Kababalaghan – Ang Panaghoy

Written by Belle-Bored

 

Sa aming bayan ay may isang lugar na kinatatakutan, hindi lang ng mga bata, gano’n din ng ilang residente na malakas ang paniwala sa mga pamahiin. Sa silangang bahagi ng malawak na kaparangan ay kapunapuna ang nag-iisang puno ng Balete. Ang sabi ng mga matatanda ay kinagisnan na nila ang punong iyon. Katakataka sapagkat ilang bagyo at lindol na ang dumaan ay nananatiling hindi natitinag ang nasabing puno. Marami ang hakahakang, pinamumugaran daw ito ng mga duwende at engkanto. Kaya naman kapag mapapadaan ka sa lugar na ito ay dapat kang magpa-tabitabi-po kung hindi ay maaaring may mangyaring hindi maganda sa iyo. Hindi kalayuan sa kinatitindigan ng malaking puno ay isang sapa. Sapagkat kinatatakutan ang bahaging iyon ay hindi nakapagtatakang nananatiling malinis at malinaw ang tubig na bumubukal sa bahaging iyon ng sapa. Ilang beses na rin namang tinangkang i-develop ang lugar na iyon ng local na pamahalaan subalit dahil na rin sa pagtutol ng mga residente ng barangay na nasasakupan niyon ay hindi matuloytuloy ang balak.

May isang buwan na ang nakakalipas simula ng umugong ang balita na may kung anong kababalaghan ang nagaganap sa nasabing lugar. Mangyari, pagsapit ng hating-gabi ay nagsisimula ng umalulong ang mga aso at hatid ng mabining hanging amihan ang kakaibang ingay na nagmumula sa direksyon ng sapa.

Nagsimulang mabuo ang takot sa dibdib ng karamihan, ang mga deboto ng simbahan ay araw-araw ng nagnovena para sa kaligtasan ng bayan, ang mga opisyales ng barangay ay nagpasyang gabi-gabing mag ronda patrol sa ika-papanatag ng kalooban ng mga naninirahan malapit sa lugar.

Isang hatinggabi ay nakatokang magronda ang magkaibigang Romy at Lando. Si Romy ang hepe ng mga tanod samantalang si Lando naman ang konsehal ng Barangay na naka-duty ng gabing iyon. Kapwa nasa kuwarenta y sico ang edad ng magkumpare at komo batak sa trabahong bukid ay may kaitiman ang balat, bagaman at matipuno ang mga pangangatawan ay masasabi mo namang nawala na ang bakas ng kisig dahilan na rin sa hirap ng buhay na kanilang binabaka sa araw araw.

Pagsapit ng ganap na ika-11 ng gabi ay gumayak na ang magkumpare, dala ang kanilang batuta, flashlight, pito at tapang ay tinahak nila ang landas patungo sa pinagmumulan ng kakaibang ingay. Madalas na ang mga tanod na rumoronda sa gabi ay umiiwas ring magawi malapit sa kahinahinalang lugar, dala na rin marahil ng pangambang mapaglaruan sila ng mga engkanto. Bukod tanging si Romy at Lando ang nagkalakas loob na rumonda malapit mismo sa sapa at malaking puno ng balete.

Ilang metro mula sa lugar ay nagsimula ng maging maingat ang kilos ni Romy at Lando. Binagalan nila ang mga hakbang, pinatay ang flashlight at sa ilalim ng liwanag ng bilog na buwan, ay dahan dahan at walang ingay silang naglakad.

Awooooooooooooooohhhhhh!!!!

Binalot ng kaba ang dibdib ng magkaibigan, bagama’t hindi nila ipakita sa isa’t isa ay kapwa nakaramdam ng kakaibang kilabot ang dalawa. Sa katahimikan ng gabi ay sunod-sunod na alulong ng aso ang kanilang naririnig, hindi mawari kung saan nanggagaling.

Sa kabila ng agam-agam ay patuloy pa rin ang marahan nilang pagtahak patungo sa direksyon kung saan matayog na nakatindig ang matipunong puno ng balete. Tila nanunukso, ang malubay na sanga na hitik sa dahoon ay mabining lumalawiswis sa daloy ng hanging amihan. Tila aninong sumasayaw sa ilalim ng liwanag ng bilog na buwan ang lilim nitong bumalot ng kadiliman sa paligid ng matikas na kakahuyan.

Tahimik ang paligid, halos walang ibang ingay kundi ang huni ng kuliglig, alulong ng aso at palakpakan ng mga sangang nagbubunyi sa katahimikan ng hatinggabi.

“hhhhhhmmmmmmmmmmmmmmmmm”
“hhhhhhmmmmmmmmmmmmmmmmm”
“Ahhhh.. Ahhhhh..Ahhhhhh…”

Sa umpisa ay tila panaghoy ng isang inang nananangis ang tinig na manakanaka’y kanilang naririnig. Habang papalapit si Romy at Lando ay unti unting nagiging malinaw ang lahat. Nagkatinginan ang dalawa at sa pamamagitan ng senyasan ay nagkasundo silang lumapit dahandahan, ng walang ingay pakubli sa kabilang bahagi ng malapad na katawan ng puno ng Balete.

“Pahhhhre, sheeeettttttt! Sigehhh pahhhh!!!!!

“shhhhhh, huwag ka masyadong maingay. “

“Hayaan mo nah, hindi nila tayohhh makikita. Mga tangang taga-baryo! Hahhahah!… Ayan! D’yan, Ang saraaaaph! Dilaan mo tinggil ko! Hmmmmmmmmmmmm! Hayop ka talaga!”

“hmmm,hmmmm. Putah ka! Ano gamit mong panghugas sa puke mo ha? Tangina amoy pinipig! Hindi nakakasawang ngabngabin. Nakakagigil! Ibuka mo pa hita mo. Pi-fingerin kita.”

“Aaaaayyyyy!!!! Sheeeet. Ayan, isagad mo pagbayo. Ang sarap ng daliri moh.. Fuck!!! Ahhhhh!!!”

“Hmmmm… You taste so good sweetheart. Hmmmmm.. Ang sikip mo pa rin! Hmmmm.. Nakakalibog kang tingnan! Hmmmm.. Ang sarap mong pakinggan. Hmmmm..”

“Sheeeeeeeeet!!!! Ang sahrrrrappppp. Ahhhhhhhyyyyy, maiihi ako, maiihi ako, maiihi ako. Ayan na, ayan na, ayaaaahhhhn nahhhhhhhhh!!!”

Sa pagkakataong iyon ay hindi na makatiis si Romy at Lando na hindi lumabas sa kanilang pinagkukublihan. Binuksan nila ang flashlight na kanilang tangan at sabay na itinutok iyon sa walang kamalaymalay na nagtatalik sa ilalim ng puno ng Balete. At doon malinaw nilang napagsino ang salarin sa misteryo ng kababalaghang nagaganap sa kanilang baryo.

Putangina! Hubad na nakahiga sa lupang nalalatagan ng malapad na tuwalya, bukakangbukaka at nangingisayngisay pa, walang iba kundi ang pangalawang asawa ng kanilang Barangay Captain, si Lesly.

Itutuloy…