Init Sa Gitnang Silangan- (2)

eroticprince27
Init Sa Gitnang Silangan- (5)

Written by eroticprince27

 

REMINDER:

Wala muna ulit anuhan, build up muna ahahaha…

ENJOY READING!

Bago mananghali ay nagring cp niya, hindi registered ang number kaya ayaw sana niyangsagutin. Pero nang maisip na baka may balita ito sa lagay ng asawa ay sinagot na din niya.

Love: hello!

Phone: hello Ms. Lovely!

Love: who is this?

Phone: El-Husein.

Love: Sorry Architect, what can I do?

El: Are you okay?

Love: No.

El: Why?

Hindi na siya nakasagot dahil parang nanghihina siya at nahihiyang sabihin dito.

El: Ms. Lovely?

Love: My husband is missing, I don’t know where he is.

El: What do you mean? Did you fight?

Love: No, it is hard to explain Mr. El-Husein.

El: did you go to the police?

Love: No, not yet.

Bakit nga ba hindi niya naisip ito, sa dami ng kaibigan niyang tumawag at kumusta sa kanya ay wala ni isang nag ask na pumunta sa pulis.

El: Your still there?

Love: Yes, thank you for asking, I didn’t think of it.

El: Where are you now, I will assist you. I have some friends who we can ask.

Love: No need Mr. El-Husein.

El: No! I insist. Send me your location and I will be there in no time.

Gusto pa sana niyang makipag argumento dito pero ibinaba na ang telepono at kasunod namanay message para kunin ang location niya.

Wala sa sariling nag message para i-pin ang location niya. Inayos ang sarili para hintayin nalang ang binata.

El: What flat no? Floor?

Love: 5th floor, flat 14.

El: Copy.

Walang pa atang sampung minuto ay may nag doorbell na.

Dala lang ang wallet ay agad na niyang binuksan ang pintuan.

Bumungad sa kanya ang binatang kita ang pag aalala, naka fitted shirt na white kaya bakat na bakat ang hulma ng katawan nito. Dark gray shorts at rubber shoes. Sa porma ng binata ay parang nawala lahat ang iniisip niya.

“Everything will be okay Love, everything will be okay.”

Duon lang isya bumalik sa pag iisip, naiinis sa sarili dahil nakita lang niya ang binata ay parang nawala na ang problema niya. Para na siyang nagtaksil sa nawawalang asawa.

Nabigla pa siya ng hawakan nito ang kamay niya para kunin ang susi ng bahay, iginiya siya palabas at ito na ang nagsarado. Inalalayan siya sa elevator hanggang makarating sa Range Rover na itim.

Pinagbuksan pa siya ng pintuan bago umikot at sumakay sa driver’s seat.

“Love, I am here for you and for David okay.”

Tumango nalang siya na parang kahit paano ay gumaan ang nararamdaman, pero behind her head ay iba ang dating sa kanya.

Maayos itong nag maneho patungo sa isang police station.

“Now tell me what happened?”

Sinimulan niyang ikuwento sa lalaki ang nangyari, pati ang mga pagkakataon na naglalakad ang asawa habang natutulog. Matiim naman itong nakikinig habang nagmamaneho. Bago sila makarating sa station ay natapos na din ang kwento niya.

“Let’s believe that he is fine and he will come back soon.”

Duon tumulo ang luha niya, buti nalang at nasa kotse pa sila kaya ng yakapin ng lalaki ay walang makakakita. Nanuot sa ilong niya ang preskong amoy ng lalaki. Light scent na perfume at natural na singaw ng katawan kaya parang nakakalasing.

Nang dumikit ang mukha sa dibdib ni El-Husein ay naramdaman niya ang katatagan at tigas ng maskuladong katawan. Hindi naman sila nag tagal sa ganoon posisyon dahil kinailangan na nilang lumabas para mag report sa pulisya.

Muli ay pinagbuksan muna siya ng pintuan ng lalaki at saka inalalayan sa paglalakad. Ewan ba niya kung bakit naco-conciuos siya sa pagdaiti ng palad nito sa siko at ang paminsan minsang pagkiskis ng braso.

Pagpasok nila ay agad lumapit si El-Husein sa help desk, nakipag usap ng Arabic ng medyo mahaba bago bumalik. Alam niyang hindi maganda ang balita ng binata lalo at may lungkot na makikita sa guwapong mukha nito.

“Love, they will let us know once they hear any report from other stations.”

“What shall I do now?”

“Do not be dishearted, he will be fine, he will come home to you.”

“But what if not? What if something happened to David? What if?” hindi na niya nasabi paang huling bagay na naisip niya.

“No, don’t think like that. They promised that they will mobilize all units and also give informations to the hospitals. This will help us in locating him.”

“I don’t know El, I am afraid and I am tired. There are so many things running in my mind now.”

“I am here for you.” parang na blanko siya sa titig ng lalaki.

Daig pa ata niya ang na hipnotismo sa pagkakatingin sa guwapong mukha ng binata, ang labi nito na parang magbibigay ng kakaibang halik.

Ipinikit nalang niya ang mga mata para maialis sa isipan ang pagnanasang hagkan ang binata.

“Let’s eat, I know your not eating.”

“Just bring me home, I am not hungry.”

“Okay, but we will buy something to eat. Have pitty on me, I am starving.”

Hindi na siya nakipag argumento pa sa binata, dahil sa bawat pagkakataon na naririnig niya ito at ipanakikita ang concern ay iba ang nararamdaman niya.

MALI pero pagod siya para isipin pa ito.

Mabilis na dumaan sila sa isang Japanese restaurant, madami itong dala ng lumabas at nang maamoy ang pagkain ay biglang kumulo ang tiyan.

Lumingon si El-husein sa kanya at binigyan ng pilyong ngiti.

Pagdataing sa flat ay mabilis na inayos ng lalaki ang pagkain at niyaya na siyang kumain. Ngayun lang niya narealized na halos dalawang araw na pala siyang hindi kumain ng maayos at ng makita ang pagkaing binili ni El-Husein ay biglang naramdaman ang gutom.

Halos maubos niya ang pagkain at di na napansin na kaunti lang ang nakain ng binata. Nang nakitang siya lang halos ang umubos ay nahiya ngunit ang lalaki ay nakatingin lang sakaniya at parang lugod na logud siyang pinapanood.

“Why you are not eating?”

“Busog ako.” Matatas na sagot nito.

“You know how to speak tagalog.”

“Yeah, but not that much. And I understand well.”

“How?”

“My Mother is a Filipina and my father is Morocco. I stayed in Manila for more than 3 years.”

Noon niya naalala na ikinuwento nga pala ni David na half half ito.

Matapos kumain ay sinigurado lang nitong maayos siya, ipinangakong makikipag communicate sa mga kakilala at i-update siya.

Kahit papano ay napayapa siya at may inaasahan na siya na tutulong hindi katulad kagabi napawang mga pangungumusta lang ang naririnig sa mga kaibigan.

Pag-alis na lalaki ay parang gusto niyang hilingin na samahan siya nito at ayaw niyang mag-isa ngunit alam niya na hindi maari. At MALI.

Ilang araw pa siyang naghintay sa balita ngunit walang update kung nasaan ang asawa niya. Kinailangan na niyang bumalik sa trabaho kahit na malaki ang problemang kinakaharap niya. Araw araw ay naghihintay siya, umaasa sa balita maganda man o masama tungkol sa asawa.

Si El-Husein naman ay nangungumusta din pero iniwasan na niya dahil alam niya sa sarili naprone siya ngayun dahil sa lungkot nararamdaman sa pagkawala ni David. Kailangan niya ng masasadalan pero hindi ang binata, hindi ang tulad nito na isang malaking posibilidan ng tukso.

Lumipas ang mga araw, lingo at buwan na walang balita. Nagpasalamat nadin siya sa kumpanya dahil sa suporta ng mga ito sa kanya. Financially ay binigyan siya ng additional provision to cover yung mga expenses niya.

Hindi niya namalayan na halos isang taon na pala ang na wala ang asawa. Nakauwi siya ng Pilipinas ilang araw pero bumalik din agad sa pag-asang anytime ay babalik ang asawa niya.

Hinangaan niya ang sarili dahil nakaya niya ang lahat ng pinagdaanan sa loob ng isang taon. Nagulat din siya dahil biglang nawala si El-Husein. Hindi na siya nakibalita dahil wala namang silang kuneksyon.

Kababalik lang niya galing muli sa bakasyon, may dalawang araw pa siya bago pumasok. Nakapila siya sa Starbucks ng may bumati sa kanya.

“Hi!”

“Hi!” para siyang namaligno ng makita ang lalaking bigla ding nawala.

“Hey! Are you okay?”

“Oh yeah, how are you?”

“I am good, how about you?”

“Well I am not completely okay but better than the last time you saw me.”

“Glad to hear that.”

“So where have you been?”

“Ah, I just came back after I was sent to study in UK by our company.”

“Oh, that’s why I haven’t seen you for a long time.”

“Why, did you miss me?”

“Wow, No! it is just you suddenly disappear like you know.”

“Ahahaha, sorry for that. It’s an urgent and fast transition. I grabbed it because it is once in a lifetime offer.”

“Oh I see!”

“I was looking for you at the mall but they said that your on a vacation.”

“Yeah, I will resume my work on Saturday.”

“That will be great. Who is with you?”

“As usual, alone.”

“Mind if I sit with you?”

“No, not at all. This is not mine anyways.”

“Thanks!”

Natahimik silang pareho, ito na ang nagbayad pati ng coffee na inorder niya. Pinili niya ang lugar na medyo sulok for a reason na parang pareho din nilang ginusto.

“So, still he didn’t come back?”

Sa halip na sumagot ay umiling lang siya at nakatutok ang mga mata sa coffee sa harap niya.

“I am sorry if I wasn’t there as I promised.”

“No it’s okay, you are not obliged to be.”

“Still I am sorry because I promised.”

“Aplogy accepted after all this coffee appeased me hahaha.”

Takatitig lang sa kanya ang lalaki, nakangiti na parang may gustong sabihin.

“What?”

“This is the first time I heard you laugh. And I like it.”

Gusto niyang matunaw sa papuri nito, para siyang nag-iinit sa paraan ng tingin ng lalaki. Wala sa loob na bumaba ang tingin sa harap ng pantalon ni El-Husein.

Napalunok ng ilang beses nang muling matunghayan ang hindi pang karaniwang laki ng nakabukol sa harapan.

Ipinilig niya ang ulo para maalis ang iniisip, sabagay mahigit isang taon na din na wala siyang sex kaya siguro madali siyang tablan. Madaling mag-init.

“Okay ka lang?”

“Huh?! Yeah, I just miss David.”

Tumango tango lang ang lalaki, siguro sa kakulangan ng salitang maari nitong sabihin.

“But I will be fine, hopefully.”

“I know you will, imagine you already cope without him. For more than a year.”

“Well, I need to. I don’t have any choice.”

“I am glad to see you okay.”

Binigyan siya ng isang makalaglag pangang ngiti.

Madami pa silang napag-usapan, mga bagay na nakatulong para mapalagay ang loob niya dito.

“I have some tagalog words hahaha.”

“Really?”

“Hahaha, oo madami hahaha.”

“Wow, you can speak well.”

“I can understand well my dear.”

“Sure my friend!”

“Maganda ka!”

“Bolero!”

“No, I ma telling the truth.”

“Wow!”

“Sana maging masaya ka na.”

“Hahaha!”

“Masarap makita kang tumatawa.”

“Your amazing.”

“Putang ina!”

“OMG, you speak so native hahaha.”

Tawa siya ng tawa sa lalaki, parang nawala ang problema niya sa halos dalawang oras ay napakadali.

“So, when are you coming to office?”

“Inshallah, by Saturday I will resume my work.”

“See you then.”

“Why? You work for us now?”

“Not really but I have project there. I will be at the mall often.”

“That will be nice, but I guess we will not be able to talk that much.”

“Yeah, but still I will be here when you need me.”

“Thank you!”

“Let’s go! I will drive you home.”

“No I can take an uber from here.”

“Nope, I will bring you home okay.”

Nang titigan siya nang lalaki ay nawala na lahat ng pagtutol sa isipan niya.

Nilakad nila patungo sa parking, isang bagong BMW ang sasakyan nito. Sa isipan niya ay bagay na bagay sa lalaki ang sasakyan.

“Where’s your old car?”

“When I went to the training, they gave it to other staff and when I came back they provided this to me.”

“Wow!”

Pagpasok niya sa sasakyan ay pakiramdam niya ay niyakap siya ng lalaki ng lukubin ng pamilyar na amoy. Hindi niya maipaliwanag kung anong init ang naramdaman niya sa buong katawan. Gusto man niyang itanggi ay may kiliting bumalot sa kaibuturan ng kanyan pagkababae. Bahagya niyang nakipit ang mga hita dahil pakiramdam niya ay mag likidong nais lumabas.

Maingat na nagmaneho ang lalaki hanggang makarating sa bahay, akala niya ay agad din aalisang lalaki pero nagulat siya ng bumaba ito ng sasakayan at sinamahan pa siyang umakyat saflat.

“I will not be able to ask you inside, my flat is so messy. You know vacation stuff.”

“No worries, some other time maybe,”

“Yeah sure.”

“Thanks for the night!”

“No thanks for the coffee and the ride.”

“Always at your service.”

Pumasok na siya sa flat, nang maisara ay napasandal sa pinto. Malalim ang hinga at nakatingin sa kawalan.

Buong magdamag yata na ang binata ang naiisip niya, sa haba ng taon na ang asawa ang laging bumabagabag sa kanya ay biglang nabago.

Ewan din ba kung bakit parang nainip siya sa Biyernes, gusto na niyang pumasok at umaasang magkikita ulit ng lalaki.

Pero sa huli ay kinastigo ang sarili dahil kahit na wala ang asawa ay kasal pa din siya, may asawang tao at hindi akma na magkaroon ng ganoong pag nanasa sa isang lalaki.

PAGNANASA!

eroticprince27
Latest posts by eroticprince27 (see all)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Libog Stories