Kalabaw Lang Ang Tumatanda 5

 

Author: coolestblue69

 

Nagpupuyos sa galit si Jim. Nakaupo lang sa harapan niya si Yelan na nakayuko. Kanina pa iyak nang iyak ang dalaga.

Masasakit at matatalim na mga salita ang mga nabitawan ni Jim kay Yelan. Hindi niya matanggap ang naging desisyon ng dalaga para sa kukunin nitong kurso. Hindi niya maarok kung bakit iyon ang naging gusto ng dalaga. Hindi niya kayang intindihin ang mga paliwanag nito. Tila ba lumabas ang lahat ng natatagong pagkamuhi sa kaibuturan ng kanyang pagkatao. Tila ba napukaw ang nahimbing na halimaw na puno ng galit at poot.

Matagal na nakatayo si Jim sa harapan ni Yelan. Gusto pa niyang magsalita, ngunit ubos na ang mga nais niyang sabihin dito. Wala na siyang maidadagdag pa.

Biglang tumigil sa pag iyak si Yelan. Humikbi hikbi na lang ito.

Natigilan din si Jim at nagtaka sa biglaang paghinto ng dalaga sa pag iyak. May kung anong malamig na hangin na dumampi sa kanyang mukha.

“Tapos ka na ba?” tanong ng dalaga na nakayuko pa rin. Tumigil na rin ang paghikbi nito.

Nabigla si Jim. Hindi siya makapaniwalang ganun ang sasabihin ng dalaga sa kanya. At may napansin siya. Nag iba ang boses ng dalaga! Hindi ganun ang boses ni Yelan.

“O? Bakit ka tumigil? Naubusan ka na ba ng sasabihin sa akin?” malamig ang boses na nanggagaling kay Yelan.

Nanigas at nanlamig ang buong katawan ni Jim.

“Tapos ka na yata. Ako naman ha.” Dagdag ng kakaibang boses na nanggagaling kay Yelan.

Nakatingin nang diretso sa mga mata ni Jim si Yelan. Hindi makakilos si Jim. Unti unti, ay may mga bumabalik sa kanyang alaala. Unti unti, ay nakilala niya ang boses na nanggagaling kay Yelan.

Ang nakalugay na buhok ni Yelan ay dahan dahang kumikilos. Gumagalaw ang mga hibla ng buhok papunta sa likod na parang nililikom ng mga hindi nakikitang kamay.

Pababalik balik naman ang pag alingawngaw ng boses ng babae sa isipan ni Jim. Paulit ulit na sumusuot sa mga himaymay ng kanyang utak.

Ang buhok ni Yelan na kanina lang ay nakalugay, ngayon ay ganap nang nakapuyod. Sa tuktok ng ulo ng dalaga ay may namumuong puting bagay, habang ang suot naman nitong damit ay unti unti ring napapalitan ng kulay puting damit. Pati ang mukha ni Yelan ay nag iiba na rin. Sumilay din sa mga labi ng dalaga ang isang nakakakilabot na ngiti.

“Bakit ka ba kasi nagagalit?” tanong ng pamilyar na boses kay Jim.

May tumulong isang butil ng pawis sa noo ni Jim kahit na ubod ng lamig ang ihip ng hangin. Hindi siya maaring magkamali. Ang boses. Ang boses na nagsasalita at ang anyo na pumapalit kay Yelan ay iisa.

“Bumalik na ako Jim. Hindi na kita iiwan uli.” Ganap nang nakapagpalit ng anyo si Yelan.

May nakapatong nang nurse cap sa ulo ang babaeng nasa harapan ni Jim. Nakasuot na rin ito ng puting uniporme ng isang nurse. Nakabuka ang kamay nito sa harapan. At sa palad ng nakabukang kamay ay may nabubuong bagay.

“Ang bilis yata ng heartbeat mo. Kailangan mo ng pampakalma.”

Magkasabay na nabuo ang bagay sa palad ng babae at ang ganap na pagpapalit nito ng anyo.

Isang malaking syringe ang nabuo. Ang ang dating si Yelan ay napalitan ng babaeng dumurog sa puso ni Jim!

Tama nga si Jim. Hindi siya nagkamali sa boses. Kilalang kilala niya ang boses na yun. Ang boses na ninais niyang tuluyan nang ibaon sa limot.

Ang nakatayong nurse sa harapan ni Jim ngayon ang dahilan ng lahat. Siya ang dahilan kung bakit tutol siya sa kursong nais ni Yelan.

Lumapit ang babae sa harapan ni Jim at lumuhod. Gamit ang isang kamay, binuksan nito ang suot na pantalon ni Jim at inilabas ang kanyang titi.

Tumingala ang babae at tumingin kay Jim. Muling sumilay sa mga labi nito ang nakakakilabot na ngiti.

Walang sabi sabing itinurok ng babae nang buo ang karayom ng hawak na syringe sa titi ni Jim.

Napasigaw si Jim.

.

Napapitlag si Jim. Bukang buka ang kanyang bibig ngunit walang lumalabas na boses. Napapikit siya. Saka sinakop ng kadiliman ang buong paligid.

Mabilis ang tibok ng puso ni Jim. Namamanhid ang kanyang mga binti. Hindi siya makakilos. Ngunit kailangan niyang kumilos. Pipilitin niyang kumilos.

Nakabuka pa rin ang kanyang bibig. Sumisigaw siya ngunit wala pa ring boses na lumalabas dito. Ibinuhos niya ang lahat ng kanyang lakas sa kanyang mga binti upang maikilos niya ang mga ito.

Unti unti… dahan dahan… kumikilos ang kanyang mga binti. Kaya niya ito.

Isang hugot ng hininga, isang buhos ng natitira niyang lakas, at naisipa ni Jim ang kanang paa sa harapan.

.

Nagulantang si Jim.

Nababalot pa rin ng dilim ang palibot. Ngunit unti unti nang lumilinaw ang kanyang paligid. Iginala niya ang paningin.

Malamig pa rin ang simoy ng hangin. Ang isang butil ng pawis sa kanyang noo ay tuluyan nang tumulo.

Walang tao sa kanyang harapan. Wala si Yelan. Nasa balkonahe pala siya ng kanilang bahay.

Isang panaginip! Isang napakasamang panaginip!

Nagpasalamat si Jim at isang masamang panaginip lamang pala ang lahat. Hindi niya kayang sigawan si Yelan. Hindi niya kayang pagsalitaan ng masama ang dalaga. Sa tagal ng pagsasama nilang dalawa ay naging mabait si Yelan sa kanya. Kung may hindi man siya nagugustuhan sa mga ginagawa nito ay pinagsasabihan naman niya ito nang maayos at laging handang makinig ang dalaga sa kanya. Ni isang beses ay hindi pa niya ito napagtataasan ng boses.

Muling nanumbalik ang mga mapapait na alaala kay Jim dahil sa panaginip.

Napapikit na lamang siya. Pipilitin niyang maikalma ang sarili.

——–

Muling nakatulog si Jim. Nakaupo pa rin siya sa paboritong puwesto niya sa balkonahe. Kalmado na siya ngunit magulo pa rin ang isip niya. Naiwaksi na ng kanyang isipan ang masamang panaginip. Nagbalik na siya sa realidad.

Nagbalik ang isip ni Jim kay Yelan. Hindi niya aakalaing ganun na lang kadaling makalimutan ni Yelan ang mga sinapit niya at ang lahat ng sinabi niya ukol dito. Madilim na ang buong kabahayan, hindi na niya alam kung anong oras na. Marahil ay tulog na rin ang tatlong dalaga sa loob ng kanilang silid. Tinalo na lang ng pagod ang katawan niya kaya napaidlip siya sa kinauupuan.

Napadilat si Jim nang may naulinigan siyang mga kaluskos malapit sa kanya.

Nang ibuka ni Jim ang kanyang mga mata ay tumambad sa kanyang paningin ang isang korte ng katawan. Madilim ang paligid, kayat sinanay muna niya ang mga mata sa dilim upang maaninag kung sino ang nasa kanyang harapan.

“O Moon, nandiyan ka pala… bakit hindi ka pa natutulog?” mahinang tanong ni Jim nang masiguro kung sino ang nasa kanyang harapan.

“Hindi po kasi ako makatulog. Lumabas lang po ako para magpahangin. Nakita ko po na nandito pa kayo. Kaya po nagpasya na lang akong samahan kayo dito.” Sagot ng dalaga.

“Saan na ba ang mga kasama mo?” kinusot kusot ni Jim ang mga mata.

“Nasa loob po. Tulog na tulog po yung dalawa nang iwan ko.”

“Kanina ka pa ba nandiyan?”

“Ilang minuto pa lang po. Kayo po yata ang kanina pa nandito…”

“Teka… anong oras na ba… nakatulog pala ako dito…” pilit hinahanap ni Jim ang cellphone niya upang makita ang oras.

“Alas dos na po tito…” si Monique na ang nagsabi ng oras.

Hindi din nakalagpas sa mga ilong ni Jim ang samyo ng isa sa mga pinakapaborito niyang bagay.

“May kape?” mabilis na naitanong ni Jim.

“Hihihi… sabi ko na nga ba… ito talaga ang makakapagpagising sa inyo…”

Nakangiting pilit na inaaninag ni Jim ang mukha ng dalaga. Gustung gusto niya ang mukha nito pag nakangiti o nakatawa.

“Huwag na po kayong tumayo tito… sa inyo po talaga itong kape na tinimpla ko.” Dalawang kamay ang ginamit ni Monique sa paghawak sa mug habang inaabot kay Jim.

“Abaaaa…. Girl scout din. Laging handa.” Sinapo ni Jim ang mug. “Thank you.”

“Youre welcome tito… saka…. Lagi naman po talaga akong handa.”

Sa pagabot ni Jim ng mug ay hindi maiwasang mahawakan niya ang mga kamay ng dalaga.

Inilapit ni Jim ang mug sa bibig. Saka humigop habang nakatingin pa rin sa dalaga. Hindi pa niya nasasanay ang paningin niya sa dilim. Napapikit siya, habang ninanamnam ang pagdaloy ng mainit na kape sa kanyang lalamunan papunta sa kanyang tiyan.

“Masarap ang kape Moon.” Papuri ng lalake sa dalaga.

“Masarap ang kape dahil masarap ang nagtimpla ng kape. Hihihi.” Pilyang sagot ni Monique.

“Hahaha… kape lang ang sinabi ko ah.” Muling humigop ng kape si Jim. “Saka, kape pa lang naman ang natitikman ko. Hahaha.” Dagdag pa nito.

“At bakit po tito Jim? Gusto niyo po pala akong tikman? Hihihi.”

“Hahaha…” tawa ang tanging naisagot ni Jim. Ngunit pilit niyang inaarok kung gaano kapilya ang dalaga.

“Ay… tawa lang…?”

Alam ni Jim na kalog ang mga kaibigan ni Yelan. Palagi niyang nakikitang naghaharutan at naririnig na naguusap ito ng mga bagay bagay na sekswal ang tema. Parang balewala na rin sa mga ito na makita at madinig niya. Paminsan minsan ay sumasabat siya sa mga kwentuhan nito.

Subalit iba na ito ngayon. Parang may hindi tama na nangyayari. At nagsimula ito kaninang umaga pa kasama si Yelan.

“No reaction po talaga tito?”

“Ano ba kasi ang gusto mong sagot ko….” Pinili ni Jim na makipagsabayan sa dalaga.

“Haaaaayyyy….” Napatingala si Monique.

“O, bakit?”

Nagsisimula nang masanay ang mga mata ni Jim sa dilim. Nakita niyang nakatingin na ang dalaga sa kanya at nakasimangot. Muli siyang napahigop ng kape.

“Why are you sooooo like that po tito Jim…?” parang naiinis na tanong ni Monique.

“Ha?” nalilitong tanong ni Jim.

“Tito naman kasi… nagpapacute pa… parang hindi manyak.” pailing iling na sabi ni Monique.

“Ulk!” halos masamid si Jim sa paghigop ng kape.

“Tito… alam naman po ng lahat na crush mo kami ni Evette and vice versa… at alam din po ng lahat kung paano ka makatingin sa amin…”

“E kasi naman Moon…” si Jim.

“Alam din po namin yun tito…” putol ni Monique sa sinasabi ng lalake. “Alam po namin na medyo napaka-at home na po namin dito kaya ganun po kami kumilos. Pero ganun din naman po kasi sa mga bahay namin pag walang ibang tao. Komportable po kasi kami dito at hindi na po kayo ibang tao sa amin…”

Walang maisagot si Jim sa sinasabi ng dalaga kaya ang kape na lang ang kanyang pinagkaabalahan.

“Theres no need to worry naman po tito…” pagpapatuloy ni Monique. “Ang manyak manyak niyo pong makatingin sa amin, and its exciting. Hihihi.” Pilya ang tawa nito. “And you know what tito? Were actually liking and enjoying it. At alam po namin kung ano po ang ginagawa niyo pag nandito kami at hindi na namin kayo nakikita. Hihihi.”

“Hahaha…” napatawa si Jim.

“O tito, huwag po mag-deny ha. Kasi kung hindi naman po kasi totoo yung iniisip namin na ginagawa niyo, dalawang bagay lang po yan. Its either hindi kami ganun ka-attractive sa paningin niyo o bading po kayo, which, in both cases, bad.”

“Why bad?”

“Ay tito… huwag na po magtanong. Ako na lang po ang magtatanong sa inyo.”

“O sige… ano ba yang tanong mo Moon…”

“Ano po ba sa tingin niyo tito Jim…. Yummy ba ako o hindi?” diretsang tanong ni Monique.

“Ano ba naman yang tanong mo Moon…” gulat na sagot ng lalake.

“Tito, kung makatingin po kayo sa amin, halos hubaran niyo na po kami. Theres no use hiding tito. Lets be straight and be honest. Huwag po pa-cute.”

Matagal na nagtitigan ang dalawa.

“Am I yummy or not?” muling tanong ni Monique na nagpo-pose pa sa harapan ng lalake.

“Definitely yummy.”

“Yung totoo po tito Jim. Yung sagot po na hindi napipilitan lang.”

“Totoo yan. I really think that you are yummy.” Inulit ni Jim ang sagot.

Tinitigan ni Monique si Jim nang matagal na tila ba tinatantya ang katapatan ng sinabi ng lalake.

“Well…. I think that’s enough…” nagsimulang humakbang ang dalaga.

Nakahinga nang maluwag si Jim. Natapos din ang kapliyahan ng dalaga. Tinatablan na din kasi siya. Nagsisimula nang umigting ang pagkalalake niya.

Ngunit nagkamali yata siya. Nasa likuran na niya ang dalaga at dumukwang ito habang ipinupulpot ang mga bisig sa kanyang leeg at balikat, at inilapit ang bibig sa kanyang tenga.

“Ill tell you a secret tito Jim…” mahina ngunit klaro ang boses ni Monique. “I got wet when I kiss you this morning.” Pag amin nito.

Uminit na nang tuluyan ang pakiramdam ni Jim.