po kasi hindi niyo siya napapansin na pag nandito kami.”

“Hindi naman. Bakit naman siya magseselos? Kilala ko si Yelan eh. Mabait, at simple lang. Hindi takaw-atensyon.” Saad ni Jim.

“Kahit na po tito. Hindi po ibig sabihin na hindi takaw-atensyon e hindi na po gusto na napapansin o pinapansin. Gusto po namin na pinapansin kami tito Jim. Kahit simpleng pansin lang po. Lalo na physical. Blooming ka ngayon ah, o di kaya bagay sa iyo ang damit mo… mga ganun po…” isplika ni Monique.

Napaisip si Jim. Hindi nga niya gaanong nasasabihan ng ganun si Yelan. Kelan niya ba huling napagsabihan si Yelan ng isang papuri sa pisikal na aspeto?

“What are you thinking tito Jim? Thinking of Yelan already? Papansinin niyo na po ba siya?” sunod sunod na tanong ni Monique. “AYAW niyo po lang yata na pansinin siya eh…”

“Hindi naman Moon… napaisip lang ako dahil dun sa sinabi mo…”

“Hhhmmmm… so…. After this, youll notice Yelan’s cameltoe na po ba? Hihihi.” Pilyang ngiti ang sumilay sa mga labi ng dalaga.

“Cameltoe agad? Hindi ba pwedeng ibang parte ng katawan na lang muna?”

“Youre a sucker for cameltoes po eh.” Sagot ng dalaga.

“Well… I must admit… I don’t give that much of compliments. Kahit kay Yelan. Kahit sa mga ex ko dati…” napabuntong hininga si Jim. “Im terrible when it comes to that… Sa tingin ko, I don’t know how to express my appreciation thru words…”

“Aaayyyy… don’t feel bad po tito… its not too late pa naman po tito. Look tito…” Umayos ng upo si Monique. Inilapit ang sarili kay Jim, saka siniko siko nang mahina ang braso ng lalake. “…you can still make up for it… and you will do it… coz you want to do it, right?”

Tumingin si Jim sa dalagang patuloy ang mahinang pagsiko sa kanya. Tila ba inuudyok siya nito.

“Ooohhh…” napakunot ng noo si Monique. “Don’t look at me like that…!” umiiling iling ang dalaga habang nagsasalita. “Don’t tell me that you don’t want to do it..?!?”

“I do… gusto ko… pero parang hindi ko alam kung paano ko gagawin eh…”

“Huwag po kasi puro tingin. Magsalita naman po kayo.”

“Ngayon ko lang napagtanto, ni hindi ko nga nasabihan si Yelan kung gaano siya kaganda nung birthday niya…” muling napabuntong hininga si Jim. “Im awfully bad.”

“Ay tito. Hindi pa po huli ang lahat. 18 pa lang po si Yelan… well… in that case, 18 pa lang po kami. Ok lang po yun. Bawi na lang po kayo. Shower her… eerrrr… us… with your compliments.” Inilapit pa ni Monique ang sarli sa lalake. “You can start now.”

“Now?”

“Yes. NOW.” Pilit ni Monique kay Jim. “With me. Practice makes perfect. Practice it with me. NOW.” Ngumiti si Monique.

“Hahaha…” napatawa si Jim sa dalaga. “Batang ito… makulit ka rin talaga no? Sa inyong tatlo, ikaw ang pinakatahimik… pero deep inside, ikaw ang pinakamakulit.”

“Makulit lang po ako sa mga taong close ako.” Sagot ng dalaga. “Start na po tito.” Udyok pa nito sa lalake.

Napatitig na lang si Jim sa mukha ni Monique. Saka napailing.

“Hindi ko talaga maintindihan ha. Ang amo ng mukha mo. Ang cute mo pag ngumiti. Pero may halong kakulitan talaga eh.”

“Now youre talking! See tito Jim??? Its not that hard.”

“What?” nagtatakang tanong ni Jim.

“Ang cute mo pag ngumiti. Ayyyy tito Jim… youre doing it na po… Kinikilig po ako. Hihihi…”

“Totoo naman kasi. Cute ka pag ngumingiti. Pero may something talaga eh. Para bang theres more underneath your smile.”

“Underneath my smile…? O underneath my clothes…??? Hihihi…” si Monique.

“Yan…. Cute smile with the naughty undertones…”

“Ay titoooo…. Di po ba pwedeng cute lang? O kahit pretty na lang?” sambit ng dalaga.

“Teka… teka… akala ko ba ako dapat ang magsasalita…? May demands talaga?”

“Ay, oo nga po pala. Hihihi… sige po tito, continue…”

“Given na kasi yung pretty ka… kayong tatlo actually… pansin na kasi agad yun. Pero yung naughtiness, it was hidden, maybe a hint, or a tinge of your personality if you may put it that way….” Isplika ni Jim.

Nakatitig lang si Monique kay Jim.

“Si Evette, yun… mas pansin ang naughtiness nun… mas kalog eh.”

“Loka loka po yung si Vet eh… hihihi…” hirit ni Monique.

“Sa inyong tatlo, si Yelan yung masasabi kong plain and innocent looking. Yung tipong pag tumingin sa iyo, pwedeng ‘looking at a blank wall’ ang dating. Nave. Parang ‘walang alam sa mundo look’ ang dating…”

“How about me po tito?” tanong naman ng dalaga.

“Youre a mixture of Yelan and Evette. Best of both worlds.”

Matagal na tumitig si Monique sa lalake.

Nagkibit balikat si Jim at nagtaas ng kilay bilang pagpapahiwatig ng pagtatanong sa dalaga.

“Nothing tito Jim…” ngumiti habang mahinang umiling iling si Monique. “Kinikilig lang po ako sa inyo.”

“Hahaha… batang ito… ambilis kiligin…”

Isinandal ni Monique ang likod at ulo sa sandalan ng upuan, saka ipinatong ang mga paa sa barandilya.

Nalilis ang suot ng dalaga. Muling nahantad ang makikinis nitong hita.

“Best of both worlds…” malumanay ang tinig ni Monique. “Alam niyo po kasi tito, para po kaming masarap na pagkain na nakahain sa inyong harapan… nakahandang matikman… nakahandang makain kung magugustuhan…” huminto pasumandali sa pagsasalita si Monique. “Kayo po tito Jim…” pagpapatuloy nito. “…kung may masarap na pagkain na nakahain sa harapan ninyo at paborito niyo po… tatanggihan niyo po ba…? Maghihintay po ba kayo na may ibang tumikim o kumain nung pagkain bago kayo tumikim o kumain…?”

“Hindi. Ill just eat.” Sagot ni Jim.

“Ang kaibahan lang po namin sa pagkain… lagi kaming sariwa… hindi kami napapanis… at hindi kami nauubos.”

Tumayo na sa kinauupuan si Monique. Inabot nito ang tasa ng kape saka tinungga ang laman. Lumapit siya kay Jim nang maubos ang laman saka bumulong.

“Lunch is ready. Food is waiting for you.” Dala dala ang tasa ng kape, naglakad papasok ng bahay si Monique.