Dustine- Ako Nalang Sana (9)

Written by eroticprince27

 

Hindi na muna ipinagpilitan ng binata ang ano mang nasa isip dahil alam niyng tensyonado sila dahil sa nangyari. Lumipat nalang muna sa tabi ng Lola at marahang hinimas ang buhok. Paminsan minsan ay tinitingnan ang ina pero kita niya ang lungkot sa mukha nito.

“Ma uuwi muna ako para kumuha ng gamit.”

“Sige, sabihan mo nalang si Sharon na iayos na lahat ang gamit natin.”

Tumango nalang siya dahil tumalikod din agad ang babae.

Nang makapagsolo ay saka bumuhos ang luha ni Aleli. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman. Hindi niya masisi ang sarile dahil alam niyang ginusto niya ang mga nangyari. Pero kailangan niyang maninidigan sa kung ano ang tama.

“Nay sampalin mo nga ako para magising ako sa ginagawa ko. Masama ba kong ina bakit ganito!? O masama akong anak. Nay sorry kung naging mahina ako, sana nay maiayos ko pa.”

Mahinang bulong sa ina kahit alam niyang hindi naman siya naririnig. Patuloy ang tulo ng luha hanggang sa dumukdok at duon ay nakatulog.

Pagdating ni Dustine ay nakita ang inang natutulog na nakadukdok sa kama ng lola niya. Inayos lang ang sofa gamit ang dalang unan at kumot saka binuhat ang babae para maging komportable.

Hindi maalis ang tingin sa mukhang ng babaeng unang minahal at patuloy na minamahal. Sa nangyari sa kanila kanina ay alam niyang may katugon ang pagmamahal na ito kahit nilalabanan ng ina.

Ipinangako sa sarili na siya ay mamahalin din katulad nang pagmamahal na mayroon siya. May panghihinayang dahil nakuha na sana niya ng tuluyan ang babaeng minamahal pero sapat na iyon para hindi sumuko kahit anong pagtutulak at pagtanggi pa ang gawin nito sa mga susunod na araw.

Inilagay sa isip na sa ngayon ay iintindihin muna niya at hahayaan pero hindi sa habang panahon. Hinalikan ang ina at saka muling iniayos ang kumot bago umupo sa kung saan naka upo si Aleli kanina.

“La masaya ako sana wag kang magalit sakin kasi alam ko na hindi tanggap ng lahat. Pero La mahal ko ang anak nyo, ang mommy ko. Hindi ko alam kung paano at bakit kaya pagpasensyahan mo na ako. Pangako hindi ko pababayaan si Mommy. Aalagaan ko siya.” Hinalikan ang buhok ng matanda at saka yumupyop sa kama nito.

Dumating kinabukasan ang doctor pero nag advise na kailangang dalin sa Cabanatuan dahil duon may especialista sa cancer. Parehong hospital din kaya maaari nilang i-refer. Hindi na sila nagdalawang isip pa, inayos ang ambulance dahil mahihirapan daw ang matanda kung sa private car.

Pati ang kwarto sa hospital ay inayos nadin. Gusto sana nilang sumakay sa ambulance pero sinabi na isalang ang maaring sumabay dahil may nurse din na kasama.

Hindi na napigil ni Dustine ang ina ng ito ang umakyat sa ambulance. Hinayaan nalang habang sila ni Sharon ay nakasunod.

Tahimik lang ang dalawa habang nasa biyahe, medyo nagkakahiyaan dahil sa insidenteng nangyari sa Baler. Hindi naman kasi inaasahan ni Dustine na ito ang papasok kaya hindi na siya nag-abalang magdamit, gusto kasi talaga niyang tuksuhin si Aleli.

Medyo napangiti pa ang binata ng maalala ang itsura ng batang tiyahin. Halatang birhen pa dahil sa reaksiyon, mukhang sobrang na eskandalo sa kanya. May kapilyuhang pumapasok sa isipan niya pero pinili niyang umayos nalang.

Pagdating sa hospital ay inasikaso lahat, tinest ng doctor at inayos dapat gawin. Nang matapos ang proseso ay hinarap silang mag-ina.

“Misis, tatapatin ko na kayo. Malulunasan lang natin ang nararamdamang sakit pero wala na tayong magagawa. Kalat na sa buong katawan ang cancer. Ihanda nyo nalang po ang kalooban niya.”

Marami pang ipinaliwanag ang doctor pero wala na silang masyadong maintindihan. Pinamili sila kung hihintayin sa hospital na ito ang tuluyang panghihina ng matanda or maari nilang iuwi at duon bibigyanng lunas.

Sa huli ay piniling i-uwi nalang ang matanda, mahirap din para sa kanila pero wala na silang pagpipilian pa.

Matapos ang dalawang araw ay muling isinakay sa ambulansya para ibalik na nila sa Nueva Vizcaya ang Lola. Sa isang hospital muna ulit ito namalagi para bumuti buti ang kalagayan.

Tatlong araw itong namalagi sa ospital bago nila inuwi sa bahay na hiniling din nito.

Nakakagulat man pero pagdating sa bahay ay sumigla muli ang matanda, nakakaupo at nakakatawa inisip nila na baka mali ang doctor at napagod lang ito sa biyahe.

Pero makalipas ang dalawang lingo ay muling inatake ang matanda at tatlong araw matapos ay binawian na ng buhay.Ganoon daw talaga ang cancer kahit naman gawin ang treatment ay wala pa din itong assurance ng complete healing.

Masakit man ay kinailangan nilang tanggapin ang mabilis na pagkawala ng ina. Tatlong gabi ang burol kaya naging abala silang mag ina at ilang kamag-anak. Wala silang pagkakataon para mag usap.

Sa araw ng libing ay inalalayan siya ng anak, wala siyang iba pang masasandala kundi ito lamang. Sa loob ng halos forty years ay ang ina lang ang kasama sa lahat lahat. Hindi na niya nagisnan ang ama dahil maaga itong binawi sa kanila. Hindi na nag asawa pang muli ang ina at itinuon ang pansin sa kanya lamang. Kaya higit sa lahat ng kanyang pinagdaanan ay ito na ang pinakamasakit.

Nang masara ang libingan ay sila nalang mag-ina ang naiwan. Nakaakbay sa kanya ang lalaki at nakayakap naman siya dito.

“Ma tayo na, madilim na din baka abutan tayo ng ulan.”

Tiningnan niya ang langit at tama ang anak dahil kahit alas kwatro palang ay madilim na ang paligid. Nanalangin pang minsan bilang pamamaalam sa ina saka sila nagtungo sa sasakyan. Naka alalay pa din si Dustine sa kanya.

Pagdating sa bahay ay lungkot ang sumalubong sa kanila, hinayaan lang siya ni Dustine habang tinitingnan ang kwarto ng ina. Malinis na ito at nakatabi ang mga gamit. Nahiga sa kama at saka niyakap ang una na gamit nito na parang ang ina pa din ang kayakap.

Nagising nalang sa tapik ng lalaki.

“Ma. Kain ka na muna bago ka magpahinga. Ilang araw ka na ding pagod at puyat baka magkasakit ka.”

“Wala akong gana.”

“Sige na, try to eat something I cooked.”

Huminga lang ng malalim at muling iniikot ang mata sa kwarto bago tumuyo para sundin ang sinabi ng anak.

“What is this?”

Nagulat dahil sa pagkaing nakaprepare. Pochero, fried pata at vegetable salad.

“I hope you will like what I prepared.”

“Ikaw ang nagluto?”

“Yeah, pasensya na if di ganon kasarap.”

Bigla siyang nagutom ng makita ang pagkain kaya naupo na din siya ng hilahin ng lalaki ang upuan para sa kanya. Napangiti siya ng matikman ang mga niluto ng anak.

“You cook well, ang sarap.”

“Thank you.”

Napadami siya ng kain dahil talagang masarap ang luto ni Dustine. Halos maubos nila ang pagkaing nakahain.

“Burpppp.”

Tumingin kunwari sa paligid si Dustine na tila hinahanap kung sino ang dumighay.

“Sorry, ang sarap talaga.” Paumanhin ni Aleli.

“I am glad you liked what I prepared.”

Matagal na nakatitig lang sa kanya ang binata kaya medyo na conscious siya.

“Ako na maguhugas ng pinagkainan natin.”

“Nope, go up and take a rest.”

Gusto pa sana niyang tumutol pero nang muli siyang titigan ng lalaki ay natakot siya. Hindi dahil baka magalit ito kundi dahil sa bilis ng tibok ng puso niya.

Umakyat na siya sa kwarto, naglinis ng sarili at saka nahiga para mag pahinga na. Hindi naman siya agad makatulog hanggang sa kumatok ang binata.

“Your okay now?”

“Yeah.”

“I just check, sige matulog ka na ma. Here drink this milk para makatulog ka agad.”

Natuwa naman siya sa gesture ng anak, inabot niya at ininom ang mainit init na gatas.

Titig na titig si Dustine sa babae, iba ang naiisip dahil matapos inumin ay may bahid ng gatas sa labi at maging sa sa baba nito. Ang malikot na isip ng lalaki ay gumana, iniisip na tamod niya ang nakakabahid sa bibig nito kaya ipinilig ang ulo para mapawi ang malaswang pag iisip.

Hindi sa ayaw niya kungdi dahil gusto niyang makapag adjust ang ina sa pinagdadaanan nila.

Inabot nalang niya ang baso nang makitang ubos na at muli hinalikan sa noo.

“Good night ma.”

“Good night Dustine.”

Tumalikod na ang binata dahil alam niya na maya maya lang ay mag aalburoto na ang burat dahil sapumapasok sa isip at ayaw niyang mahalata ng ina.

Dahil na din sa pagod ay mabilis nang nakatulog si Aleli.

Halos ilang araw siya na naging busy, pilit iniiwasan ang anak pero pagdating ng sabado ay wala nasiyang choice kundi makaharap ulit ang binata.

Pag gising ng sabado ng umaga ay nakaramdan na siya nang kakaiba, kahit may lungkot ay may sigla.

Pag bangon palang ay napangiti na dahil sa pulang rose sa side table niya. Inamoy lang niya ang bulaklak saka bumangon para maghilamos at sipilyo.

Nagpalit na din siya ng damit para presko.

Paglabas ay tahimik pero maaliwalas, bagong palit ang kurtina at nakabukas lahat ng bintana. May fresh flowers din sa coffee table maging sa living room at dining table.

Magaan sa pakiramadam ang bagong ayos ng bahay, buhay na buhay.

Pagpasok sa kusina ay may naka ayus na plato, spoon at iba pang utensils pero parang walang pagkain. Hindi na siya tumuloy sa halip ay hinanap ang anak.

Natagpuan niya ito sa garden na nag aayos ng mga halaman, pinutol ang mga damo at nilinis na din. Pawis na pawis ang lalaki at bakat na bakat ang maskuladong katawa sa manipis ng white shirt na suot.

Humahakab ang magandang katawan ng binata, hindi niya maiwasang isipin ang tagpo kung saan ay malayang hinagod ng kamay ang matipunong lalaki. Naka jogging pants si Dustine, bahagyang basa din ang baywang at ng tumungo ang mata sa harapan ay muling nag balik ang init na naramdaman dahil bakat na bakat ang burat ni Dustine.

Sa bawat kilos nito ay sumasabay ang bukol sa jogging pants. Napailing dahil hindi niya mapigilang mabasa ang puke sa isipin palang kung gaano kalaki ang burat ng binatang tinititigan.

Bago pa kung saan dumako ang pantasya na pilit nilalabanan ay tinawag na niya ang lalaki.

Mabilis naman itong lumapit sa kanya, gamit ang lalayan ng shirt ay pinunasan ang mukha kaya naman halos tumulo ang laway ni Aleli ng muling makita ang perpektong abs ng lalaki.

Iniiwas nalang niya ang tingin para hindi mapansin ng lalaki.

“Bakit di mo nalang tinawag si Andoy para siya gumawa niyan.”

“Okay lang ma, wala din kasi akong gingawa, gutom ka na ba?”

“Medyo, pero okay pa naman.”

“Sige I will just keep the tools and let’s eat. Naka luto naman nako kaya mabilis lang to.”

Tumakbo na ang lalaki pabalik sa garden para magligpit at saka siya binalikan.

“Nagustuhan mo ba ang set up?”

“Ikaw din gumawa nito?”

“Si Ate Sharon kagabi, ako lang namili. Yung flowers naman binili ko sa bayan.”

Na touch siya sa effort ng anak.

“I want new environment para kahit wala na si Lola ay hindi tayo masyadong malungkot.”

Tumango lang siya sa sinasabi ng lalaki.

“Ma, I will just take a quick shower medyo malagkit nako.”

Hindi na siya nakasagot pa dahil tumakbo na ito papunta sa kwarto, nakahubad na at jogging pants nalang ang suot habang hawak ang towel sa kamay.

Hindi naman siya nainip dahil wala pang 10 minuto ay nakababa na ang lalaki at naging busy sa pagprepare ng pagkain.

“5 more minutes and this will be served.”

Mabilis ang kilos ng lalaki, nagsuot ng apron,may kinuha sa cupboard, sa ref at saka ipinasok sa oven. Kahit mahigit 5 minutes ang lumipas ay okay lang din. Nang tumunog ang oven ay inilabas nito ang umuuosk na pagkain.

“Baked potato in bacon, cheese and carne…” mahaba ang pangalan.

Tingin palang ay masarap na. Ipinatong sa table at saka naupo sa tabi niya.

Unang subo pa lang ay nagustuhan na niya, hindi makapaniwala sa kakayahan ng binata kung baga ay complete package.

“Hmmmm pwede ka nang mag asawa.”

“Are you sure? Pasado na ba ko sa panlasa mo?”

Parang gusto niyang mahiya dahil ang titig nito sa kanya ay nakakalusaw. Ibinalik nalang niya ang pansin sa pagkain, paminsan minsan ay napapatingin siya sa lalaki. Medyo naiinis siya dahil parang hindi siya nito hinihiwalayan ng tingin.

“Dustine tigilan mo nga ako, naiilang nako sa titig mo.”

“Bakit, nagagandahan ako sayo Ma.”

“Ikaw ha, sige na tapusin mo na pag kain mo at ng matapos mo yung garden.”

“I called Andoy so I can stare at you all day.”

“Hay naku, sa iba mo nalang gamitin yan okay. Wag na sakin.”

“Let’s try with you first.”

Iba ang ipinakahulugan niya sa sinabi nang anak, para tuloy siyang naiihi.

Nakipag titigan nalang din siya sa binata para matapos.

“Don’t stare at me.”

“Bakit ikaw puwede?”

“You don’t know what you are doing.”

Bigla siyang kinabahan sa sinabi nito kaya nagbawi na siya ng tingin. Tapos na silang kumain kaya naman siya na ang nag ayos ng gamit nila habang bumalik ang binata sa paglilinis sa garden.

Hinayaan nalang niya ang binata samantalang pumasok siya sa kwarto para maligo, paglabas ay wala ang lalaki. Hinanap sa paligid pero wala din. Nagluto nalang siya ng lunch nila, hindi man niya matapatan ang galing ng binata ay alam naman niyang masarap siyan magluto.

Ngunit alas dos na ay wala pa ang lalaki, kaya kumain nalang siyang mag isa. Matapos ligpitin ang kinainan ay bumalik nalang sa kwarto para magpahinga. Sinubukang tawagan ang number ng anak pero walang sumasagot.

Nagising siya bandang alas sinko, pag bangon ay may nakitang box sa gilid ng kama at may note saibabaw.

“Please wear this, I will pick you at half past seven.” Dustine.

Nang ilabas ang laman ng box ay isang elegant red dress na above the knee, spaghetti at backless kaya maexpose ang likod niya.

Napangit nalang siya sa klase ng damit, may taste kung baga.

Hindi niya alam pero na excite siya sa pakulo ng binata. Kinilig at expectant.

Naligo na siya para makapagprepare, naligo at gumamit ng paboritong shower liquid bath, siniguradong mabango. Pati ang lotion na ini-apply sa katawan ay espesyal din, inayos din ang buhok at nag apply ng light make-up.

Saktong 7:30 ay pumarada ang Montero na binili ng binata nung kakadating lang nito. Pagbukas niya ng pinto ay parang tumigil ang oras, sila lamang dalawa at walang gustong magsalita.

Hindi kayang itanggi ni Aleli ang paghanga sa binatang nasa harap. Naka 3 piece suit na dark blue, white long sleeves at methalic blue na neck tie.

Lalo itong gumuwapo sa suot, kahit ano naman kasi ay babagay sa lalaki pero exceptional ang ngayun.Pati ang buhok nito ay maayos ang pagkaka gel para bang ang bango bango.

May hawak itong bouquet of tulips na kulay pink wrapped elegantly. Dahil hindi niya na experience manlang sa tanang buhay niya ang date ay parang gusto niyang maluha parang lahat sila bigla nalang humantong sa kama. Pinigil lang niya dahil baka masira ang make-up.

Sa tatlong lalaking naka relasyon niya ay walang gumawa nito kahit isa.

Iniabot ng binata ang bulaklak, hinalikan sa pingi at saka siya inalalayan papunta sa sasakyan.

Wala namang maraming fancy restaurant except sa isang kilalang hotel. Hindi siya nagkamali dahil duon nga ito huminto. Pero sa halip na sa loob ay dinala siya sa garden

Parang enchanted ang lugar puno ng ilaw at bulaklak. May red garpet at sa dulo ay nakalagay ang eleganteng table. May naghihintay ng waiters na handa sa ano mang kailangan nila.

“Tonight I have with me the most beautiful woman I ever dated.”

Bumigay na lahat ng depensa ni Aleli, mahigpit na yumakap sa binata upang ikubli ang sobrang saya.

Naglakad sila sa red carpet with the music soothing to the ears. “I’ll Take Care of You”

Pagdating sa dulo ay iniharap siya ng binata at kinabig palapit na halos wala ng hangin ang puwedeng dumaan .

Sa mabining sayaw ay iginiya siya nito.

“Tonight I will not ask you to agree with me, I will not ask you to commit or to love me the way I’ve loved you. I just want to ask you to allow me to love you this way. I will ask you to allow me to take care of you. Allow me to be the man you never had.”

Punong puno ang dibdib niya sa mga sinabi ng lalaki, pakiramdam niya ay napaka espesyal niya at napaka fragile na kailangang ingatan.

Dahil sa sinabi nito ay inihilig ang ulo sa matigas na dibdib at tinanggap ang pagmamahal na inaalay ng Anak.

Halos hindi na nila napansin ang masarap na pagkain, ang malinamnam ng inumin, tanging sila lamang dalawa. Tumatawa at nakikinig sa istorya ng bawat isa.

Matapos ang dinner ay diretso na sila sa bahay, hanggang sa pinto ng kwarto ay inihatid siya ng binata. Bago umalis ay dinapian siya ng mabilis na halik sa labi at saka tumalikod pagtungo sa sariling kwarto.

Isinara na niya ang pinto at sumandal lang, hindi alam kung ano na ang susunod sa relasyong meron sila.

Lumakad palapit sa kama at parang nililipad saka bumagsak. Matagal na nakahiga lang, nakangiti at yakap ang isang unan. Maya maya pa ay nagpasyang pumasok sa banyo upang magshower, alisin ang make-up. Matapos maglinis ng katawan ay muling nahiga sa kama, hindi pa din maalis sa isip ang nangyari sa buong maghapon lalo na sa gabi.

Ano na nga ba ang estado ng relasyon nila, ano na ang susunod na level.
Inamin sa sarili na hindi na kayang tanggihan ang binata, handa na siyang magpati agos sa tawag ng puso at talikuran ang mga sasabihin ng tao.

Bumangon siya, sigurado ang bawat hakbang patungo sa isa pang kwarto, sa kwarto na magbibiga laya sa nakakulong na damdamin. Pagbukas ng pinto ay bumungad sa kanya ang lalaking iniisip. Basa pa ang buhok at may tulo ng tubig sa maskuladong katawan.

Hindi niya maiwasang hindi suriin ang kabuon ng binata, mula sa gwapong mukha na nang aakit, sa sisik nadibdib, sa impis na tiyan na nasa tamang porma, sa buhok pababa kung saan ay natatakpan ng tuwalya ang malaking bukol.

Kitang kita niya ang hugis ng burat nito nangangahulugan na wala itong suot na panloob. Gamit ang isang maliit na tuwalya na siyang pampunas sa buhok.

Napalunok siya ng ilang beses bago napagtagumpayang ilihis ang tingin. Ramdam niya ang mabilis napamamasa ng hiyas sa pagitan ng mga hita. Ilang taon naba buhat ng huli siyang makipag talik? Hindi na niya ata mabilang. Oo matagal na, walong taon o higit pa.

Mali dahil pinagnanasaan niya ang sariling anak.

“Ma ako na ba?”

Napatingin siya sa mata ng binata, nang mapagtuunan ang namumulang labi nito ay hindi na napigil ang sarili. Siya na ang tumawid sa distansya nila.

Mabilis na inilapat ang labi sa labi ng lalaki, mariin ang ginawa niyang paghalik upang ipakita kung gaano niya kailangan ang binata.