College Girl Ivy Part 19

Written by Yes_Man

 

---

Mayroon dahilan kung bakit dumadating ang mga pagsubok sa ating buhay. Puwedeng isa itong paraan para alamin ang tatag o kahinaan ng ating kalooban. Puwede din namang dumating ito para tayo ay patatagin para sa darating pang masmatinding pagsubok sa hinaharap.

Dumadating din ang mga pagsubok sa ating buhay para itama tayo sa nalilihis nating daan. Kung ano paman ang dahilan nang pagdating ng pagsubok sa ating buhay, sana huwag makalampas sa atin ang aral na gustong itinuturo nito.

Hinuhubog ng pagsubok ang ating pagkatao. Hindi man pansin ni Ivy, siya ay binago ng kanyang karanasan ng mga nakalipas na mga araw. Huminto na siya sa pag-iyak sa kanyang sinapit na kapalaran sa mga lalake na kanyang minahal.

Hindi na niya iniisip si Peter. Ang lalakeng nakauna sa kanya. Ang lalakeng dapat ay masasandalan niya sa oras ng kagipitan ay iniwan siya na walang idea sa kanyang hinaharap na problema. Ang tangin nasa isip lamang nito ay ang kanyang sarili.

Natuto na si Ivy na tangapin na makikita si Joseph Gabriel sa campus araw-araw. Ang lalake na sa kanyang panaginip. Panaginip na naging bangungot. Naakit siya sa gandang lalake nito. Hindi niya masisi nang lubusan ang professor dahil siya ang unang nang-akit dito. Pero sa huli wala din siyang lakas na maaasahan dito.

Ngayon ay malapit na matapos ang semester. Naayos niya ang kanyang pag-aaral at matatapos niya ang semester na walang bagsak na grado. At ang mas mahalaga dito ay hindi siya na kick-out. Hindi siya na kick-out dahil sa ginawang pag-areglo ni Mr. Mike Aquino.

Nasa ilalim ngayon si Ivy ng isang puno sa loob ng campus habang nagmumuni sa mga kaganapan sa kanyang buhay ng mga nagdaang araw. Si Mr. Mike Aquino ang nasa isip ngayon ni Ivy. Wala ba talagang binabalak na masama sa kanya ang singkwenta anyos niyang professor? Alam ni Ivy na malaki din ang pagnanasa nito sa kanya. Alam niya ito dahil sa nahuhuli niya ang mga malalagkit na tingin ng matandang professor sa kanyang katawan. Mga tingin na punong-puno ng pagnanasa.

Meron tinatagong alas si Mr. Aquino na puede niyang gamitin laban kay Ivy pero matatapos na ang semester ay hindi niya ginagamit. Ito na ang huling semester ng pagtuturo ni Mr. Aquino. Kung hindi pa niya gagamitin ang alas na ito laban kay Ivy sa lalong madaling panahon ay mawawalan na siya ng pagkakataon.

Magulo ang damdamin ni Ivy. Hindi niya alam kung matutuwa, matatakot o maghihinayang siya sa kawalan ng aksyon ni Mr. Aquino. “Manghihinayang?

Naloloka ka na ba Ivy?” Inis na tanong ni Ivy sa sarili.

“Kainis…” nabulalas ni Ivy sa sarili.

Naiinis siya sa kaguluhan ng kanyang isip. Pinasya na lamang ni Ivy na huwag pansinin ang kung kung anu-anoung idea na pumapasok sa kanyang utak. Isa lang malinaw sa ngayon. Kung hindi magbabago ang ihip ng hangin ay meron siyang dapat ipagpasalamat kay Mr. Aquino.

Alas singko ng hapon ay kasama ni Ivy si Mr. Aquino sa loob ng opisina ng matandang professor. Katatapos lang ni Ivy sa mga pinapagawa ni Mr. Aquino at nag-aayos na ang dalaga ng mga gamit nito.

“Sir, una na po ako…” pagpapaalam ni Ivy matapos niyang ayusin ang kanyang mga gamit.

“O sige na iha.” Sagot ni Mr. Aquino na hindi man lamang tumitingin kay Ivy. Nakatungo lamang ito habang may sinusulat sa kanyang lamesa.

“Ah Sir….” Pag-aatubiling sabi ni Ivy.

“Ano yun Miss Ivy?” pagtatanong ni Mr. Aquino na hindi parin tumitingin sa dalaga.

“Ah Sir… salamat po.” Sa wakas nasabi ni Ivy.

“Salamat saan?” tanong uli ni Mr. Aquino.

“Sa lahat Sir… alam nyo na…” sagot naman ni Ivy.

Dito lang tumingin si Mr. Aquino kay Ivy sabay tanggal pa sa salamin nito. “Mmmmm, Alam mo Ivy, educator ako.” Pagsisimula ni Mr. Aquino. “Tungkulin namin na hubugin ang buhay ng aming mga estudyante at hindi para sirain ito.” Walang makitang ekpresyon sa mukha ni Mr. Aquino nang sabihin niya ito.

“Ganoon pa man… salamat parin Sir.” Pormal na sagot ni Ivy.

“Sige na Miss Ivy, ingat…” pagtataboy na ni Mr. Aquino kay Ivy. Pero meron ng ngiti sa mga labi ni Mr. Aquino nang sabihin niya ito tapos ay agad yumuko uli para balikan ang kanyang ginagawa.

Biglang merong bumuhos na tuwa sa puso ni Ivy. Kahit saglit ay nakita niyang ngumiti uli si Mr. Aquino. Para bang sa puso niya ay may nagsasabing, lahat ng bagay ay magiging maayos na. Umuwi na si Ivy na punong-puno ng pag-asa sa kinabukasan. May nakikita na siyang liwanag sa kanyang hinaharap.

Lumipas pa ang isang buwan at natapos na ang semester at retiro na si Mr. Aquino. Pero pa bago pa dumating ang araw na ito ay meron ng pinaplano ang management para kay Mr. Aquino. Isang farewell dinner sa isang hotel ang hinanda ng universidad para sa magandang serbisyong ibinigay ng professor.

Lahat ng mga professor at staff ng universidad ay dumalo dito pwera lang si Joseph Gabriel. Ipinasa na ni Joseph ang kanyang resignation letter sa universidad. Nakatangap parin si Joseph ng imbitasyon para dumalo sa hapunan pero pinili nalang professor na huwag dumalo.

Meron din ilang piling estudyante na dumalo sa hapunan na ito. Karamihan ay ang mga student assistant ng mga professor. Isa na dito si Ivy.

Napakaganda ni Ivy sa gabing ito. Suot niya ay isang black mini-dress. Lutang na lutang ang kaputian ni Ivy sa suot niya. Labas ang kakinisan ng batok ni ivy dahil nakapusod ang kanyang buhok. Halata din ang kakinisan ng balikat ng dalaga dahil sa spaghetti strap na desenyo ng mini-dress.

Sa loob ng hall ay masayang nakikipagkwentuhan si Ivy sa kanyang mga kaklase. Meron ding ilang mga lalake na umaaligid sa magandang kolehiyala at nagbabakasakaling mapansin sila nito.

Pero iba ang kumuha ng pansin ni Ivy. Sa paglibot ng kanyang mga mata ay nakita niya si Mr. Aquino na nakatingin din sa kanyang. Ningitian ni Ivy si Mr. Aquino na nakahalo at nakikipagkwentuhan din sa kanyang mga kapwa professor.

Ginatihan din ng ngiti ni Mr. Aquino ang kanyang student assistant bago niya binawi ang tingin sa kolehiyala at hinarap muli ang kanyang sariling grupo. Bumalik na sa pakikipagkwentuhan si Mr. Aquino sa kanyang mga kapwa professor pero nanatili ang isipan nito sa maganda niyang estudyante. “Napakaganda niya ngayon.” Laman ng isipan ni Mr. Aquino.

Natutuwa si Ivy para kay Mr. Aquino. Malaki din ang gastos ng universidad sa okasyong ito pero deserving naman ang professor na bigyan ng parangal.

Parte ng okasyon ay ang pagkukwento ng ng mga kapwa professor ni Mr. Aquino ng kanilang karanasan sa pakikipagtrabaho sa magreretirong professor. Highlight naman ng okasyon ay ang farewell speech ni Mr. Aquino na matamang pinakingan ng lahat ng mga dumalo. Partikular dito si Ivy na hindi halos maalis ang tingin kay Mr. Aquino habang nagsasalita sa hinandang maliit na entablado.

Late na natapos ang okasyon at pasado alas dose na ng gabi nang marating ni Mr. Aquino ang kanyang bahay. Hinubad ni Mr. Aquino ang kanyang barong tagalog at pantalon. Nagpalit nalang ito ng sando at pambahay na short. Kahit madaling araw na ay hindi pa inaantok ang matandang professor. Tahimik lang itong nakaupo sa isa sofa sa loob ng salas habang nagmumuni. Tapos na ang isang kabanata ng kanyang buhay. May plano siyang umuwi na ng kanyang probinsya habang wala pa siyang balak na gawin sa susunod na kabanta ng kanyang buhay.

Nasa ginta si Mr. Aquino ng kanyang pagmumuni-muni nang tumunog ang doorbell.

Nabigla si Mr. Aquino dito. Wala siyang maisip na tao na pupunta lalo na sa ganitong dis-oras ng gabi. Meron pang halong pagaalinlangan ang matandang Professor nang silipin nito ang kanyang bintana para tingnan kung sino ang tao pumindot sa kanyang doorbell na nasa harapan ng kanyang gate.

“Si Ivy!!!!” sigaw ng isipan ni Mr. Aquino. Suot parin ni Ivy ang kanyang black mini dress.

Nagmamadali ang matanda sa paglabas ng bahay para tungunin si Ivy na nakatayo lamang sa tapat ng gate nila.

“Oh Miss Ivy…anong?” takang-taka tanong ni Mr. Aquino. Ito ay malaking sopresa sa kanya. Hindi niya talaga inaasahan na meron pa siyang bisita sa ganitong oras na ng gabi. Luminga-linga pa ang professor sa paligid para alamin kung paano nakarating ang dalaga sa kanyang bahay. Pero wala na ang taxi na sinakyan ni Ivy at wala na ding katao-tao sa kalasada.

“Ah sir… kasi hindi ko naibigay sa inyo ang regalo ko para sa inyo” pagpapaliwanag ni Ivy.

Dito lang napansin ni Mr. Aquino na meron bitbit si Ivy na paper bag na meron pang ribbon.

“Ah ganoon ba… naku naman nag-abala ka ba…” nahihiyang sabi ni Mr. Aquino.

“Ah sir… puede po bang pumasok? Kasi medyo malamig dito sa labas.” Suhestyon naman ni Ivy.

“Ay nako sorry… ano ba naman ako. Oo pasok ka iha, pasok…” taranta pang pinagbuksan ni Mr. Aquino ng gate si Ivy.

Pinauna pa ni Mr. Aquino si Ivy sa paglalakad patungo sa pintuan ng bahay. Dahil dito ay amoy na amoy ni Mr. Aquino ang mabangong amoy ng katawan ng magandang kolehiyala.

Pagdating nila sa salas ay inilapag ni Ivy ang kanyang dalang paper bag at kanyang sariling shoulder bag sa ibabaw ng maliit na lamesa sa gitna ng salas.

Litong-lito si Mr. Aquino, hindi siya sigurado kung paano eestimahin ang kanyang hindi inaasahang bisita. “Ah e… upo ka muna Ivy, kuha muna kita nang maiinom.”

“Sige sir, nauuhaw nga ako e…” sagot ni Ivy habang umuupo sa sofa. Kailangan tagala din ni Ivy ng maiinom para pakalmahin din ang sarili. Hindi lang halata pero meron ding halong kaba ang dibdib ng dalaga dahil sa desisyon niyang pumunta dito.

“Ok, saglit lang ha… ano bang gusto mo?” habang nasisimula nang lumakad ang professor patungong kusina.

“Kahit ano lang sir…Ikaw lang bang mag-isa dito?” sagot at pagtatanong naman ni Ivy.

“Ah oo mag-isa lang ako…” sagot naman ni Mr. Aquino habang papasok na nang kusina.

Hindi naman nagtagal ay bumalik agad si Mr. Aquino na meron dalang isang baso ng orange juice.

Kinuha ni Ivy ang juice mula kay Mr. Aquino at inimon ito. Umupo naman si Mr. Aquino sa katabing upuan kalapit ng inuupuan ni Ivy. Matapos inumin ni Ivy ang kalahati ng juice ay nilapag niya ito sa maliit na lamesa na nasa harap niya.

May katahimikan na bumalot sa salas dahil sa walang kasigurahan ang dalawa sa nangyayari.

“Ay sir gusto nyo na bang makita ang regalo ko sa inyo?” pagtatanong ni Ivy kay Mr. Aquino.

“Oh sige…” sabay abot ni Mr. Aquino sa paper bag na nakapatong sa lamesa.

Pero sa pagkilos ni Mr. Aquino ay siya namang tayo ni Ivy. Nagtaka si Mr. Aquino kung bakit tumayo si Ivy.

Humarap si Ivy kay Mr. Aquino at binigyan ng matamis na ngiti ang professor.

Parang huminto ang mundo sa paligid ni Mr. Aquino nang makita nito ang pagkilos ni Ivy. Inaabot ni Ivy ang zipper sa likod nang kanyang mini-dress. Tapos nito ay madahang binaba ni Ivy ang magkabilang mangas ng kanyang damit.

Pinanlakihan ng mata si Mr. Aquino nang tuyulang nang bumagsak sa lapag ang damit ni Ivy.

To be continued…