Ang Pinuno Otso

elmergomopas
Ang Pinuno

Written by elmergomopas

 

Pagsilang ng Berdugo
karugtong

Ang pagsabog sa kabayanan ay agad na naging usap -usapan sa buong Mecaleon. Hindi nga nagtagal ay agad itong nakarating sa Barangay Dalag.

Halos paliparin ni Robert ang motorsiklo upang puntahan ang tinyente sa Barangay Hall dala ng matinding pangamba.

“Ako na ang susunod, ako na ang susunod”, tila ba wala na sa sariling wisyo na sambit ng Kapitan. Ang bakas ng humaharurot na motorsiklo ay lumikha ng mistulang kaulapan ng alikabok dahil sa pagnanais ni Robert na maabot kaagad ang kinaroroonan ng tinyente.

Sa tapat ng Covered Court, ay di na nagawang isandig man lamang ng Kapitan ang motor. Bumagsak ito nang mabitawan ng humahangos at pumapalahaw na si Robert, isinisigaw ang pangalan ng pinuno.

“LT. SANTOS, LT. SANTOS, LT. SANTOS, ako na ang susunod ako na ang susunod”, ang palahaw ng nahihintakutang Punong Barangay ng Dalag, na agad na sinalubong ng noo’y nagpapahingang mga sundalo.

“Kap? Anong nangyari? Wala pa si Sir”, si Sergeant Patrimonio.

“Itago niyo ako, itago niyo ako, ako na ang susunod, ako na ang susunod.”

“Teka, teka, teka lang Kap, umupo ka nga muna. Akin na nga iyang monoblock”, ang utos ng Sarhento sa isa nitong tropa.

Inabutan ni Patrimonio ang namumutlang Kapitan ng isang baso ng malamig na tubig upang itoy mahimasmasan, hanggang sa ito’y unti unting kumalma at magsimulang magkwento.

Sa kabila ng nanginginig na mga tuhod at pautal utal na salaysay ay ibinahagi ni Robert ang nabalitaang malagim na sinapit ng mag asawang Robert at Nelia, at ang posibilidad na siya na ang susunod na pupuntiryahin ng Kilusan.

Makaraan ang ilang sandaling pag -uusap, “Dumito ka na muna kapitan, ligtas ka dito, hintayin natin si Sir”, ang Sarhento.

“Sige Sarge.”

“Sa pagmamadali’y nakalimutan ko ang sigarilyo ko Sarhento puwede bang makahingi ako ng isa?
Agad namang inilapag ni Patrimonio ang kaha ng sigarilyo at panindi, kasunod ay isang utos upang bigyan ng isang tasa ng kape ang lider ng Dalag.

Mag a alas Kuwatro y medya na ng hapon nang maulinigan ng mga sundalo ang andar ng papalapit na Honda XR 200.

“Kkkkkkkkkrssssssshhhhhhh”, ang squelch ng naka stand by na motorola handheld radio.
“Break, Hunter to Uno, incoming. “Kkkkkkkkkrssssssshhhhhhh”, timbre ng guwardiya ke Sgt Patrimonio upang ipaalam sa tropa ang paparating na pinuno.

“Good afternoon Sir, saludo ng squad leader, na agad namang ginantihan ni Edwin.

“Sir me bisita kayo.”, dagdag ng Sarhento.

Tumango ang tinyente, kapagdaka’y binunot ang pakete ng sigarilyo at panindi mula sa bulsa ng suot nitong itim na jacket.

Kinse minutos bago mag alas Sais, ay tuluyan nang inagaw ng takip silim ang kanina’y liwanag ng dapit hapon.

Sa bunkers ng pinuno ay madidinig na ang malutong na tawa ng kani kanina’y tuliro at balisang Kapitan.

“Putangina nila, sige subukan nga ulit nilang pumunta dito, takot lang nila siguro sa iyo ano Lieutenant?”
“Isa pa’y hindi naman siguro ako bibiguin nitong “Para Ordnance” ko ano tinyente, hehehehe”, kapa kapa nito ang tagiliran hanggang tuluyang ilabas at ipakita sa tinyente ang dala pala nitong 1911 na kwarenta’y singko.

Kumunot ang noo ni Edwin.
“Armado ka pala Robert?”
“Maganda ha, magkano kuha mo diyan?”

“Oo naman tinyente, naku issue ito ng munisipyo tinyente, alam mo naman itong Dalag hindi ba hehehe, muli ay ang mala kontrabida sa isang pelikula na ngisi ni Robert.

“Issue? 1911 Para Ordnance?” Kung hindi ako nagkakamali nasa Singkwenta Mil ang pinakamurang Para Ord?”, sa isip ni Edwin.

Hindi na narinig at naintindihan ni Edwin ang mga sumunod na pinagsasasabi ni Robert, sapagkat nagsimula na itong mapaisip sa dala dalang bakal ng Kapitan.

Hindi man pansin ng kausap, ay nagsimulang maningkit at manlisik ang kanina kanina’y nanunubok lamang na mga mata ng tinyente.

“Putangina ka talaga Robert, sabi ko na nga ba’t hindi ka lamang masa, militia ka”, pabulong at nagngangalit nitong usal.

“Eh tinyente”, putol ng Kapitan sa natahimik na pinuno.

“Kako baka gusto mong tumagay nang kunti hehehe. Dalawang linggo na kayo dito sa Barangay pero di pa tayo nagkainuman, doon na lang tayo sa bahay Tinyente, kako baka tipo mo ang Johnny Walker.”

“Ano tinyente?”, ang muling pukaw ni Robert sa kanyang diwa.
Sa kabila ng pagkunot ng noo ni Edwin dahil sa mga katanungang nagsimulang bumagabag sa kanyang ulo ay nagpatianod ang pinuno.

“Sige nga Kapitan. Puta puro na lang tayo trabaho sige shot tayo, tuluyang paunlak ng tinyente sa imbitasyon ni Robert.

“Sige tinyente at ako’y dadaan lang muna dun kina Carding at Nelia. Titingnan ko lang kung nakahanda na ba sila. Ito nga palang mga lamesa at upuan, ay ipapahakot ko maya maya para sa burol tinyente.”

“Alam mo naman na sa bahay hindi ba? Kung pupuwede ay mauna ka na doon, antayin mo na lang ako. Huwag ka na magsama siguro ng tropa tinyente at malapit lang naman tayo, ha tinyente?”

“O siya tutuloy na ako tinyente, magkita tayo sa bahay, tuluyan ng paalam ni Robert.

Habang tinatanaw ang papalayong Punong Barangay ng Dalag, ay isang pamilyar na pakiramdam ang muling sumibol sa dibdib ng pinuno.
Isa itong kutob, malakas na kutob, kaparehas ng pakiramdam na sumidhi, noong araw na lusubin sila ng mga rebeldeng armado.

Pasado alas Sais, nang marating ng Kapitan ang bahay ng nasawing Carding at Nelia.

Abala ang mga kamag -anakan sa pagbuo at pagtayo ng mga trapal at tolda habang hinihintay ang puneraryang maghahatid sa mga bangkay ng mag -asawa para sa burol ng mga ito.

Subalit, parang mayroong hindi akma.

Sa tinagal tagal niya sa Dalag, ay ngayon lang napansin ni Robert na bakante ang harapang bahagi ng tindahan kung saan kada hapon hanggang gabi ay may kumpol ng nag -iinuman.

Bagkus, tatlong tao lamang na pawang mga kabataan at hindi pa pamilyar sa mga mata ng Kapitan ang naroon, nakaupo, at tila ba may hinihintay.

Iginawi ni Robert ang paningin sa mga nagtratrabaho, wala ring umiimik, walang nag usap, at madidininig lamang ay ang mga pukpok ng martilyo sa pako at ang daan ng lagari sa pinuputol na kahoy.

Kinutuban ang Kapitan at naramdaman nito ang nakahaing kapahamakan.
Agad nitong kinapa mula sa tagiliran ang dala dala niyang armas, at sabay sa pagbunot ay ang pagkasa dito, kasunod ng pagtutok sa baril sa direksiyon ng tatlong dayong kabataan.

Nasa halos pitong metro ang layo ng mga ito sa kanya, at sa bahagyang garalgal at nginig na boses, ay nagsimula itong mag histerya at magsisisigaw.

“PUTANG INA, WALANG GAGALAW, TAAS ANG KAMAY, TAAS ANG KAMAY.”

“PUTANG INA SINABI NG TAAS ANG KAMAY, SA TAAS ANG MGA KAMAY PUTANG INA.”

SA Covered Court, sa kanyang pag gayak, ay sinigurado ni Edwin, na may natitira pang sapat na baterya ang dala niyang handheld radio, na mayroong dalawang extra magazine ang kanyang baril, at chamber loaded ang issue niyang 1911 Ithaca na Kwarenta’y Singko.

Sadyang hinintay muna niya na tuluyang balutin ng dilim ang Barangay.

Taliwas sa usapan nila ng Kapitan, kasama ng tinyente ang Platoon Sergeant.

“Eric huwag tayo mangalsada, humanap ka ng ibang madaraanan basta walang dapat makakita sa atin, ang habilin ni Edwin ke Alamid.

Palabas na sila ng Barangay Hall nang kanilang maulinigan ang isang pamilyar na tunog.

bbbaaaaannnnggg

At ang tinyente at ang Sarhento ay napatingin sa kani -kanilang dako.

“Baril iyon ah”. , ang halos panabay nilang turan.

“bbbaaaaannnnggg”…… “bbbaaaaannnnggg”
“bbbaaaaannnnggg, bbbaaaaannnnggg, bbbaaaaannnnggg.”……

Sunod sunod pang mga putok.

“Hunter Kuwadro Alas, Strike Tent, mag antay ng tawag ko, pakisama nang i empake mga gamit ko, sunod sunod na utos ng pinuno ke Patrimonio.

“Parang doon galing sa me malaking tindahan ang mga putok Sir”, si Eric.

“Paki check mo nga Hunter”, dagdag utos ni Edwin bago lumakad.

“Tara na Eric.”

Samantala, nadakma ni Robert ang isa sa mga dayo pagkatapos magpulasan ang dalawa sa mga kasama nito. Kanina sa matinding nerbiyos, ay aksidenteng nakalabit ng Kapitan ang kargada at aksidente ring tamaan sa balikat ang isa sa tatlo.

Sa pag -aakalang mas bihasa sa baril ang kanilang kaharap, ay agad na kumaripas ng takbo ang mga miyembro ng SPARU na pinadala ng Kilusan upang misyonan sana ang Kapitan, na hinabol naman ni Robert ng magkakasunod pang putok ng kwarenta’y singko.

Simbilis ng kidlat ay nagtakbuhan at nagkagulo ang mga nagtratrabaho at naghahanda sa burol, bagay na sinamantala ng sugatan at ng isang kasamahan nito at mistulang bula na naglaho makaraang humalo sa mga tao.

Subalit, naiwan ang isa.
Kita sa namumutlang mukha nito ang takot, habang nakaluhod at nakataas ang dalawa nitong kamay makaraang ihagis papalayo ang dala dala dala din nitong pistola.
Pinulot at isinukbit ni Robert ang armas.

Tinanggal ng Kapitan ang suot suot ng dayong ball cap, at dito’y nalamang isa itong amazona pagkatapos lumugay ang mahaba at alon alon nitong buhok.

“At kayo ang ipinadala para gapasin ako ha? May gatas ka pa sa labi Ineng”, galit na bigkas ni Robert sabay daklot sa mahabang buhok nito at kinaladkad patungo sa kanyang motorsiklo bago pa sila abutan ng pihadong rerespondeng mga sundalo.

“Iha, huwag ka ng magtangkang tumakas, kung ayaw mong maging pataba dito sa lupa ng Dalag.”, dagdag babala ng Kapitan.

Sa isang koprahan sa gitna ng malawak na niyugan, humigit kumulang dalawan daang metro mula sa bahay ng mag aswang Carding at Nelia dinala ng Kapitan ang kabataang amazona.

Sa isang interogasyon nga ay nakumpirma ni Robert ang plano ng Kilusan. Ang patayin siya sa lalong madaling panahon.

At ang amazona, maging ang sugatan na nakatakbo ay pawang mga baguhan, mga bagong kadre ng Kilusan na kaagad isinalang para sa isang pagsubok na misyon.
Makaraang madinig ang tila kumpisal ng nakaluhod pa ring amazona, ay inalis ni Robert ang pagkakakatutok ng 45 sa ulo ng batang rebelde at masusi itong pinag masdan.

“Anong pangalan mo?”

A- An— angela po, bantulot na sagot ng batang kadre.

May hitsura ang bata na nasa tantiya niya ay nasa bente hanggang bente kuwatro ang edad.

“Tayo, tanggalin mo nga yang jacket mo.”, sunod na mando ni Robert.

Pagkatapos mahubad ang kasuotan ay tumambad ang makurbang katawan ng amazona.

Ang maumbok na dibdib nito ay matayog at tayong tayo. Susong dalaga ika nga.

Maliit ang bewang nito at kapansin pansin ang makorteng balakang at maalindog na pang -upong bumakat sa suot nitong maong na pantalon.

Hindi mapigilang makaramdam ng init ang Kapitan, sa isiping da dalawa lamang sila ng magandang batang amazona sa dakong iyon ng Dalag.

At ang tensiyon at nerbiyos sa halos buong umaga ng araw na iyon, ay kanina pa nagdudulot sa kanyang ng hindi maipaliwanag na paghindig ng kanyang pagkakalalaki. Ito’y malamang sa lebel ng adrenalinang umiikot sa kanyang sirkulasyon sa araw na iyon.

Isa pa, na wala itong magagawa anuman ang naisin niya dito,
pagtangkaan ba naman nito ang kanyang buhay.

Isang malademonyong ngisi ang sumilay mula sa mga labi ni Robert, at sinimulan nitong kalasin ang suot na sinturon.

“Ineng makinig ka. Pwedeng pwede na kitang ilibing ng buhay dito, nasa akin ang lahat ng rason para gawin iyon.”

“Pero anong mangyayari pagkatapos? Ano ba ang mapapala ko? Maski paulit ulit kitang patayin, babalikan at babalikan pa rin ako ng Kilusan at hindi ako titigilan hangga’t hindi magpantay ang aking mga paa.”, pagpapatuloy ni Robert.

“At ikaw, sa tingin mo ba pagkakatiwaalan ka pa nila?”

Sa mga sandaling yon ay malalim na napa isip ang amazona, at batid ni Angela, tama ang Kapitan, didispatsahin rin siya ng kanyang mga kasamahan dahil sa nagawang kapalpakan.

“Huwag kang mag alala Ineng, hindi mo man maibigay ang ulo ko bilang tropeo, ay bibigyan kita ng mas malaking pagkakataon upang maisalba mo ang iyong sarili sa magiging galit ng hukbo.”

“Tiyak kilala mo si Lieutenant Santos Ineng?”

Tango lamang ang naging tugon ng batang kadre.

“Pwes, ibibigay natin sa kanila ang ulo ni Santos, kung magtagumpay tayo, hindi lang ikaw ang maisasalba, pati ang pangalan ko.”, ang tusong pahayag ni Robert.

“Pero bago natin trabahuin si tinyente, ito muna ang trabahuin mo.”, ang Kapitan, matapos ilabas nang tuluyan sa pantalon ang naghuhumindig nitong pagkalalaki, at marahang hinimas himas sa harapan ng nabiglang amazona.

Ang amazonang si Angela ay nagitla, may kalakihan ang tarugo ng Kapitan, labas ang mga litid nito at naglalaway na sa sobra sigurong kalibugan, at tila ba isang spring na umigkas dahil sa mala bakal na katigasan.

“Huwag po, huwag naman pong ganyan, dalaga po ako at desente, baka naman po may iba pang paraan, nangingilid ang luhang simulang paki -usap ni Angela.

“Sige na Ineng, ang daya mo naman, ang damot mo naman yata, ikaw na nga itong tutulungan, buhay mo na nga ang isasalba ko Ineng, at malamang itataas pa ng hukbo ang rangko mo nang wala sa oras, ito lamang ang hihilingin kong kapalit Ineng, hindi kita gagalawin, isubo mo lang hanggang labasan ako”, ang Kapitan, na tuluyan nang nilukob ng diablo ng pagnanasa.

Ang dalaga’y hindi alam ang gagawin, at hindi din makapaniwala sa napasok na sitwasyon. Naramdaman na laman niya ang pwersahan at mabigat na pagtulak pababa ng Kapitan sa kanyang mga balikat, dahilan upang siya;y mapaluhod muli.

“Bilisan mo na Angela, nang matapos na natin si Santos, naghihintay iyon sa akin.”
Nang wala pa ring reaksiyon mula sa batang amazona ay,

“Ganito na lang para mapabilis ang iyong desiyon.”, ang Kapitan.

Ang malamig na dulo ng eskwala ng kapitan ang nagpabalik sa wisyo nang natigilang si Angela, nakatutok ang baril sa kanyang kaliwang sentido..

“Su sss.. subo lamang po sana maawa po kayo huhuhuhu.”, at tuluyan na itong tumangis.
“Sssshh, ssshhh, sshhh.”, alo naman dito ni Robert.
“Oo Ineng subo lang, tahan na, tahan na.”
Wala ng magagawa pa ang amazona.

“Ahhhhhhhhh puta ka ang init ng bibig mo, simulang maramdamaman at namnamin ni Robert ang pagdampi ng labi ng dalaga sa ulo ng kanyang titi.

“Ahhhhhhhhhhhmmm, ohhhhh, ohhhhhh, isubo mo na nang mabilis tayong matapos Ineng.”, ang Kapitan, pagkatapos hawiin ng kaliwang kamay ang buhok ng kaniig para walang maging sagabal sa mga susunod nitong ipapagawa.

“Oooooohhhhh ahhhhhh puta ka ang sarraaaap, ohhhhhhhh ganyan nga, ang saraaaap mooooh Angela, ang init ng bibig mo ooooooh, ganyannga Ineng ahhhhhhh, animo’y baliw na ungol ni Robert.

Ang dalaga’y tuluyan nang isinubo ang naghuhumindig sa libog na titi ng Kapitan.

Sa kagustuhang agad itong matapos, ay sinabayan ni Angela ng salitang supsop ang pagsubo sa tarugo ng kapareha, at marahas na salsal kung ito’y kanyang iluluwa.

“Uuuulllk, uuulllk, uuulllk, uuuulllk.”, mabilis na atras abante ng ulo ng amazona. Tuluyang nabalot ng laway at dumulas ang titi ni Robert, naging tulong ito upang maisubo at maisagad ng amazona ang pagtsupa dito.

Ahhhhhhh, puuutahhhhhhh, ang iiiniiittt, tangina kaaahhh, ang saaraaappp niyan, uhhhhmmmn, ang sssarap mooooh putaaah ka, aahhmmm, ohhhh tang ina, ang sarap na sarap na si Robert.

Pilit inapuhap ng libog na libog na Kapitan ang mga suso ng dalaga, at marahas itong nilamas sa ibabaw ng suot pa nitong damit at panloob.
“Putang inang mga suso ang tigas pa. Ang sarap ng mga dyoga mo Angela.”, si Robert habang salit salitang sinasalasa ng mararahas na lapirot at lamas ang magkabilang bundok ng batang amazona.
Hirap man ay pinilit din ng Kapitan na abutin ang pang upo ni Angela, at madiin din itong pinisil pisil at nilamutak.

“Malapit na akooooh, ohhhhh, puta ka Angela, malapit na ako oooohhhhhh.”

Sa loob ng bibig ng dalagang kadre ay naramdaman nito ang mistulang paglaki ng ulo ng tarugo ng Kapitan, hudyat ng napipintong pagsabog ng tamod nito.

“Oooohh ineng kakantutin pa kita pero maya na. Mamaya na kita kantutin ha Ineng.”, ang patuloy na deliryo ni Robert habang papalapit ito sa gloria.

Tiningnan naman ito ng dalaga, isang malamlam na titig, sapagkat unti unti na din siyang kinulapulan ng pagnanasa dahil sa mga mahahalay at nakakapasong panaghoy ng libog na libog na kapareha.

Makailang supsop at subo pa nga’y; “Ahhhhhhhhhhhh, ohhhhhhhhhhhh, mmmmmmmmhhhhmmmm.”

Halos mangisay sa sarap at at kiliti ang Kapitan, pasumpit sumpit ang kutsa kutsarang tamod na nilabas nito, sa bibig at mukha ng noo’y nakanganga nang si Angela.
Lamas laman din nito ang mga suso, at kagat ang labing nakatingala, habang sinisimot ang kahuli hulihang patak ng semilya ng tsinupang Kapitan ng Dalag.

“Haaaah, haah, haaaah.” ,si Robert, napasandig ito sa dingding ng koprahan, ramdam nito ang hapo, sa dami ng inilabas.

Ilang saglit pa’y,
“Simplehan lang natin, ganito ang plano, salisihan mo lang si Santos, unang pagkakataon na makuha mo, tutukan mo agad, pero ako ang babaril sa ulo, maliwanag ba?”
Tumango ang amazona, at sumibol ang pag -asa mula sa kanina’y luhaang mga mata nito.

Makalipas ang halos kalahating oras na pagbagtas sa kakahuyan at talahiban upang hindi makita ng mga sibilyan ay narating din nina Edwin ang bahay ni Robert. Sa isang hiwalay na bahay kubo sa gilid ng bahay na sadyang ginawang tagayan, ay pumuwesto ang tinyente at ang Sarhento.

Echo 1 to Hunter.
Echo 1 this is Hunter go Sir,

“San galing Patring?”

“Kina Nelia Sir, wala na kaming naabutan Sir, wala din gustong magsalita, ang sabi sabi’y nagkatuwaan lang daw sina Kapitan at iyong mga nag -iinuman tinesting daw iyong bakal ni Kap Sir.”

“Sir, ingat, mukhang may ibang nangyari, wala kaming nakitang bakas ng inuman doon sa tindahan Sir.”

“Kopya, pwesto na at Stand by Hunter.”

“Klik”, tuluyang pinatay ng pinuno ang radio.

Sa isang sulok ng dampa, ang paghithit at pagbuga lamang sa mga sindi nila nilang sigarilyo ang halos maririnig, kasabay ng mga tunog ng kulisap na nagsimulang bumasag sa madilim at tahimik na Barangay Dalag.

“Kailangan ko nang pumuwesto Sir”, basag ni Alamid sa katahimikan.

Ang Platoon Sergeant, balot ng talukbong ng caumo suit, at walang bakas ng pagkakakilanlan sapagkat ang puti lamang sa mga mata nito ang mababanaag. Bitbit nito ang isang riple ng M4 na me kabit na red dot optics, at pula rin na laser sight, na inaalalayan ang paningin ng isang unit ng NVG.

Pagkatapos maibigay ang senyas ay agad na itong humanap ng madadapaan, hindi kalayuan, at nasa bandang gilid at likod ng kanyang pinuno.

Alas Siyete na ng gabi ng mamatan ni Edwin ang isang liwanag mula sa isang flashlight.

Si Kapitan.

“Oh tinyente kanina ka pa ba? Dinaanan ko muna kasi itong inaanak ko tinyente, ipapakilala ko sana sa iyo.”

“Si Angela nga pala, estudyante sa kapitolyo.”

“Angela siya si Lt Edwin Santos, ang sinasabi kong ipapakilala ko sa iyo.”
Malamang sa dilim ay hindi aakalain ni Robert, subalit sa lakas ng pakiramdam ng tinyente, ay napansin niya ang pasikretong kindat ng Kapitan sa babaeng kasama, nang silay ipakilala..

Nagsindi ng sigarilyo ang pinuno at pasimpleng niyakag si Robert palayo sa dampa, upang itoy usisain tungkol sa mga putok ng baril na kanina ay pumailanlang sa Dalag.

“Ah oo, eh hayaan mo na Lieutenant pinagbigyan ko lamang iyong mga ignoranteng kabataan doon kina Carding kanina, gusto lang daw nila masubukan ang sipa ng bakal tinyente, kaya ayun, wala iyon tinyente.”

“Sabi ko na nga ba’t ung Para Ord mo iyong kumanta.”

“Walang stoppage ah.”, ang pinuno, at ang pagsakay nito sa kasinungalingan ng kausap.

Muli’y bumunot ng isang stick na Marlboro si Edwin mula sa hawak na kaha, at dito’y nakita ng Kapitan ang hinahanap na pagkakataon upang maisakatuparan ang masamang binabalak. Humingi rin ito ng isa, makaraa’y idinukwang ang nakasubong sigarilyo upang magpasindi sa hawak na lighter ng tinyente.

“Klik”, ang tunog ng panindi.

Iniluwa ng bahagynag liwanag mula sa lighter ang isang pigura sa likuran ng tinyente.

Si Angela, hawak ang pistola, hanggang sa madiin nitong itutok ang armas sa likod ni Edwin.

“Hehehehehehe, akala ko pa naman matinik ka tinyente. Mukhang sa akin naman ngayon papanig ang swerte.”, si Robert, sabay kapkap nito upang hagilapin ang dala dalang armas ng opisyal.

“Ithaca, ganda nito tinyente, at malamang ako pa lamang ang kauna unahang makakapagregalo ng kwarenta’y singko ng opisyal sa taas, kung swe swertehin ka nga naman hehehehehe.”

Pagkatapos siyasatin at matiyak na kargado ang baril ay,
“Huwag kang mag alala LT, para hindi naman nakakahiya sa iyo, itong issue mo ang papatay sa iyo, hindi ba’t napakarangal noon hehehehe, bayaning bayani ang dating mo nun tinyente hahahahaha.”, ang patuloy na pambubuska ng Kapitan.

Dahan dahan na ngang ibinaba ni Robert ang hammer ng kwarenta’y singko at itinutok ito sa ulo ng noo’y kalamado lamang na tinyente.

Itinaas niya ang kanyang dalawang kamay, at pinagsiklop ang mga ito sa kanyang batok, bagay na lalong nagpalaki sa ulo ng Kapitan, sa pag aakalang tuluyang pagsuko ng opisyal.

Ang hindi alam, at lingid sa mga mata ng Kapitan ay nagsimulang kumumpas ang tinyente. Ang kani kanina’y nakasiklop na mga daliri ay paisa isang isang,pumilantik, sumasabay sa ritmo ng hudyat,

isa,…. dalawa,…. at

pppppppsssshhhhkkkkkkkk, … pppppppsssshhhhkkkkkkkk…

Magkasunod na putok mula sa suppressed na M4 ni Alamid, kung saan magkasunod nitong inasinta gamit ang laser sight at tamaan ang baril na hawak ng Kapitan na nakatutok sa ulo ng pinuno, at ang baril ng amazona na nakatutok sa kanyang likod.

“Arrhhgg”, ang sabay na daing ni Robert at Angela sa bahagyang sakit dala ng pwersahang paglaglag ng mga putok ni Alamid, sa mga hawak nilang armas.

Hindi pa man tuluyang nakakabawi sa bilis ng pangyayari ang Kapitan ay isang napakalakas na sampal mula sa tinyente ang nagpatulig dito.

“PAAAAAK”… na sinundan pa ng isang karate chop mula sa pinuno…

“TTTHHSSGGGG”

Umuubong napaupo si Robert, hawak hawak ang leeg at ang lalamunan na halos malagot sa lakas ng atake ni Edwin.

“Dapa”, ang mahinahon namang baling ni Edwin sa amazona. Itinuro pa nito ang namumulang ilaw mula sa M4 ni Alamid, na nakatutok sa dako ng tumitibok na puso ng amazona.

Nilapitan ni Edwin ang nakasalampak na lider ng Dalag pagkatapos niyang pulutin at bawiin ang kanyang kwarenta’y singko.

“Alam mo Kapitan, pagod na pagod na akong magtalumpati sa mga katulad niyong salot, ganito na lang para mas mabilis, sabay kapa nito sa isang nakuyumos na papel mula sa kanyang bulsa.

“Ilawan mo.” Sa tulong ng kanyang flashlight, ay dahan dahang binuklat ng Kapitan ang papel….

1. Kap (Punong Tagalitis)
2. Kagawad Almendras (Miyembrong Tagalitis)
3. Kagawad Serio (Miyembrong Tagalitis)
4. Kagawad Fuentes (Miyembrong Tagalitis)
5. Kagawad Domacio Lilia (Miyembrong Tagalitis)
6. Kagawad Nelia at Nelias Store (Liaison Officer, Suplay ng pagkain at gamot)xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
7. Sk Chairman Guario Tagapag Organisa (Grupo ng Kabataan)
8. Kura Paruko ng Maceleon
9. Aselaida Asuto Tagapag Organisa (Grupo ng mga Kababaihan)
10. Nicanor Fabia Tagapag Organisa (Grupo ng mga Magsasaka)
At tumambad dito ang naekisan na mga pangalan ng nasawing Nelia at Carding..
Nanlaki ang mga mata ni Robert, at tigalgal na naptingin sa tinyente.

“Ibig sabihin, ikaw ang pumatay kina Nelia at Carding?”

“Hindi ang Kilusan?”

Ngisi lamang ang naging tugon ng tinyente.

“At ikaw”, baling nito sa dalagang kadre. “Tumayo ka. Kahit hindi ka magsalita, alam ko kung ano ka, at kung ano iyong mga putok kanina kina Nelia”, ang tinyente sa amazona.

Kinuha ni Edwin ang pistola ng rebelde, at kapagdaka’y itinutok ang baril sa mismong mukha nito.

Sa kabila ng nararamdamang pangamba sa nalalapit niyang katapusan, ay lakas loob na nagsalita si Angela.

“Mapatay mo man ako tinyente, subalit ang mga pasistang katulad mo ay hindi titigilan ng kilusan, muli’y may bagong dugo na sisibol upang isulong ang pantay pantay na lipunan, walang mahirap, walang mayaman, at upang supilin ang mga katulad niyong mga hamak lamang na tuta ng diktador at imperyalista, Mabuhay ang Kilusan, Mabuhay ang CPP NPA NDF, kasunod ng pagtaas sa kanang kamay nitong nakatikom ang kamao, simbolo ng pakikibaka.

“GAGA”, ang tanging tugon ng pinuno sa mahabang litanya ng komunista.

“Sino ba ang nagsabing papatayin kita? Babalik ka doon sa lungga ninyo. At ikaw, ang magiging saksi. Ang buhay na patunay, kung paano ako kaberdugo sa mga tulad niyong pesteng salot sa lipunan”.

“Bbaaannnggg, bbaaannnggg, bbaaannnggg, bbaaannnggg, bbaaannnggg, bbaaannnggg, bbaaannnggg, bbaaannnggg.”

Sunod sunod na putok mula sa kwarenta’y singko ni Angela,
hanggang sa kusang mag bukas ang slide at lumabas ang barrel nito nang maubusan ng bala.

Ang umuusok na dulo ng baril, ay nakatutok, sa wala ng buhay na katawan ng Kapitan ng Dalag.

Dalawang tingga ang bumasag sa noo nito, at ang anim ay tumadtad sa may gawing puso.

Itinapon ni Edwin ang wala ng balang kwarenta’y singko sa dako ni Angela.

Kasunod ay ang pagyakag ng pinuno ke Alamid,
“Tara na Eric.”

elmergomopas
Latest posts by elmergomopas (see all)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Libog Stories