Kazumi’s Diary: Entry 001 Chapter 01

 

---

Author: kazumi_013

---

 

Chapter 01

I sit in my chosen corner sipping my favorite coffee blend while I do one of the things I love: people watching. I see every single person who passes by my favorite cafe, minding their own business. I think the same thing about them- ano kayang ichura nila pag nakikipag sex?

“Ang libog mo talaga, Kaz,” sabi ko sa sarili ko. I chuckle a little and shake my head thinking how perverse my thoughts are. Dala siguro ng matagal na pagka tigang, I told myself. I unlocked my phone to check my messages and to browse through my social media accounts for a moment to kill time since maaga pa naman. I just finished paying my bills, at ngayon kailangan ko namang mamili ng supplies para sa bahay.

After a while, I got bored so I stand up and take my coffee with me, grab my purse and start walking towards the exit. Nang malapit na ako sa pinto ay biglang nag ring ang aking telepono, at nang sasagutin ko na’y siya namang pasok ng isang tao sa pinto ng cafe. Dahil wala sa dinaraanan ang aking paningin, hindi sinasadyang magkabanggan kami ng aking kasalubong. Mabuti na lamang at maayos ang aking pagkakahawak sa aking kape kaya walang natapon at hindi namantsahan ang aking damit. I looked up at the person in front of me to apologize, and I saw him looking intently at me. Tumigil na din sa pag ring ang aking telepono.

“Kaz? Kazumi?”, turan ng lalake sa harap ko.

“Ryan? Is that really you?” gulat kong sabi.

Si Ryan, 40 years old at dati kong kasama sa trabaho, ay nakatayo sa aking harapan at gulat na gulat na makita ako.

“So it IS you, Kazumi. Yeah, it’s me. Tagal nating hindi nagkita. Kumusta ka na?”

He held out his hand to offer it to shake mine. I looked confused dahil parehong may hawak ang mga kamay ko. I laughed, “I’d love to shake your hand, Ryan, but mine are both occupied, and nakaka abala tayo sa daan. I have to go now, let’s catch up some time.” Tumalikod na sana ako upang lumabas ng cafe nang bigla niyang pigilan ang aking balikat.

“Saglit lang, Kazumi. May kasama ka ba? Nagmamadali?” takang tanong nito sa akin.

“Nope, I’m alone. Why?”

“Samahan na lang kita, I’m free anyway.”

“Hmm, suit yourself, then. Sakto, may tiga bitbit ako ng mga bibilhin ko hahaha.”

“Sige lang, sagot mo naman lunch at kape ko, since hindi na ako nakapag kape dahil sayo,” ika niya sabay kindat.

“Hahaha oo na, let’s go,” aya ko naman.

Nag umpisa na kaming maglakad patungong Landmark kung saan ako mamimili. Pinagmasdan ko si Ryan mula sa gilid ng aking mata. Suot and puting tshirt at cargo shorts, simple ngunit malakas ang dating nito. Hindi siya buff, pero hindi din naman mataba. Dad-bod siguro ang pinaka malapit na description na maibibigay ko sa physique niya. He wears his head shaved, with a little beard on to accentuate his manliness, at matangkad sya. Siguro ay nasa 5’7″ ang height nito. Palagay ko’y naramdaman niyang tinititigan ko siya dahil bigla na lang itong nag salita, “You haven’t changed a bit, dear girl. You’re still subtle,” ang sabi nya sa akin.

“Whatever do you mean, sir?” takang tanong ko sa kanya.

“Ang hirap mong basahin noon pa man, Kaz. Puro small talk lang tayo way back then cause I didn’t really know how to approach you. Hindi ko alam pano ang atake sayo,” sagot naman niya.

“This coming from a certified babaero like you, huh?” ang natatawa ko namang sagot sa kanya. Natawa din siya sa aking tinuran. “Sinong babaero ha? San mo narinig yang chismis na yan?” depensa nito sa kanyang sarili.

Patuloy kaming naglakad patungo sa grocery. Hindi pa masyadong marami ang aming kasabay sa paglalakad kung kaya’t hindi kami gaanong nagmadali. Nag kwentuhan kami tungkol sa aming kanya kanyang buhay. Isa na pala syang BPO supervisor ngayon, samantalang ako’y nasa ibang industriya na rin nagta trabaho.

“Last time I checked your profile, taken ka but now you’re alone running errands. What gives?” tanong niya sa akin.

“Things didn’t just work out as well as I hoped it would,” sagot ko naman.

Naintindihan yata nito ang aking pag iwas sa kanyang tanong kung kaya naman ay iniba niya ang usapan. Tinulungan na din nya ako sa pamimili pagkatapos ay pumila na kami sa counter. Wala pang gaanong pila sapagkat kakaunti pa lang ang mga tao. I was leaning over to grab the stuff I bought from the cart so I can give it to the cashier and the bagger. Sa kalagitnaan ng aking ginagawa ay napansin ko si Ryan sa aking likuran, titig na titig sa aking pwetan. Bigla kong napagtanto ang aking kasuotan- isang itim na mid- thigh tight shorts na hapit na hapit kung kaya’t aninag ang mabilog at matambok kong pwet, at puting loose blouse pang itaas na medyo mababa ang neckline. Napangiti ako sa aking sarili at may kung anong kiliting dumaloy sa aking katawan. “This should be interesting,” I thought to myself.

Tapos nang i- load ng bagger ang aking mga pinamili at nakapagbayad na din ako. Dahil mabigat ang mga ito’y si Ryan na ang nag lagay ng mga shopping bags sa push cart. Malapit nang mag tanghali kung kaya naman ay tinanong ko sya bago pa kmi maglakad, “Well, lunch is on me. San mo ba gustong kumain, Ryan?” “Matagal din tayong hindi nagkita, Kaz. Pwede bang special lunch ang treat mo sa akin?” balik tanong niya naman.

“Well, I can cook for you. Sawa na rin naman akong mag lunch out at kumain mag isa sa bahay. How does that sound?” I offered.

Hindi ito sumagot bagkus hinawakan nito ang aking kamay at hinila ako upang maglakad. “Ay, may pag holding hands? Jowa kita?” biro ko sa kanya. “Wag kang basag trip, Kazumi. Alam mong matagal na kitang gusto, di ba?” sabay ngiti sa akin.

Naalala kong matagal na nga pala akong pinagnanasaan ng lalakeng ito. Muling nagbalik sa aking alaala ang mga pag- aaya niya sakin kahit noong taken pa ako. Hindi ko na mabilang kung ilang beses niya akong kinulit upang pumayag akong magkita kami ng palihim para makantot niya ako. Chubby chaser si Ryan, at ang mga babaeng tulad ko ang tipo niya. Nakaramdam ko ng pagkasabik sapagkat matagal na rin naman mula nung ako’y huling nadiligan.

Pumara si Ryan ng taxi at tinulungan niya akong ilagay sa compartment ang aking mga pinamili. Sumakay na kami sa backseat at sinabi ko sa driver ang aking address. Ryan closed the distance between us by putting his arm around my shoulders as the cab wound its way through the traffic to get us to my house. Inilapit ni Ryan ang kanyang mukha sa aking buhok at inamoy amoy ito, habang ang isang kamay naman niya ay humihimas sa aking hita. Nilingon ko sya at sinaway, “Hmm Ryan, excited ka sa panghimagas mo ha? Mamaya na yan.”

“After all these years, Kazumi, mapapasakin ka na rin,” hindi na ito makapagpigil sa gigil niya kung kaya naman pinupog nya na agad ng halik ang aking leeg. “Sobrang bango mo talaga, malayo pa ba tayo? Hindi na ko makapag hintay, Kaz,” anas niya.

“Ughhh Ryan, please calm down uhhh may kiliti ako jan Ryyyye,” hindi ko mapigilang umungol sapagkat malakas ang kiliti ko sa leeg, sabayan pa ng unti unting pagtaas ng aking libog.

Napansin kong nakatitig sa amin ang driver ng taxi. Kumindat ako sa kanya at sinabing, “Kuya, sa daan ang tingin, wag samin,”

-life’s a bitch, but so am I-

©Kazumi©