Author: Heavyarms1986
Ang Kuwentong Lingid sa Alam ng Nakararami Ikaapat na Bahagi
Copyright © 2020 by Heavyarms1986
All Rights Reserved. No part of this story may be reproduced or transmitted in any form or by any means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any information storage and retrieval system, without the written permission of the author, except where permitted by law.
Disclaimer:
Lahat ng tauhan o lugar na nabanggit sa istoryang ito ay likha lamang ng imahinasyon ng inyong abang lingkod. Anumang pagkakahawig sa mga tao (patay man o buhay) o lugar na umiiral sa tunay na buhay ay nagkataon lamang. Lubos po ninyong pang-unawa ay tinatanggap.
Habang nagkakainitan ang mga anghel sa labanan, balik tayo uli sa pinananahanang Lupa. Nakabalik na si Adan mula sa pangunguha ng mga bungang-kahoy. Ang sisidlang dala niya ay mula sa isang klase ng dahon na mas malaki at mas matibay sa anahaw. May laman itong samu’t-saring mga bungang-kahoy na matatagpuan sa halamanan. Inilapag niya ang mga ito sa lamesang gawa sa bato at ginising ang asawang natutulog. “Adan! Adan”, anang tinig na tumatawag sa lalaki. Nabosesan ito ni Adan at alam niyang ang Maylikha ang nagmamay-ari ng tinig na yaon. Kaya magkahawak-kamay silang mag-asawang lumabas ng kuweba. Tumingin sila sa langit. “Nais ko lamang sabihin na malaya kayong kumain ng anumang bungang-kahoy sa halamanang ito, maliban sa bunga ng puno na nasa gitna ng kagubatang ito. Kapag kumain ka niyon, mamamatay ka! “, anang tinig. “Susundin po namin kayo”, sabi naman ni Adan. Agad silang bumalik sa loob ng kuweba at kumain ng mga bungang-kahoy. Di sinasadyang sabay silang dumampot sa isang saging at nagkadaupang-palad ang dalawa. Si Adan ang unang nagbawi ng kamay niya at kumuha ng ibang saging. Binalatan niya ito at ibinigay sa asawang hindi pa niya alam ang pangalan. Kinuha naman ito ng babae at kinilig siya sa ginawa ng asawa. Pagkakain niya nito, agad siyang lumapit, umupo sa kandungan ng asawa at siniil ito ng halik. Matinding halikan ang naganap sa dalawa. Nagkakapaan na sila ng mga bahagi ng kanilang mga katawan. Natabig nila ang pinaglalagyan ng kanilang agahan. Minabuti na lang nilang pumunta sa kanilang higaan upang ituloy ang kanilang gagawin.
Habang naghahalikan ang dalawa, nilalamas na ni Adan ang mayayamang dibdib ng kanyang asawa. Panay naman ang ungol ng babae sa ilalim ni Adan. Bumaba ang halik ni Adan sa leeg ng asawa. Pinagapang ni Adan ang kanyang kanang kamay pababa sa pusod hanggang marating ang ikinukubling yaman ng kanyang asawa. Sunod nama’y pinaglaro na niya sa kanyang bibig ang libreng dibdib ng asawa. Habang ginagawa niya ito, pinagpapala niya ang kanyang kanang kamay sa yaman ng asawa. Nag-ibayo pa ang ungol ng asawa niya. Nagpapalipat-lipat ang bibig ni Adan sa magkabilang dibdib ng kanyang asawa. Ipinasok na ni Adan sa yungib ng asawa ang kanyang hinlalato at mamaya’y huhugutin ito. Paulit-ulit niya itong ginagawa at parang sumisikip ang yungib na sinasakop ng kanyang daliri. “Mahal ko, naiihi na ako”, sabi pa ng babae. “Sige ilabas mo lang iyan, aking mahal”, ganti naman ni Adan. At maya-maya’y nakaramdam si Adan ng pagkabasa sa kanyang daliri. Bumaba na nang tuluyan si Adan upang pagmasdan ang hiyas ng kapilas ng kanyang puso. Makapal at malago ang buhok na tumatabing dito. Nangingintab din ang kabuuan dahil sa katatapos lang na luwalhating narating. “Eh mahal naman. Huwag mong titigan iyan. Nakakahiya kaya! “, sabi ng babae. “Napakaganda! “, bulalas naman ni Adan sabay himod sa kahiyasan ng asawa. Naroong pagsawain niya ang bibig sa magkabilang singit ng babae. Tapos, pauulanan niya ng halik ang mga pisngi ng katambukan ng iniibig. Naliligayahan ng labis at nakikiliti ang babae sa ginagawa ng mahal niyang asawa. Maanong balbas-sarado ang ating bida. Inilabas-masok ni Adan ang kanyang dila sa lungga ng asawa. Papaling-paling tuloy ang asawa niya ng ulo nito. Naroon pang napasabunot ang babae sa buhok ng asawa. Nasagi ni Adan ang tinggil ng babae at nagpapasag ang babae sa ginagawa ng asawa sa kanya. “Sige pa! Yan! Dyan! “, sabi ng babae. Kaya sinipsip na ni Adan ang tinggil ng asawa upang pagbigyan ito. Maya-maya pa’y may bugso na naman ng kasukdulan ang mararating ng babae sa ginagawa ng kaniig. At naabot na nga ng babae ang pangalawang pagdating niya sa glorya. Tigmak ng pagkabasa ang mukha ni Adan bagama’t hindi siya nagrereklamo. Nakangiti pa nga siya sa nangyari. Iniumang na ni Adan ang kanyang kabahagi upang sakupin ang tanggulan ng asawa. Tila nahulaan naman ng babae ang nakatakdang gawin ng kabiyak kaya pinagbukahan niya ang kanyang mga hita. Nagtama ang kanilang paningin. Tumango ang babae na tila pinahihintulutan ang asawa sa nais nitong gawin. Inilusong na ni Adan ang kanyang kabahagi. Naipasok na niya ang kalahati ng kabahagi niya. Nakakaramdam ng kirot at hapdi ang asawa sa pagkabasag ng kabasalan ng kanyang kaangkinan. “Ituloy mo lang. Ayos lang ako”, sabi ng babae. Kaya isinulong pa niya ang natitirang kalahati. Nang maipasok na niya nang buo ang kanyang kahabaan, ibinabad na muna niya ito. Pinaghahagkan niya ang asawa sa magkabilang pisngi at sa labi upang mapawi ang anumang hapdi at kirot na nararamdaman nito sa kanilang pag-iisang katawan. “Kaya ko na. Maaari ka nang gumalaw”, sabi ng babae. Kaya naman, nagpalabas-masok na si Adan. Sa simula’y marahan na tila ingat na ingat na huwag nang makadagdag sa kirot na dinaramdam ng minamahal. Hanggang sa ang mabagal ay naging mabilis. Nagigitil na ang butil-butil na pawis sa noo ni Adan. “Hihihi. Mamaya sabay tayong maliligo sa talon ha? Bawal tumanggi”, sabi ng babae sa asawang nakakubabaw sa kanya. Kapwa ramdam na nila ang pamilyar na kiliti. Naabot na nila ang sukdulan. Nagsanib ang kanilang mga dagta sa sinapupunan ng babae. Kung sapat na ba ito upang magbunga ng supling ay hindi natin alam. Nagpahinga sila. Matapos ang isang oras ay tinungo na nila ang talon upang maligo. Nagtalik pa sila doon matapos maligo.
Ating tunghayan ang digmaan sa kalangitan. Naglalaban na ang mga anghel. Sa kalagitnaan ng mga pangkaraniwang anghel, nakatayo ang tatlo. Si Miguel na pinuno ng hukbo ng laksa-laksang anghel, si Lucifer na pinuno naman ng mga nag-aawitang anghel, at si Samael na siya palang Anghel ng Kamatayan. Nagbabanggan ang kanilang mga sandata. Si Miguel ay ginagamit na ngayon ang Ultima Forma o ang pinakamalakas na anyo niya bilang isang anghel. Tangan ng kanyang magkabilang kamay ang Bravia Exvalla na nasa pinakawalang anyo nito. May ilalakas pa ang sandata niya ngunit hindi pa handa ang kanyang katawan at kakayahan para dito. Nauna nang sumugod si Miguel kina Lucifer at Samael. Iwinasiwas niya pataas ang kanyang mga sandata. Agad namang sumalag ang dalawang katunggali niya. Ngunit sadyang malakas para sa kanila ang sandata ng anghel kaya tumalsik sila sa kisame at lumabas sa maliwanag na kastilyong iyon. Hindi nag-aksaya ng panahon ang anghel at hinabol niya ang dalawa bago pa makabalik ang mga ito. Sa isang kisap-mata, agad na nawala sa kinatatayuan ang anghel. Doon sa labas, agad na binuka nina Samael at Lucifer ang kanilang mga pakpak para hindi sila matangay ng puwersang galing sa ginawang pagwasiwas ng espada ni Miguel. Hindi nila napansing nasa likuran na nila ang anghel na si Miguel. “Paanong…? “, kapwa tanong nina Samael at Lucifer. Agad silang tinamaan ng panibagong atake ni Miguel sa hugpungan ng kanilang mga pakpak. Agad silang bumagsak sa mga kaulapan sa ilalim nila. “Hindi maganda ito. Daglian akong mawawalan ng lakas nito kapag nanatili ako sa ganitong anyo ng mas matagal na sandali”, sabi ni Miguel sa sarili. Unti-unti nang nagsasara ang ikatlo niyang mata. Kaya ang ginawa niya ay hinarap niya si Samael habang nahihilo pa ito. Ibinalot niya ito sa pananggalang na nababalutan ng liwanag. Ito ay hindi madaling sirain maliban na lamang kung mawalan ng malay ang pinanggalingan ng kapangyarihang ito. Nang ganap na siyang nabalutan ng bola ng liwanag, agad na pinag-ekis ni Miguel ang kanyang dalawang Bravia Exvalla. Pinatamaan niya ang bola ng liwanag na lulan si Samael at agad na bumulusok ito pababa, patungo sa Planetang Lupa. Mabilis na nilipad ni Miguel ang kinaroroonan ni Lucifer at hinawakan ito sa pandigmang baluti na suot nito. Inihagis ni Miguel si Lucifer sa kanilang pinanggalingan. Doon sa loob,napansin niyang ang mga kasamang anghel ni Samael ay mga nakaluhod sa sahig at nakahawak sa kanilang mga ulo. Nagbabago ang anyo ng mga pakpak nila. Nagiging itim ang kulay mula sa dating purong puti. Ang pang-ibabang kalahati ng mga katawan ng mga ito ay nabalutan ng balahibo. Ang mga suot na sandalyas ay napigtal at ang mga kuko sa paa ay parang naging kuko na kahalintulad ng kuko ang anumang hayop na lumilipad sa himpapawid na tulad ng agila o lawin. Maging ang kanilang mga kuko sa kamay ay naging ganito din ang kaanyuan. Ang kulay ng mga balat nila ay naging lila. Nawala ang kanilang mga limbon sa ulo. Nagkaroon din sila ng panloob na pagbabago: nagiging mas malibog sila kapag sila’y nasa anyong ito. Sadyang matindi ang libog nila lalo na ngayon na kabilugan ng buwan. Sila’y hindi na mga anghel kundi “mga nahulog na anghel”. Di kaginsa-ginsa’y nawala na parang bula ang mga tinawag na nahulog na anghel. Kung nasaan sila’y ang Maylikha lang ang marahil na nakakaalam. Agad na nakabalik si Miguel sa loob ng mala-kastilyong lugar na iyon. Saktong pagbalik niya’y siya namang pagbabalik ng kanyang dating anyo. Pikit na ang pangatlong mata. Nagbalik sa dating simpleng iisang espada ang kanyang matikas at dalawang sable. Nagawa pa niyang makatayo upang ituloy ang laban. Naroroon pa rin si Lucifer, sampu ng mga taksil nitong kasamahan. Agad na nilingon ni Miguel ang pangalawa sa kanyang pangkat at kinindatan. Hudyat iyon na isasagawa na nila ang planong napagkasunduan kanina. Agad na nagtungo ang mga anghel na kasama ni Miguel sa kanyang likuran at animo’y umuurong sa labanan. Nagugulumihanan man, naisip ng taksil na anghel na baka naubos na ang lakas ng kalabang anghel at naisipang umatras hanggang sa ikapito at huling palapag: Ang Ika-Pitong Langit na kinalalagyan ng trono ng Maylikha, ng Espiritung Banal at Kanyang Anak. Panay ang abante ng mga rebelde habang umaatras sa labanan ang hukbo ng mga mandirigmang anghel kasama si Miguel. Ang hindi alam ng taksil, nahulog siya sa patibong ni Miguel. Hindi niya alam, na sa sandaling marating nila ang huling palapag, nag-aabang doon ang kabuuang bilang ng mga anghel na tapat sa Maylikha at mga anghel na hindi sumama sa pag-aaklas ng pangkat ni Lucifer. Ilang saglit pa, narating na ng magkabilang pangkat ang huling palapag. Pagdating ng grupo nina Lucifer sa kalagitnaan ng bulwagan ng palapag na iyon, nakubkob sila ng mga katunggali na mas marami pa pala kaysa kanina. Napalibutan sila ng laksa-laksang anghel. Agad na nag taas-kamay ang mga nag-aklas, tanda ng pagsuko. Biglang may pumalibot na malaking bola ng liwanag sa pangkat ni Lucifer. Nakulong sila sa loob nito. Doon, agad na nalagas ang mga pakpak ng mga anghel na nag-aklas kasama na si Lucifer. Sa ulo nila, nawala ang mga limbon at napalitan ito ng mga pares ng sungay na tulad ng sa kalabaw at mga katulad nito. Ang mga sungay ni Lucifer ay natatangi pagkat ito ay nakakulot bago makarating sa matulis na dulo. Tinubuan sila ng mga dalawang pares ng pangil sa kanilang mga ngipin. Ang mga nasabing pangil ay kaiba sa tulad ng tumutubo sa karaniwang tao, mas mahaba ang mga ito sa mga kakaibang nilalang na ito. Sa mga kamay ng mga nilalang na ito ay makikita ang isang tungkod na tila tinidor sa modernong panahon nating mga tao. Mas malaki sa pangkaraniwang tinidor ang paglalarawan sa sandata ng mga nilalang na ito. Isa pang mapapansin sa kanila ay naging singpula ng sili ang kulay ng mga balat nila. Bukod doon, tinubuan din sila ng mga buntot. “Anong nangyari sa iyo, Lucifer?”, tanong ni Miguel sa dating kapwa anghel. ” Puwede ba, tama na ang pagtawag sa akin ng Lucifer? Naaalibadbaran ako! Isa na akong demonyo. Satanas na ang bago kong pangalan. Ako’y ang dating kaanyuan mo, anghel. Yun nga lang, mas nakahihigit pa”, sabi ng dating anghel. Totoo naman yon kasi buong kartada na ang ipinakita ni Miguel samantalang hindi pa nailalabas ng dalawang dating anghel “May mga huling sasabihin ka ba? “, tanong ng anghel Miguel. “Oo! Ang tumutugis ay balewala kung wala ang tinutugis”, sabi ni Lucifer at pagkatapos, isang nakasisilaw na liwanag ang pumuno doon sa kuwartong iyon. Ang mga demonyo ay naglaho na at napunta sa dapat nilang kalagayan. Narinig ng mga anghel na nagsalita ang Maylikha. “Anghel Miguel, sa iyong katapatan at katapangan, itinataas kita bilang isang Arkanghel. Maghanda ka pagkat sa mga huling panahon, tiyak na maghaharap kayong muli ni Lucifer sa kanyang bagong kalakasan. Magsanay kang mabuti at paunlarin mo ang iyong kakayahan upang magapi mo siya nang hindi ginagamit ang anyong iyon. Gayunpaman, sa pagkataas ng iyong tungkulin, baka kailanganin mong magkaroon ng sarili mong supling. Iyon ay kailangan upang may makatuwang ka sa inyong huling sagupaan ni Lucifer. Sa tamang panahon ay pabababain kita sa lupa upang isagawa ang misyong ito”, anang tinig. “Salamat po Panginoon! Ano po ang kinahinatnan ng grupo nina Samael, kung maari pong itanong ? “, tanong ni Arkanghel Miguel. “Mananatili pa rin si Samael bilang Anghel ng Kamatayan. Binago ko ang anyo nilang lahat dahil sa kataksilan nina Samael at ni Lilith. Katulad ng mga nahulog na anghel ang anyo ni Samael ngayon, higit lang siyang mas malaki ng kaunti sa pangkaraniwan. Pagdating ng takdang-araw, magsusulit siya sa akin”, anang tinig ng Maylikha.
Ngayong napagwagian nina Arkanghel Miguel at mga kasama ang digmaan, babalik tayo sa Planetang Lupa. Bumagsak na ang bola ng liwanag na lulan si Samael malapit sa kinaroroonan ng yungib na tirahan nila ni Lilith. Lumikha ito ng pagyanig na naramdaman din sa kuweba nina Adan. “Mahal ko, anong pahiwatig ng pagyanig na naramdaman natin ngayon lang? “, tanong ng babae kay Adan. “Hindi ko alam pero pakiramdam ko may nangyari at mangyayaring hindi maganda. Pero nais kong malaman mo na mahal kita”, sabi ni Adan sa mahal na asawa.
Samantala, nakawala na si Samael sa bola ng liwanag. Wala naman siyang anumang galos. Mamaya pa, nagbago na rin siya ng anyo, tulad ng mga kasama niya kanina. Ang kaibahan lang ay mas malaki ang katawan niya kaysa sa mga kasama. Taglay pa rin naman niya ang malakas niyang kapangyarihan. Agad siyang pumasok sa kuweba nila ni Lilith. Nagulat ang babae nang makita si Samael sa anyo nito pero nang nabosesan niya ito, agad niya itong niyakap. Ang yakap ay nauwi sa halik hanggang sa magniig silang muli. Sa sandaling natapos sila, nakaramdam ng pananakit ng ulo si Lilith, siya’y nagkaroon ng pakpak ng paniki. Nagkaroon din siya ng buntot. Naging kulay lila ang kanyang balat. Nagkaroon din siya ng sungay. Nagkaroon pa siya ng latigo na nasa baywang niya nakalagay. Nagkaroon din siya ng kapangyarihan na hindi niya taglay dati bilang normal na tao. “Anong nangyari sa akin, mahal ko? “, tanong ni Lilith sa asawang si Samael. “Mabuti pa samahan kita sa lawa na di-kalayuan dito”, sabi ni Samael. Agad silang nagtungo doon at nakita ni Lilith ang repleksyon niya sa tubig sa lawa. Siya na ngayon si Lilith, ang unang succubus. Pumitik si Samael at silang dalawa ni Lilith ay bumalik sa mga dati nilang anyo. “Ngayon, ating pababagsakin ang tao upang patunayan sa Maylikha na mahina ang mga nilalang na Kanyang ginawa. Dalawang plano ang nasasaisip ko at gagawin natin ito agad”, sabi ni Samael. Pumitik muli si Samael at siya’y naging ahas na may dalawang braso at kamay sa magkabilang-gilid ng katawan niya. Gumapang siya at nawala sa damuhan.
Magaganap na ang pagkakahulog ng sangkatauhan sa tukso at kasalanan!
You are not prepared!
Return when "evil intent" drives your soul.
- Ang Kuwentong Lingid Sa Alam Ng Nakararami Ikaapat Na Bahagi - January 27, 2020
- Ang Kuwentong Lingid Sa Alam Ng Nakararami Ikatlong Bahagi - January 21, 2020
- Ang Kuwentong Lingid Sa Alam Ng Nakararami Ikalawang Bahagi - January 20, 2020